Lees verhaaltjes op verhalen lezen. Van spannede verhalen tot erotische verhaaltjes.

Verhaaltje mailen naar iemand.

Spreek een verhaal u aan, vind je een verhaal om te lachen? En wilt u het verhaaltje laten lezen door ��n van uw vrienden? Dan kan je via dit formulier het verhaaltje verzenden naar u vriend(in).

Naam ontvanger:
E-mail ontvanger:

Naam afzender:
E-mail afzender:

Verhaal:

duns high
Zuchtend stapte ik uit de bus. Buschauffeur Josh had de deur van de schoolbus weer eens niet open gekregen. Iedereen op Dun's High lachte hem uit, omdat hij anders was. Nou ja, hij was normaal, wíj waren juist anders. "Rose!" lachend rende ik op mijn beste vriendin af. "Bells!" ik omhelsde haar stevig. "Jared!" ik gaf hem een highfive en trok snel mijn hand terug. "Auw, jonge! Kun je je werkelijk nóóit inhouden?" hij grijnsde zijn stomme ik-ben-me-nergens-van-bewust grijns en ik stompte hem tegen zijn schouder. "Bella?" ik draaide me snel om en mijn pijnlijke gezicht veranderde in een ongelofelijke grijns. "Jacob!" Met twee gigantische sprongen was hij bij me en tilde me bij mijn middel op. Ik sloeg mijn armen om hem heen en hij draaide ons rond. "Jake! Verdomme wat heb ik je gemist!" hij grijnsde e zette me op de grond. "Sorry, ik móést mee van mijn ouders. Ik zal het nóóit meer doen!" hij keek pruilend op me neer en ik barstte in lachen uit. "Vergeven en vergeten."
Rose wist dat ik stiekem vreselijk verliefd was op Jacob, maar ik durfde het hem niet te vertellen.
Jacob sloeg vrolijk zijn arm om mijn schouder en we liepen naar binnen. "Jar, is Emmett er niet" "Jawel, die moest op het matje komen bij de directeur. Je weet wel, met dat bevriezings akkefietje.." we grinnikten en ik haalde de boeken uit mijn kluisje. Net toen ik naar Rosalie wilde lopen kwam Emmett uit het kantoor van de directeur. "En Em, hoe ging het?" "Jong, spot niet. Ik moet 10 uur nakomen in het detentielokaal. Kan ik niet eens met ijspegels klooien. Mijn kracht werkt daar dus niet, en als ik iets mee naar binnen neem ontploft het." Jared barstte in lachen uit. "Gelukkig kon ik die arme brugpieper redden van het doodvriezen. Maar hij kreeg het wel een beetje warm." "Dat was toch dat kind dat wel krachten had, maar niemand anders in zijn familie?" merkte Rose op. "Eh, ja, volgens mij wel.." "Tjeez, ik ga nooit meer een lang weekend weg, ik mis veel te veel, Emmett die een brugger bevriest, Jared die hem vervolgens ontdooit en dan is er nog Emmett die 10 uur in het detentielokaal moet doorbrengen. Geniaal" Jacob grijnsde breed, en door zijn snelheid kon hij nog net op tijd een ijspegel ontwijken die vanuit Emmett's kant kwam.
"Kom Bells, weg hier! Op naar Scheikunde! Rose kom mee, anders word je nog gespiest door je vriendje." We lachten en liepen naar het lokaal. Rose en Emmett gingen al heel lang met elkaar, maar dat zou je niet zeggen. Emmett was dan ook meer een loltrapper en niet zo'n romanticus. Rose zelf was juist wel romantisch, maar ze hield te veel van Emmett om dat door te drijven. Ik zuchtte. Kreeg ik maar de kans om Jacob mijn vriendje te mogen noemen. Ook al zag niemand het van buitenaf. "Shit." Mompelde ik onverstaanbaar en pleurde mijn tas op de tafel. Ik liep naar achter in de klas en pakte een labjas en bril. Toen ik langs Jessica kwam ontweek ik haar snel. Wat als ze me had aangeraakt moest ik mijn gedachten in bedwang gaan houden vandaag. Jessica was tenslotte een Gedachtelezer. Maar gelukkig had het zich niet voldoende ontwikkeld en kon ze alleen na een aanraking iemands gedachten voor maximaal 12 uur horen.
