Verhalen

Verhaaltje mailen naar iemand.

Spreek een verhaal u aan, vind je een verhaal om te lachen? En wilt u het verhaaltje laten lezen door één van uw vrienden? Dan kan je via dit formulier het verhaaltje verzenden naar u vriend(in).

Naam ontvanger:
E-mail ontvanger:
Naam afzender:
E-mail afzender:
Verhaal:

Pilar Parker 1
Hoofdstuk 1.

‘Hey Kate, hoe was school?’ Hoorde ze haar vader al roepen toen ze de hal binnenstapte. ‘Goed, we hadden een proefwerk.’ Ze liep de kamers door en vroeg verbaasd. ‘Waar ben je?’ ‘In de studeerkamer.’ Kwam het zachte antwoord.
Toen zag ze haar vader uiteindelijk, bijna bedolven onder papier en die vroeg met een banaan in zijn mond. ‘En? Denk je dat je een voldoende hebt?’
Ze vond het nog steeds verwonderlijk dat hij nog kon praten met zo’n volle mond, maar ze was het gewend en zei. ‘Ik denk het wel.’
‘Mooi zo.’ ‘Wat veel papieren, wat ben je aan het doen pap?’ ‘Ik ben de administratie aan het doen.’ ‘En snap je er al wat van?’ ‘Geen sikkepit, maar dat komt wel goed. Ik vraag Amy straks wel, als ze thuis is.’
Amy was de buurvrouw en een goede vriendin van de familie. Zeker toen ze hier in het begin kwamen wonen.
Zelf was ze een wrak geweest, nog geen acht jaar, verlaten door haar moeder en hongerig. Amy had een blik in haar richting geworpen, had haar in een impulsieve omhelzing genomen en was verkocht geweest, sindsdien was ze een vriendin van de familie.
Amy Tennant was een jonge vrouw, nog jonger dan haar vader, die zelf nog maar negenendertig was. Ook zag ze er leuk uit. Ze vroeg zich altijd af waarom Amy nooit was met haar pa was begonnen. Ze konden het ontzettend goed met elkaar vinden.

En hoe zou ze haar pa het best kunnen beschrijven. De buurvrouw om de hoek, een humoristische en oudere vrouw, noemde haar pa altijd de god van chaos en het was waar, als je hem tien minuten alleen in een vertrek gaf wist hij er altijd een rommel van te maken.
Natuurlijk nooit handig als je een keer wilde opruimen, maar omdat haar kamer voor hem verboden gebied was, was haar kamer zijn rommeligheid gelukkig bespaard gebleven.
Ze haatte vandaag, waarschijnlijk wist haar pa net zo goed als haar welke dag het was.
Het was nu precies elf jaar terug dat haar moeder hun familie had verlaten, dit had ze gedaan om onbekende redenen. Eigenlijk had ze het nooit gevraagd.
Maar haar moeder was weggegaan en nimmer teruggekomen. Vervolgens was ze veel later erachter gekomen dat haar moeder zeven jaar terug was getrouwd en nu aan de andere kant van de stad woonde met twee kleine kinderen en een aardige man, met een goedbetaalde baan van 9 tot 5 en een mooi huis.
Natuurlijk wist ze wel ongeveer dat haar moeder ertoe had gedreven om weg te gaan. Het was natuurlijk door haar vader gekomen, hij was computeringenieur en ontwierp software voor grote bedrijven, die hem daar veel geld voor gaven. Maar dit gaf allemaal niets, hij was een bijna nooit en anders was hij thuis met zijn werk bezig.
Seraph Parker was een vader uit duizenden en ze zou hem nooit of te nimmer in willen ruimen, rommeligheid meegenomen.
Hij deed ontzettend leuke dingen samen met haar als hij vrij had en ze wist dat hij veel van haar hield.
Maar wat haar wel dwars zat was dat hij nooit een afspraakje had of uitging. Ze zei er echter niets van, dat was haar vaders eigen zaak.
Dezelfde man waar ze nu over dacht keek haar even aan, zuchtte en vroeg. ‘Heb je tijd?’ ‘Jawel. Wat wil je gaan doen?’ ‘Skaten.’ ‘Is goed, ik leg mijn schoolspullen even weg.’ ‘Is goed, ik laat even een berichtje achter voor Ames.’ ‘Is goed.’
Snel kleedde ze zich om en trok haar skates aan. ‘Klaar pap?’ ‘Ja, ik wel. Heb ook wat te drinken en eten meegenomen.’ ‘Goed idee, waar wil je gaan lunchen?’ ‘Het park?’ Ze knikte en glimlachte. ‘Morgen nog naar school en dan even lekker het weekend vrij.’ ‘Ga je nog wat doen met Denise en Emile?’ ‘Misschien met Denise, maar ze had het erover dat ze uit wilde.’ ‘Waarom ga je niet een keer mee?’ ‘Ik kan niet dansen pap.’ ‘Dat leer je snel genoeg, vraag anders een leuke jongen of hij je wil helpen het te leren.’ Dat laatste zei hij met een knipoog en ze begon te lachen. ‘Jij bent echt erg.’ ‘Erg leuk bedoel je natuurlijk?’ Ditmaal knipoogde ze naar hem. ‘Natuurlijk.’

