Lees verhaaltjes op verhalen lezen. Van spannede verhalen tot erotische verhaaltjes.

Verhaaltje mailen naar iemand.

Spreek een verhaal u aan, vind je een verhaal om te lachen? En wilt u het verhaaltje laten lezen door ��n van uw vrienden? Dan kan je via dit formulier het verhaaltje verzenden naar u vriend(in).

Naam ontvanger:
E-mail ontvanger:

Naam afzender:
E-mail afzender:

Verhaal:

A Music Romance
A Music Romance

Inleiding

Het was weer een gewone dag. Wekker, wassen, ontbijten en op weg naar de bushalte. Op de bus was er veel gefluister over Christopher Lint. Het “tieneridool” van het moment. Ik had al wel eens een liedje van hem gehoord en tja … hij was eigenlijk wel goed. Eenmaal op school aangekomen zag ik een hele groep meisje om iemand staan. Ik stak mijn nek uit om te kijken wie het was. Toen zag ik hem staan; Christopher Lint?! Wat deed hij op deze school, hij woonde toch in Amerika! Toen zag ik mijn beste vriendin Nathalie op mij af komen stormen. ‘Heb je hem gezien! Heb je hem gezien!’ gilde ze. ‘Als je wil mag je naar hem toe hoor’ Gillend rende ze naar hem toe en wurmde zich tussen de groep gillende meisjes rond Christopher. Ik echter pakte mijn gitaar ( dat moest weer eens voor muziek), ging op een muurtje zitten en begon te spelen. “I’m Yours” van Jason Mraz en voor ik het doorhad zong ik zelfs mee. ‘Hoi, ik ben Christopher, maar dat wist je’, hoorde ik opeens, het was Christopher, hij glimlachte om zijn eigen grapje. Verschrikt keek ik op. ‘Wat kan je mooi zingen,’ zei hij. ‘Oh, Eh… dankje. Ik Eh,… ben Roxanne, maar dat Eh,... wist je niet’, stamelde ik. Hij grinnikte en zei: ‘Weet je…,’ begon hij, ‘ik houd deze middag audities in lokaal C111, dus als je wil komen.’
‘Eh, ja, tuurlijk’, stotterde ik weer. Toen ging hij weg. De meisjes die daarvoor nog om hem heen hadden gezwermd als een stel op bloed beluste muggen bekeken me nu jaloers en laag (d.w.z. iemand bekijken van kop tot teen net of je hem/haar scant) en liepen dan weer achter hem aan. Alleen Nathalie bleef staan en het enige wat ze kon uitbrengen was: ‘Wauw’
‘Wat’, wilde ik weten. ‘Wel je speelt wat op je gitaar en je hebt hem al STARSTRUCK! Je mag hem niet eens!’
‘Ik heb nooit gezegd dat ik hem niet mocht’
‘Nou,’ zei je uiteindelijk, ‘ga je naar de auditie?’ Ik haalde mijn schouders op en zij schudde haar hoofd. De bel ging, iedereen ging naar zijn klas, dus ik en Nathalie ook. We zaten allebei in de vierde klas, jaja 15jaar waren we dus… zoals onze ouders zouden zeggen: ‘Wat gaat de tijd toch snel’, ze hadden gelijk. We gingen op onze plaatsen zitten. Ik, met mijn domme achternaam die als laatste komt in het alfabet, ging op mijn eenzaam plaatsje helemaal achter in de klas zitten. Mevrouw Blanoit (van Frans) kwam binnen en had iemand bij zich. Eerst zag ik niet goed wie het was, maar toen ze allebei vooraan in de klas stonden zag ik dat het Christopher was. Wat een verrassing. Sarcasme heerst! ‘Ga maar naast Roxanne zitten’, schreeuwde Blanoit en wees naar de lege plek naast me.

