Verhalen

Verhaaltje mailen naar iemand.

Spreek een verhaal u aan, vind je een verhaal om te lachen? En wilt u het verhaaltje laten lezen door één van uw vrienden? Dan kan je via dit formulier het verhaaltje verzenden naar u vriend(in).

Naam ontvanger:
E-mail ontvanger:
Naam afzender:
E-mail afzender:
Verhaal:

gewenste intimiteiten
HAAR ALLEREERSTE ONKUISE GEDACHTEN waren meteen de vroegste herinneringen aan haar vader. Midden in de nacht na een woelige droom openbaarde de wereld zich ineens met de robuuste kracht van een ondoordringbare muur van duisternis. Het bos kon ze in het donker niet zien, maar ze voelde de aanwezigheid van de statige bomen wel. Alleen de witte berken slaagden er moeizaam in om het infernale zwarte coloriet met hun schemerige silhouetten te doorbreken.

Iets had haar uit haar slaap gehaald. Voor één keer waren het niet de nachtmerries over dwergen met puntige tanden en een gebeitelde ach op hun strakke mond. Het gestommel leek van ergens onbestemd uit de verte te komen, opborrelend uit de roffelende ingewanden van de aarde. Ze onderdrukte de reflex om diep onder haar deken weg te kruipen, angstig wachtend op wat komen zou. Want de nacht was de vijand, een geniepige dief die je grijnslachend uit je slaap kwam stelen.

Hoe beter ze luisterde, hoe vreemder het geluid werd. Ze kon er nu zelfs enige regelmaat in onderscheiden. Waren het inbrekers? Moordenaars? Haar verbeeldingskracht schoot te kort. Iets zei haar dat ze op haar kamer moest blijven, die veilige burcht. Maar uiteindelijk won de nieuwsgierigheid het van haar angst.

Op de gang spitste ze de oren. Het gesteun was nu heel wat minder dreigend. De vloer kraakte onder haar blote voetjes. Het slaapkleed kwam maar tot net onder haar onderbroekje, en het was verrekt koud. Ze kon maar beter teruggaan.

‘Ja! Ja!’

Waren er booswichten op de kamer van haar vader? Maar die zouden niet ‘Ja!’ roepen. En pa zou zich dan toch wel verweren, gespierd als hij was.

Ze verkeerde in een tweestrijd. Terug naar bed of niet?

‘Schat!’

De stem van pa. Hij had het tegen die vrouw, die niet haar moeder was. Hij had haar mee naar boven genomen, denkend dat zijn dochter het niet gezien had. Maar weinig ontsnapte in het huis aan haar aandacht.

En dan nog twee korte, rauwe kreten die door merg en been gingen. Daarbinnen werd verschrikkelijk pijngeleden.

Ze aarzelde om binnen te gaan. Voorzichtig stootte ze de deur open, eerst een klein spleetje. De zolen van haar voeten plakten van het angstzweet. Haar hart bonsde steeds sneller in haar keel. Even duizelde het voor haar ogen, en het voelde aan alsof ze dringend moest plassen.

In de kamer was het bedrieglijk stil. Ze vreesde het ergste. Misschien leefden ze wel niet meer, daarbinnen. De dood kende ze nog niet goed, maar ze wist dat het iets eng was. Haar lievelingskonijn Pluisje was op een morgen niet meer wakker geworden, dat herinnerde ze zich nog goed. ‘Het beest is dood!’ had moeder gezegd. Moeder zei zoveel, als ze tenminste in de buurt was want zo vaak gebeurde dat nu ook weer niet.

Ze waagde het de deur wat verder open te stoten en haar neus door de kier te steken. Alles leek ogenschijnlijk rustig. Er viel nergens bloed te bespeuren. Gelukkig maar, ze hield niet van bloed. Een eenvoudig prikje in haar vinger was voldoende om helemaal in paniek te slaan.

Haar ogen wenden langzaam aan het halfduister in de kamer.

