Verhalen

Verhaaltje mailen naar iemand.

Spreek een verhaal u aan, vind je een verhaal om te lachen? En wilt u het verhaaltje laten lezen door één van uw vrienden? Dan kan je via dit formulier het verhaaltje verzenden naar u vriend(in).

Naam ontvanger:
E-mail ontvanger:
Naam afzender:
E-mail afzender:
Verhaal:

Juf Hhilda is een Heks!
Juf Hilda is Een Heks!

Juf Hilda was een heks.
Dat wist Sem zeker.
Zij had een lange neus met een grote wrat.
Ook zat er lange, zwarte haar op het wrat.
Als Sem naar voren moest, kon hij zijn ogen er niet vanaf houden.
Hij probeerde niet te kijken.
Maar het was alsof zijn ogen moest kijken.
Juf Hilda was ook heel streng.
Als Sem stout was, moest hij op de kruk zitten.
Vanaf de kruk kon je ook haar neus goed zien.
Dat was het ergste.
Juf Hilda was ook oud.
Zij had lange, grijze haar.
En zij droeg altijd een jurk.
Oud, stoffige jurken die niemand meer droeg.
Dat kwam omdat haar kleren honderden jaren oud waren.

Op een dag was het weer zo ver.
Sem moest naar voren.
“Sem!” riep juf Hilda. “Naar voren!”
Met knikkende knieën, liep Sem naar haar toe.
Eindelijk stond hij aan haar bureau.
Die neus.
Zo lelijk.
Hij probeerde zijn ogen er van af te houden.
Kijk weg! dacht hij.
Hij keek naar benden.
Toen zag hij haar handen.
Oud en gerimpeld.
Lange heksen vingers met grote knokkels.
Zijn maag draaide om.
Hij hoorde niet eens wat zij zei.
“Sem!” riep juf Hilda. “Hoor je mij?”
“Wa-wat?” zei Sem.
“Ik zei, naar de kruk!” riep juf Hilda.
“Je was weer aan het kletsen!”
Eindelijk lukte het hem zijn ogen weg te halen.
Langzaam liep hij naar de kruk.
Hij klom er op en zat.
Niet kijken! dacht Sem.
Maar zijn ogen konden niet anders.
Dat haar.
Die jurk.
Haar lange heksen vingers.
En die neus!
Sem wist het zeker.
Juf Hilda was een heks.

Sem had een plan.
Pim zou mee moeten
Alleen durfde hij niet.
Zijn beste vriend zou hem niet in de steek laten.
En, Pim vond juf Hilda ook griezelig.
In het speel kwartier, vertelde Sem zijn plan.
Pim vond het eng.
“Je moet mee,” zei Sem.
“Maar mijn moeder haalt mij op na school,” zei Pim.
“Mijne ook,” zei Sem.
“Maar wij vragen of we op het schoolplein mogen blijven spelen.”
Pim keek naar zijn schoenen.
Sem zag dat hij bang was.
“Er kan niks gebeuren,” zei Sem.
“Je bent mijn beste vriend, je laat mij toch niet in de steek?”
Pim zuchtte diep.
“Oké,” zei hij. “Maar wij gaan NIET naar binnen!”
“Belooft,” zei Sem. “Wij kijken alleen.”
Sem keek op.
Zijn glimlach verdween.
Juf Hilda keek naar hem.
Ze fronste.
Had ze hem gehoord?
Zou kunnen.
Het leek wel of haar ogen rood waren.
En ze fronste.
Maar ze fronste altijd.
Ze bleef staren.
Zou ze zijn plan door hebben?
Sem kreeg kippenvel over heel zijn lijf.
Wat is zij eng! dacht Sem.
Ze is echt een heks.
Dat wist hij zeker.