Onverwacht

Het was middag en de paniek in mijn binnenste sloeg toe. Nathalie probeerde me te kalmeren door te zeggen: ‘Het komt goed Roxy.’ Maar daardoor werd ik alleen maar zenuwachtiger. Zonder het te beseffen stond ik voor de deur van lokaal C111. natuurlijk stond er een hele rij meisjes die niet konden zingen en alleen maar voor Christopher kwamen. Soms dacht ik echt dat ik het enige meisje was met verstand in het hele universum, als je niet kan zingen, ga je jezelf toch niet belachelijk maken. Blijkbaar dacht het universum daar anders over. Ik oefende nog snel “Stay The Night” van James Blunt en voor ik het wist was ik aan de beurt. Zenuwachtig stapte ik binnen en zag een glimlach verschijnen op Chrisophers gezicht. Wat hield ik van de glimlach. Als ik van was was geweest was ik allang gesmolten. Ik wist mijn emoties wel goed te onderdrukken. Mozart (zo noemde ik en Nathalie de leraar van muziek en gauw ook de hele school) zat naast Christopher en zei tegen me dat ik moest zeggen welk liedje ik speelde en wie ik was. Dus ik zei: ‘Eh, hallo mijn naam is Roxanne Vermak, maar dat wisten jullie,’ ik gniffelde. Mozart onderdrukte een glimlach, maar Christopher barstte in het lachen uit. Maar Mozart gaf hem een por. ‘en ik ga: <> van James Blunt doen’, ging ik nog even verder en ik begon. Na een minuut of twee mocht ik stoppen en Mozart en Christopher begonnen te klappen. Verbaasd keek ik hen aan en vroeg: ‘Was ik dan echt zo goed?’ Ze knikten. Ze zeiden dat de uitslag morgen middag op het prikbord in het atrium kwam te hangen en dat ik mocht gaan. Christopher keek me nog even glimlachen aan toen ik naar buiten stapte. Nathalie kwam me al tegemoet en ze keek me strak aan. Liep ik nu te glimlachen? ‘Morgen middag’, zei ik. De rest van de dag verliep vlot, alleen zei Christopher niks tegen me. Bij het laatste lesuur vroeg ik: ‘Stinkt mijn adem ofzo?’ hij barstte in lachen uit, ‘Nee’, antwoordde hij, nog steeds grinnikend. ‘Waarom zei je dan de hele namiddag niks meer tegen me?’
‘Het is mijn eerste dag hier, dus moet ik opletten. Ik heb lang geoefend op mijn Nederlands.’
‘VERMAK!’ hoorde ik de leerkracht roepen. Christopher lachte en de bel ging. Ik liep naar buiten, de leerkracht had doorgedaan tot zijn les was afgelopen. De regen gutste tegen mijn hoofd, ik liep snel naar de bushalte. De bus vertrok net, te laat! ‘Verdomme!’ riep ik kwaad en stampte een hele plas weg. Ik zag een grote zwarte limo aan komen rijden die net voor mijn voeten stopte. Iemand deed de deur open. Het was Christopher! ‘Kan ik je een lift aanbieden?’ vroeg hij. Ik knikte en stapte in. ‘Dankje’, zei ik express beleefd. ‘No problem, waar?’ ik zei mijn adres tegen de chauffeur en we reden weg. Na niet zo een lange rit waren we bij mijn thuis. Christopher kwam mee met een paraplu tot aan mijn deur. ‘Hier zijn we dan’, zei ik. ‘Ja’, antwoordde hij. We keken in elkaar ogen. Even dacht ik dat hij me wilde kussen. Ik deed mijn hoofd weg en zei: ‘O, sleutels!’ hij keek een beetje geïrriteerd. Ik deed de deur open. ‘Dankje,’ zei ik. ‘Je bent een levensredder!’ Eenmaal binnen riep ik: ‘Hallo?’ maar niemand riep terug. Ik zag
aan tafel een briefje liggen. Ik las het:
Liefje, we moesten weer onverwacht op zakenreis en hebben ervoor gezorgd dat er iemand is die eten voor je maakt en het huis schoonmaakt. Ja liefje, een nanny. Het spijt ons. Ohja, we blijven ongeveer een maand weg. WE BELLEN!
XXX
MAM EN PAP
Een nanny? Jippie. Leve het sarcasme. Ik liep naar boven en zag iemand in mijn kamer. Oh, het was de nanny. Ik keek haar boos aan en weg was ze. Lachend ging ik aan mijn bureau zitten. De volgende morgen werd ik wakker van iets dat klonk als een wekker. Ik stond op en rekte me uit. Huh? Dat was geen wekker! Het was de telefoon! Snel liep ik op mijn konijnenslofjes naar beneden en nam de telefoon op. Ik hoorde dat hij het was. ‘Hallo?’
‘Hé met Christopher’,
‘Oh, hallo en huh? Hoe kom je aan mijn nummer?’
‘Bronnen, maar dat vertel ik je later wel. Dus, wat ik wou vragen, zal ik je een lift geven?’
‘O, euhm, tuurlijk.’ Ik kon hem niet zien maar ik hoorde gewoon dat hij een vreugdesprongetje maakte. ‘Super!’ zie je wel, zei hij, ‘ik ben er zo!’ De telefoon werd afgelegd en ik haastte me naar boven om me klaar te maken. Ik pakte mijn gitaar, jaja muziek, en ik hoorde een auto toeteren. Ik liep naar buiten en daar stond hij. Hij glimlachte die glimlach waar ik zo van hield en hield de autodeur weer voor me open. Ik stapte in. Onderweg praatte we over hoe hij beroemd was geworden en hoe hij het haatte hoe meisje de hele tijd rond hem zwermde als honingbijen rond honing. Toen we op school aankwamen stonden alle meisjes klaar om weer rond Christopher te gaan zwermen, maar toen ze mij zagen in plaats van hem deinsden ze terug en bleven bij Christopher uit de buurt. We keken elkaar tevreden aan. Nathalie kwam aangelopen en trok me mee naar het atrium waar een briefje hing met daarop:
Eerdere uitslagen van de audities voor Christophers nieuwe sidekick bij de eerstvolgende speeltijd.
Wat! Ik keek haar bang aan. Zij schudde haar hoofd dan weer. Bij de eerstvolgende speeltijd stonden een zwerm meisjes rond de uitslagen en liepen één voor één teleurgesteld weg tot ik daar als enige stond en mijn naam in koeien van letters zag staan. Nathalie kwam naast me staan. ‘Gefeliciteerd,’ zei ze, ‘je bent nu het meest gehate meisje van de school.’

