Verhalenlezen.nl - Voor al uw verhalen en sprookjes. Ook hebben we liefdes verhalen en erotische verhalen.

Verhaaltje mailen naar iemand.

Spreek een verhaal u aan, vind je een verhaal om te lachen? En wilt u het verhaaltje laten lezen door één van uw vrienden? Dan kan je via dit formulier het verhaaltje verzenden naar u vriend(in).

Naam ontvanger:
E-mail ontvanger:
 
Naam afzender:
E-mail afzender:
   
Verhaal:

De Witte Hond
De Witte Hond

Auteur: Abdulghader Muradi
Oorspronkelijk verschenen in de verhalenbundel: “Regenachtige nacht�, 1989.
Vertaald door Zaher Murady en Adrie Erné






De witte hond

De witte hond was moe en lui. Hij had een lege maag. Hij lag in zon op de stinkende-as- heuvel.
Hij hoorde niet zo ver weg geblaf van honden en menselijk stemmen.
Iemand riep: de hond van Mirzagul is de winnaar!
Iemand anders schreeuwde heel blij: “Nee, Tellaboy is de winnaar!�
De naam Tellaboy kwam de witte hond heel bekend voor. Hij kende Tellaboy heel goed. Een paar weken geleden had de witte hond hem verlaten. Hij leefde nu net zo als de andere ongelukkige straathonden. Zijn leven was heel moeilijk en vies geworden.
De witte hond was de enige bekende vechthond. Iedereen in de wijk kende hem. Andere hondenexploitanten waren jaloers op Tellaboy. Niemand had zo een goede vechtershond.
Toen hij nog bij Tellaboy was, had de witte hond een prachtig leven, maar nu moest hij wachten of de slager een stukje vlees of bot weggooide naar de honden.
Hij wist nog precies hoe het leven met Tellaboy was. Hij had genoeg te eten en kon lekker rustig slapen. Bij Tellaboy had hij altijd een eigen verzorger gehad. Maar nu moest hij het oude bloed van de grond aflikken en wachten op een stukje stinkend rottend vlees of bot. Het nieuwe leven was moeilijk en pijnlijk voor hem, maar hij had toch gelijk het goede leven bij Tellaboy te verlaten.
De witte hond stond op en liep wat rond, hij keek naar de andere honden. Alle honden hadden een lege maag en waren mager en dun; hun botten staken eruit. Ze waren allemaal moe en snuffelden in de aarde, om iets te eten te zoeken.
Als één van hen een stukje bot vond, vluchtte hij gelijk weg. De anderen renden dan luid blaffend achter hem aan. Dan volgde er een vreselijk lawaai en werd er een paar minuten gevochten. Plotseling werd het stil, wanneer de sterkste gewonnen had.
De witte hond dacht bij zichzelf: “Misschien hebben deze honden net zo�n goed leven als ik gehad en waren ze ook moe van het goede leven en zijn ze om dezelfde reden als ik hier gekomen�. Hij zei tegen zichzelf: “Ze hebben gelijk�.
Ook hij moest Tellaboy verlaten; hij kon het vechten niet langer meer verdragen. In z’n hoofd bleef steeds één vraag hangen: “Waarom en waarvóór lieten ze ons vechten? In z’n hoofd hoort hij de stemmen van mensen; mensen die plezier hebben om het vechten. Hij ziet het strijdveld voor zich en herinnert zich de tijd dat hij bij Tellaboy was. Elke week moest hij één keer naar het strijdveld gaan, om de tegenstanders te overwinnen. Hij vocht net zo lang, totdat z’n tegenstander wegrende. Elke keer als hij won, werd zijn eigenaar nog trotser op hem. Maar hij vroeg zich steeds af: “Hoe lang moet ik nog vechten?� .Toen hij nog op het strijdveld was, kon hij heel goed vechten, maar dit vechten was opgelegd; hij wílde nooit vechten; altijd vocht hij voor de eigenaar. “Waarom dwongen ze ons steeds weer om te vechten?�, deze vraag blijft maar in zijn hoofd hameren.
Nogmaals keek de witte hond om zich heen naar de andere honden. Ze likten het droge oude bloed op. Allemaal hadden ze afgeknipte staarten en oren.
Van een afstand hoorde hij nog steeds geblaf van honden en het geluid van mensen; daar was een hondengevecht! Iemand schreeuwt: “Tellaboy is winnaar!�. Anderen zeggen:�Sinds wanneer? Mirzagul is winnaar!�.
De witte hond wordt onrustig van al die stemmen in zijn hoofd en zegt tegen zichzelf: “Deze mensen blijven ons maar tegen elkaar laten vechten� en gelijkertijd komt het gevoel in hem op: “er komt een dag dat deze vechthonden ook moe worden van het vechten en ook hier, bij de slagerij, komen leven. Hij doet zijn ogen dicht en voelt een zware pijn in z’n hart en vraagt zichzelf: �Wat heeft het leven voor zin?�
Iemand schreeuwt tussen het geblaf van honden door: �Tellaboy,Tellaboy!�. Hij haat Tellaboy; hij haat z’n grote buik en z’n dikke vleselijke nek. Uit wanhoop zou hij in zijn nek willen bijten of zijn buik willen openrijten!
De witte hond dacht terug aan de dag dat deze haat begon. Op een dag kwam Tellaboy met een teefje en zei tegen de bediende: “We moeten fokken met de witte hond, dan kunnen de puppies straks ook voor ons vechten!