Toen kon ze niet meer vooruit of achteruit, zo perplex was ze. Er viel ook niet naast te kijken. Haar blik werd vanzelf gefixeerd op het harige achterwerk van haar vader. Hij lag in zijn blootje uit te hijgen bovenop haar al even blote schooljuf Judy.

Ze hoorden haar niet, zo vol waren ze van wat zich net had afgespeeld. Vader rolde van de juf af. Eén tel lang hield Judy haar benen nog open. Tussen een driehoek van nat zwart haar glom haar geslacht met een vreemde roze glans.

Stiekem glipte het meisje weer naar haar kamer, verpletterd door wat ze had gezien. Vijf jaar oud was ze, Ethel. Vijf jaar en enkele weken. Ze droop af. Terug in bed viel ze prompt in slaap.

‘Wat is er?’ vroeg Robert. Zegezeker. Fier dat hij de schooljuf aan zijn wapen had geregen. Zo zou hij het in zijn dagboek schrijven, niemand had daar zaken mee. Hij vroeg zich af hoelang het zou duren voor hij zijn interesse in Judy zou verliezen. Voorlopig werkte de gedachte met de juf van zijn dochter te slapen nog erg prikkelend. Haar blonde krulletjes, de zedige rok tot onder de knieën en de halflange laarsjes, die lekkere wollen trui die ze droeg, het wond hem allemaal om het meest op. Toen hij voor het eerst met begerige handen haar borsten onder die dikke laag wol had geliefkoosd, had hij meteen een enorme erectie gekregen, zodanig snel dat een bosje schaamhaar tussen het vel en zijn opgespannen eikel kwam vast te zitten. Heel anders dan bij het liefdesspel in de echtelijke bedstee met Elisabeth, destijds. Elisabeth was destijds erg zinnelijk geweest, maar ergens was het misgegaan. Hij wist nog altijd niet waar en waarom, maar intussen kon het hem ook niet meer schelen.

Robert grinnikte bij de herinnering aan de overgave waarmee Judy zijn strelingen had beantwoord, als een jong, hongerig wijfjesdier dat kost was kost moest paren.

‘Heb je dat ook gehoord?’

Robert schudde het hoofd. ‘Het zal de wind wel zijn.’

Judy lag nog een tijdje te luisteren, maar het bleef stil.

‘En Ethel? Ik wil niet dat ze me hier in je bed ziet. Morgenvroeg sluip ik voor het ontbijt het huis uit. Ik kwam maar even langs, weet je nog wel.’

‘Zeker schat,’ mompelde Robert, al half in dromenland.

Judy ging half rechtop in bed zitten en bedekte met enige schaamte haar volle melkwitte borsten. ‘Ik moet aan mijn reputatie denken. Je weet hoe snel er in dorpjes als dit geroddeld wordt.’

Maar dat was al niet maar aan Robert besteed. Met een gelukzalige glimlach draaide hij zich op zijn zij en begon te snurken.

Mijn mannetjesputter, dacht Judy, die haar minnaar lag te bewonderen. Ze viel op harige mannen, zeker als ze al iets ouder waren. En Roberts borst was zodanig behaard dat ze soms met haar goedkope ringen bleef hangen als ze zijn borst streelde.

Robert sliep altijd naakt. Daar had ze eerst moeten aan wennen, maar nu genoot ze van de aanraking van het laken op haar blote, koele huid.

Ze glimlachte. De gedachte aan hun eerste nacht samen deed haar spontaan blozen. Het was ook totaal ongehoord. Ze hadden elkaar voor het eerst op de ouderavond van de school ontmoet. Normaal zag ze alleen Ethels moeder, Elisabeth uit Antwerpen die dan speciaal overkwam. De vader deed iets onbestemds, een job waarvoor hij vaak in het buitenland was.

‘Hij is groot!’ beschreef Ethel hem op een dag tijdens de speeltijd. ‘Mijn papa. Groot en sterk.’

