Verhalenlezen.nl - Voor al uw verhalen en sprookjes. Ook hebben we liefdes verhalen en erotische verhalen.

Verhaaltje mailen naar iemand.

Spreek een verhaal u aan, vind je een verhaal om te lachen? En wilt u het verhaaltje laten lezen door één van uw vrienden? Dan kan je via dit formulier het verhaaltje verzenden naar u vriend(in).

Naam ontvanger:
E-mail ontvanger:
 
Naam afzender:
E-mail afzender:
   
Verhaal:

geluk..
Ik keek in haar stralende ogen, reikte met mijn rechterhand naar haar hoofd, en veegde met mijn duim de waterdruppeltjes van haar wang. Ik kwam dicht tegen haar aan staan en gaf haar een kus.
'Ik heb vandaag veel aan je gedacht.' zei ik, terwijl ik mijn linkerhand op haar bil legde.
'Ik ook aan jou.' was het antwoord, en ze stak een hand in mijn achterzak. 'Ik heb trouwens een boxer van je geleend, schattig, die hartjes.' Mijn hart ging als een razende tekeer. Ik drukte haar stevig tegen me aan en heb haar sindsdien nooit meer losgelaten.

Op zijn minst zou je een 'plop' verwachten, maar er was niets. Ik zat vrolijk op mijn fiets en was op weg naar huis. Ik was plotseling op een andere plek en op een andere plaats, bezig met een totaal andere bezigheid. En niemand - mezelf incluis - viel het op.

De fietsrit kwam tot een einde daar ik mijn huis naderde. Voor de garagedeur stond een vrij grote zwarte volkswagen. Ik zette mijn fiets in de garage, opende de voordeur en met een fijn gevoel van thuiskomen betrad ik de hal. Vrolijk fluitend hing ik mijn jasje aan de kapstok en dumpte ik mijn tas eronder. Enigszins hongerig besloot ik gelijk maar te kijken wat er aan voedsel in huis was. Ik stapte de hoek om waar de huiskamer eindigde en de keuken begon, en zag twee pannen op het vuur staan waarvan de damp vrolijk de afzuigkap in dwarrelde. Ik keek om mij heen, bekeek de rest van de keuken en schrok. In mijn herinnering was ik hier nooit eerder geweest. Ook de garage, de hal en de huiskamer leken nu ik eraan terugdacht nieuw te zijn. Tóch was ik hier op de automatische piloot naar toe gefietst en tóch had ik mij geen moment onzeker gevoeld tot het moment dat ik de pan op het vuur zag staan. Terugdenkend aan de fietstocht die ik gemaakt had kon ik niet zeggen waar ik gefietst had, welke straten ik had doorkruist en zelfs niet waar ik vandaan was gekomen. Ik probeerde nog dieper in mijn herinneringen te graven maar het enige wat ik vond was dat gelukkige moment in de kroeg. Het enige dat ik wist was haar hand in mijn achterzak, de geur van haar haar en het ritme van haar ademhaling waardoor haar borsten met een prettige regelmaat tegen mijn borst werden gedrukt. Het moment dat ik Elise had losgelaten bestond niet in mijn hoofd. Wel de herinnering aan intens geluk, het kloppen van mijn hart, het bevochtigen van mijn op slag droge lippen en opeens, plotseling, vanuit het niets: ik vrolijk fluitend en fietsend in de namiddagzon.

