Verhalenlezen.nl - Voor al uw verhalen en sprookjes. Ook hebben we liefdes verhalen en erotische verhalen.

Verhaaltje mailen naar iemand.

Spreek een verhaal u aan, vind je een verhaal om te lachen? En wilt u het verhaaltje laten lezen door één van uw vrienden? Dan kan je via dit formulier het verhaaltje verzenden naar u vriend(in).

Naam ontvanger:
E-mail ontvanger:
 
Naam afzender:
E-mail afzender:
   
Verhaal:

Groepswerk
Het lot had Kris als mijn partner aangewezen voor een groepswerk Nederlands.
Kris woonde 20 kilometer van mij en kwam met zijn nieuwe koersfiets om het een en ander voor te bereiden.
Het was een vroege zomerdag in mei, heerlijk zomers en nog niet heet.
Mijn ouders waren naar een feest , onbelangrijk voor onze voorbereiding maar noodzakelijk om een echt gebeurd verhaal als dit mogelijk te maken.
Kris was zowat 1 jaar ouder dan ik: hij geboren begin januari, ik eind december, hij nu 19 maar ik nog 18. Met hem als partner was ik helemaal tevreden.
In de klas was hij populair, niet om zijn haantje-de-voorste-gedrag maar om zijn rustige volwassenheid. Geen grijs iemand was hij: zijn genuanceerde mening kon hij goed verwoorden. Sportief was hij ook (atletiek en fietsen), een gewaardeerde eigenschap onder jongens.
Mezelf moet ik omschrijven als eerder verlegen in die tijd. Ik was een soort guerillastrijder: erkend (en berucht) door mijn snelle scherpe antwoorden. Daarna kroop ik terug in mijn schelp, vaak met een rode kop. Hij zegt niet veel Rob, maar als hij iets zegt..., was dikwijls het commentaar (wat mij flatteerde)
.........


Daar belde Kris aan, compleet in wielrennersoutfit.
Zijn bruine huidtype en een Paasvakantie in de zon, maakten het contrast met mijn witte velletje groot. Ik ben blond (maar heb toch bruine ogen).
De fiets werd binnen geparkeerd en op mijn kamer,

(ik woondde bij mijn ouders, student zijn is namelijk erg duur)

