Verhalenlezen.nl - Voor al uw verhalen en sprookjes. Ook hebben we liefdes verhalen en erotische verhalen.

Verhaaltje mailen naar iemand.

Spreek een verhaal u aan, vind je een verhaal om te lachen? En wilt u het verhaaltje laten lezen door één van uw vrienden? Dan kan je via dit formulier het verhaaltje verzenden naar u vriend(in).

Naam ontvanger:
E-mail ontvanger:
 
Naam afzender:
E-mail afzender:
   
Verhaal:

De hulplijn
Met bibberende vingers toetste hij het telefoonnummer in. Snel werd er opgenomen. ‘Het is koud vandaag, ik voel haast mijn vingers niet.’
‘Goedemorgen mijnheer.’
‘Zeg maar Gustaaf en ik ben zojuist even buiten geweest om de vogeltjes te voederen en moest op het plankske waar ze komen eten eerst de sneeuw wegvegen - koud dat het was!’
‘U had geen handschoenen aan, meneer Gustaaf?’
‘Nee, die niet, wel mijn pantoffels en mijn kamerjas.’
‘En voor de rest niets, meneer Gustaaf?’
‘Jawel, ook nog een sjaal want het is wel echt goed aan het winteren.’
‘Zie maar dat je dan geen kou vat, meneer.’
‘Nee, ik weet het, ik moet daarvoor oppassen maar ik zit nu lekker warm aan mijn aardgaskacheltje want het is bar koud, hoor!’
‘Ja, meneer Gustaaf, het vriest dat het kraakt.’
‘Ja, ik had ervan gehoord gisterenavond op het weerbericht en ik dacht dan zal het ook wel berekoud zijn voor de vogeltjes dus laat het eerste wat ik morgenvroeg doe dan ook het geven van eten zijn.’
‘Je bent een dierenvriend, mijnheer Gustaaf?’
‘Zeg maar Gustaaf. Ja, ik heb tot voor kort een hond gehad maar die is sinds gisteren dood en nu zit ik alleen. Mijn vrouw is al enkele jaren geleden heengegaan.’
‘Ach zo, het spijt me. En hoe heette ze?’
‘Dat ontschiet me nu, het was een Dalmatiër, kan dat?’
‘Ik bedoel uw echtgenote?’
‘Ah nee, dat was een Antwerpse.’
‘Ja ok, - maar wat was haar naam?’
‘Ik heb veel afgezien, ze was lange tijd ziek en het verdriet heeft me geen goed gedaan.’
‘Dat begrijp ik. Wat had ze?’
‘Het was door de ouderdom – enfin, zo zei de dokter toch.’
‘Hoe oud is ze dan geworden?’
‘Dertien jaar, het was een echt lieveke hoor en als ik tv keek zat ze altijd langs me.’
‘Dertien jaar? Mijnheer Gustaaf, ik denk dat we naast elkaar aan het praten zijn, ik had het over uw vrouw.’
‘Zeg maar Gustaaf.’
‘Ok Gustaaf, excuses. Hoe heette ze?’
‘We noemden haar Prutske. In het begin had ze een andere naam maar die weet ik niet meer.’
‘Was Prutske ook de lieveling van uw vrouw?’
‘Ja zeg, wat een vraag?’ Gustaaf klonk knarsend. ‘Maar op de eerste plaats was ik haar oogappel.’
‘Ja, dat begrijp ik wel.’
‘En dan is nu Magda dus weggevallen.’
‘Is Magda dan gestorven na Prutske?’
‘Ja mijnheer – miserie miserie!’
‘Maar meneer Gustaaf, ik dacht dat u eerst had gezegd dat… - och, laat maar. Als u het me toestaat te vragen: bent u bezig met de begrafenisplechtigheid voor Magda voor te bereiden?’
‘Die zit al in de grond.’
‘Ach zo.’ Je hoorde de man aan de andere kant van de lijn even slikken. ‘Nog eens gecondoleerd, meneer Gustaaf.’
‘Gisteren, en het was niet gemakkelijk.’
‘Nee, dat zal wel – maar ze is dan dezelfde dag al begraven? Dat is toch ongebruikelijk, meneer Gustaaf?’
‘Ik kreeg met de spade nauwelijks een gat gegraven in de bevroren grond.’
‘Maar daar heb je toch zelf niet voor moeten zorgen, daar heeft de gemeente toch personeel voor.’
‘Toch wel, den deze heeft dat heel alleen moeten arrangeren.’
‘Excuseer meneer, maar houdt u me nu niet een beetje aan het lijntje?’
‘Aan het lijntje? Ge bedoelt dat ik nu met u bel? Ja, dat wel. Maar nu ge zoiets zegt, heb ik weer verdriet.’
‘Sorry mijnheer Gustaaf, dat was niet de bedoeling.’
‘Zeg maar Gustaaf. Het doet er me aan denken hoe ik seffens anders de deur uitging voor een wandeling in de buurt, met Magda aan het lijntje.’
‘Wablief?’
‘Ja, en ook de buren zullen haar missen, want ze vonden haar allemaal toch zo een lieve. Iedereen aaide haar.’ Licht gesnik.
‘Ach zo mijnheer, ik begin het te begrijpen.’
‘Zeg maar Gustaaf. Ik vind het vriendelijk van u maar zoiets kunt ge maar echt begrijpen als ge het zelf meemaakt.’
Er viel een stilte.