Ik glimlachte naar Jacob en we kregen onze opdracht. Grinnikend en lachend begonnen we aan de formule uitrekenen en de ingrediënten bij elkaar mengen. Tot onze grote verrassing ontplofte het dit keer eens niet! En het vloog ook niet in brand, versteende niet, smeulde niet, brandde geen gat in de tafel of liet geen vreselijke stank vrij. Juichend gaf ik Jacob een highfive en van Mr. Garedson kregen we een 7.
De opdracht was tot nu toe al 17 keer mislukt, en nu was het eindelijk gelukt.
***
"Jij kunt ook echt nooit normaal doen hè?" Rose lachte en wees naar Jacobs overvolle lunchblad. "Jawel, maar dan heb ik zo'n honger." We lachten en praatten zoals gewoonlijk, en aten ondertussen wat. "Iewl, Bel, die je die creep daar achter zitten?" Rose trok een vies gezicht en mijn ogen speurden de kantine af. "Oh, die in het zwart, helemaal in de hoek?" "Ja, die." "Geen idee. Volgens mij is-ie nieuw." Ik bleef hem even bespieden en zag zijn harde kom-niet-in-mijn-buurt blik. Ik vroeg me in mezelf af waarom hij die harde kant zo zou opzetten op zijn eerste dag.
Ik slikte en draaide snel mijn hoofd weer weg toen hij naar me keek. "Ehm, Bells, hij kijkt naar je.." ik keek nieuwsgierig om en keek hem uitdagend recht in zijn ogen. Hij glimlachte scheef en zijn blik werd wat zachter. Ik keek hem nog een keek uitdagend aan en draaide me weer naar Rose en de rest. "Brr, Bella, ik vind het maar een engerd. Met dat haar en zo.. Hij kan vast iets heel engs.." "Rosie, stel je niet zo aan! Hij valt vast wel mee." Ik keek nog één keer over mijn schouders naar hem om. Ja, hij zag er inderdaad eng uit, met die zwarte kleren en dat halflange zwarte haar dan stijl langs zijn gezicht afhing tot op zijn schouders. Maar op een andere manier zag hij er heel leuk uit, gevaarlijk.
Na de pauze liep ik met Rose naar het Biologielokaal. Jacob had geen biologie, dat vond ik maar saai. Rose zat vooraan sinds kort omdat ze betrapt was op tekenen onder de les. Dus zat ik nu alleen. Ik bleef even staan in de deurpost en keek ongelovig naar de gevulde stoel naast mijn lege. "Mevrouw Grey, wilt u gaan zitten alstublieft?" ik zuchtte en plofte op de harde houten stoel. "Waarom kom je hier zitten?" vroeg ik verbaasd. "O, dus dat mag niet?" hij keek me kwaad aan en ik zag hoe zijn ogen weer diezelfde harde uitdrukking kregen als in de kantine. "Sorry hoor, ik wist niet dat je kwaad werd." Hij zuchtte. "Seth." "Bella." Mompelde ik afwezig. Rose wierp een ongeruste blik achterom en ik keek haar geruststellend aan.
***
"Jake! Kappen nou!" hij grijnsde breed en ging rustig door met me rond te draaien. Ik wankelde nog even na toen hij me eindelijk neerzette en keek hem lachend aan. "Je kunt het nooit laten hè?" "Waarom zou ik? Je bent mijn beste vriendin! Dan mogen we toch wel lol maken?" ik slikte en sloeg mijn ogen even neer toen hij zijn arm om me heen sloeg en we samen naar de schoolbus liepen. "Ja." Mompelde ik zachtjes en ging op mijn vaste plek zitten. Jacob liep door naar achter en Rose kwam bezorgd naast me zitten. "Hij snapt 't maar niet. Waarom moet ik zijn beste vriendin zijn? Alleen zijn beste vriendin?" ik knipperde een traan weg en Rose legde geruststellend haar arm om mijn schouder. "Rustig Bells, het komt wel goed."