Na een tijdje verscheen Tellaboy met kleine, dikke, mooie witte puppies. Toen de witte hond de kleintjes zag, werd hij heel blij van binnen. O, wat hield hij van die kleintjes! Ze kwamen naar hem toe, snuffelden aan hem en likten z’n wangen. Hij kreeg er echt plezier in! Maar de blijheid van de witte hond duurde niet lang. Tellaboy zei tegen de bediende: “Deze kleintjes worden later net als hun vader vechters!�. Daarna gaf Tellaboy de bediende een bijl en zei: “Hak de oren en de staarten af!�Toen de witte hond dt hoorde, schrok hij op. Hij wist wel, dat de oren en staarten van vechthonden werden afgehouwen, maar hij kon zo’n zware pijn niet verdragen. Hij moest toekijken, maar kon er niets aan veranderen. Vanuit een hoekje zat hij naar de kleine puppies te kijken en zag toe hoe de bediende met twee of drie bewegingen van de bijl, de oren en de staarten afhakte. De kleintjes piepten en jankten. Het bloed stroomde op de grond. De witte hond begon ook te janken; op dit moment voelde hij de pijnin zijn eigen oren en staart. Hij keek naar de bijl met het bloed en zijn hart vult zich met pijn en veroorzaakt beroering van binnen. Zijn ogen werden donker en hij dacht terug aan de dag, dat hij zelf nog een mooie puppie was en zijn eigen oren en staart werden afgehakt. In zijn hart ontvlamde zich een vuur. Op dit moment wilde hij Tellaboy bespringen en met zijn tanden zijn grote buik en zijn hangende nekvlees openrijten!.
De herinnering aan deze dag blijft nog steeds terugkomen. Hij heeft ook nog goed onthouden, dat er de volgende dag een strijd tussen honden was. Op het strijdveld schreeuwde iemand: “De hond van Tellaboy is de winnaar!� Iemand anders riep: “Nee, nee, sinds wanneer? De hond van Mirzagul is winnaar.�Het gevecht ging nog steeds door. Het publiek klapte in hun handen en joelde steeds harder. Ze waren verrukt van de wedstrijd! De witte hond zag, dat Tellaboy overstelpt werd door vreugde, nog meer dan de rest van het publiek. Bij elke aanval groeide Tellaboy’s vreugde en trots. De witte hond zag, dat het oor van zijn tegenstander ging bloeden en dit veroorzaakte een schok van binnen. Hij moest denken aan wat er met de puppies gebeurd was. Hij zag overal bloed, keek naar Tellaboy en de bloederige bijl kwam in herinnering!Hij kon niet meer stil staan; hij moest iets doen; hij moest wraak nemen op Tellaboy! Plotseling werd het lawaai van het publiek sterker: het publiek, klapte, lachtte en schreeuwde: “Tellaboy is gevlucht!� De witte hond vluchtte weg, kon nergens heen en kwam hier terecht. Hij is nooit meer naar Tellaboy teruggegaan.Toch wist hij dat Tellaboy hem nooit zou laten gaan. De bediende van Tellaboy was hier al een paar keer geweest om de witte hond te zoeken en te grijpen.
Tellaboy was vanaf deze dag erg kwaad, omdat zijn reputatie beschadigd.De andere hondenexploitanten minachtten hem. Tellaboy was zo woedend dat de witte hond erg bang voor Tellaboy werd.
Op een dag zat Tellaboy hem achterna. Hij hoorde het lawaai en geschreeuw van mensen, iedereen lachtte en ze riepen: “O, o Tellaboy is gevlucht, Tellaboy is gevlucht!�
Toen de witte hond dit lawaai hoorde, schrok hij nogmaals op. Hij spitste zijn oren en begreep dat Tellaboy nog een keer had verloren en dat hij zij reputatie helemaal kwijt was.nog een keer kwam de bloederige bijl in zijn herinnering en de kleine puppies. Hij zegt een beetje blij tegen zichzelf: “Goedzo, je bent gevlucht, goed zo…�hij voelt zich plezierig en rustig en door de warmte van de zon werd hij een beetje slaperig. Hij zei tegen zichzelf:�Het maakt nu niets meer uit voor mij, ik heb het goed gedaan, Tellaboy mag alles met mij doen…Met deze gedachte viel hij in slaap op de as-heuvel…
Na een paar minuutjes schritk hij op uit zijn slaap en kijkt gespannen om zich heen. Hij ruikt gevaar. De geur van Tellaboy dringt in zijn neusgaten. Hij springt op en kijkt om zich heen. Het was intussen koud geworden, de zon ging onder. Hij zag Tellaboy op een paard naar hem toe komen, met een groot geweer in zijn hand. Toen hij de witte hond zag, richtte hij zijn geweer. De witte hond vlucht, hij hoort het lawaai van de kogels in de ruimte. De witte hond vliegt in de lucht en hij valt neer op de aas-heuvel. De witte hond jankte en wentelde twee of drie keer in de as. Hij kan niet meer overeind komen.na een poosje doet hij even zij ogen open. Hij ziet tellaboy met het geweer. Tellaboy staat boven hem, ademde zwaar en zei toen met het geweer op hem gericht:�Dit is jouw straf�. Terwijl de witte hond in doodstrijd was, hoorde hij nog: �Tellaboy is gevlucht, Tellaboy is gevlucht…� toen kwam er een plezierige rust over de witte hond, hij voelde niets meer en legde zijn kop op de bloederige as.




Alle rechten voorbehouden 2005-2024 - www.verhalenlezen.nl


Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!


Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 17 bezoekers online