‘Ik was zojuist in de krant bezig. Ik denk dat ik er een eind aan ga maken.’
‘Rustig Gustaaf, rustig! We kunnen nog wat praten. Over wat je op de lever ligt en zo, ok?’
‘Ja, goed - eventjes dan want ik zeg het, ik wil er een streep onder trekken.’
‘En stel dat je dat doet, wat verandert dat dan aan de hele zaak? Denk je dat dat de oplossing is?’
‘Dat is precies waar ik nu nog mee struikel, de oplossing.’
‘Ja, Gustaaf, maar precies daarom zijn wij er toch ook - om u te helpen.’
‘Mag ik het u dan even voorleggen?’
‘Natuurlijk, meneer Gustaaf, ik heb alle tijd voor je.’
‘Dat is vriendelijk van u, mijnheer, dan haal ik even de krant erbij.’
‘De krant? Waarom is die nodig?’
‘Daar staat het toch in!’
‘Aha, je bedoelt het nummer dat je nu gebeld hebt?’
‘Ja.’
‘Maar vermits je al gebeld hebt en we nog altijd aan het praten zijn heb je die krant toch niet meer nodig, niet?’
‘Als ge het zo bekijkt.’
‘Zo is dat, meneer Gustaaf’.
‘Zeg maar Gustaaf, zunne.’
‘Goed. Maar vertel eens, wat is het probleem, Gustaaf?’
‘Zonder krant kan ik dat niet zeggen, hoor.’
‘Het is al goed, Gustaaf, haal de krant er dan maar bij.’
Het werd weer even stil op de lijn, je hoorde de hulpverlener diep zuchten en pas na een tweetal minuten nam Gustaaf met veel gekraak opnieuw de hoorn vast. Geritsel van een krant die onhandig werd opengeslagen.
‘Mijnheer, ik heb gezien dat het tien na tien is en dat ik opgeschreven heb dat ik om elf bij de dokter moet zijn!’
‘Ja goed, Gustaaf, dat is goed - maar geef dan nu maar snel aan wat je probleem is. Kunnen we er straks, als je me terug opbelt, verder over doorpraten.’
‘Ok,’ hijgde Gustaaf, ‘wacht even, ik had er een streepje getrokken. Ah, hier is het: horizontaal één, windjak, vijf letters. Weet u het?’
Enkele seconden stilte aan de andere kant van de lijn. ‘Mijnheer Gustaaf, ik heb nu echt wel de indruk dat u ons voor de gek houdt. U houdt deze lijn bezet met uw gezwets terwijl er andere mensen met meer acute problemen trachten binnen te geraken.’
‘Is dat geen acute vraag dan? In de krant stond dat we mochten bellen als we een probleem hadden.’
‘Ja mijnheer Gustaaf, maar niet voor een oplossing van een kruiswoordraadsel. Dit is een zelfmoordlijn, voor mensen die het echt niet meer zien zitten, weet je wel.’ De man aan de andere kant van de lijn begon zich behoorlijk boos te maken.
‘Oei, excuseer, ik ben al een tijdje toe aan een nieuwe leesbril, ik had begrepen dat het om een zelfwoordlijn ging, een hulp bij kruiswoordraadsels. Maar het geeft niet, ik moet me nu toch klaar maken om naar de dokter te gaan.’
‘Doe dat mijnheer Gustaaf, doe dat!’
‘Zeg maar Gustaaf.’
Ingehouden gevloek aan de andere kant. ‘Heb je een afspraak met de oogarts – want je hebt nu zelf wel ingezien dat zoiets wel hoognodig is, niet dan?’
‘Afspraak?’
‘Ja, die afspraak die je om elf uur hebt!’
‘Ach ja, ik moet om elf uur bij de dokter zijn, zie ik hier op een papiertje staan.’
‘WELKE DOKTER?’ schreeuwde de man aan de andere kant van de lijn. ‘Welke dokter?’ herhaalde hij snel, heel wat rustig nu.
‘Ik weet eigenlijk niet meer waarom ik moet gaan, ik zal dat straks wel weten zeker. Ik heb enkel zijn naam en adres genoteerd.’
‘En hoe heet die dokter dan?’
‘Wacht even, want soms is het met moeite dat ik mijn eigen gekribbel ontcijferd krijg. Euh, een zekere dokter Alzheimer, denk ik – kent ge die?’
‘Nee, maar u duidelijk wel.’
‘Wie?’

Alle rechten voorbehouden 2005-2024 - www.verhalenlezen.nl


Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!


Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 35 bezoekers online