Lees het verhaaltje: A girl called it op verhalenlezen.

A girl called it.

U leest om dit moment het verhaal A girl called it gepost door Linaa_rose. Dit verhaal is gepost in de categorie spannende verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar spannende verhalen?
Categorie: spannende verhalen
Gepost door: Linaa_rose
Gepost op: 2010-3-31

Verhaal:

A girl called it
Ga maar naar school, lieverd. Vergeet niet je huiswerk in te leveren!' riep moe.
Nee mam! zei Ricardo. Hij ging naar school en liet zijn zusje achter. Zij mocht nooit naar school. Dat komt omdat zij niemand is, dacht Ricardo. Dat is wat zijn moeder hem vertelde. Hij was hier om naar school te gaan en te studeren. Zij was hier, omdat ze per ongeluk hier door de duivel was af geleverd. Mama sloeg haar altijd heel hard en vader doet gekke dingen met haar.
Ik zag dat het al bijna half 9 was, dus ik holde naar school. Net toen ik om het hoekje rende botste ik tegen iets of iemand op. Ik wankelde maar viel net niet om. Nog geschokt door wat er zojuist gebeurd was keek ik naar het gene waar ik tegen op ben gebotst. Een lange grijze man omhuld in een lange bruine jas keek me van uit zijn donkere bril fronzend aan.
Pap! Wat doe jij hier?!' Schreeuwde ik hijgend uit. 'M'n jonge toch, haast je naar school, anders kom je te laat! Dag jonge van me!', en verdwenen was hij. Soms kon hij toch zo vreemd doen. Vandaag in biologie les gaan we leren over voortplanting en mishandeling. Ricardo wist nog niet goed wat dat in houd. Ondrtussen thuis...
'Anita.. Anita!'
Anita kwam in de gang er al aan lopen. 'Wat is er aan de hand' vroeg Anita aan Leo.
Leo fronste diep en zuchte. 'Ricardo heeft me net gezien. Ik botste per ongeluk tegen hem op. Hij keek mij raar aan. Ik denk dat hij wat vermoed.
Anita lied uit schrik een kreet. Maar de schrik veranderde gauw in woede. 'Kon je niet wat voorzichtiger zijn in het openbaar!' schreeuwde ze luid. 'Je had je niet zo moeten vertonen in die kleding! Iedereen gaat je verdenken!'
Dat weet ik ook wel! Behandel me niet als een kind!' hij hief zijn hand en hij gaf haar een smak. Ze viel op de grond. Met zijn hand nog opgeheven stond hij te kijken naar was hij net had aan gericht. ' Lieverd... het... ' maar voor hij zijn gemompel kon af maken begon ze al te gillen: Wie denk jij wel niet dat je bent?!
Ze strompelde weg naar de kelder, waar Nelle aan het werk was. Moeder trok haar mee aan haar haren de trap op, via de smalle gang naar haar Kamer.
Met een hand gooide ze haar tegen de muur aan. Alle woede die in haar zat op dat moment reageerde ze op haar.
Onbeheerst gooide ze alles wat maar los zat in haar richting. Nelle dook in een toen een scherp voorwerp haar slaap raakte. Ondertussen schold ze Nelle de huid vol..
Nelle viel op de grond en het werd zwart voor haar ogen. Moeder stormde het huis uit en belde haar collega op om haar te halen. Toen de auto voorreed stapte ze in en gaf ze hem een zoen. 'Dag lieverd, fijn dat je zo snel kon komen! Het werd me even iets te veel thuis. Mijn moeder is overleden' snikte ze. 'Kom maar met mij mee, zei de man, Dan gaan we gezellig de stad in, en ze reden weg. Ondertussen liep Leo naar Nelle en raapte haar van de grond. Hij kleede haar uit en legde haar in een licht warm bad. Kreunend kwam Nelle na een poos weer bij. Ze veegde de bloedwond schoon en ging weer terug naar de koude kelder... Ze hoopte maar dat Ricardo snel thuis kwam. Dan hielden haar ouders zich tenminste nog in voor hem...
Ricardo liep vrolijk door het centrum naar huis. Het was een lange dag, maar het zonnetje scheen vol op. Daar werd hij nou zo vrolijk van!
Het was ook super druk in het centrum. iedereen leek vandaag wel buiten. Vlak voor de zebra pad bleef hij staan. Auto's raadse gewoon door. 'Onbeschofte mensen!' riep ik!
Een donker kleurige audi trok mijn aandacht. Hoe kan een mens die in vredesnaam betalen.
Een man omhuld in een zwarte deftige pak stapte uit. Hij liep naar de andere autodeur en maakte die elegant open. Ik zag een dame uitstappen. Mijn adem stokte.. Het was moe!