, begonnen we zonder tijd te verliezen aan onze opdracht.
Ik noteerde en Kris keek mee over mijn schouder. Kris plantte zijn kin over mijn sleutelbeen. Toen ik mijn hoofd opzij draaide, leunden we gezicht tegen gezicht, lange seconden... Het veroorzaakte bij mij een zekere onrust. Misschien hebben we toen reeds het vervolg bezegeld.
We maakten onze opdracht af en gingen naar beneden.
Een biertje? Het mocht bij gelegenheid op onze leeftijd dat vonden we vooral zelf.
We zetten ons in de driezit-zetel in de living en praatten verder.
Als een onschuldig vriendschappelijk gebaar legde Kris zijn hand op mijn knie.
Ik liet ze daar liggen maar mijn hart bonsde intussen tot in mijn keel.
Met schrik dat mijn stem zou beven, probeerde ik het gesprek niet te laten stokken.
Ik kon me herpakken en wat later, bij wijze van tegenzet, sloeg ik mijn rechterarm voorzichtig om zijn middel.
Een spontaniteit kon je dit niet noemen. Ik deed het haast ongemerkt, belachelijk, alsof Kris het niet mocht merken.
Intussen was ik onhandig aan zijn shirt aan het prutsen, om een stukje blote huid te kunnen voelen.
Kris zei: ik ruik wel behoorlijk naar het zweet.
Je kan gerust een douche nemen: mijn snelle antwoord.
Ook onder schoolvrienden was dit geen normale reactie, wist ik.
Kris trok plots zijn hand terug. Hij dronk zijn glas bier leeg.
Paniek verlamde mij. Hij stond op.
Daarmee werd mijn schaamtegevoel nog groter: ik had iets stoms gezegd.
Kris bevond zich NIET op dezelfde golflengte.
In plaats van naar zijn fiets te gaan zoals ik verwachtte, vroeg hij heel rustig: 'waar is die douche?'
Ik wees hem de weg.
Terwijl ik het water hoorde lopen, haalde ik vlug nog 2 biertjes.
Het innerlijk gebons nam sterk toe, ruisend tot in mijn oren. Mijn glas was snel leeg door een behoefte aan veel moed.
Ik hoorde geen water meer stromen, wachtte even en ging dan naar de badkamer.
Kris stond al afgedroogd met een badlaken om zijn middel.'Ik neem ook een douche' zei ik en stapte schichtig binnen.
De kleren van Kris lagen er op de grond. 'Ik heb nog een biertje uitgeschonken.',meldde ik. Kris ging naar de living.
Gejaagd kleedde ik me uit. Bevrijd uit de broek, kwam mijn piemel onweerstaanbaar omhoog, groeiend tot een lengte niet in meters uit te drukken.
Ik stapte onder een waterstraal op temperatuur.
Geen vrome gedachte kon mijn paal tot de orde roepen. Geen onderbroek zou ooit nog passen zonder andere maatregelen.
Het badlaken net als Kris geknoopt ging ik in 'onze' zetel zitten, ditmaal op één zitplaats afstand.
De pint van Kris ... leeg.
Er was terug een dun laagje ijs op het water gekomen. (ondanks de lichte roes: het effect van 2 (!) biertjes.)
Onwennig zaten we op een metertje afstand: een pose voor een foto van Anne Geddes, als waren we (uit de kluiten gewassen) baby's.
Kris was donker gebruind, een slanke gespierdheid. Zijn glanzende benen waren amper behaard.
Moest de man in hem nog ontwaken? Of had de ijdelheid van de wielertoerist hem reeds in de greep en had hij zijn benen onthaard?
Ik ben de ivoren versie van Kris, witharig en blank. De fijne witte haartjes die ik toen had vond ik intrigerend mooi, ze lagen als een fijne pels op mijn huid en volgden een dierlijk patroon.
Achteraan mijn nek vertrok een soort fijne witte staart tot halfweg mijn rug, met de juiste lichtinval mooi oplichtend.
Kon Kris merken wat zich onder mijn handdoek verborgen hield, die schijnheilige schrik had ik .
Tegelijk merkte ik dat hij met hetzelfde probleem worstelde.
Wie nam het initiatief? De vrije plaats in de driezit raakte overbrugd. Ons voorzichtige geschuifel zou een stiekeme toeschouwer doen glimlachen hebben.
Ik raakte met mijn rechterhand de linkerarm van Kris en streelde die voorzichtig: een bom ontplofte, zo wild ging mijn motor tekeer.
Zo zaten we een tijdlang: een hand en de huid van een voorarm kan heel gevoelig zijn. Hier was geen weg terug. Ik nam zijn hand en stond op; hij ook, zwijgend.
Ik ging de trap op naar mijn kamer, hij volgde, mijn hand niet loslatend.
We gingen op de rand van het bed zitten, ik links, hij rechts, de handdoeken nog steeds om ons middel.
Met een misplaatste preutsheid deden we onze handdoek af om ons snel onder het laken op onze rug te leggen.
Op de witte vlakte van het laken stonden twee tipi's opgesteld. Ze veroorzaakten geen schaamte meer.
Verlangen naar méér versperde de weg terug, nu nee zeggen, wat een afknapper.
Telkens als een volgende keuze moest gemaakt worden, hadden zowel Kris als ik een onuitgesproken 'ja' geantwoord. Daarom lagen we hier in deze toestand.
Kris vroeg: is dit ook je eerste keer? 'Ja', zei ik.
Een eenpersoonsbed is nooit breed. Er vielen onderweg naar mekaar geen hindernissen meer op te ruimen.
We verkenden elkaars huid, nog steeds op onze rug liggend: een oneindig zacht en soms kriebelend gevoel waar ik rillingen van kreeg.
Liggend op onze zijde hadden we meer bereik, ik vond het heerlijk Kris mijn buik te laten kietelen en probeerde wat ik zelf leuk vond op dezelfde manier te beantwoorden.
Strelen en gestreeld worden, de eerste maal en de combinatie van voorzichtigheid met uiterste opwinding maakte alles enorm intens.
De 'geoefende' lezer van dit soort verhalen weet dat er op het einde vaak goorheid volgt en sommigen zal ik dus teleurstellen.
Mijn ene knie had zich tussen de knieën van Kris gepositioneerd. Nog wat dichter en dan raakte mijn speerpunt zijn bovenbeen.
Hij moét het gevoeld hebben, zijn hand omsloot onverwacht mijn wapen. 'Nee, niet doen.' was mijn reactie. Hij schrok en zijn hand verdween.
Een gulpje voorvocht ontsnapte. Even wachten zei ik. Kris beaamde : 'ja, goed, ik ook.'
De beheersing teruggewonnen lagen we in een stevige omhelzing, buik tegen buik, onze piemels omhoog gericht en versmolten tot een tweeloop.
Zachtjes ritmisch bewegend schurkte Kris tegen me aan. Het was onnodig een eigen bijdrage te leveren, het was enkel wachten.
Volledige stilte: Kris ademde niet meer, een warm gevoel op mijn buik... Niet veel later was het mijn beurt.
Ter hoogte van onze navels mengden twee gelijkaardige vloeistoffen zich.
De manier waarop we uit bed zijn gesukkeld om de lakens proper te houden, was ongetwijfeld hilarisch: als een Siamese tweeling.
Samen de douche in... voor de eerste keer bewonderden we elkaars kroonjuwelen, ongegeneerd.
Kris leek een witte zwembroek aan te hebben, zijn intussen opnieuw opkomende erectie ontkrachtte deze onwaarheid.
Oogcontact hebben met deze weer ontluikende onstuimigheid was voldoende ook mijn vlag opnieuw te hijsen.
Het echte vuur hadden we achter de rug, we hebben onze kleren aangetrokken en Kris is braaf naar huis gereden.

's Maandags wisselden we enkel de blik uit van een goede verstandhouding.

Rob


Alle rechten voorbehouden 2005-2024 - www.verhalenlezen.nl


Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!


Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 111 bezoekers online