‘Kom op Kate, ga gezellig mee. Ik maak je wel mooi en we gaan voor die tijd winkelen. Toe?’ De stem van Denise was lokkend en ze wist dat ze overstag zou gaan, dus mopperde ze. ‘Goed, maar blijf je dan bij mij slapen?’ ‘Vind je pa dat niet erg?’ Klonk haar vriendins stem opnieuw door de hoorn. ‘Welnee, die vind alles bijna best. Blijf je dan logeren?’ ‘Ik moet even vragen, momentje hoor.’ Ze hoorde even niets en daarna hoorde ze Denise weer. ‘Het mag, zullen we morgenmiddag, na schooltijd afspreken? Dan gaan we daarna even bij mijn huis langs, spullen ophalen en daarna naar jouw. ’ ‘Is goed, kom Emi ook mee?’ ‘Emile? Nee joh, die moet leren voor zijn andere tentamens, die jongens is gek dat hij zoveel vakken heeft gekozen.’ ‘Ach, het is zijn eigen keuze en hij kan het goed.’ Ze glimlachte naar de telefoon. ‘Dat is waar, maar toch, hij is gestoord.’ ‘Prettig gestoord is niet erg.’ Denise lachte. ‘Nee, dat is ook weer waar. Ik spreek je morgen dan weer.’ ‘Is goed, zie je dan.’

‘Kijk kijk, wie hebben we daar?’ Felicia keek naar haar nieuwe slachtoffer, ze had haar haren strak in een lage knot, een jampot bril, ongeëpileerde wenkbrauwen, ze was bleekjes en droeg slobberkleding, perfect.
‘Wie zie je Licia?’ vroeg Melanie, haar beste vriendin. Zonder dat Felicia iets zei zag haar vriendin het ook. ‘Oh ja, perfect,’ samen liepen ze naar de drie personen toe. ‘Zeg, ik had een vraagje.’ Begon Felicia.
Melanie grijnsde. ‘Waar koop jij je kleding? Loser Inc? Je lijkt wel een zwerver.’ ‘Ja lieve schat,’ zei Felicia sarcastisch. ‘En die jampotglazen zijn al jaren uit, ga eens met je tijd mee, nerd.’
Opnieuw grijnsde Melanie, een duidelijk teken dat ze een binnenpretje had.
‘Ze is nog een bushman ook, de laatste keer dat ik zulke wenkbrauwen heb gezien was voor mijn neef William het nut van een pincet ontdekte en twee wenkbrauwen kreeg.’
De twee meiden begonnen hard te lachen, net zoals het merendeel van de omstanders en Kate kreeg een brok in haar keel. Waar haalden die meiden het lef vandaan? Tranen begonnen op te komen en ze draaide zich om. Een van de meiden draaide haar om. ‘Oh, ze moet huilen.’ De ander lachte nog harder en zei. ‘Dat zou ik ook doen als ik er zo uitzag.’ Nu begonnen ze nog harder te lachen en liepen al ginnegappend weg.
De omstanders lachten ook.
Kate draaide zich om naar de fontein waar ze tegen aanzaten. Dit was niet de eerste keer dat die meiden haar op die manier voor schut zette, maar die waren zo dom dat ze het elke keer weer vergaten, maar het stak wel.