Beduusd stond ik in het midden van de keuken, mijn ogen weer gefixeerd op de pannen op het vuur. Met een hand reikte ik naar mijn hoofd waar ik krampachtig tijd en ruimte probeerde te herconstrueren. Het bleek een vergeefse poging en met de andere hand steunde ik op het aanrecht. Na enige momenten herpakte ik mij en begaf me weer naar de hal, waar ik een spiegel had zien hangen. Ik haalde diep adem, rechtte mijn rug en bekeek mijn voorkomen in de spiegel. Voor mij zag ik een jongeman van een jaar of dertig, gestoken in een mooie pantalon en een effen overhemd afgemaakt met een rustige stropdas. Mijn kapsel was vrijwel hetzelfde als ik het altijd had en mijn blauwe ogen tinkelden nog vol levenslust. Mijn ogen verwijdden zich toen achter mijn beeltenis in de spiegel een vrouw de trap afdwaalde en via de spiegel in mijn ogen keek. Haar stralende ogen deden mijn hartslag omhoog schieten. Haar blik scheen me vertrouwd en warm toe en pure liefde denderde als een sneltrein door mijn bloedvaten. Ze bracht een vrolijk giecheltje ten gehore en terwijl ze haar wenkbrauwen een weinig optrok zei ze vrolijk: 'Hoi schat.'
Abrupt draaide ik mij om en nam haar in mijn armen. 'Elise,' fluisterde ik, terwijl ik het moment uit de kroeg herbeleefde, 'ik hou van je.'
Ze maakte zich los uit mijn armen en duwde met haar wijsvinger even op het puntje van mijn neus. 'Ik ook van jou, maar nú ga ik even naar het eten kijken.'
'Kan ik helpen?' vroeg ik terwijl ik achter haar aan liep richting de keuken omdat ik zo dicht mogelijk bij haar wilde blijven.
'Nee dat is niet nodig,' ze tilde een deksel op, een wolkje stoom steeg op en werd verslonden door de afzuiger, 'jij mag morgen weer.'
'Oké, dan ga ik even me spullen boven leggen!'
'Is goed,' sprak ze terwijl ik alvast richting de trap liep, 'zeg dan ook gelijk tegen Robin dat we over vijf minuten gaan eten.'
Ik kwam tot een onmiddelijke stop. Een moment stond ik stil, maar daarna vervolgde ik mijn weg des te sneller. In mijn haast struikelde ik over de laatste trede van de trap en viel ik languit de overloop op. Ik bleef liggen om tot mezelf te komen. Ik snoof de geur van het tapijt op en verbaasde mij over het feit dat dit zo vertrouwd rook, alsof elke dag hier mijn neus op het tapijt lag. Een geluidje trok mijn aandacht. Ik verlegde mijn blik van het rode tapijt naar daar waar het geluid vandaan scheen te komen. Een klein kereltje keek met een verbaasde blik op mij neer. Een jochie van een jaar of vijf met een blond koppie en blauwe ogen. Ik keek hem met een vertederde glimlach aan. 'Robin, we gaan over vijf minuten eten.'
'Hmkay.' antwoordde het kereltje met bevestigende blik, om zich vervolgens om te draaien en weer terug te keren in de kamer waar hij een ogenblik eerder uit was gekomen. Ik legde mijn hoofd weer ten ruste op het tapijt en al ruikende aan het tapijt overdacht ik mijn situatie en vooral wat ik er mee zou doen.

Het ultieme burgerlijke geluk was mij ten deel gevallen. Zonder te hoeven leren, zonder te moeten bikkelen, job-hoppen en anderszins carrièreplannen had ik een redelijke baan weten te bemachtigen, getuige het huis, de auto en de breedbeeldtelevisie. Bovendien had ik een leuke vrouw, een schattig zoontje en allemaal leken we zo gezond als een vis te zijn. Alle ingrediënten om gelukkig te zijn waren aanwezig, het enige dat ontbrak was voldoening. De voldoening van het rusten na het harde werken. Vruchten plukken van je eigen oogst is fijner dan ze te kopen in de dichtstbijzijnde supermarkt.
Moest ik het Elise zeggen? Was het tijd om professionele hulp te gaan zoeken? Of moest ik mijn verlies van ruimte en tijd vóór me houden en doorleven op de automatische piloot, genietend van mijn kunstmatige - en voor mijn gevoel onrechtmatig verkregen - geluk? Zou ik dat kunnen?

'plop'

Ik deed een poging om haar te zoenen, maar ze draaide haar gezicht weg en het enige waar mijn tong mee in aanraking kwam was haar wang die nog vochtig was van de regen. Ze probeerde zich uit mijn omhelzing te wurmen, dus greep ik haar des te steviger vast. Ze was van mij. En ze hield van mij, alleen besefte ze het zelf nog niet. Ik had het onze toekomst mogen aanschouwen en die zag er rooskleurig uit. Nooit zou ik haar laten gaan en mijn kans op het ultieme geluk laten schieten.
Eindelijk begon Elise een beetje bij te draaien. Ze pakte me nu ook stevig vast en woelde stevig door mijn haar. Ze beet me verleidelijk in mijn nek en trok bijna mijn haardos uit mijn hoofd. Ik opende een moment mijn ogen en zag de uitsmijter zich een weg door de mensenmassa heen banen richting de plek waar wij ons bevonden. Met een simpel hoofdgebaar probeerde ik hem duidelijk maken dat alles met mij oké was. Ik was gevleid door het feit dat hij zo op me lette, hij moest gedacht hebben dat onze hartstochtelijke omhelzing een aanval van haar op mij was en dat het tijd werd om in te grijpen. Een goede vent, dat was het zeker. Plotsklaps zag ik een vuist mijn kant op razen. Ik voelde geen klap toen ik geraakt werd; ik hoorde slechts een simpele 'plop' voordat alles zwart werd.



Alle rechten voorbehouden 2005-2024 - www.verhalenlezen.nl


Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!


Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 144 bezoekers online