Chapter 2
"Jippie, gymles." Ik rolde met mijn ogen en liep achter Rose de zaal binnen. "Nee! Trefbal!" Rose kreunde en ik knipoogde naar haar. "Ik zorg wel voor reserve Bella's in de buurt." "Allemaal in een kring alsjeblieft! Jullie weten dat gymles een stimulatie voor jullie krachten is, en trefbal werkt daar uitstekend bij. Aangezien er een paar spelers met hete handen zijn, of mensen die denken dat het een breekbaar klein balletje is, heb ik een hoop reserveballen. Teams zoals gewoonlijk!" Meteen begon iedereen zich klaar te maken. Ik knipoogde nog een laatste keer naar Rose en zorgde met een vliegensvlugge salto in de lucht voor 9 identieke Bella's. Trefbal was leuk. Als iemand een van de Bella's raakte, moest de geraakte Bella aan de kant, en de rest kon lekker doorspelen. Ik ontweek Jared, die me met zijn gloeiende handen weer eens een highfive wilde geven. "Bekijk 't maar Jared!" ik grijnsde en het potje trefbal begon. Een rode waas vloog recht op me af en ik kon nog net op tijd eronderdoor duiken. "Jacob! Verdomme!" hij lachte en ik zag vanuit een ooghoek een van mijn andere Bella's de bal onderscheppen. Natuurlijk kwam die linearecta naar mij toe, en tevergeefs gooide ik hem naar de lege muur, waar Jacob net nog had gestaan. "Zocht je mij?" fluisterde hij zacht in mijn oor. "Jake! Valsspeler!" "Ha, en jij dan? Jij kunt tien keer afgegooid worden zonder dat je de bank op hoeft." Ik stak mijn tong naar hem uit en sprong snel opzij. "Had je niet zien komen hè?" riep Rose lachend en Jacob liep mompelend naar de bank. Met een enorme slag liet hij zich op de bank vallen en sloeg mokkend zijn armen over elkaar, zo snel was hij er nog nooit uit geweest!
Uiteindelijk mocht Jacob weer terug, en hij maakte helaas een grote fout door tegen de nieuwe, Seth, aan de gooien. Er kwam een mompelend 'oh-oh' vanuit de hele zaal en ik zag Seth's blik hard worden, harder dan ooit. "Grote. Fout." Er trilde een spiertje onder zijn oog en meteen daarna vatten zijn armen vlam. Er kwam een bewonderend 'wauw' vanuit Jared's kant en Seth stond nog steeds doodstil, terwijl het vuur om zijn armen sloeg. Jacob trok wit weg en ik zag het zweet over zijn gezicht lopen. Meestal werd er niet gevochten op Dun's High, maar dit zou nog wel eens pijnlijk kunnen worden. "Jake! Pas op! Seth, doe het niet! Alsjeblieft?" ik probeerde hopeloos de twee tot bedaren te brengen, maar Jacob zette zich al klaar voor verdediging. Seth keek me ongeloofwaardig aan, en Jacob greep zijn kans om hem te tackelen. Grommend keek Seth hem aan en vuurde de eerste vuurbal af. Het was een over en weer van tackelen, vuurballen en pijnkreten. "Kon ik dat maar, die van mij gloeien alleen maar." Mompelde Jared tegen Paul en ik keek hem kwaad aan.
Op dat moment kwam de directeur binnen en nam ze allebei mee naar de detentiekamer. Er werd over en weer gesmoesd en gefluisterd en iedereen praatte door elkaar. "Goed, nu er niet meer veel van de zaal over is, ga maar naar de kleedkamers, dan hebben jullie de rest van de les vrij.