Eindelijk was het zo ver.
De bel ging en groep 4 mocht naar huis.
Sem’s moeder vond het goed.
Pim’s moeder ook.
Ze moesten om vijf uur thuis zijn.
Geen probleem, dacht Sem.
Toen iedereen weg was, verstopte Sem en Pim zich in de struiken.
En nou maar wachten.
“Kijk!” zei Sem. “Daar is meneer Piet al.”
De lange leraar van groep 8 liep naar zijn auto en reed weg.
“En als ze vandaag op de fiets is?” zei Pim.
Daar had Sem niet aan gedacht.
“We zien wel,” zei Sem.
“Daar gaat de deur weer,” zei Sem.
Het was juf Tini van groep 5.
“Wat duurt het lang,” mopperde Pim.
Wat is zij aan het doen? dacht Sem.
Alweer de deur.
Alweer een andere leraar.
Pim zuchtte.
“Ze komt niet,” zei Pim. “Ik ga naar huis.”
“Wacht nou even,” zei Sem. “Ze komt wel.”
“Nee, ik ga naar huis.”
“Wat ben jij een bangerik, zeg.”
“Niet, ik - ”
“Zit!” fluisterde Sem. “Daar komt ze.”
Juf Hilda liep langzaam het schoolplein af.
Plotseling stopte ze.
Ze draaide om en keek recht naar Sem.
Het leek wel of hij een stroom stoot kreeg.
Zijn ogen werden groot en zijn mond viel open.
Nog nooit had Sem iemand zo eng gezien.
Wat zou ze doen als ze hun zou betrappen?
Zou ze ze opsluiten in een kooi?
Zou ze ze in een kelder dik voeren en dan opeten?
Dan keek ze weer weg en stak de weg over.
“He-heeft ze ons ge-gezien?” vroeg Sem.
Pim kon alleen zijn schouders langzaam ophalen.
Juf Hilda liep de hoek om.
“Kom,” zei Sem. “We volgen haar.”
Pim schudde zijn hoofd. “Ik weet niet of ik dit nog zo - ”
“Niet zeuren, Pim. Mee komen.”
“Wij moeten bewijs vinden,” zei Sem.
“Zij is een heks, dat weet ik zeker.”

“Ze is weg!” zei Pim. “Jammer dan.”
“Niks jammer dan,” zei Sem.
“Ze is gewoon de volgende straat ingelopen. Kom.”
Sem en Pim renden naar de volgende straat hoek.
“Kijk,” zei Sem. “Daar loopt ze.”
Ze slopen van de ene boom naar de andere.
Juf Hilda keek af en toe om maar zag ze niet.
Tenminste, dat hoopte ze.
“Zij gaat de grote weg oversteken,” zei Pim.
“Ik mag daar niet komen.”
“Ik ook niet,” zei Sem. “Maar nou moet het.”
Juf Hilda stak de weg over en liep een bos pad in.
“Ik ga echt niet het bos in,” zei Pim.
“Jawel, bangerik. Natuurlijk woont ze in het bos,” zei Sem.
“Alle heksen wonen in het bos.”
“Nee, echt niet!” zei Pim. “Ik ga naar huis.”
En Pim draaide om en was weg.
Sem keek hem na.
Hij wou roepen maar dat zou Juf Hilda misschien horen.
Sem keek terug naar het bos pad.
Juf Hilda was weg.
Als hij achter wou komen waar ze woonde, moest hij nu gaan.
Alleen.
Dan maar alleen.
Ze was een heks en hij had bewijs nodig.

