Lees verhaaltjes op verhalen lezen. Van spannede verhalen tot erotische verhaaltjes.

Verhaaltje mailen naar iemand.

Spreek een verhaal u aan, vind je een verhaal om te lachen? En wilt u het verhaaltje laten lezen door ��n van uw vrienden? Dan kan je via dit formulier het verhaaltje verzenden naar u vriend(in).

Naam ontvanger:
E-mail ontvanger:

Naam afzender:
E-mail afzender:

Verhaal:

liefdes en gadachten op je 15e 3
het weekend na het feest is voorbij.. en echt beter voel ik me niet..)

Maandag
De bel zoemt door de aula, ik zucht en sta op, mijn vriendinnen zijn al weg. Nog 4 uur, dan mag ik eindelijk naar huis!! Weer zo’n stom blokuur... Net op tijd stap ik het tekenlokaal binnen. Ik ga zitten. De leraar begint uit te leggen.

‘Hoi’ zegt iemand naast mij opeens. Ik kijk op. Op de plaats die normaal leeg is zit een superleuke en mooie jongen... Ik heb het gevoel dat ik hem al eerder gezien heb... Maar ik weet niet meer waarvan... ‘Ik ben Tim’ zegt hij. ‘Ik ben Claire’ stamel ik. ‘Ik ben nieuw op school, zou jij me misschien willen helpen?’ Vraagt hij heel zelfverzekerd. ‘Ja’ zeg ik, het klinkt niet echt leuk, wat een afknapper... Hij verstoort mijn gedachten en begint weer tegen mij te praten. Over een tekenopdracht... ik snap er niets van, want ik heb allen maar aandacht voor hem...

‘Claire Simons, zou jij alles wat ik verteld heb even in 2 zinnen samen willen vatten??’ Shit! Dat was de tekenleraar. ‘Ik zou niet weten wat u verteld heeft meneer’ stamel ik. ‘Heeft mevrouw een beetje zitten dromen?’ Ik kijk de klas rond... Waar is Tim gebleven? ‘Heeft mevrouw een beetje zitten dromen?’ Vraagt de tekenleraar opnieuw. ‘Ja, eeh ik geloof het wel...’ De klas lacht, maar het maakt mij niet uit, want ik denk alleen maar aan Tim. Maar nu is hij weg... Ik mis hem. Hij had hier moeten blijven, dan had ik alles hier op school uit kunnen leggen, en hadden we na school misschien iets leuks kunnen gaan doen. Dan had ik tenminste ook kunnen bedenken waar ik hem ooit eerder gezien heb...

Eindelijk is die stomme schooldag ook weer voorbij... Ik fiets naar huis. Lianne is al weg, de hele dag heeft ze nog niks tegen me gezegd, en de andere meiden ook niet. Ze lopen alleen maar stom te smoezen... Over mij, dat weet ik zeker, want steeds als ik bij hen kom staan houden ze allemaal hun mond... Zou het komen omdat ik de hele tijd zit te dromen, of moeten ze me gewoon niet meer... Ik ben gewoon verliefd hoor, is dat iets om geen vriendinnen meer voor te zijn??? Ik bel Lianne, om te vragen of we de presentatie van Biologie nou morgen moeten doen. Ze antwoordt heel bot, dat ik het maar moet leren, omdat zij het ook niet weet... Ik vraag haar waarom zij, en de anderen meiden allemaal zo bot tegen mij doen. Het enige wat ze tegen mij snauwt is: ‘vind je het gek? Kijk naar jezelf!’ En dan verbreekt ze de verbinding. Ik begrijp er niets van. Zal ik Jint bellen? Die zal ook wel zoiets zeggen... maar hoe bedoelt ze, kijk naar jezelf! En vind je het gek? Wat heb ik in vredesnaam allemaal uitgespookt vandaag? Ik weet het helemaal niet meer! Shit... Ik denk dat ik de hele dag heb lopen dromen ofzo. En vreemd heb gedaan tegen iedereen...