***
Ruim een week later ging ik weer zuchtend naast Seth zitten. "Weet je, daar zo is ook nog een stoel vrij." "Ik zit hier prima. Ik bepaal zelf wel waar ik zit." Ik snoof. "Lichtgeraakt typje." Hij zuchtte en rolde met zijn ogen. "Sorry, ik doe niet erg aardig, maar ik kan er niet veel aan doen." Ik keek verbaasd op. "Je zou wat aardiger kunnen doen, en de gymzaal niet half slopen als je geraakt woord door een bal. Dat is normaal bij trefbal." Hij rolde met zijn ogen. "Oké, oké. Ik wilde je eigenlijk wat vragen, maar laat maar." Ik werd langzaam nieuwsgierig en keek hem onderzoekend aan. "Vertel." "Nee laat maar." Ik zuchtte geïrriteerd en draaide me van hem weg. Een paar minuten later zag ik een klein papiertje mijn kant op springen. Snel griste ik het van mijn boek en vouwde het open. Mijn mond zakte open en ik keek ongelovig opzij. Hij wachtte mijn reactie niet af, maar stootte me aan. Toch was het al te laat. Whitlock, de Biologiedocent griste het uit mijn handen en verfrommelde het. "Mevrouw Grey, ga maar naar het detentielokaal." Ik klapte zuchtend mijn boek dicht en begon langzaam mijn spullen bij elkaar te zoeken. "Nu! Mevrouw Grey, en snel een beetje!" ik zuchtte en liep het lokaal uit.
"Bella, wat een verassing jou hier te zien!" ik kon het altijd goed vinden met Renee, de docent in het detentielokaal. "Whitlock stuurde me eruit omdat ik een briefje van iemand openvouwde." "Wat stond erop?" "Nou, eh, hij vroeg me voor het nieuwjaarsbal. Hij durfde het volgens mij niet gewoon te vragen." "Wie was het?" ik aarzelde even. "Ik weet niet of ik het wel moet zeggen.." ik beet op mijn lip en bedacht dat ik het toch niet voor me kon houden. "Het was Seth.." Renee glimlachte vrolijk. "Die had ik niet verwacht. Ik dacht dat Jacob je dit jaar ging vragen." "Was dat maar zo," mompelde ik zacht. "Jacob ziet me alleen als zijn 'beste vriendin' en voor de rest moet ik maar zien wat ik doe." Renee glimlachte troostend. "Muffin?" vroeg ze toen met een grijns. Ik lachte en pakte een heerlijke chocolademuffin van haar aan.
***
"Waarom moest je er nu uit?" wilde Rose weten. Ik keek haar aan. "Je gelooft het echt nooit! Raad 100 keer en je weet het nog niet!" "Heeft Jacob je mee uit gevraagd?" enthousiast grijnsde ze. "Nee, dat niet.." "O. Wie dan?" "Seth vroeg me voor het nieuwjaarsbal!" haar mond viel open en haar ogen werden groot. "Je gaat toch wel nee zeggen hè, hij is echt eng!" "Nee Rose. Ik ga die jongen een kans geven. Jacob kan ik toch wel uit mijn hoofd zetten. Hij wilt goede vrienden zijn, prima, dat is wat hij krijgt." Rose schudde haar hoofd ongelovig en ik zag Seth van uit de andere hoek van de kantine naar me kijken. Hij keek ongemakkelijk en zo te zien probeerde hij te glimlachen. Ik lachte en schudde glimlachend mijn hoofd. Tenslotte knikte ik even kort maar duidelijk naar hem, en ik zag mijn langverwachte grijns verschijnen. Zijn tanden fonkelden al net zo als die van Jacob, hoewel Seth's tanden niet zo opvielen tegen zijn huid. In tegenstelling tot Jacobs warme, roodbruine huid en zijn fonkelende witte tanden.
"Bella, je word echt steeds enger. Je gaat nog wel uit met een creep!" "Wie gaat er uit met een creep?" Jacob grijnsde en plofte naast me aan tafel.
Ik keek Rose indringend aan met een hou-je-kop blik en ze keek meteen naar het eten voor zich. "Eh, niemand." Dankbaar boog ik mijn hoofd en keek verbaasd om haar heen, in Kate's richting. Kate was de roddeltante van heel Dun's High, en ze wist alles zo. Ze wenkte me, dus stond ik maar op. "Ben zo terug."