Om een of andere reden had dat Judy doen dagdromen. Een grote en sterke man, het bracht haar in de war. Ze was pas aan haar eerste schooljaar toe, en ze zou volgend jaar trouwen. Haar verloofde, vijf jaar ouder, drong aan om dat zo snel mogelijk te doen. Dat vond ze best, want ze voelde zich eenzaam op haar appartement.

George was pas haar tweede vriendje, maar ze dacht dat ze van hem hield. Voldoende om haar leven met hem te delen, in goede en kwade dagen.

Die dag was Elisabeth tijdens de contactavond niet komen opdagen. Vreemd, want dat was nog nooit eerder gebeurd. Elisabeth was erg punctueel. Maar ook een beetje saai. Haar kapsel altijd keurig in orde, steeds hetzelfde soort mantelpakje. En nooit eens een lach op de zuinig bijgewerkte lippen.

Vijf minuten na het uur van afspraak, net toen Judy de volgende ouder op de lijst wou binnenroepen, werd aarzelend op de deur geklopt.

Een man van zeker één meter negentig kwam binnen. Groot en sterk, dacht Judy meteen. Ethel hield hem stralend bij de hand. Dat was nu haar papa.

‘Eh, meneer McGrawry, veronderstel ik?’

Hij knikte.

‘Ik had mevrouw verwacht.’

‘Ze is, eh, op het laatste ogenblik verhinderd,’ zei hij amper verstaanbaar. Het klonk enigszins gegeneerd. Achteraf zou ze vernemen dat de mama en papa van Ethel vlammende ruzie hadden gehad. En niet voor de eerste keer.

Enkele ogenblikken later zat ze vol vuur uit te leggen hoe goed Ethel het in de klas wel deed. Gehoorzaam, leergierig, sociaal, altijd met haar taakjes in orde. Er viel niets negatief over haar te vertellen.

Terwijl Judy aan het praten was, voelde ze haar concentratie wegglijden. Ze betrapte er zich op dat ze meneer McGrawry af en toe zat aan te staren.

‘Opruimen doet ze als de beste,’ hoorde ze zichzelf zeggen, als in de verte.

Meneer McGrawry keek ongegeneerd terug. Zijn donkere ogen fonkelden. Ze mocht er vooral niet te lang in kijken, of ze was voorgoed verloren.

Ineens begon hij te praten. Over zijn werk als platenbons, een job die hem van het ene naar het andere land bracht. Over Elisabeth. Die had weer een van haar beruchte crisissen. Dan werd Antwerpen in Belgium haar te benauwd en moest ze weg, naar het platteland of zo. Niet dat het hem aanging, ze waren tenslotte al een hele tijd uit elkaar en hielden enkel nog contact omwille van Ethel.

Op het einde van zijn uiteenzetting nodigde hij haar zonder omwegen uit om die avond een glaasje te komen drinken.

Vanaf toen ging het allemaal in sneltreinvaart. Op een drafje had ze de laatste drie ouders afgehandeld. Zelfs Joachim, het Portugese probleemkind over wie ze een dik dossier had voorbereid, werd er razendsnel doorgedraaid. Tot haar eigen verbazing zei ze tegen zijn moeder dat hij een modelkind was. De moeder glom van trots en omhelsde haar bijna.

Op de koer stonden meneer McGrawry en Ethel haar op te wachten. Ethel vond het best spannend, dat de juf ging meerijden.

‘Kom je achteraan bij mij zitten? Want vooraan, dat is de plaats van mama.’

Judy lachte. Achterin bestudeerde ze het rijgedrag van Robert. Hij bediende de versnellingspook met een opvallende soepelheid. Zijn handen waren al even groot als de rest van zijn lichaam. Ze bloosde even toen ze zich afvroeg of hij overál zo groot zou zijn. Ergens had ze gelezen dat de grootte van de duim van een man verried hoe zwaar hij geschapen was.