Ik dook snel achter de dichtstbijzijnde prullenbak en keek stiekem wat ze met die vent deed. Ze stapte uit en liep een club binnen. Ik sluipte dichterbij en keek door een hoekje van de ramen naar binnen. Ik zag haar plaatsnemen op een lounchbank (chillbank) en hij ging vlak naast haar zitten. Hij streek met zijn hand een plukje haar uit haar gezicht toen ik plotseling omviel. Er was een mevrouw tegen mij aan gelopen. Ze keek mij met een vies gezicht aan en toen hief ze haar neus op en liep strak verder.
Waar waren ze tog mee bezig! dacht ik. Eerst pa met zijn rare jas en bril. En nou moe?
En wat zou pa er van vinden dat ze zomaar met deze man hier zit. Het ziet er niet naar uit dat het normale collega's of vrienden zou zijn.
Ik sloop stiekem weer naar het raam. Ik zag hoe die man en moe stonden te fluisteren en te giegelen. Ik bedacht me een plan om binnen de club te komen.
Ik liep achter langs en glipte de keuken binnen. Wat was het druk hier! Een vrouw van middelbare leeftijd kwam naar mij toe: Jongen toch, ben je verdwaald? Zijn je papa en mama hier aan het eten?' Ik voelde mijn hoofd rood worden en ik zei verlegen dat ik naar de wc op zoek was. 'Ik breng je wel even' . Toen we er heen liepen moesten we door het restaurantgedeelte. Gelukkig zat moe met haar gezicht de andere kant op. Bij de wc's aan gekomen liep de vrouw weer weg. Om buiten te komen móest ik weer langs het restaurant!
Ik probeerde zo onopgemerkt mogelijk naar de andere kant van de cafe te komen. Zo kon ik ze het best afluisteren. godzijdank waren het brede lounch banken met brede rug leuningen. Zo kon ik hopelijk on opgemerkt van achter naar ze toe sluipen. Ik keek even rond of niemand mijn gezien had en liep gehurkt langs achter naar moe en die rare gast toe..
'Schatje waarom werk je toch zo veel.. ik kan je nouwelijks zien...' 'Ik weet het, alex. Zodra ik weer een beetje tot rust ben gekomen gaan we samen er vandoor, ik beloof het je' ... Ik had genoeg gehoord. Moe was vreemd gegaan! Vandaag op school heb ik al gehoord dat er iets niet goed is met Nelle... ik moet er even uit om hier over na te denken... Mishandeling... vreemdgaan, het word me te veel! En pa al vanochtend zo raar...
Ik ren naar huis toe. Ik moet er met iemand over praten. Als ik hijgend thuis aan kom zie ik dat vader weg is. Moeder is er ook nog niet. Ik ga naar binnen en loop direct naar de kelder, waar ik Nelle bond en blauw aantref. Nelle! :O Wat is er gebeurd?! roep ik uit. Ik loop beslist snel de trap op en bel 112. Nog geen 15 minuten later is de ambulance er. Dan hoor ik pa's busje al in de verte aan komen . Ik ren naar buiten en ren zwaaiend de straat op. Als ik vader's ogen op de ambulance gericht zie, zie ik een schok in zijn ogen. Hij versneld en rijd door, zonder mij verder aan te kijken. Ik sta met verbaasde ogen te kijken. Wat was hier aan de hand?
De ambulanceman komt naar mij toe lopen en vraagt hoe Nelle in deze situatie terecht is gekomen. Ik moet toe geven dat ik het niet weet. Ik hou mijn mond, nu ik weet waar moeder tot in staat is.
Ik mag mee rijden in de ambulance. Als we daar aan komen word Nelle aan allemaal draden en slangetjes gelegd. Ik kijk bezorgd toe. Ze is nog zo klein. Ik bedenk me ineens dat ik niet eens weet hoe oud ze is. We vieren haar verjaardag nooit. Ik schat een jaar of 9. Dan word ik apart genomen. Ze nemen mij mee naar een kamer en een politie man komt tegenover mij zitten. Ik ben een beetje bang voor hem. Als hij begint te praten merk ik dat hij toch wel aardig is. Hij vraagt over mijn vrienden en mijn hobbies. Dan begint hij ineens over moe. Hij kijkt mij met grote ogen aan en vraagt of zij wel eens gekke dingen doet. Ik denk aan wat er allemaal is gebeurd, en wat voor een macht moe heeft. ik kan haar niet verraden. Het zal alles erger maken. Als moe met die gekke man vertrekt zal alles beter worden. Met die gedachte in mijn hoofd vertel ik de politie man dat ik van niks weet. Met een sagrijnig gezicht staat hij op. Even later stapt er een vriendelijke vrouw binnen en het gesprek loopt ongeveer het zelfde. Na afloop mag ik even bij Nelle kijken. Papa en moe zijn er nog steeds niet. De dokter verted mij dat er nog geen contact is gemaakt met mijn ouders en of ik weet waar ze te vinden zijn. Ik lieg en zeg dat ik het niet weet. Dat lijkt hij te accepteren en hij gaat weer weg.