Dinsdag. Op deze dag krijg ik altijd ruzie meer een van mijn vriendinnen, of zij met elkaar. We hebben namelijk de laatste 2 uur handvaardigheid, en dan is iedereen altijd wat vrijer, en doe je waar je zin in hebt. En dan ontstaan er bij ons altijd ruzies of vreselijke discussies. Maar dit is geloof ik de leukste dinsdag in mijn hele leven, het is nu kwart voor twee, de helft van de handvaardigheidles is om, en we hebben nog geen ruzie gehad, en iedereen doet echt superlief, en superleuk tegen elkaar! Zelfs Timo praat onwijs veel met mij, en doet heel aardig! Dit is echt fantastisch! Alle stelletjes zijn ineens heel klef geworden, alleen Timo en Mari-Elle niet, volgens mij hebben ze ruzie! Zelfs Alette en Ricardo zitten heel dicht bij elkaar, en normaal houden die echt een meter afstand! Cupido is in the house again!

Woensdag
Dit is de langste dag van de week! Van het 2de tot het 9de uur! Echt rampzalig! Iedereen heeft daar een hekel aan. Nu hadden we eindelijk gisteren gehoord dat we het 2de uur vrij waren, omdat de engelse lerares ziek is, maar nu wil onze mentor ons spreken ofzo, en nu moeten we toch het 2de uur op school zijn! We zitten in C7, het lokaal van mevrouw van Gend. Ze kijkt chagrijnig, volgens mij heeft ze een gigantisch ochtendhumeur. Ze vertelt ons dat ze van veel leraren klachten heeft gehad over de opstelling in de klas. Iedereen is te druk ofzo. Ze zegt ook dat ze nu zelf de plaatsen gaat bepalen, en dat dat zo moet blijven tot de kerstvakantie. Als ze dan nog steeds klachten krijgt moet iedereen apart zitten. Elk meisje moet naast een jongen, en zij gaat de koppels maken. Ze begint boven aan de lijst, en noemt steeds een jongen en dan zoekt ze er een meisje bij. De eerste is Nicky..... Lianne begint te duimen, dan word haar naam genoemd, ze kan wel gillen, zo blij is ze... Ze mogen nog helemaal achter in de klas gaan zitten ook!

Er zijn inmiddels al 8 jongens geweest, en ik ben nog niet opgenoemd! Timo is zo aan de beurt, en alle meisjes waar hij mee omgaat zijn al naar enorme sukkels geplaatst! ‘Timo en..... Claire’ zegt mevr. van Gent ineens. Ik kan ook wel gillen, en Timo kijkt ook helemaal niet ongelukkig ofzo! We mogen voor Lianne en Nicky gaan zitten, dat vind ik ook wel erg gezellig, en we zitten helemaal in de hoek, en al Timo’s andere vrienden en zijn vriendin zitten een de andere kant van de klas! Bingo! Dit gaat wel een gezellige dag worden denk ik!

Wiskunde, nog zo’n chagrijn. We moeten echt onwijs veel maken, en we mogen niet praten. We zijn net aan een nieuw hoofdstuk begonnen, en dat moeten we vrijdag al voor de helft af hebben, echt onwijs veel. We noemen het vanaf nu ‘slavendrijver!’ We hebben zo Frans, maar eerst pauze, en ik moet geschiedenis nog van iemand overschrijven, want ik snapte het echt niet, en ik heb dus bijna niks ingevuld! Er is bijna niemand die geschiedenis gemaakt heeft, alleen Jint. We zitten het nu met een hele grote groep over te schrijven. Gelukkig hebben we straks nog een pauze, en dan kunnen we het nog even afmaken.