Als dat klopte, had die Elisabeth het destijds getroffen met zo’n piece of meat in haar bed. Nu ja, lengte zei natuurlijk niet alles. George was door moeder natuur aardig bedeeld, maar legde niet echt veel variatie in zijn liefdestechnieken. Paste het wel dat ze nu al zo over de amoureuze capaciteiten van haar verloofde dacht? Was dit niet veeleer het denkpatroon van een koppel dat al tien jaar getrouwd was?

‘Je zit te grijnzen,’ zei Robert. ‘Ik voel het.’

‘Sorry,’ lachte ze. ‘Binnenpretje.’

‘Het gaat natuurlijk over mannen,’ zei hij.

‘Het mysterieuze geslacht.’

‘Dat zeggen wij van vrouwen ook.’

‘Wel, het belooft een spannend avondje te worden,’ zei ze koket. ‘Beloof me één ding: geef me niet te veel wijn. Want ik heb mijzelf niet meer onder controle als ik gedronken heb.’

‘Ik zal het onthouden,’ grinnikte hij.


Nog nooit had Robert zijn dochter zo snel in bed gestopt. Snel een maaltijd (haar lievelingskostje, spaghetti met bolognaisesaus) in de oven, een kattenwasje en vlug een verhaaltje. Al die tijd dat Judy beneden een port te drinken. Meer dan een zelfs, want ze schonk zichzelf een paar keer royaal bij. Ze besefte dat ze als ze zo verder deed snel een drankprobleem zou hebben, maar het zoetige drankje smaakte lekker.

Ethel vond het best spannend dat de juf op bezoek kwam, dan had ze op school iets om over op te scheppen.

‘Hou het voorlopig nog maar even stil,’ zei pa, en hij knipoogde geheimzinnig. ‘Dit blijft tussen ons. Mama hoeft er helemaal niets van te weten.’

Hij gaf zijn dochter een heerlijke plakker op haar voorhoofd die ze nog een hele tijd zou voelen. Ze knipoogde samenzweerderig terug. Dat probeerde ze tenminste, want met één oog lukte het haar niet zo best.

Beneden ging de telefoon. Robert holde snel de trap af. Van het schrikken had Judy de fles port laten vallen, en met een handdoek was ze de plas aan het opvegen.

‘Ben jij het?’

‘Alles goed,’ zei Elisabeth aan de andere kant van de lijn op zakelijke toon. ‘Ik bel alleen maar even om te zeggen dat ik morgen terug naar Antwerpen ga. En dat ik verwacht dat je je aan de deal houdt. Jij zorgt voor Ethel, en tijdens de vakantie komt ze bij mij.’

‘Ik begrijp het,’ antwoordde Robert. Hij begreep helemaal niets, maar dat had hij allang opgegeven.

Zijn vrouw en hij lieten elkaar vrij. Althans, zo noemden ze het momenteel. Er was een tijd geweest dat ze elke dag ruzie maakten en het afwachten was wie de andere het eerst de ogen zou uitkrabben. Toch was het nooit in hen opgekomen om te scheiden. Dat was tenslotte nergens voor nodig. Hun huwelijk was intussen geëvolueerd tot een toestand van wederzijdse verdraagzaamheid waarbij ze allebei hun eigen gang gingen. Zij in Antwerpen, hij hier in Schotland.

‘Slaapt Ethel al?’

‘Jawel,’ zei Robert snel, terwijl hij boven gestommel hoorde. Waarschijnlijk Ethel die weer moest plassen. Daar had ze de laatste tijd steeds meer last van, ook al bleef ze ’s nachts gelukkig droog.

‘Dan ga ik maar. Niets doen wat ik ook niet zou doen.’

‘Wees daar maar zeker van.’

Toen hij inhaakte, voelde Robert zich opgelucht. Het deed ondanks alles toch deugd om zijn vrouw even te horen. Hij wist niet eens in welk hotel in Glasgow ze verbleef in afwachting van haar terugreis naar Antwerpen, wel dat ze op stap was met haar vriendin Barbara. Die felle rosse met haar enorme boezem, telkens hij haar zag kon hij zijn ogen daar niet van houden. De zware borsten waren net twee onweerstaanbare magneten, en ze was het type dat in bed behoorlijk driest te keer ging.

