Verhalenlezen.nl - Voor al uw verhalen en sprookjes. Ook hebben we liefdes verhalen en erotische verhalen.

Al wat ik wil weten is waarom.

U leest om dit moment het verhaal Al wat ik wil weten is waarom gepost door Kelly Mertens. Dit verhaal is gepost in de categorie spannende verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar spannende verhalen?
Categorie: spannende verhalen
Gepost door: Kelly Mertens
Gepost op: 2007-3-11

Verhaal:

Al wat ik wil weten is waarom
Chris zat samen met Sam, haar beste vriendin in het jeugdcafé, rondom hen stonden er tieners te swingen op de muziek maar daar leken de twee vriendinnen zich niet van bewust te zijn. ‘Chris,’ fluisterde Sam, bijna onhoorbaar. Door de muziek was ze extra moeilijk te verstaan. ‘Ik weet het,’ fluisterde Chris alsnog stiller dan Sam. Op hetzelfde moment keken ze naar een jongen, hij kwam vlak voor hen staan en vroeg Chris ten dans. Zij haalde haar schouders op en nam de dans aan. Met een verontschuldigende blik in haar ogen werd ze de dansvloer mee opgeleid door haar geheimzinnige danspartner. Er werd net een slow ingezet en de jongen nam haar bij de heupen. ‘Ik ben Stef,’ zei Stef. ‘Chris.’
Hij glimlachte en kwam iets dichter staan. Op dat moment wist Chris niet zo wat ze moest doen, hem weg duwen? Of blijven staan?
Ze koos voor het laatste en slowde met hem verder. Op het einde van het nummer gaf hij haar een kus op haar wang. ‘Mag ik je gsm nummer?’ vroeg hij, uitzonderlijk zeker van zichzelf. Chris gaf geen antwoord maar stak hem haar gsm toe. Hij pakte die aan en zette zijn nummer erin, het volgende moment was hij al verdwenen. Chris liep terug naar Sam. ‘Wie was dat?’ wilde ze weten. ‘Stef,’ antwoordde Chris kortaf, ze wilde het er nu niet over hebben, ze had wel andere dingen aan haar hoofd.
Sam knikte en bestelde een cola voor hen beiden. ‘Wat ga je nu doen?’ vroeg Sam. Chris haalde haar schouders op, hoe moest zij da nu weten?
‘Je moet hulp zoeken,’ zei Sam opeens. ‘Nee, dat doe ik niet, ik kan het zelf wel.’
‘Waar ga je slapen, vannacht?’
‘Bij jou.’
‘Bij mij?’ vroeg Sam ongelovig maar hetzelfde moment knikte ze. ‘Oké, bij mij.’
En ze glimlachte.
Chris wiegde mee op de maat van de muziek, ze had geen zin om er aan te denken, het was al pijnlijk genoeg.
Ze voelde een steek in haar hart toen ze er aan terug dacht:

Ze was net thuisgekomen van school, haar ouders stonden haar op te wachten. ‘Dag mam, pap,’ had ze nietsvermoedend gezegd. Toonloos was haar vader voor haar moeder gaan staan. ‘Weg! Weg! Weg! We willen jou hier nooit meer zien!’ had hij ziedend geroepen.

Daarna was ze naar Sam gelopen, en nu zat ze hier, in het jeugdcafé en nog steeds wist ze niet wat haar ouders hadden bezield.
‘Chris, je geheime lover is er!’ fluisterde Sam duidelijk hoorbaar in haar oor. Ze keek op en zag Stef staan, hij wenkte haar. Ze stond op, stak haar tong uit naar Sam en ging bij Stef staan. ‘Hey, mop, dansen?’ vroeg hij, weer buitengewoon zeker van zichzelf. Chris knikte en dit keer dansten ze een slow op een hevig nummer, en dit keer kwam Stef niet alleen erg dicht staan maar kuste hij haar ook zachtjes op de lippen. En Chris… Die vond het allemaal best, Stef mocht er wezen en een jongen kon misschien goed zijn om haar gedachten wat te verzetten.
Maar hoe hard ze ook probeerde, ze kon het niet, haar toekomst hing er vanaf. Nu, misschien was dat al voor de helft opgelost, ze mocht bij Stef logeren.
En Stef’s ouders waren best aardig, maar ze wist dat ze niet voor eeuwig bij hen kon logeren maar voorlopig waren de grootste problemen opgelost, toch?

