Verhalenlezen.nl - Voor al uw verhalen en sprookjes. Ook hebben we liefdes verhalen en erotische verhalen.

Verhaaltje mailen naar iemand.

Spreek een verhaal u aan, vind je een verhaal om te lachen? En wilt u het verhaaltje laten lezen door één van uw vrienden? Dan kan je via dit formulier het verhaaltje verzenden naar u vriend(in).

Naam ontvanger:
E-mail ontvanger:
 
Naam afzender:
E-mail afzender:
   
Verhaal:

Het verboden meer
Er gaat een legende over een broer en een zus die mishandeld werden door hun ouders. Het meisje was 5, en de jonge was 8. Ze woonde in een groot huis, naast het verbode meer. De kinderen werden regelmatig geslagen tot ze bloedde. Het meisje stierf in 1995, de jongen een jaar later in 1996. Ze waren allebei doodgestoken door hun moeder. Ze hebben de lichamen van de kinderen nooit meer gevonden. Ze zeggen dat de kinderen nu nog steeds rond het meer spoken en als je er bij in de buurt komt dan zullen ze je vermoorden op net zo’n gruwelijk manier als hun moeder dat deed!

“Heey Heather, Ik vier aantstaande zaterdag mijn feestje! Wil je ook komen?”
“Tuurlijk wil ik komen Lizet! Hoelaat kan ik ongeveer komen en hoelaat kan ik opgehaald worden?”
“Je kan om 5 uur komen en als je wilt mag je blijven slapen!”
“Oke dat is wat makkelijker! Nou tot Zaterdag dan Lizet!”
“Wacht even Heather ik wil je nog wat vragen. Je kent de legende van het verbode meer wel he? Ik geloof er helemaal niks van, laten wij er zaterdag avond heen gaan!”
“Hmm, ik weet het niet hoor Lizet, stel dat het echt waar is.”
“Je bent tog zeker niet bang he?”
“Ik, Nee maar...”
“Oke mooi, tot zaterdag dan, Doeii”
“Ehm ja, Doei”

Ik bleef Lizet verbaasd aanstaren maar toen voelde ik een hand op mijn schouder. Ik schrok en draaide me snel om.



“Rustig, ik ben het maar” Zei een herkenbare stem.
“Ooh hoi yvette.”

Amber was er inmiddels ook bij komen staan

“Heeft Lizet ook aan jullie gevraagd of jullie zaterdag avond mee gaan naar het verbode meer?”
“Ja, Leuk toch. Je bent echt dom als je in die shit geloofd!”
“Ik ga niet.” Zei Amber. “Maar ik blijf ook niet slapen.”
“Ik weet nog niet of ik wel ga hoor. Stel dat het waar is. We lopen een groot risico.”
“Ach wel nee man! Denk je echt dat die kinderen daar nu nog zijn om mensen te vermoorden?”Antwoorde Yvette
“Ja, het zou altijd kunnen.”
“Nou dat zien we dan wel. Kom mee, de lessen beginnen.”

Ik wist niet of ik mee zou gaan zaterdag avond, mijn vrienden verklaren mij voor gek als ik zeg dat ik bang ben om te gaan. Dus laat ik het risico dan maar nemen!

“Ja Heather wat is het antwoord” Ik keek op en zag dat de leraar mij boos aankeek.
“Nou, zeg het maar”
“Ik ik weet het niet mevrouw” Antwoorde ik tenslotte.
“En hoe komt dat Heather?”
“Omdat ik niet zat op te letten mevrouw”
“Dinsdag het 7e en het 8e uur in H03 Heather!”
“Ja mevrouw”

Shit nou kan ik ook nog nakomen! Ook dat nog!

De andere dagen was er niet zoveel gebeurd, totdat het Zaterdag was.

TRIINNNGG.
“Heey Heather, fijn dat je er bent, kom snel binnen, de rest is er al.
Ik liep rustig naar binnen en legde mijn cadeautje op de tafel bij de rest.
“wil je misschien wat drinken?” Vroeg Lizet nog maar ik had er niks van verstaan want ik dacht alsmaar aan de avond.

Eindelijk was het zover, de films waren afgelopen, amber was inmiddels naar huis, en iedereen sliep.

“Kom.” Zei Lizet ineens.
“We gaan naar het meer toe!!
Lizet en Yvette liepen naar de deur, en na even twijfelen ging ik er tog maar achteraan.