‘Kom op Kate. Probeer dit topje eens aan! Mij staat hij niet, maar jouw, oeh la la.’ Ze moest lachen om haar vriendin.
‘Denise, kom op zeg, die is zo laag.’ ‘En dat zal je nog wel eens goed doen, veel beter dan dat vormeloze hemd.’ ‘Maar die zit lekker!’ protesteerde ze snel.
‘Haha, ja, maar daar houd het ook mee op, kom op, aandoen.’ Ze kreeg de top en nog wat andere dingen in haar armen geduwd en werd naar de kleedkamers getroond.
‘Je pa heeft jouw echt zijn creditcard gegeven?’ ‘Ja, dat had je toch gevraagd, nadat je mijn kast had uitgespit?’ ‘Inderdaad, want we gaan eens goed inkopen doen.’ Ze begon te grijnzen. ‘Wat ben je allemaal van plan Denise?’ Met een raadselachtig glimlachje keek haar vriendin haar aan. ‘Dat zul je wel zien, kom op, passen die handel.’
Vijf uren gingen voorbij en ze had het gevoel dat ze elk kledingstuk in de winkel wel een keer aan had gehad. ‘Wat ben je nou van plan Denise?’ ‘Ik maak setjes!’ riep die haar toe. ‘Heb je die broek al aan?’ ‘Bijna.’ ‘Schiet op. We moeten nog meer bij langs.’
In het pashokje zuchtte ze en trok de broek aan. ‘Zo, ik zit erin.’ ‘En nu deze riem erbij.’ Een hand stak tussen de gordijnen door en ze pakte hem aan. ‘Hebben we niet al vijf riemen ofzo?’ ‘Ja, maar deze is erg mooi.’ ‘Ik weet niet of mijn pa het er zo mee eens is dat ik zoveel in een keer koop.’ ‘Alsof hij het verschil merkt, hij verdient zoveel en dit is waarschijnlijk de eerste keer in jaren dat je iets anders aantrekt dan zijn afgedragen truien. En ik heb het hem gevraagd.’

Snel trok ze de gordijnen opzij en vroeg haar vriendin. ‘Heb jij aan mijn vader gevraagd of je zijn geld over de balk mocht smijten?’ ‘Ik heb hem gevraagd of ik zijn geld mocht spenderen, maar ja, dat mocht.’ Ze schudde haar hoofd. ‘Ja, dat klinkt als mijn pa.’
Denise lachte. ‘Hij zei mij ook dat het al veel te lang heeft geduurd dat je achter het nut van winkels kwam en hij het je van harte gunde.’
‘Waarom zou ik moeite doen, ik zie er toch niet uit.’
Denise keek nu heel serieus. ‘Waag het niet om dat zelf te geloven en nogmaals te zeggen Pilar Devon Harley Reagan Katerina Parker!’ Oh oh, als Denise begon het haar hele naam op te noemen, dan had ze echt iets heel verkeerds gezegd.
‘Sorry, maar kijk dan naar me, ik ben geen schoonheid.’
Denise haar gezicht klaarde op. ‘Je hebt toch contactlenzen?’ ‘Ja, die liggen thuis.’ ‘Goed, daar heb ik ook een ideetje mee.’
‘Zijn we nu klaar?’ ‘Ja, doe dit topje maar aan.’ ‘Maar we moeten toch nog afrekenen?’
Een winkelbediende, dit erbij stond en de hele lading kleding die ze zouden kopen bij elkaar aan het pakken was zei. ‘Geen probleem, dat doen we zo bij de kassa. Trek het maar aan.’
Ze keek naar het onvermurwbare gezicht van Denise en legde zich neer bij haar lot. ‘Wat is de volgende stap?’