Barbara had intussen al twee echtgenoten en tal van minnaars versleten. Ze had er meerdere tegelijk nodig om haar zinnelijkheid te blussen.

Robert had nog nooit iets met haar gehad, maar hield ernstig rekening met de mogelijkheid dat het er nog wel eens zou van komen. Als ze elkaar toevallig ontmoetten, keek Barbara hem altijd recht in de ogen, en een fijn lachje sierde dan haar lippen. Maar Robert had geen haast. Vruchten waar je even op moest wachten, smaakten des te sappiger en zoeter wanneer je er onverwacht eindelijk je tanden kon inzetten.

Maar hij had nu wel andere dingen aan zijn hoofd. Dat knappe, gemakkelijk geil wordende schooljuffrouwtje dat op de sofa zat te wachten bijvoorbeeld.

‘Nog wat port?’

Robert wachtte het antwoord van Judy niet af en schonk haar glas nog eens vol. Judy protesteerde niet. De drank maakte haar vrolijk, en ze moest zich bedwingen om niet onbedaarlijk te beginnen giechelen.

Robert zag dat het niet meer nodig was om te veinzen dat hij met Judy over Ethel wilde praten. De prooi was rijp om geschoten te worden. Hij kwam naast haar zitten en begon zonder omwegen haar stevige borsten te strelen.

‘Lieveling,’ zuchtte ze. George had dat nog nooit met zoveel doortastendheid gedaan, als wilde hij met de echte passie nog wachten tot ze getrouwd waren.

Haar lippen vonden snel de zijne. Ze verzette zich niet toen zijn tong bij haar naar binnen drong. Integendeel, ze draaide de hare rond de zijne en begon er zachtjes aan te zuigen.

Van dan af ging het razend snel. Haar kleren lagen al op een hoopje, op de panty’s en de bh na. En hij droeg nog enkel een slipje. Zijn opwinding tekende zich duidelijk tegen de stof af, maar ze wou er niet naar grijpen. Nog niet.

Zijn mond was overal. Nu kuste hij nog haar lange, gladde nek, dan beet hij in haar schouder, net hard genoeg om een afdruk van zijn tanden na te laten maar zonder pijn te doen.

Ongekende sensaties golfden door haar lijf. Als ze George zou voorstellen haar te bijten, zou hij haar ongetwijfeld verschrikt aankijken.

Ze kringelde haar vingers door zijn borsthaar. Hij leek wel een gorilla, zo behaard en gespierd was hij. Ze kneep in zijn tepels, die zich prompt oprichtten.

‘Ja,’ knikte hij. Toen knabbelde ze eraan, als een kind aan een snoepje.

Robert kreunde. Dit had hij nog nooit meegemaakt.

De opwinding was bij beiden zodanig groot dat ze voor ze het goed en wel beseften met elkaar verstrengeld waren zonder dat ze achteraf wisten wie het initiatief genomen had. Ze lokte zijn statige geslacht naar binnen en duwde hem met haar bekken meedogenloos op de grond. Willen of niet, hij moest zich aan haar vuur overleveren.

Hoe wilder ze werd, hoe meer hij zijn lijf voelde schokken. Ze liet zich meedrijven op een zee van verder uitdijend genot, tot hij het niet meer kon inhouden en luid begon te schreeuwen.

‘Niet stoppen,’ hijgde ze in zijn oor, ‘nog niet.’ Hij bleef ondanks de verslapping nog stevig in haar doorwoelen, tot ook zij in een reeks spasmes verkrampte. Haar samentrekkende spieren hielden hem nog even in een ongenadige bankschroef.

Na de ontlading zakten ze in elkaar. Ze zochten nu elkanders armen op. Robert liet zijn handen op haar stevige, roomwitte billen rusten. Hij wreef er zachtjes over en haalde ze even uit elkaar om met zijn duim ook tussen de bilspleet te kunnen strelen.