Al snel had Sem Juf Hilda weer gevonden.
Hij verstopte zich snel achter een struik.
Net op tijd want alweer keek ze om.
Zou ze hem in de gaten hebben?
Koude rillingen racete over zijn lijf.
Wat als zij helemaal niet in het bos woonde?
Wat als ze wist dat hij achter haar aan zat?
Dan was ze hem express naar het donkere bos aan het lokken.
Om God-weet-wat met hem te doen!
Misschien moest hij ook maar naar huis gaan.
Misschien was Pim niet zo stom.
Misschien –
Sem hoorde stemmen.
Hij stond langzaam op en liep in de richting van Juf Hilda.
Heel langzaam ging hij op zijn hurken zitten.
Daar, onder een grote boom, stond ze te praten met iemand.
Sem kon niet goed zien wie.
Op handen en voeten kroop hij iets dichter bij.
Nog steeds kon hij niet zien wie.
Maar ze was echt aan het praten.
Hij kon haar bijna verstaan.
Nog iets dichter bij en –
KRAAAAAAK!!!
Sem’s knie kwam op een dode tak neer.
Het geluid was zo hard, het galmde door het bos.
Sem kon allen bukken en zijn ogen dicht knijpen.
Hij wist zeker dat hij nou gepakt zou worden.
Als ze echt een heks was dan was hij nou gedoomd.
Ze zou hem pakken en naar haar huis slepen.
Of misschien hier, ter plekke, opeten!
Tot zijn grote opluchting, begon ze weer te praten.
Hij deed zijn ogen open.
Nou kon hij haar goed zien.
Ook zag hij met wie ze sprak.
De boom!
Ze stond tegen de boom te praten!
Sem keek naar de boom.
Hij dacht zekere dat hij een gezicht zou zien in de boom.
Het hars zou gaan bewegen.
Eerst zou twee enge ogen tevoorschijn komen.
Dan zou een lelijk neus tevoorschijn komen.
Net zo lelijk als die neus van Juf Hilda.
En als laatste zou de mond komen.
Het zou beginnen met praten.
Het eerste wat hij zou zeggen is dat ze achterom moest kijken.
Hij zou haar vertellen dat een jongen uit haar klas haar aan het bespioneren was.
Maar er kwamen geen ogen.
Er kwam geen lelijke neus.
En al helemaal geen mond.
Juf Hilda stond gewoon tegen de boom te praten.
Sem schoof nog een keer iets dichter bij.
Nou kon hij haar goed horen.
Zij was vast een spreuk aan het zeggen.
Het was zeker iets dat haar meer kracht zou geven.
Een enge spreuk die –
Maar het was geen spreuk.
En ze stond niet echt tegen de boom te praten.
Ze stond een beetje in het rond te praten.
En het was geen spreuk.
Ze was hele lieve dingen aan het zeggen.
“Ik mis jou zo,” hoorde Sem haar zeggen.
“Ik heb leuke kinderen in mijn klas,” zei ze.
Sem snapte er niks van.
Ze was toch een heks.
Dat wist hij zeker.
“Er is een jongen,”zei ze. “Hij vind mij niet leuk, denk ik.”
“Hij luistert maar niet.”
“Ik weet niet wat ik met hem moet doen, schat.”
Schat? dacht Sem. Hoezo schat?
“Nou, ik ga weer naar huis lieverd. Tot Morgen.”
Juf Hilda draaide om en kwam op Sem af.
Sem schrok zo erg dat hij op zijn kont viel.
Hij probeerde weg te kruipen maar hij struikelde en kwam hard op zijn kont neer.
Dan voelde hij het.
Hij wist dat het zou komen.
Een hand op zijn schouder.
“Wat doe jij hier?”

Sem stond voor de grote boom.
Samen met Juf Hilda.
Zij had hem net verteld waarom zij aan het praten was.
Hij snapten het wel.
Toen zijn oma stierf, hadden zij haar as ook al uitgestrooid.
Samen met zijn moeder, vader, zus, en een veel andere familie leden.
Dat was ook naast een grote boom.
Daar kwamen hun ook af en toe.
Zijn moeder praten ook wel eens tegen zijn oma.
Juf Hilda was tegen haar overleden man aan het praten.
Die had zij hier uitgestrooid.
Dat was twee jaar geleden, zei Juf Hilda.
Sem keek haar aan.
Zij keek best verdrietig.
Ze deed ook heel erg aardig tegen Sem.
Hij keek haar goed aan.
Nou zag hij haar als een echt mens.
Ze was geen heks.
Eigenlijk was zij ook niet zo lelijk.
Dat was toch alleen de buiten kant, zou zijn moeder gezegd hebben.
Zij had gelijk.
Juf Hilda was lief.
Dat wist Sem zeker.

Copyright© Kenneth Temple

Alle rechten voorbehouden 2005-2024 - www.verhalenlezen.nl



Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

• blunders
• dieren verhalen
• erotische verhalen
• griezel verhalen
• humor verhalen
• kinderverhalen
• liefdes verhalen
• sex verhalen
• spannende verhalen
• sprookjes

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 81 bezoekers online