Langzaam open ik mijn ogen. Het is maandag ochtend en ik ben in het ziekenhuis in slaap gevallen. Ik zie dat Nelle haar eigen kleren weer aanheeft en er praat een agent tegen haar. Als hij is uit gepraat wenkt hij mij naar binnen. 'Zo jongeman, goed geslapen?' verlegen knik ik mijn hoofd. Hij gaat verder: 'We hebben flink overlegd met de doktoren en het hoofdkantoor, en zijn tot de conclusie gekomen dat Nelle een poosje het huis uit gaat. Er komt een rechtzaak. Weet je wat dat inhoud?' De woorden van de agent malen in mijn hoofd. Nelle... Weg... Rechtzaak. Ik barst in tranen uit. Het gaat helemaal niet goed met het gezin. De agent loopt naar me toe en knielt neer. 'Jongen, het kan niet verder zo. Dit is het beste, geloof me. Nelle gaat gewoon een poosje bij andere mensen wonen en ze zal het daar goed hebben.' Snotterend knik ik mijn hoofd. Met een trillende stem vraag ik 'en ik dan?'

De agent kijkt mij fronzend aan. 'Jij mag terug naar huis, maar we houden jullie goed in de gaten'. Ik krijg nog even tijd om afscheid te nemen van Nelle. Ik krijg nog even tijd om afscheid te nemen van Nelle. Al weet ik niet goed wat ik moet zeggen. Dan brengt een agent mij thuis. Daar aangekomen steek ik mijn sleutel in het slot en werp nog 1 laatste blik op de politieauto. Hij zwaait naar mij. Dan doe ik de deur open. Zenuwachtig roep ik 'Moe? Pa?' Maar ik krijg geen reactie. Ik kijk overal in elke kamer maar er is geen spoor van bijde. Het ziet er naar uit dat ze sinds het voorval niet thuis zijn geweest want er ligt aardig wat post op de mat. Ik loop naar de koelkast en pak wat te drinken. Ik zie dat de melk overdatum is en gooi het buiten in de kliko. Vervolgens loop ik naar boven en laat mezelf op bed vallen. Waar is iedereen?