Madame Eloise was een bezoeking, toen ze binnen kwamen zei de schoonheidsspecialiste direct. ‘Ah Denisa. Goed je weer te zien lieverd. Wat kan ik voor je doen?’ Denise glimlachte naar de vrouw en zei. ‘Haar eens grondig onder handen nemen madame.’ Daarna wees ze naar Kate. ‘Oh, mij god, die wenkbrauwen! Je geeft me wel werk meisje.’ Zei de vrouw met een Frans accent.
Vervolgens wendde ze zich keurend tot Kate en vroeg. ‘Hoe lang doe je jouw haren al in een staart of knot?’ Op een of andere manier voelde ze dat ze iets niet goed had gedaan en ze antwoordde eerlijk. ‘Bijna elke dag, behalve ’s avonds.’ ‘Goddank voor die kleine wijsheden, doe je haar los.’
‘Het zit niet netjes mev..,’ ‘Zut zut, stop je gesputter en trek dat arme elastiek eruit, zo weet ik tenminste hoe ik je gezicht vorm moet geven.’
Met een kleine zucht waar madame Eloise haar neusje charmant door optrok trok ze het elastiek uit haar haren, waardoor Denise naar adem snakte. ‘Wauw Kate, je haar is prachtig.’ Lang donkerbruin golvend haar golfde om haar hoofd heen, over haar schouders en tot net over haar borst.
‘Ik vind het alleen maar onhandig.’ Mompelde ze. ‘Par Bleu, je haar is magnifique cherie. Dat mag je nooit meer verbergen, mooi haar is een flirtobject.’
‘Dank u, denk ik.’ ‘Je teint is ook goed daar gaan we niets aan doen, hier kan ik mee werken, dit wordt geweldig. Doe alsjeblieft je jas uit, je bril af en ga liggen op die stoel die daar staat, tafeltje staat ernaast.’
Toen ze eenmaal lag boog madame Eloise zich over haar heen. ‘Doe nu je ogen dicht en laat het rustig over je heenkomen.’ Vol vertrouwen deed ze haar ogen dicht, maar het volgende moment schreeuwde ze het uit. ‘Oeh, dat is dik wenkbrauwhaar.’ Mompelde Madame Eloise eenmaal en zei daarna niets meer, maar kweet zich vlijtig aan haar taak.

Hoofdstuk 2.

Eenmaal alleen in haar kamer keek ze om zich heen en ging vervolgens op de bureaustoel zitten.
De laptop ging open en ze begon te chatten met haar vaste chat-buddy.

-

Morgana: Hey Sly, hoe is het aan die kant?
Sly-Boy: Nogal verveeld, maar nu wat beter.
Morgana: Nog veel gedaan de laatste tijd?
Sly-Boy: School, maar goed, dat is saai om over te praten, hoe is het aan die kant?
Morgana: Goed, ook nog bezig met school en moet straks werken.
Sly-Boy: Veel plezier daarmee :D
Morgana: Haha, ik heb het ook niet voor het uitkiezen, maar goed, k heb wel een extra zakcentje.
Sly-Boy: Dat is waar, kun je veel leuke dingen mee doen.
Morgana: Als ik ooit door mijn schoolwerk heen kom.
Morgana: Maar goed, tijd is altijd schaars, dat is het nadeel van werk hebben, er zit zoveel tijd in.
Sly-Boy: Idd, maar ja. Je hebt altijd de bank nog.
Morgana: degene om in te zitten of degene waar je binnen moet lopen.
Sly-Boy: Beide?
Morgana: haha, k denk dat ik de laatste prefereer voor mijn geld..
Sly-Boy: me2
Morgana: Nog een goed weekend gehad?
Sly-Boy: Dezelfde mensen, hetzelfde gezeur.. Ja, het was gezellig :D. Aan die kant?
Morgana: Haha, erg rustig aan deze kant, kapot van het werken, dus niet uitgegaan.
Sly-Boy: Je gaat echt bijna nooit uit.
Morgana: Daarin heb je gelijk, maar zo bespaar je wel geld.
Sly-Boy: Is zo, maar het leven is er om geleefd te worden en niet te proberen om alles op te sparen voor tijden waarin je er mogelijk niet eens bent..
Morgana: Is ook weer zo, maar ik heb geen uitgaansgroepje.
Sly-Boy: Haha, spreken wij toch een keer af?
Morgana: Misschien is deze relatie beter af in cyberspace.
Sly-Boy: Misschien wel, maar dat zullen we nooit weten voor we het een keer proberen, wat zeg je er van. Zullen we een keer afspreken?
Morgana: . . . . . Ja is goed.
Sly-Boy: Dat klinkt nogal onzeker, weet je het zeker?
Morgana: Jazeker ben ik zeker :D:P
Sly-Boy: Dan is het goed, zullen we de datum nog een beetje open laten? Dan kunnen we dat een andere keer afspreken.
Morgana: Ik vind het goed.
Sly-Boy: Verder nog veel gedaan naast werken en school?
Morgana: Niet echt.
Morgana: Oh! Ik ben naar een beautysalon geweest, helemaal opgetut en al.
Sly-Boy: Hmm, dat zou ik wel eens willen zien.
Morgana: Haha, zou toch kunnen dat je het een keer ziet.
Sly-Boy: Hoe zie je er nu uit dan?
Morgana: Ik heb een verbod gekregen mijn haren vast te doen :P En verder niet veel veranderd, maar ik moet gaan, een vriendin staat op me te wachten.
Sly-Boy: Ja, ik moet ook gaan. Heb ook een afspraak.
Morgana: Spreek je snel.