Gek

De volgende dag kwam Christopher me weer ophalen. Dit keer praatte we over hoe het kwam dat ik zo goed gitaar kon spelen. Ik had geen idee! Op school aangekomen kwam Nathalie ons tegemoet. Het verbaasde me dat ze geen zwerm gillende meisjes bij zich had. ‘Daar zijn ze’, riep ze naar ons. FLITS! Wat was dat! Het was de paparazzi! Christopher pakte mijn hand. FLITS! FLITS! En liep met me naar binnen. ‘Sorry’, zei hij verontschuldigend tegen me. ‘Geeft niets’, antwoordde ik. ‘Ze kunnen me ook geen moment gerust laten!’ schreeuwde hij woest terwijl hij op de grond stampte. Ik wou mijn hand op zijn schouder leggen om hem te kalmeren maar hij zakte op de grond en pakte zijn knieën vast. Ik ging op mijn hurkje naast hem zitten en zei: ‘Is het echt zo erg?’
‘Je hebt geen idee’, hij draaide zijn hoofd en ik zag hem een traan wegpinken. Ik denk dat hij niet wou dat ik hem zag huilen. Tijdens de middagpauze had Christopher dat hele paparazzi ding achterwege gelaten. Ik echter niet. Ik dacht echter de hele tijd hoe Nathalie het in haar hoofd gekregen had om de paparazzi erbij te halen. Jaloezie? Geld? Ik wist het echt niet. Christopher nam me mee naar het muzieklokaal waar Mozart op ons zat te wachten. ‘Ha, jullie zijn er eindelijk!’ riep hij ons toe. ‘Die van wiskunde liet ons niet gaan’, antwoordde Christopher lachend, ‘heb je je gitaar Roxy?’ Hij knipoogde naar me en ik stak mijn gitaar in de lucht en lachte terug. Christopher trok me mee naar voor en zei: ‘Laat eens zien wat je kunt!’ Ik keek hem verbaasd aan. ‘Wel, ik zing en jij speelt een deuntje ter wijze van interpretatie als de stroom uitvalt’, hij lachte om zijn eigen grapje. Hij zong het liedje: “The stars are brighter on the sky” een nieuw liedje van hem. Hij begon te zingen. Ik speelde eerst mee met de tekst en vond dan het perfecte deuntje! ‘Wow, Roxanne,’ zei Mozart, ‘jij hebt echt wel gevoel voor ritme!’ Hij klapte in zijn handen. Christopher keek me aan en zei: ‘We hebben een nieuw liedje!’ We hadden besloten om ons nieuw liedje aan de school te laten horen. Dus we gingen in het midden van de speelplaats staan en ik begon te spelen. Na acht tellen begon Christopher te zingen op mijn teken. Algauw stond de hele school om ons heen te dansen, behalve Nathalie. Ze vonden het mooi! Bij het einde van het lied begon iedereen luid te applaudisseren en ik wist gewoon dat Christopher net zo blij was als ik.

