Verhalen

Verhaaltje mailen naar iemand.

Spreek een verhaal u aan, vind je een verhaal om te lachen? En wilt u het verhaaltje laten lezen door één van uw vrienden? Dan kan je via dit formulier het verhaaltje verzenden naar u vriend(in).

Naam ontvanger:
E-mail ontvanger:
Naam afzender:
E-mail afzender:
Verhaal:

Stapel
M’n gedachten drijven weg, alweer … de laatste tijd gebeurt dat vaak. Ik weet hoe het komt, des te komt dichter de dag dat ik je weer zie. Verliefd tot over m’n oren, of gewoon de aangename gedachte van die mogelijkheid? Wegdromen doe ik vaak, zeker over verliefd zijn … de realiteit echter draait meestal anders uit. Dus waarom zou het deze keer anders zijn? Eeuwige hoop? Hoe dan ook, ik zal steeds houden van het dromen en fantaseren.

Ik herinner me dat ik naast je lag. Je trok me wat dichter tegen je aan, m’n rug tegen je buik. Nooit zal ik wellicht kunnen uitleggen wat ik toen voelde en wat er op dit moment opnieuw door me heen gaat.
Je streek met je hand door m’n haar en fluisterde lieve woordjes. Ik herinner me er niet 1 van, alleen maar dat ik daar woordeloos lag. Opeens kon ik er niet meer tegen, ik draaide me naar je toe en verborg m’n gezicht tegen je borst. Je sloeg je armen meteen om me heen en drukte me zachtjes tegen je aan. Ik huilde niet, daarvoor was ik te gelukkig, maar ik geloofde niet in wat er aan het gebeuren was. Ik bleef me aan je vastklampen en kon je niet aankijken. Ik hoorde je hart kloppen, even snel als het mijne. Ik trilde een beetje en je trachtte me een beetje van je af te duwen om m’n gezicht te kunnen zien. Ik kon je niet laten zien dat ik bang was, dat ik geloofde dat het zou eindigen. De pijn die ik nu al voelde mocht je niet in m’n ogen lezen.
Maar ik kon niet lang weerstand bieden aan je pogingen mij van je af te duwen. Dus liet ik je ondertussen verkreukelde T-shirt los en keek je vanonder m’n wenkbrauwen vragend aan.
De frons tussen je wenkbrauwen was verschenen, terwijl je me onderzoekend aankeek. Ik wilde net een soort verklaring geven toen je met je hand m’n kin ietwat optilde en volledig onverwachts naar me toe leunde. Je talmde een paar seconden toen je vlakbij me was, keek diep in m’n ogen en liet me dan pas de wereld compleet vergeten.

Het is maanden geleden dat ik hem voor het laatst zag. Ik heb het ontzettend druk gehad en hij eveneens en we wonen nog eens 2u van elkaar af.
Ik weet niet wat ik moet doen, hoe me te gedragen als ik hem weer zie. Ik heb vaak aan hem gedacht, maar ook regelmatig, door de drukte, bijna niet. Nu de datum korter komt, droom ik weer steeds vaker van hem en loop overdag met wolkjes in m’n hoofd. Vertel ik hem hoe ik me voel, of lieg ik over m’n innerlijke verwarring wanneer hij me ernaar vraagt? Ik wil dromen over hem, wil hem aanraken en nog meer dat hij mij aanraakt, maar ik wil niet opnieuw verliezen. En toch wil ik ook een risico nemen, wil me weer goofy happy voelen, stom verliefd. Ik wil hem zo vaak het kan bij me.