Hoofdstuk 3.

Valentina liep trippelend achter hem aan. ‘Gabe! Wacht op mij.’ Hij had een hekel aan verkortingen van namen, vooral zijn eigen naam.
En degene die achter hem aanliep was een van die meiden die het niet snapte als je geen interesse had in iemand.
Zuchtend draaide hij zich om, wetend dat ze hem anders de hele weg lastig zou vallen. ‘Wat is er Valentina?’ ‘Je bent vergeten mij tot ziens te wensen.’
Hij keek haar aan en zei daarna. ‘Tot ziens.’ En vervolgde vervolgens zijn weg weer.
Eenmaal op hun vaste plekje keek hij Felix aan. ‘Waarom moest ik ook al weer mee?’ ‘Omdat ik met Denise wil praten en niet perse aandacht wil geven aan haar vriendin, ik wil Denise hebben.’ ‘Goed, wat weet je over haar vriendin?’ ‘Niet veel, alleen dat ze bij Denise op school zit, Kate heet en haar beste vriendin is.’ ‘En Denise zit waar op school?’ Felix leek zenuwachtig en zei. ‘Hoe moet ik dat weten? Ik weet haar achternaam niet eens. Ze is elke keer weer weg als ik met persoonlijke vragen kom, maar ditmaal gaat dit niet op, ik vind haar echt leuk.’
Hij kon het niet laten te glimlachen, als Felix de player iemand echt leuk vond, nou, berg je dan maar.
Maar eerlijk gezegd moest hij bekennen dat hij die Denise nog nooit had gezien, hij wist dat ze blond was en een mooi snoetje had, maar meer wilde Felix ook niet loslaten, zelfs niet toen hij opperde elke blonde vrouw die hij zag proberen te charmeren. Hij was benieuwd.
‘Denise, ik zie er niet uit, ik durf zo niet naar binnen.’ ‘Kom op Kate, doe dan gewoon alsof je iemand anders bent, je hoeft deze jongen niet eens leuk te vinden, ik wil gewoon even met hem praten, ik vind hem echt leuk.’ ‘Is dat die Felix waar je al een maand over zit te praten?’ Denise moest licht blozen. ‘Ja die, maar ik ben bang dat als ik hem niet beval hij zo weer weg is, dat doet hij soms, dan is hij ineens weg.’ ‘Allemaal leuk en aardig. Maar wat als die eh, Gavin zei je toch?’ ‘Gabriel heet hij.’ ‘Hmm, mooie naam, maar wat als hij me nou absoluut niet mag?’
‘Ik weet niet veel over hem, ik heb hem nog nooit gezien, Felix heeft het niet vaak over zijn vrienden. Maar zoals ik zei, doe dan alsof je iemand anders bent, noem jezelf bij je echte naam en niet je vijfde.’ ‘Gewoon Pilar? Waarom?’ ‘Omdat Pilar een uiterst sensuele naam is.’ Denise glimlachte en deed een pluk van haar haren naar achteren ‘Vind je?’ ‘Absoluut, je ziet er goed uit meid, je kunt dit.
Zie dat! Je bloost zelfs, charmant hoor.’
Ze begon te lachen. ‘Hou op Denise. Ik ga wel mee, maar noem me dan niet Kate.’ De uitsmijter keek hen geïrriteerd aan. ‘Dames, komen jullie ook naar binnen?’ ‘Natuurlijk.’ Denise liep rustig de trap op.
Het gebouw waar ze in liepen was een heel oud gebouw en erg luxueus. ‘Denise, wat is dit voor een plek?’ ‘Dit is de uitgaansgelegenheid voor de jongelui met meer geld om handen dan ik eigenlijk heb.’ ‘Dit zijn rijkelui? Hoe ben je hierin verzeild geraakt?’ ‘Mijn neef Benjamin zijn vader heeft tonnen met geld, en hij heeft me voorgesteld aan Felix, ik mag zijn rekening gebruiken van hem.’ ‘Die van Felix of Benjamin?’ ‘Van Benjamin natuurlijk.’ Ze volgde het allemaal niet meer, ze was gewoon uitgeput van het winkelen, het passen, naar madame Eloise, omkleden in de goede outfit, opmaken en zichzelf stiekem bewonderen.
Madame Eloise had haar geleerd hoe ze zichzelf het beste kon opmaken en met een beetje andere kleuren op haar gezicht zag ze er al totaal anders uit.
Ze had nooit gedacht dat ze er zo uit zou kunnen zien, haar vader viel bijna stijl achterover toen hij vanmiddag haar verbeterde-ik zag.
Daarna moesten ze haar contactlenzen zoeken en naar Denise haar huis omdat die zich ook nog moest omkleden en optutten.