"Wat hoor ik? Heeft Seth je mee uitgevraagd?" "Hoe weet jij dat? Wie heb je daar voor moeten martelen?" ze lachte beledigd. "Nu jij uit de running bent, maak ik nóg meer kans op Jake." Ze grijnsde vals en ik rolde met mijn ogen. "Je maakt nog steeds even veel kans hoor. Nog steeds 0%. Want, en dat zul je wel leuk vinden, Jacob heeft me nooit anders gezien dan zijn beste vriendin." Ze grijnsde nu nog valser en liep zonder woorden langs me door naar mijn tafel. Snel liep ik achter haar aan en toen ik ging zitten kwam ze slijmend naast Jacob staan. Ze streek met haar wijsvinger over zijn schouder en glimlachte vleiend. "Jake, ga je vrijdag met me mee naar de film?" haar stem klonk suikerzoet en ik dacht dat hij ja ging zeggen. Mocht hij dat doen, zou dat een kogel recht door mijn hart zijn, en zou ik waarschijnlijk schreeuwend de kantine uitstormen. "Kate, ga weg. Ik wil niks van je. Laat me met rust en laat me eten." Ik liet opgelucht mijn adem ontsnappen en zakte zuchtend achterover. "Wat doe jij nou vrolijk?" beet ze me toe. "Jij hebt Seth toch al?" na die laatste vernietigende woorden draaide ze zich om en liep weg. De kantine werd langzaam stil, want iedereen had Kate's krijsende stem gehoord. Ik wilde het liefst nu door de grond zakken, maar dat ging moeilijk. "Wat?" bracht Jacob er ongelovig uit. "Seth? Serieus?" ik keek hem met waterige ogen aan en stond op. "Ja Jake. Seth! Jij wilde toch alleen maar vrienden zijn? Nou, prima, dan ga ik verder met mijn leven!" ik voelde een dikke, warme traan over mijn wang rollen en rende de kantine uit.

Chapter 3
Ik liep met mijn lunchblad langs mijn vaste lunchtafel en zag de priemende ogen. Jacob keek afkeurend en Rose keek alsof ik ieder moment opgegeten kon worden. Ik negeerde de starende ogen en zakte tegenover Seth op een stoel. "Wat doe je hier, moet je niet bij je vrienden zitten?" "Mag ik niet bij jou zitten dan? En ik heb echt geen zin om daarbij te gaan zitten hoor. Jacob is vreselijk chagrijnig en Rose doet alsof je me ieder moment kunt opeten. Hij lachte zachtjes. "Misschien doe ik dat wel." "Nou, dat hoop ik niet, anders moet je alleen naar het nieuwjaarsfeest." "Dus je wilt met me mee?" "Ja, waarom niet? Als ik zou wachten tot iemand anders me vraagt wacht ik nog lang!" "En die grote dan?" "Ha, je bedoelt Jacob? Dat zou hij nooit doen, nog niet als ik negentig ben." "Maar eh, we gaan toch alleen naar het feest, toch? Ik bedoel, het is niet dat je nu denkt dat we wat hebben en dat je de hele tijd rond me moet hangen, toch?" "Nee, nee natuurlijk niet." Ik glimlachte. "Ach, het is vandaag vrijdag, na het weekend zullen ze wel gekalmeerd zijn, en dan ga ik wel weer bij hen zitten." "Mooi." Hij glimlachte scheef en ik begon langzaam met eten.
***
In de bus ging ik snel naast Rose zitten zodat ze nergens meer heen kon. "Kijk, Bella, ik kan je niet zeggen met wie je moet omgaan, maar je gaat wel erg ver als je ook nog bij hem gaat zitten.." "Rose, rustig, dat was alleen vandaag, omdat ik Jacobs boze kop even niet hoefde te zien." "Maar," ik kapte haar af voordat ze verder kon gaan. "Nee, maar die beschuldigende blik hoef ik ook niet. Medelijden krijgt hij niet van me." We zwegen een tijdje. "Zeg Rose, ga je morgen mee shoppen? Ik moet nog een jurk hebben voor het nieuwjaarsfeest." "Ja, is goed. Ik moet er ook nog een hebben. Emmett ging op de romantische toer en vroeg me mee voor het feest." "Nou, nou, dat is toch heel wat." Grapte ik. Ze glimlachte scheef en we kletsten door. Dat was gelukkig achter de rug, Rose was niet meer boos.