Als ik wakker word is het al donker. Ik word een beetje bang, omdat er niemand is in huis om tegen te praten. Voorzichtig loop ik naar beneden en controleer of er nogsteeds niemand thuis is. Ik ga in een hoekje van de bank zitten en kijk wat tv. Ik merk dat ik nogsteeds moe ben en dut weer in.

Plots schik ik wakker. Ik hoorde iets. Het komt uit de kelder.. ik luister aan dachtig maar het blijft stil. Ik heb het me verbeeld, denk ik. Ik kijk weer even tv en besluit dan wat te lezen. Het word alweer iets lichter buiten. Ik kleed me aan en loop naar school. Natuurlijk ben ik veel te vroeg en ik leer nog even wat voor een toets. Op school ben ik er niet bij met mijn hoofd. Ik hoor het ook niet als de leraar bezorgd aan mij vraagt of alles wel goed gaat. Als ik weer uit mijn gedachte's kom, vertel ik hem dat alles goed gaat. Hij gaat weer verder met de les.

De school is uit. Ik hoop vurig dat ma en pa nu wél thuis zijn. Maar dat blijkt niet zo te zijn. Ik pak wat te eten en maak mijn huiswerk, als ik toch weer een gek geluid hoor. Het lijkt uit de kelder te komen. Ik roep nog een keer 'Moe? pa?!' maar er komt geen reactie. Ik sluip naar de kelderdeur en doe hem langzaam open. het is te donker om te zien. ik doe een lamp aan en loop de trap af naar beneden. In het hoekje zie ik tot mijn schik een schim. het beweegt. Met een trillende stem zeg ik: 'Nelle?!' ben jij dat?' Het hoopje mens begint hevig te trillen. Ze draagt een versleten nachtjurk zie ik. Ze draait zich langzaam naar me om. Ik zie dat het niet Nelle is. 'Wie ben jij? ' vraag ik. Ze geeft geen antwoord en kijkt me met grote bange ogen aan.
'Rustig maar, ik ben Ricardo , ik doe je niks... wat doe je hier? hoe kom je hier?'
Ze draait zich verder naar mij om en ik zie iets zilvers glinsteren. Dan zie ik dat ze vast zit met handboeiien aan de leiding van de kelder. 'Wie heeft dat gedaan?! zeg nou wat?!'
Stotterend begint ze te praten: 'Ik.. ik ben Fenna. 2 dagen geleden.. een man nam me mee... Hij zou mijn band plakken.. ' en ze barst in tranen uit. Direct denk ik aan vader. Zou hij..? deed hij daarom zo vreemd die ene keer buiten?
'Was het een man, Een lange grijze man omhuld in een lange bruine jas?'
'Ja... ken je hem? wil je me helpen? ik voel me zo zwak.. zo slecht... de man bleef me maar Nelle noemen... hij heeft me zo mishandeld... ik ... ben zo bang!'