Felix was bijna niet te genieten. ‘Doe toch rustig man, ze is er nog niet eens en je doet al vreemd.’ ‘Ze zei dat ze er al een kwartier geleden zou zijn.’ ‘Goed mogelijk dat ze nu al binnen is en haar gezicht even poedert. Oh god, daar komt Valentina weer aan, die kent het woord nee niet. Ik moet er even vandoor.’ ‘Rennen, Gabriel.’ Lachte Felix.
Voorzichtig probeerde hij zich uit de voeten te maken, wat gelukkig lukte, maar omdat hij zo druk was Valentina te ontwijken liep hij bijna tegen een paar jongedames op. ‘Pardon dames.’ Zei hij snel en liep verder.
De heren toiletten, daar zou Valentina wel niet komen. Snel beende hij richting de uitgang, waar ook de toiletten gestationeerd waren.

‘Waar is Gabe?’ ‘Wie?’ ‘Felix, ik weet dat hij hier net zat, waar is hij?’ ‘Oh Gabriel, jah, die moest naar de wc, en ik verwacht hem nog niet direct terug.’ ‘Ik kan wel wachten.’ Terwijl ze aanstalten maakte om te gaan zitten wist zijn gezonde verstand nog te zeggen. ‘Die plaatsen zijn bezet Val.’ ‘Ik zie niemand.’ ‘Ah, daar komen ze net aan. Denise en..,’ ‘Felix, hoe is het? De week weer goed doorgekomen zie ik. Dit is Pilar.’ Ze stapte opzij en Felix was blij, hij had even gedacht dat haar vriendin een lelijk eendje zou zijn, maar het tegendeel was het geval.’ ‘Pilar, goed je te ontmoeten,’ Hij richtte zich op Denise ‘,zou je vriendin Kate niet komen?’
Haar vriendin glimlachte en zei. ‘Dat ben ik ook, ik heb meerdere namen. Daarom noemen ze me ook Kate of Pilar.’ ‘Pilar is mooi, past goed bij je.’
‘Bedankt.’
Het was duidelijk dat de meid die bij Felix stond voorgesteld wilde worden, maar toen Felix haar helemaal geen aandacht meer schonk keek ze hen jaloers aan en liep zonder wat te zeggen weg.
Denise trok aan Felix zijn mouw en vroeg. ‘Waar is je vriend Gabriel?’ ‘Die moest naar de wc, hij is er zo weer. Ga lekker zitten, willen jullie wat drinken?’
Hij keek Denise aan en vroeg. ‘Het gebruikelijke?’ ‘Uiteraard, wat wil jij Pilar?’ ‘Doe mij maar een pure Bessen.’ Felix wenkte er en ober bij en zei. ‘Twee whisky, een Purple Rain en een bessen puur.’
Terwijl hij dat deed zag hij Valentina nog steeds als een havik de uitgang in de gaten houden, waar Gabriel heen was gegaan. Ook zag hij een grote groep binnen komen, waar zijn goede vriend zich tussen liep, maar dan op zo’n manier dat zijn stalkster hem niet zag.