***
"Wat vind je van deze?" Rose liep het pashokje uit en draaide een rondje. Ze had een lichtroze jurkje met spaghettibandjes aangetrokken. "Hij is leuk, maar hij past niet zo bij je. Bij je haar dan, misschien is die ene groene leuker." Zuchtend draaide ze zich weer om, ze had een hekel aan winkelen. Ik grinnikte en rommelde wat in de rekken op zoek naar wat leuks. Mijn ogen werden groot toen ik een prachtige groene jurk zag hangen. Ik pakte hem uit de rek en streek met mijn hand over de stof. De zijde stof gleed zo van mijn vingers en ik was meteen verkocht. Snel liep ik een leeg pashokje in en paste hem aan. "Bella? Waar ben je nu opeens?" "Hier zo!" ik stak mijn hand boven het gordijn uit en bekeek mezelf goed in de spiegel. "Heb je wat gevonden?" Rose trok het gordijn opzij en staarde me met open mond aan. "Bells, hij is prachtig! Iedere jongen op school gaat spijt krijgen dat hij je niet mee heeft gevraagd. Jacob zeker." Ik grijnsde. "Hij is echt prachtig." Fluisterde ze ademloos. Ik staarde nog steeds naar mijn eigen spiegelbeeld en draaide langzaam een rondje. "Denk je dat ik hem moet laten inkorten?" "Nee joh! Hij is super zo, je moet hem echt niet aanpassen!" ze glanzende groene jurk was inderdaad prachtig, hij had eigenlijk been bandjes, want die hingen een soort van opzij, en die kon je niet op je schouders doen. Hij was eigenlijk heel wijd, maar toch heel elegant.
***
"Bella, wacht even!" ik draaide me rustig om en keek afwachtend omhoog. "Kijk, ik weet dat je boos bent," "Jake, waarom zou ík boos moeten zijn?" "Ik.. ik weet niet. Luister, het spijt me dat ik zo deed, maar het was gewoon zo raar. En ik.. nou ja, laat maar." Ik sloeg mijn ogen neer. "Nee, we deden allebei raar. Het spijt mij ook. Weer vrienden?" "Heel graag!" met een gigantische grijns kwamen al zijn blinkende tanden tevoorschijn en omhelsde hij me. "Maar zeg eens, wat wilde je nou?" "Ik wil je.." hij slikte de rest van zijn zin in en staarde naar de punten van zijn schoenen. "Iemand was me voor.." ik snapte het niet en wilde het net gaan vragen toen het kwartje viel. Mijn mond zakte open en mijn ogen werden groot van verbazing. Het had alles kunnen zijn wat ik wilde, maar ik had het verpest. "Jake, het.. het spijt me.." mijn ogen werden waterig en ik liet mijn hoofd zakken. Met een licht gebaar tilde hij mijn hoofd op en veegde een traan van mijn wang. "Waarom huil je nou? Het is toch mijn schuld?" "Nee, dat is het niet. Het had kunnen zijn wat ik wilde, wat ik al zo lang wilde, en nu heb ik het verpest!" hij woelde door mijn haar en grinnikte. "O ja? Wat is er zo erg aan dat je niet met me naar het feest kan gaan? Alsof dat het enige is wat er nog over is in de wereld." "Ik weet niet.. Ik weet het niet.. Ik moet geloof ik even nadenken." "Mooi. Geef maar een gil als je me nodig hebt."