Frans. De lerares is niet zo blij met onze nieuwe plaatsen, maar ze vind het zo wel rustiger in de klas, en daar is geloof ik elke leraar blij mee... Timo praat nog niet zo veel tegen mij, maar tegen de rest van de klas zegt hij ook niets. Ik vraag aan hem wat er aan de hand is. Hij zegt niets, ookal wil hij dat wel, denk ik. Hij legt een briefje op mijn tafel... Er staat op: Help?!?!? Ik vraag: ‘Waarom??’ hij schrijft: Ik heb ruzie met iedereen!!! ‘Wie is iedereen?’ Schrijf ik op. Hij noemt een aantal namen: zijn moeder, z ’n zus, Mari-Elle en Suzan, en al zijn vrienden. Ik vraag waarom. Hij heeft schijnbaar iets gezegd, en de rest vond dat niet zo leuk, ook al bedoelde hij het niet zo. Ik zie dat hij bijna zit te huilen. Ik vraag aan hem wat hij in de pauze gaat doen, en of hij er met iemand over wil praten. Hij zegt niets. De bel gaat. We hebben waarneming, want de volgende les is uitgevallen. Van de waarnemer mogen we gewoon weg. Ik vraag aan Jint of ik haar schrift van geschiedenis even mag lenen, en loop achter Timo aan. Op de trap zie ik de jongen van het schoolfeest weer, hij zit dus toch hier op school!! Hij gaat naar buiten, en gaat op het muurtje zitten. Timo ook, een stukje verder. Ik ga bij Timo zitten, maar wel zo dat ik de jongen nog kan zien...Timo weet niet wat hij moet zeggen, maar hij is wel verdrietig. Hij zit weer bijna te huilen, maar iets houdt hem tegen. Ik vraag wat er nou precies aan de hand is. Hij weet het allemaal niet meer. Ineens komt de jongen van het schoolfeest naar ons toe. Hij gaat naast Timo zitten en zegt hoi. Maar Timo zegt niks terug. Dan komt hij naast mij zitten en zegt: ik ben Martin. Ik zeg hoi tegen hem, en vertel dat ik Claire heet. Hij vraagt wat er met Timo is, en waar ik hem van ken. Ik zeg: “ik zit bij Timo in de klas, en hij heeft ruzie met iedereen of zo, maar verder moet ik nog ontdekken wat er is, maar waar ken jij Timo van?” “Ik zat bij hem op school, we hebben wel eens samen wat gedronken, en we tennissen wel eens samen” Zegt hij. “O, gezellig” zeg ik. Ineens springt Timo van het muurtje af. Ik vraag wat hij gaat doen. “Naar het bakkertje” zegt hij heel kortaf. Ik loop achter hem aan. Martin ook. Als we bij het bakkertje komen ziet Timo dat Mari-elle en Suzan er zijn. Timo loopt meteen weer weg, maar Martin en ik houden hem tegen. We zeggen allebei tegelijk: “Je moet het toch een keer goedmaken!” Timo gaat toch maar naar binnen, en zegt iets tegen Suus en Mari-elle. Ze zeggen iets terug, en Timo kijkt al weer iets vrolijker. Martin en ik kijken elkaar opgelucht aan. Ik zeg: nu alleen zijn vrienden, moeder en zus nog.

We lopen weer terug naar het schoolplein. Martin vraagt: hoe laat zijn jullie uit??? Het negende, echt shit!! Ik ook zegt Martin. Ik kan na school niet meer met Timo mee, ik moet nog huiswerk maken, en leren. Dan zie ik Marissa lopen. Ik roep haar, en ze komt naar ons toe, en vraagt wat er is. Ik vraag aan haar wat er tussen haar en Timo gebeurd is. Een gewone broer-zus ruzie zegt ze, maar ik geloof haar niet. Ik vraag waarom Timo daar dan zo moeilijk over doet. Ik zie dat zij het er ook wel een beetje moeilijk mee heeft. Precies op dat moment komt Timo bij het bakkertje vandaan, best vrolijk. Martin en ik lopen snel weg. We moeten ze even alleen laten. Er word gepraat, en een beetje geruzied, maar het kan nooit slechter worden dan dat het al was.