Hij voelde zich helemaal leeg, alsof hij net met twee zware bollen rond zijn enkels de marathon gelopen had. Judy leek van de vrijpartij dan weer extra energie gekregen te hebben. Dartele vlinders fladderen door haar lichaam, en ze had een gezonde blos op haar wangen.

Minstens een uur hadden ze daar zo samen gelegen. Robert bijna slapend, maar dat vond Judy net schattig. Intussen maakte ze de rest van de fles port soldaat. Uiteindelijk belandden ze samen in het grote bed.

De volgende morgen sloop Judy voor dag en dauw het huis uit. Robert sliep nog, en ze maakte eerst het ontbijt voor hem klaar.

Onderweg op haar fiets naar huis had ze alle tijd om over haar ontmoeting met Robert McGrawry na te denken, maar ze kwam er niet uit. Was dit gewoon een one night stand? Ze kon het niet geloven. Iets zei haar dat ze die prachtige man nog vaak zou zien, ook al had hij haar geen enkele belofte gedaan. Er was de hele avond en nacht nauwelijks gesproken, al had hun lichaamstaal niets aan de verbeelding overgelaten.

Best zo, dacht ze terwijl ze onder de douche de sporen van de wilde nacht van zich afspoelde. Maar hoe ze ook schrobde, zijn lijfgeur leek wel aan haar huid te blijven kleven. Maar een onprettige gedachte was dat hoegenaamd niet.

Judy was amper onder de douche uit toen ze gestommel in de woonkamer hoorde. Snel sloeg ze een badhanddoek om. Even later stond George bij haar in de badkamer.

Verrekt! Haar geheime, saaie verloofde! Gelukkig waren haar ouders voor twee dagen de stad in en had ze het huis voor haar alleen.

‘Het is laat geworden,’ zei hij, en hij probeerde vruchteloos om in zijn stem geen verwijt te laten doorklinken.

Ik ben hem geen rekenschap verschuldigd, schoot het door haar hoofd. En ze begon zich steeds maar af te vragen of hij wel de geschikte echtgenoot voor haar was.

‘Ik heb je gemist,’ zei hij, en hij omhelsde haar met meer gevoel dan ze van hem gewend was.

‘Je ruikt zo lekker.’ Hij begroef zijn neus in haar lange, pas gewassen haren. Ze voelde zijn opwinding tegen haar onderbuik groeien.

Arme George, dacht ze. Ze knielde neer en deed zijn riem los. Met haar natte lippen nam ze zijn geslacht in haar mond.

‘Oh,’ zei hij. Kreunde hij. Schrikkend, want zo ver hadden ze het nog nooit laten komen. Vervuld van de gedachte dat ze voor het huwelijk niet samen mochten slapen, al droomde hij stiekem van meer. Zoals nu.

Maar zelfs met zijn meest intieme lichaamsdeel in haar mond moest ze aan Robert McGrawry denken.

George merkte daar niets van. Hij zocht met zijn handen steun tegen de wanden van de douchecabine, en net voor het hoogtepunt nam haar hand het werk over. Zijn witte vlokken lekten uit op de azuurblauwe muurtegels. Met een stuk toiletpapier maakte ze snel alles schoon.

‘Nu moet ik toch opschieten,’ zei ze. ‘Straks kom ik nog te laat op school. Zien we elkaar vanavond?’

Nog lang nadat ze het huis had verlaten, zat George met zijn broek om zijn enkels op de toiletpot na te hijgen. Dit was oneindig veel beter dan die goedkope hoer in de stationsbuurt van gisteren.

Alle rechten voorbehouden 2005-2024 - www.verhalenlezen.nl



Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

• blunders
• dieren verhalen
• erotische verhalen
• griezel verhalen
• humor verhalen
• kinderverhalen
• liefdes verhalen
• sex verhalen
• spannende verhalen
• sprookjes

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 121 bezoekers online