***
Met mijn armen om mijn knieën zat ik op mijn bed een beetje te zitten toen mijn moeder binnenkwam. "Is er wat? Je bent al de hele dag zo afwezig." "Nee hoor. Nee, eigenlijk wel.." bezorgd ging ze naast me zitten. "Maar ik denk niet dat je me kan helpen." "Ik probeer het wel." Ik zuchtte en friemelde aan mijn broek. "Er is een nieuwe jongen op school, en hij ziet er best eng uit, maar hij is eigenlijk heel aardig. En hij heeft me gevraagd voor het nieuwjaarsfeest, en ik zei ja. Daar kreeg ik in eerste instantie ruzie over met Jacob, maar we maakten het vanmiddag na school goed, en toen kwam ik erachter dat hij me had willen vragen voor het feest." "En wat is het probleem?" "Het probleem is dat ik dus ja heb gezegd tegen Seth, maar dat ik er al jaren van droom om met Jacob naar het nieuwjaarsfeest het gaan." "Aha. Maar lieverd, denk je dat Jacob je alleen mee naar het feest wilde nemen?" "Dat weet ik dus niet.. Hij zei altijd dat ik zijn beste vriendin was, en hij deed ook nooit iets wat op iets anders wees." "Tsja meid, je bent oud genoeg om zelf te kiezen wat je wilt, en Jacob ook. Praat met hem, en vraag hem desnoods mee uit voor een filmpje of zo. Het feest is pas over twee weken, tegen die tijd verzin je vast wel iets." Ik zuchtte en knikte. Mijn moeder liep de kamer uit en ik liet me zuchtend op mij rug vallen.
***
"Rose, je gelooft het echt nooit!" "Jawel, ik wist het al." "Wat?" "Dat Jacob je mee wilde vragen voor het feest." "Wat!? Hoe weet jij dat?" "Hij vertelde het me, omdat hij advies wilde." Ik sloeg mezelf voor mijn voorhoofd en zuchtte. "Nou, lekker is dat." "Geef mij niet de schuld, ik mocht niks zeggen!" "Wat moet ik nu doen? Ik vind het ook zo lekker lullig om Seth af te zeggen." "Dat hoeft toch niet, je kan hem toch gewoon halverwege de avond aftikken?" "Ik denk niet dat hij gaat komen," "Waarom niet?" "Daar is hij het typ niet voor. Heeft hij trouwens nog meer gezegd? Of alleen dat hij met me naar het feest wilde?" "Bel, dat kan ik niet zeggen." Ik trok een scheef gezicht naar haar en ze stak haar tong naar me uit. Lachend haakte ik mijn arm door die van haar en liepen we door naar biologie. Ik glimlachte naar haar en liep door naar mijn vaste plek. "Hai." Mompelde ik en pakte mijn boek op tafel.
***
De dag van het feest kroop langzaam korterbij en Jacob zei er niks meer over. Ik had de moed niet om hem mee uit te vragen, en dat had ik ook nooit gehad. Toch deden we veel leuke dingen, net zoals vroeger. Lachend schold ik hem weer eens uit als hij mijn haar door de war woelde of me ronddraaide. Grijnzend sloeg hij zijn armen om mijn middel en trok me met mijn rug tegen zijn borst. Ik keek glimlachend omhoog en hij staarde me grijnzend aan. Ik zuchtte en hij liet me los. "Wat?" "Niks." Ik glimlachte naar hem en hield mijn hoofd scheef, zodat het leek alsof er niks aan de hand was. Hij tilde zijn schouders op en sloeg zijn arm om me heen toen we naar de bus liepen.

Chapter 4
"Je bent echt prachtig met die jurk!" mijn moeder keek me met dezelfde blik aan als Rose gedaan had in de winkel. Ik keek nog een laatste keer in de spiegel voor mijn make-up. Mijn moeder had zich flink uitgeleefd en dat had een prachtig resultaat gegeven in combinatie met de jurk. "Is-ie niet een beetje te lang?" "Nee joh, dat komt wel goed. Kom dan breng ik je."
Ik gaf mijn jas af bij de garderobe en liep naar de grote deuren. Ze waren dicht, en achter deze deuren was zo'n beetje de hele school. De muziek werd harder toen ik de deur voorzichtig open deed. Langzaam liep ik naar binnen en sloot de deur. Ik liep heel langzaam de trappen af en speurde in de menigte naar Rose of Seth. Ik zag Rose, maar ze danste met Emmett. Ik zag de eerste priemende ogen al toen ik de trap nog niet helemaal af was en probeerde het te negeren. Seth's ogen werden groot toen hij me zag en hij liep op me af. Ik grijnsde toen hij me bewonderend aankeek. "Je bent prachtig." Ik bloosde verlegen en hij grinnikte beschaamd. "Sorry, dat had je niet moeten horen." "Geeft niks. Ik vond het wel lief."