Aan het einde van de pauze staan Martin en ik in de hal, bij de kluisjes. Sinds we Timo met zijn zus hebben achtergelaten is het eigenlijk heel gezellig geworden tussen ons. Martin is echt heel aardig! Eindelijk komt Timo naar binnen, en Marissa ook. Ze zien er allebei al weer wat vrolijker uit. Timo komt naar Martin en mij toe, maar zegt alleen maar hoi. Soms kan ik jongens echt niet begrijpen hoor! Hebben Martin en ik gezorgd dat hij de ruzie met zijn zus kon uitpraten, is hij daarna nog een enorme chagrijn! Niet te geloven! Martin loopt weg, en trekt mij mee. Ik vraag als we een stukje verderop lopen waarom hij dat doet. Hij zegt dat we Timo nu beter ff alleen kunnen laten, hij moet even nadenken over alles, en daar kan hij ons niet bij gebruiken.... Hij houd de arm, die hij gepakt heeft toen hij mij meetrok nog steeds vast. Ik vraag: ‘mag ik mijn arm terug?’ Hij reageert niet op mijn vraag, maar vraagt of ik het erg vind. Ik zeg niets, en hij pakt mijn hand. Ik kijk hem aan, en glimlach naar hem. De bel gaat. Ik zie aan Martins gezicht dat hij dat net zo erg vindt als ik. Hij vraagt waar ik heen moet, en of hij mijn mobiele nummer mag. Ik kijk hem aan, hij straalt. Ik zeg: ‘naar de gymzaal, en 0613687306.’ Hij zet het snel in zijn mobiel, en zegt: ‘ik sms je wel een keer.’ Ik zeg doei tegen Martin, en ren naar de gymzaal, want ik ben al bijna te laat. Gelukkig hoef ik geen te-laat-briefje te halen.

Na de gymles haast ik me naar mijn kluisje. Als ik daar aankom zie ik Martin staan. Hij staat op me te wachten.... Wat lief! Hij geeft me een kus op mijn wang, maar zegt verder niets. Er komen nu allemaal mensen naar hun kluisje, dus ik pak mijn spullen, en loop met Martin naar buiten. Ik weet niet of hij me echt leuk vindt, misschien is dit bij hun gewoon een gewoonte als je iemand aardig vindt, maar toch..... Ik vind het wel een leuke gewoonte!

Als ik ‘s avonds net aan mijn huiswerk wil beginnen, begint mijn mobieltje te piepen. Een sms-je, van een onbekend nummer... Ik open hem. ‘Hoi Claire. Hoe gaat ie? Ik mis je... C u 2morrow. Liefs, Martin.’ Ik moet ff iets terug sms-sen. Maar wat? Ik weet het echt niet. Ik heb een keer iets uit een tijdschrift geknipt, met ‘De liefste sms-jes voor jou schatje’ Maar ik vind ze allemaal een beetje afgezaagd. Je weet meteen dat ik dat niet zelf verzonnen heb... Uiteindelijk verzin ik toch zelf maar iets: ‘Lieve Martin, Alles is okee hier, maar ik mis jou ook! Ik zie je morgen ff snel voordat de lessen beginnen, en misschien in de pauze... kuss, Claire.’ Ik heb nu al zin in morgen! Maar nu eerst mijn huiswerk maken, anders komt dat nooit af!

Als ik bijna wil gaan slapen krijg ik weer een sms-je. Van Timo dit keer. Er staat: ‘Je bent een engel, gezonden van boven, waar ik voor altijd in zal geloven. Dus als jij eens eenzaam of verdrietig bent, vergeet dan niet dat je mij nog kent! Bedankt voor je hulp vanmiddag! Alles is weer oké hier! Timo.’ Dit is echt zo’n sms uit een tijdschrift ofzo, maar wel heel lief dat hij me ff bedankt. Ik sms snel terug, want ik moet hem ook bedanken. ‘Jij ook bedankt. Doordat jij ruzie had, heb ik Martin leren kennen, en hij is echt heel lief! Thanx.. Claire’

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 95 bezoekers online