Haar eerste indruk was dat deze jongen bijna niet echt kon zijn, hij was ontzettend knap. Breedgeschouderd, modebewust gekleed, prachtig gezicht en stevig gevormde benen. Haar in een modern kapsel, helemaal deze tijd. Maar wat haar helemaal van slag maakte was zijn uitstraling, sensueel, hard en vrolijk tegelijk. Zoiets had ze nog nooit meegemaakt.
Hij straalde gewoon iets uit waar ze haar vinger niet op kon leggen, ook zag ze elke aanwezige meid in de ruimte verstarren en met open mond naar hem kijken, alsof ze gewoon niets anders konden.
Deze jongen straalde gewoon rijkdom uit. Hij had bijna geen sieraden om, behalve een hele simpele zilveren ketting. Maar hij straalde het gewoon uit.

Ze leek wel een engel.
Felix zat naast zijn blonde meisje, maar hij zag haar bijna niet staan. Híj had het gevoel dat als hij dit meisje licht zou aanraken, dat het waarschijnlijk nog te hard zou zijn.
Grote schitterende amberkleurige ogen keken hem smachtend aan alsof ze al jaren zonder hem hadden moeten doen en op een of andere manier leek een stukje in haar ogen verdrietig, dat trok hem wel. En dat haar, wauw. Hij had er gewoon geen woorden voor, het straalde warmte uit.
Waarom had hij hier tegenop gezien? Hij had werkelijk geen idee, om eerlijk te zijn had hij geen enkel idee meer. Hij ging rustig naast haar zitten en wist geen woord uit te brengen. Felix stelde hen aan elkaar voor en de betovering werd verbroken. Hij zag haar ook verbaasd kijken, ze had het ook wel gevoeld. Interessant.
‘Fijn je te ontmoeten Pilar.’
Waarom had ze nou het gevoel dat haar benen ineens in gelei waren veranderd toen hij naar haar glimlachte? Had hij enig idee wat hij aanrichtte met die glimlach van hem?
Kort keek ze naar Denise en die keek haar verbaasd en geamuseerd aan. Diens bijna-vriend glimlachte en zei. ‘Kinders, wij gaan dansen, kletst maar lekker samen.’ En toen waren ze ineens weg.
Voor haar zat er niets anders om dan zich weer om te draaien, in die zachte reebruine ogen te kijken en zich een beetje verloren te voelen.
‘Gabriel was het toch?’



Hij moest glimlachen naar haar. Het was duidelijk dat ze zich net zo min op haar gemak voelde als hij. ‘Hoi Pilar.’
‘Ja, dit is een beetje gênant is het niet.’ Hij moest weer glimlachen. ‘Inderdaad, een beetje maar.’ Nu moest zij glimlachen, hij was verkocht.
‘Heb jij geen vriend?’ Vroeg hij daarna, hij kon zichzelf wel voor zijn hoofd slaan, vast zo, zo’n meid was niet lang vrijgezel.
‘Nee ik niet, jij een vriendin?’ ‘Ongebonden en ik hou ervan.’ Ze draaide haar hoofd een beetje, erg charmant en zei daarna. ‘Ik heb er eigenlijk wel een beetje genoeg van.’ ‘Al lang vrijgezel?’ Denkend aan relaties die er bijna nooit waren geweest zei ze tactisch. ‘Veel te lang.’

wordt vervolgd.....

Alle rechten voorbehouden 2005-2024 - www.verhalenlezen.nl



Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

• blunders
• dieren verhalen
• erotische verhalen
• griezel verhalen
• humor verhalen
• kinderverhalen
• liefdes verhalen
• sex verhalen
• spannende verhalen
• sprookjes

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 153 bezoekers online