We dansten en kletsten vrolijk en pauzeerden af en toe even om wat te drinken. Rose en Emmett kwamen erbij en ik trok Rose een beetje van de jongens weg. "Heb jij Jake gezien?" "Nee." "Zie je wel, hij komt niet." "Kop op. Seth is er toch?" "Ja, je hebt gelijk." We liepen terug naar de jongens.
***
We liepen net weer de dansvloer op toen er een langzaam nummer begon. Seth keek me ongemakkelijk aan en ik glimlachte hoofdschuddend. "Je hoeft geen toestemming te vragen om met me te dansen." Ik legde mijn armen in zijn nek en hij legde zijn armen voorzichtig om mijn middel. Ik rolde met mijn ogen en duwde zijn handen met één hand verder naar mijn middel. Aan het eind van het liedje legde ik mijn voorhoofd tegen zijn voorhoofd aan en hij keek me recht aan. Ik keek terug in zijn gifgroene ogen, die nu totaal niet meer hard leken, maar zijn uitdrukking was nu juist heel zacht. Zijn blik veranderde, in iets zelfverzekerds, het beviel me in eerste instantie niet, maar voor ik iets kon doen voelde ik iets tegen mijn lippen. Mijn ogen vlogen wijd open en mijn ogen bevestigde mijn vermoeden: hij zoende me! Hij liet me los en keek me verbaasd aan. "Is er wat?" "Eh, nee, het was alleen nogal.. onverwacht.." "Sorry, ik eh, liet me een beetje gaan. Ik dacht dat jij het ook wilde.." "Eh, nou, eigenlijk niet.." hij kreeg een gekwetste blik in zijn ogen en ik voelde me meteen schuldig. "Nee, het is al goed. We kwamen toch alleen maar samen naar het feest. Ik eh, ga even daarheen." "Ja, prima.."
***
"Kijk eens achter je!" Rose grijnsde en wees naar de deur. Ik keek over mijn schouder en zag tot mijn grote verbazing dat Jacob er was. Mijn ogen werden groot en er verscheen een grijns op mijn gezicht. Hij zag ons en haastte zich door de menigte. Hij had zich niet in een pak gehesen, maar had een witte bloes en zwarte stropdas aangetrokken, en dat zag er ook net uit, zeker bij hem. "Kom Em, dansen!" Rose wierp een veelbetekenende blik op Emmett en op zijn beurt wierp hij er een naar Jacob. "Zullen we ook dansen?" ik grijnsde "Graag." "Waar is je date?" "Eh, ergens in de zaal." "Dat hij je zomaar alleen laat, als je er zo mooi uitziet." Ik kleurde rood en keek naar beneden. Als hij dat zei, voelde het veel anders. "Wat nou?" hij lachte. "Dat zeg je anders nooit.." "Nee, maar dat geeft me wel de reden om het nu echt te menen." Ik liep weer rood aan en keek snel weg. "Bella?" ik keek op en hij keek me recht aan, het was onmogelijk om nu nog weg te kijken van zijn prachtige diepbruine ogen. Hij zei niks maar boog zijn hoofd en drukte zijn lippen tegen de mijne. Het voelde niet als een verrassing, zoals het bij Seth had gedaan, het voelde alsof ik het allang had zien aankomen. Ik zoende hem terug en legde mijn handen in zijn nek. Ik voelde zijn armen stevig om mijn rug sluiten en verlegde mijn arm een beetje in zijn nek.
Hij keek me weer diep in mijn ogen aan en we grijnsden allebei. "Ik hou van je." "Ik ook van jou." Hij gaf me een kus op mijn kruin, we zochten Rose en Emmett en dansten met hen verder. Onder het dansen gaf ik Rose een veelbetekenende blik waarop ze breed grijnsde en haar duim opstak.

Einde.

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 99 bezoekers online