**************

Na schooltijd nam Christopher me mee naar zijn huis. We gingen binnen in een groot landhuis. Te verwachten als je de meest begeerde jongen van de hele wereldbol was! Hij vertelde me dat zijn ouders nooit thuiswaren. Waar had ik dat eerder gezien. Ik vertelde hem dan over de “onverwachte” zakenreisjes van mijn ouders. We liepen door vele gangen van zijn huis tot we aankwamen bij een kamer waar platen opgenomen werden. Dacht ik. ‘Wel, Roxy, we gaan onze eerste hit opnemen’, zei hij. ‘ONZE eerste hit?’
‘Ja, ONZE eerste hit,’ zei hij, ‘je zult wel moeten zingen.’ Ik keek hem boos aan, maar hij lachte en gaf me één van zijn twee grote koptelefoons en zette er allebei één op. ‘Klaar?’ zei hij. Eigenlijk kon ik hem niet horen maar ik kon namelijk liplezen. Zeer handig als je iemand wilt afluisteren, ik en Nathalie deden dat vaak. Pff Nathalie. Ik knikte en begon te spelen op mijn gitaar. Hij zong de strofes en ik moest het refrein altijd zingen. Ik had een papiertje voor me waarop stond wat ik moest zingen, dus er kon niet zoveel fout gaan. In totaal namen we vier verschillende liedjes op. Ik had niet in elk liedje tekst, maar moest wel gitaar spelen. We liepen de opnamekamer uit en gingen luisteren naar onszelf. De opnames die waren mislukt waren echt grappig. Eerst hoor je een valse noot van Christopher en daarna het gelach van mij. De opnames die wel waren gelukt waren prachtig. Niet te geloven. Ik sprong in Christophers armen van blijheid. Volgens mij bloosde hij. ‘Dankje,’ zei ik, ‘ik had het echt heel leuk, maar nu moet ik gaan.’ Hij leek triest en zei: ‘James brengt je wel.’ Hij liep niet mee naar de limo, maar dat was niet zo erg. Weer thuis hoorde ik de nanny roepen terwijl ik naar boven liep: ‘Waar was je!’
‘Bij iemand van school’, riep ik terug. ‘Je ouders belden, ik zei dat je ze ging terugbellen zodra je thuis was.’
‘Oké’, riep ik nog terug. Ik liep verder naar boven pakte mijn telefoon en ging op mijn bed liggen. Ik toetste het nummer in. Ze vroegen me over school en al dat gedoe. Ik besloot niets over Christopher te vertellen, want ze zouden het toch niet geloven. Na wat dom gepraat over school met mijn ouders hing ik de telefoon op en blikte terug op een geweldige dag.