“Nou dan gaan we even naar de kindjes kijken hoor.”Riep Lizet spottend.
“Ssssshhtt niet zo hard! Straks maak je nog iemand wakker en dan zie je geen boze kinderen, maar boze moeders.” Fluisterde Yvette snel.
“Laten we maar doorlopen, dan zijn we daar ook weer vanaf!” Zei Yvette dit keer wel met een bange stem.
“Oke, kom, volg mij maar.” Zei Lizet die er nog steeds geen bal van geloofde.

Toen we eenmaal voor het hek met de borden: Pas op, dit is levensgevaarlijk, betreden op eigen risico!
Begon Yvette tog nog even te twijfelen.
Lizet deed net alsof ze niet bang was, maar je zag de angst in haar gezicht.
“Nou kom jongens, nu niet gaan twijfelen” Zei ze maar snel en ik hoorde het hek opengaan.
Ik keek Lizet aan, maar die stond er bang naar te kijken, net als Yvette. Ze hadden de deur met geen vinger aangeraakt, hij was open gedaan door iemend.
Ik deinsde achteruit en ook Lizet was nou doodsbang maar tog probeerde ze dat niet te laten merken.
“Dat komt vast door de wind kom mee jongens!” Zei Lizet die haar stem probeerde normaal te laten klinken.
Lizet en Yvette liepen verder maar ik bleef even staan. Ik voelde me niet goed en wist dat er iets helemaal mis was met de Rivier.
“Kom Heather waar wacht je nog op? Ben je bang ofzo?” Hoorde ik Lizet nog naar me roepen. En dus liep ik er maar achterna, maar ik deed geen moeite om ze in te halen.

We stonden naast erlkaar langs de Rivier.
“Zie je wel, er is niks engs aan! Het is gewoon een stomme verzonnen legende!”
Bij die woorde keek ik goed om me heen om te kijken of er echt niemand was.
Plots hoor ik Yvette gillen.
“Help me help me alstjeblieft!!” Hoorde ik Yvette reopen.
“Alstjeblieft, laat me los!!”
“Yvette, hou op, je bent niet grappig!”Zei Lizet om zichzelf gerust te stellen..
Yvette viel flauw en vervolgens hoorde ik Lizet roepen:
“AUWWW Laat me los, Ik weet niet hoe je het doet Heather, maar ik is niet grappig!
“Maar ik doe helemaal niks!” Riep ik angstig met tranen in mij ogen.
Ik zag hoe Lizet Schreeuwde van de pijn. Na een tijdje hield ze op met schreeuwen. Niet veel later werd ze het water in getrokken.
Het laatste dat ik zag was dat het water vlak daarna rood werd. Ik wist dat ik zo snel mogelijk daar weg moest. Yvette lag daar nog op de grond, maar ik had geen tijd om haar mee te nemen, ik voelde 2 handen op mijn schouder en naast me stonden 2 kinderen. Waat is mama? Vroegen ze en ze knepen me zo hard in mijn arm dat het begon te bloeden.
Yvette kwam bij en zag hoe ik verging van de pijn.
Ze probeerde ze te stoppen, maar alles wat ze gooide ging gewoon door ze heen.
Ik probeerde uit alle macht los te komen, vooral toen ik zag dat ze een mes uit hun zak haalde.
Na veel getrek had ik alsnog een paar diepe krassen op mijn armen. Yvette nam het op een lopen waardoor de kinderen mij los lieten, en achter Yvette aangingen. Ik bleef nog even naar de plek staren waar Yvette en de kinderen verdwenen. Toen wist ik dat ik moest rennen. Ik hoorde het gegil van Yvette, en zag niet veel later de kinderen weer naast mij rende. Gelukkig was ik net optijd bij het hek en rende zo snel als ik kon zonder om te kijken naar huis.

Sinds dien heb ik niets meer van Lizet en Yvette gehoord, maar ik weet dat zij, net als die kinderen bij het meer zullen staan om mensen te vermoorden, en telkens als ik langs een spiegel loop, zie ik de kinderen met Yvette en Lizet in hun armen en dan weet ik:
Ik ben de volgende die ze zullen vermoorden en ik keek naar de krassen op mijn armen die weer hevig begonnen te bloeden. Ik keek weer op en zag de kinderen voor me staan, dit keer met Lizet en Yvette achter zich, toen werd alles zwart voor mijn ogen.


Alle rechten voorbehouden 2005-2024 - www.verhalenlezen.nl


Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!


Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 18 bezoekers online