Hoe meer ik aan hem denk, hoe meer ik dat ene moment terug wil. Ik kan me zo goed voorstellen dat ik naar hem toeloop, recht in z’n armen. Hem amper de tijd gevend om uit zijn auto te stappen. Zelfs nu, terwijl ik dit opschrijf, zitten er duizend vlinders in m’n buik.
Ik zou hem meenemen naar het park. Gewoon daar in het gras gaan zitten. Hem zo nu en dan plagen, terwijl hij zich gewoon onschuldig uitgestrekt heeft om van de zon te genieten. Na een tijdje liggen we al rollend in het gras, beiden buiten adem. Plotseling stopt hij, z’n ogen vangen de mijne en de greep om m’n polsen wordt iets minder. Niet voldoende om te ontsnappen, maar dat wil ik ook niet. Z’n blik zakt af naar m’n lippen en blijft daar even hangen. Bijna automatisch gaan m’n lippen een beetje van elkaar en ik voel de lucht erlangs ontsnappen. Hij leunt naar me toe, eindeloos traag de afstand verkleinend tussen zijn en mijn mond. De sfeer is onverwachts veranderd en beiden vergeten we waar we zijn. Tijd heeft geen betekenis meer. Ik sluit m’n ogen en geef me over, wachtend. Eindelijk maken z’n lippen contact en alle geluid komt op slag terug. De vogels fluiten weer luidruchtig, de hitte van de zon op m’n gezicht, de geur van het vertrappelde gras onder ons, de smaak van z’n lippen. De kus wordt intenser, z’n handen laten de mijne los zodat hij me korter tegen zich kan drukken. M’n bevrijde handen grijpen zich vast aan z’n rug, ik voel de spieren in z’n rug spannen en ontspannen.

Bijna tegelijkertijd onderbreken we onze kus, beiden wat zuurstoftekort door onze snelle ademhaling. Een glimlach verspreidt zich over onze gezichten. Ik wil meer en leun naar hem toe. Speels duikt hij buiten mijn bereik, ondertussen van me afrollend. Hij laat me wel toe dat ik een hand op z’n wang leg. Z’n glimlach verdwijnt wanneer ik met een geconcentreerde blik met m’n hand zijn gezicht verken, ieder detail opnemend. De blik in z’n ogen veranderd wanneer ik met m’n vingers langs z’n lippen speel. Nu zou hij niet meer wegduiken. Ik glimlach en omvat z’n gezicht met twee handen, geef een kusje op z’n neus en laat hem zachtjes weer los.

Een zacht briesje laat me even weer op aarde komen en ik kijk om me heen. De zon is al heel wat gezakt, waaruit ik opmaak dat er al een aantal uren ongemerkt voorbij geschoten zijn. Het wordt misschien tijd om door te gaan zeg ik geluidloos. Hij leest wat ik denk in m’n ogen en richt zich ook op. Net wanneer ik m’n spullen wil bij elkaar pakken, houdt hij me tegen. Verbaasd kijk ik naar hem op, z’n gezicht ontzettend dichtbij ineens. Hij staat op en trekt mij mee omhoog doordat hij me stevig tegen zich aandrukt. Onze gezichten slechts een paar centimeter van elkaar. Hij staat nu volledig recht en laat mij nu terug wat zakken, zodat m’n voeten de grond raken. Z’n handen zakken af naar m’n onderrug en houden me stevig vast. Met 1 hand omvat hij m’n wang, zachtjes naar achter glijdend, z’n vingers vervlochten in m’n haar. Hij maakt een zachte vuist in m’n haar en trekt m’n hoofd zachtjes naar zich toe. M’n armen zitten gevangen tussen onze lichamen, m’n handen verstevigen de grip die ze hadden op je T-shirt. We kunnen geen van de twee de langzaamheid nog laten voortduren. We storten ons in deze omhelzing en zoenen elkaar intenser dan ooit tevoren. Ik wring m’n armen los en sla m’n armen wild om je nek heen. Zo stevig druk ik je tegen me aan dat ik m’n voeten weer voel loskomen van de grond. Je lijkt je wel aan me vast te zuigen, je tong is zowat overal. De schittering in je ogen maakt me helemaal wild, ik wil je tegen de grond drukken, maar je houdt me makkelijk tegen. Je beweegt met je handen over m’n rug heen, drukt dan weer stevig, zodat ik in je armen zweef. Ik laat je lippen los en geef je kleine kusjes op je wang, je hoofd, je neus. Ik strijk nog eens door je haar en laat een kleine zucht horen.

Met tegenzin duw ik me uiteindelijk van je weg, raap m’n spullen op en draai me weer naar je toe. Samen lopen we naar de uitgang van het park, een flauwe glimlach verspreidt zich over m’n gezicht. De avond is nog lang niet voorbij …

Alle rechten voorbehouden 2005-2024 - www.verhalenlezen.nl



Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

• blunders
• dieren verhalen
• erotische verhalen
• griezel verhalen
• humor verhalen
• kinderverhalen
• liefdes verhalen
• sex verhalen
• spannende verhalen
• sprookjes

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 91 bezoekers online