Bestaat liefde nog wel

De winter was aangebroken. En dat betekent maar één ding. Sneeuw. Christopher kwam vandaag niet naar school om een bepaalde reden. Ik mocht het niet weten. Dus ging ik alleen naar school. Op mijn Uggs. Door de sneeuw. Ik was veilig op school aangekomen zonder uitschuiven en zag een jongen staan. Een nieuwe? Ik keek naar hem en hij naar mij. Heel even hadden we oogcontact en ik werd rood. Ik ging op een muurtje zitten. Even uitrusten. Opeens zag ik die jongen op me af komen lopen. O, nee help. Wat moest ik doen! HELP! ‘Hallo’, zei ik toen hij bij mij stond. ‘Hallo,’ zei hij verbaasd, ‘ik ben Jake en jouw naam is?’
‘Roxanne’, antwoordde ik. Ik hoopte dat ik niet bloosde maar omdat hij begon te glimlachen dacht ik van wel. Ik begon automatisch mee te lachen. ‘Euhm…,’ stamelde hij, ‘wil je met me uit?’
Wow, dat was snel! ‘Ja’, zei ik. Ik glimlachte en was zo blij. Hij vroeg het wel snel maar ware liefde voel je gewoon. Nou, ik dacht toch dat hij de ware was voor mij en heel even dacht ik dat liefde nog bestond. Die avond was mijn date met Jake. Ik was eigenlijk wel zenuwachtig. Ik had immers nog niet veel dates gehad. Ik maakte me klaar toen Christopher me opeens belde. Hij vroeg me hoe mijn dag op school was geweest en ik vertelde hem over Jake en dat ik zo dadelijk een date met hem had en moest ophangen. Hij was niet bepaald gelukkig leek me. Maar ik moest voortdoen dus legde ik af. Ik had gekozen voor een gewone jeansbroek met een leuk afgewerkt topje met mouwen. Normaal maar toch stijlvol. Ik pakte mijn mooiste en warmste jas die ik had en vertrok. Jake stond op me te wachten bij het restaurant waar we afgesproken hadden. We gingen naar binnen en bestelden wat eten. Ondertussen zaten we gezellig wat te kletsen. Hij leunde naar mij toe en ik naar hem. We gingen kussen maar opeens kwam Christopher binnengelopen en zei: ‘Roxy, we moeten morgen nog oefenen. Ik kan je op je gsm niet bereiken, dus kwam ik het zeggen’ ik keek hem kwaad aan en zei: ‘Oké, maar ga.’ Hij knikte, keek me boos aan en stapte het restaurant uit. Onze date was over en verknald door Christopher. De volgende ochtend sneeuwde het weer en ik wou niet dat Christopher me kwam ophalen dus ging ik met de bus. Op de bus bekeken ze me maar raar aan. O, nee! Wat zag ik daar! Een meisje had een tijdschrift vast met mij en Jake, naar elkaar leunend, erop. De titel was: Christopher nieuwe zingmaatje gaat vreemd? Ik kon wel door de grond zakken! Daarom bekeken ze me zo raar! Ik kwam op school aan en Christopher kwam naar me toe ik liep recht naast hem door. Hij had immers mijn date verpest. Hij liep achter me aan en riep: ‘Roxy, wacht! Wat heb ik gedaan?’ Ik stopte nu en draaide me om: ‘Wat heb je gedaan? Wat heb je gedaan! Ik heb een keer één date en jij verpest ham meteen al,’ ik was nog niet uitgeraasd, ‘weet je Christopher? Sinds ik je ken en met je samenwerk lijkt het wel of je me bezit!’ Het lukte hem om me even te onderbreken: ‘Maar Roxy…’ Ik begon weer: ‘Christopher toch… Je snapt het gewoon niet hé! Weet je, ik wil je gewoon niet meer zien!’ De bel ging. Ik liep huilend naar de klas. Ik keek nog even om en zag Christopher verstomd staan. Tijdens de lessen, de pauzes, de middag en de rest van de dag zeiden we niks meer tegen elkaar. Wat me verbaasden was wel dat er geen meisjes rond hem zwermden. Gaven ze mij nu gelijk? Het zou gekund hebben want bijna heel de school had mijn geschreeuw gehoord. s’ Avonds toen de school uit was liep Jake met me mee naar de bus. Ik zei niet veel want ik was nog steeds geïrriteerd op Christopher. Jake zei dat hij me nog belde maar het kon me helemaal niets schelen, want ik kon alleen nog maar denken aan die ruzie met Christopher. Hij verdiende het! Die avond belde Jake zoals hij beloofd had. Hij vroeg of hij naar mijn huis mocht komen. Ik stemde in. Toen hij bij mijn thuis arriveerde was de nanny net vertrokken om boodschappen te doen. We zaten op de bank tv te kijken en opeens… hij drukte zijn lippen op die van mij! Ik duwde hem weg en zei: ‘Wat bezield jou!’ Hij haalde zijn schouders op en zei: ‘ Nou ik wil beroemd worde door wat met jou te beginnen!’
Ik stond versteld! ‘Wat!’, riep ik uit. Hij gooide zijn handen voor zijn mond net alsof hij dat niet had mogen zeggen. Dat was ook zo! Ik smeet hem letterlijk buiten. Ik wou hem nooit meer zien! Ik liep huilend naar mijn kamer en belde mijn ouders op. Ik vroeg wanneer ze naar huis kwamen en vertelde ze over mijn rotdag. Ik vertelde hen wel niet dat het Christopher LINT was. Dan zouden ze me toch nooit geloven. Zo praatte we nog een halfuurtje en daarna huilde ik me in slaap.