Ik kniel bij haar neer en ze kijkt me nog schuw aan. 'Ik pak wat te eten voor je, en iets om je te wassen, en fatsoenlijke kleding. Dan help ik je' .
Ik liep naar boven en dacht diep na. Dit mag niet gebeuren. Dit kan niet gebeuren. Maar ik kan vader niet verraden... Er is vast een rede voor...
Ik ben nu 2 dagen alleen thuis. Geen teken van moe en Pa. al kan ik wel raden waar Moe heen is... maar pa? Ik loop naar moe's slaapkamer en pak wat nette kleding uit haar kast. Iets wat ze al lang niet heeft gedragen, zodat het niet op valt dat ik het daar vandaan heb. ze heeft zo veel kleding, het zal me niets verbazen als ze niet eens weet dat het van haar is. Ik maak een broodje klaar en een bak warm water. Met alles bij me loop ik de trap af. Het meisje ziet er iets meer ontspannen uit en ik zet de bak naast haar. Ik leg de kleding er naast en ik wil haar het brood geven, maar ze kan het niet zelf vast houden, met haar handen laag bij de grond. Ik hou het richting haar mond en eerst doet ze niks, alsof ze me niet vertrouwd. Dan ineens hapt ze gierig naar het brood en ze eet het heel snel op. 'Wil je nog meer?' vraag ik. Ze schud nee. 'Ik heb kleding voor je mee genomen, en warm water om je te wassen'.
'Je.. je zal me moeten helpen.. ik zit vast..' en langzaam ontwikkelt zich een gesprek. Ik vertel haar alles. Ze luisterd zo goed dat ik mijn hele levensverhaal aan haar kwijt kan en alles over Nelle en dat ik niet weet waar mijn ouders nu zijn. Tegen de tijd dat ik ben uitgepraat moet het wel ruim een uur later zijn. Daarna beloof ik haar boven naar de sleutel te zoeken. Ze wil dat ik de politie bel of haar ouders. Maar dan ga ik tegen vader in... en dat mag ook niet.... dus ik heb haar verteld dat ik voor haar zal zorgen, maar niet voo rhaar kan bellen. Via een anoniem briefje laat ik haar ouders weten dat het goed met haar gaat. Er gaan een paar dagen voorbij. Het is nu 5 dagen geleden dat ik Nelle en mijn ouders voor het laatst heb gezien. Ik heb veel met Fenna gepraat. Ik heb de tv naar beneden gedragen en haar een matras en deken gegeven. S'avonds kijken we tv en vallen samen in slaap. Sochtens maak ik ontbijt voor ons en ga ik naar school. Als ik die dag thuis kom en gelijk bij Fenna ga kijken, horen we een auto de oprit op rijden. Ik schrik en ren de trap op. ik kijk door de ramen van de deur en zie dat het die vent van moe is!.
Hij loopt richting de deur en steekt de sleutel in het slot. Die moet hij van moe gekregen hebben! ik verstop me snel achter de kast. Ik hoor hem de hal binnenlopen en hij mompelt wat. Dan loopt hij de trap op. Er klinkt wat lawaai en na een paar minuten komt hij weer naar beneden. Hij komt nu de kamer binnen waar ik zit verstopt. Ik hou mijn adem in. Hij ploft zo te horen op de bank neer en ik hoor het geluid van een aansteker. Stiekem gluur ik langs de kast even naar hem. Hij heeft een sigaret op gestoken. Als de vieze lucht mijn longen bereikt kan ik het niet laten om kort te moeten kuchen. Met een ruk staat hij op en loopt hij naar me toe. Ik blijf verstijfd staan als zijn hoofd achter de kast verschijnt. Hij kijkt me met een boze blik aan 'Jij rot jong, je moeder heeft mij alles over je verteld. Dat je nooit aardig tegen haar bent en altijd vervelend, ik zal je eens een lesje leren!' zegt hij, als hij zijn riem af doet. Hij trekt me stug achter de kast vandaan en beveelt me in de hoek te gaan staan met mijn rug naar hem toe. Ik bijt op mijn lip. Ik hoor dat hij zijn hand opheft en even later voel ik een harde striem op mijn rug. Ik krijg tranen in mijn ogen als hij het nog een keer herhaalt. En nog een keer. en nog eens. Ik hoor hem hijgen en ik val op de grond. De man pakt een grote tas op die bij de deur staat en verlaat het huis. Even later hoor ik hem weg rijden en het word zwart voor mijn ogen.

Als ik wakker word heb ik veel pijn. Met moeite sta ik op en bedenk me wat er allemaal is gebeurd. Ik strompel naar de kelder, de trap af. Daar zie ik Fenna. Als ze me ziet roept ze uit: Woow! wat is er met jou gebeurd?! Ik hoorde wel wat gestrompel en klappen, een paar uur geleden!'
Ik plof naast haar neer en vertel haar wat er is gebeurd. Hoe kon moe dat tegen hem gezegd hebben? ik ben nooit vervelend geweest. Ze heeft er vast over gelogen, zodat die man haar aardig vond.

Aantal keer bekeken: 2850
Waardering: 1.55 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 337 bezoekers online