Op echte vrienden kun je rekenen

De volgende morgen was het zaterdag. Ik miste Christopher superhard! Wat was ik toch dom geweest! Ik had moeten nadenken en niet zo dom moeten doen! Ik kon wel opnieuw beginnen huilen. Ik voelde me rotslecht! Ik wou hem bellen maar durfde niet. Had ik Nathalie nog maar. Nu voelde ik me nog slechter. Ik had echt alles verknald! Ik liep naar beneden, de nanny had vrij vandaag dus was ik alleen. Ik zette de radio op en hoorde het liedje van mij en Christopher, ONS liedje! De tranen sprongen me in de ogen en ik deed de radio uit. Om twaalf uur, toen ik eindelijk aangekleed was, was ik van plan om in de stad iets te gaan eten. Ik woonde niet zo ver van de stad dus stapte ik naar de stad. Ik liep de ontbijtshop binnen. Nieuw hier, maar overlekkere croissants! Ik liep naar binnen en bestelde wat croissant en iets om te drinken. Ik ging aan een tafeltje zitten en opeens kwam een jongen met een zwarte kap en een zonnebril naast me zitten. Geschrokken keek ik de mysterieuze jongen aan, hij keek ook en deed zijn zonnebril een beetje naar beneden. Het was Christopher! Vermomt zodat de meisjes hem niet herkenden. Maar doorvoor was het te laat. Ze hadden hem herkend! Hij pakte mijn hand en we liepen samen weg! Weg van de meisjes! Weg van alles! Heel even voelde ik me vrij, vrij van alles, vrij van alle ellende, gewoon vrij! Toen ik eindelijk weer op aarde was, waren we ergens op een veldweggetje. ‘Sorry,’ zeiden we tegelijk. ‘Zeg jij…’, we moesten allebei lachen, maar ik begon dan: ‘Weetje, Christopher, ik heb een zeer grote fout gemaakt. Ik had nooit zo tegen jou moeten uitvliegen! Jake was een sukkel! Hij wou me gewoon omdat ik beroemd was! Kun je dat geloven,’ ik begon te huilen, ‘ en daardoor verloor ik mijn beste vriend!’ Ik begon nu pas echt hard te huilen. Hij trok me om zijn middel en begon ook te huilen. Het was best grappig zo maar ook wel fijn en na een tijdje begonnen we allebei weer te lachen. ‘Je bent me heus niet kwijt!’ fluisterde hij nog in mijn oor voor hij me losliet. ‘Ik wil je wat tonen.’ Ik liep achter hem aan door de maïs. Toen we eindelijk uit de maïs waren zag ik Nathalie staan. Ik draaide me meteen om, maar Christopher duwde me naar Nathalie toe. Ze begon: ‘Het spijt me,’ riep ze uit, ik draaide mijn hoofd, ‘het was allemaal door die Charlotte! Zij deed me die dingen doen! Het spijt me echt! Ik voelde me de hele tijd rotslecht!’ ik draaide me weer naar haar toe en omhelsde haar. Onze ruzie was over en Christopher glimlachte. Ohja, Charlotte was het “populaire” meisje van de school. Tenminste, dat dacht ze toch. Ze had drie volgelingen: Anne, Romy en Mary Jo Lisa. Ze paradeerde meestal in hun mooiste kleertjes door de schoolgangen en iedereen ging voor hen aan de kant. Iedereen, behalve ik. Elke keer op de gang als zij eraan kwamen, ging ik niet opzij, elke keer dat zij een plaats wou waar ik op zat, bleef ik zitten. Kortom, ik deed nooit wat zij zei en werd daar blijkbaar voor gestraft. Maar, ja… het kon me niet veel schelen. Charlotte heeft me nooit veel kunnen schelen. We liepen alle drie naar mijn huis. Daar gingen we nog wat rondhangen. Toen we thuis lekker lui op de bank lagen lui te zijn, moest Nathalie opeens naar de wc. Ze was al vaak bij mijn thuis geweest dus wist ze de weg. Daar zat ik dan alleen, samen met Christopher, op de bank. We waren aan het praten en leunden naar elkaar toe. Net op het moment dat ik dacht dat Christopher en ik zouden zoenen, kwam Nathalie binnen en we gleden meteen heel subtiel van elkaar weg.

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 104 bezoekers online