De dagen die volgden logeerde Chris bij Sam, van Stef had ze niets meer gehoord, en ze kon niet voorkomen dat ze dat stiekem erg jammer vond. Ook van haar ouders had ze niets meer gehoord, en ook moest toegeven dat, dat haar dwars zat, ze had nooit gedacht dat haar ouders écht zo waren, zo gevoelloos.
‘Samantha? Christie?’ riep Sam’s moeder opeens. Chris en Sam keken elkaar verbaasd aan en liepen de trap af naar beneden, waar Sam’s moeder met haar handen in haar zij op hen wachtte. ‘Chris, jouw ouders hebben gebeld, je moet onmiddellijk naar huis gaan,’ zei ze. Het was alsof Chris’ hart gestopt was met kloppen. ‘Wat zeiden ze?’
‘Dat je maar weer naar huis moet gaan,’ zei Sam’s moeder geduldig. Geschrokken keek Chris haar aan. Naar huis? Nee, dat nooit! Niet na wat haar vader tegen haar had geroepen.
Sam’s moeder knikte haar vriendelijk toe, die vrouw had geen idee, ze dacht dat ze gewoon logeerde omdat m’n ouders weg waren, op reis.
Dus kon ik jammer genoeg niet meer doen dan knikken, terug naar boven lopen, mijn tas nemen en afscheid nemen van Sam aan de deur.
‘Als er iets is, bel dan, oké?’ fluisterde Sam zodat haar moeder haar niet kon horen. Chris knikte. ‘Daag, mevrouw, dag Sam,’ zei Chris net voordat ze door de deuropening liep. Eens op straat begon ze pas te beseffen wat het inhield.
Zo dadelijk zal ze oog in oog staan met haar ouders, en wat dan?
Sam’s huis lag maar vijf straten verder dan die van Chris, lang stappen was het dus niet... Met andere woorden: ze was er te snel.
Chris opende het hekje en wandelde rustig naar de voordeur, of beter gezegd: schijnbaar rustig. Vanbinnen was ze doodzenuwachtig en voelde ze enige… woede.
De deur vloog al open nog voor ze op de bel kon drukken. ‘Naar boven,’ zei haar vader kwaad. ‘En laat ik je de rest van de avond niet meer zien!’
Chris’ moeder keek haar dochter met betraande ogen aan. Chris had geen idee van wat gaande was. Goed in haar recht kaatste ze: ‘Waarom zijn jullie zo kwaad? Ik heb niets gedaan!’ Haar vaders ogen spoten vuur. ‘Niets gedaan? Niets gedaan? Je hebt ons voorgelogen!’
‘We vertrouwden je,’ vulde haar moeder aan. Chris wist niet wat ze moest zeggen. Voorgelogen? Met wàt? Naar haar weten loog ze amper, enkel over kleine dingetjes…
‘En nu naar boven!’ schreeuwde haar vader opeens, zijn stem beefde van de kwaadheid. Met gebogen hoofd en in tranen deed ze wat haar werd opgedragen. Ze had geen idee.
Chris liet zich vallen op haar bed en bekeek haar kamer. Wat deed ze hier eigenlijk nog? Haar vader én moeder waren kwaad op haar, wat had het dan nog voor zin?
Ze stond op en nam haar rugzak weer, stopte er haar dierbaarste spullen in, te samen met nog wat extra kledij. Klaar was ze niet, maar ze moest. Naar waar ze zou gaan wist ze nog niet.
Net op het moment dat Chris zich in de stoel achter het bureau had laten vallen trilde haar mobieltje. Ze opende het klepje en keek van wie het was. Nummer onbekend, stond er. Verbaasd opende ze het.

Hé mop, kom je naar de viaduct? Nu meteen? xXx Stef.

Bij het lezen van het sms’je glimlachte Chris, de eerste glimlach eens ze thuis was. Snel stuurde ze terug: Oké, tot zo xXx Chris.
Ze opende het raam, sprong op de veranda en liep zo de tuin in, het hek over bij de buren en langst daar de straat op. Niemand had haar gezien, niemand zou vervelend doen. Althans dat dacht ze…

Chris woonde redelijk ver vandaan van de viaduct, het duurde een heel kwartier er te geraken. Stef stond er al. ‘Hey, mop,’ zei hij zodra hij haar zag. ‘Hoi,’ zei Chris een beetje onwennig. In het jeugdcafé had hij er heel anders uitgezien, volwassener…
‘Waarom heb je een rugzak bij?’ vroeg Stef verbaasd. ‘Weggelopen…’ antwoordde Chris ontwijkend. Ze kende hem niet dus hij had er niets mee te maken.
‘Waarom?’ wilde hij weten. ‘Gewoon…’ ze haalde haar schouders op, ze wou er niet over praten, het lag zo al gevoelig genoeg en daarbij, ze kende hem niet eens.
‘Als het je interesseert mag je bij mij logeren, voor een tijdje,’ zei hij vriendelijk. Even overwoog Chris ja te zeggen maar die gedachte schoof ze weg en ze bedankte. ‘Ik weet al waar ik ga, en ik kan die persoon toch moeilijk teleurstellen?’ zei ze niet helemaal naar waarheid. In werkelijkheid had ze nog niemand en was Stef’s aanbod meer dan welkom. ‘Tuurlijk,’ zei hij, en bespeurde ze daar nu enige teleurstelling in zijn stem? ‘Als je, je bedenkt… De deur staat altijd voor je open.’
Hij knipoogde en gunde haar geen kans om te antwoorden, hij trok Chris mee, de brug op. Auto’s zoefden voorbij, maar dat scheen hij niet te merken, arm in arm liepen ze de brug op. Steeds hoger. Helemaal boven liet hij haar van het uitzicht genieten. Het riviertje onder hen, stroomde stroomafwaarts en spetterde en spatterde alle kanten op als het een obstakel – zoals een steen – raakte. Ook gaf het een rustgevend geluid. Het geluid van stromend water. ‘Kunnen we naar beneden?’ verlangend keek Chris naar het stukje gras naast het water. Stef knikte aarzelend. ‘Kom mee,’ en hij pakte haar hand en leidde haar de brug af, dit keer lopend.
Onder aan de brug, was het moeilijker te vinden waar ze door moesten, het was helemaal afgesloten. Stef liep naar het torenhoge hek en kroop er behendig over. ‘Kom je?’ vroeg hij en hij zette zich op het hek, dat buitengewoon stil bleef staan. Het wiegelde niet eens! Glimlachend kroop ook Chris over het hek en even later lieten ze zich naar de andere kant glijden. Het was net een tuin uit een sprookje. Ze stonden verwonderd toe te kijken. Er bestonden toch nog mooie stukjes natuur op de wereld. Jammer dat het zo was beschermd, nu konden er minder mensen van genieten.
Chris liep een beetje voor Stef uit, ze wou de natuur in zich opnemen, het stukje was klein, er stonden bloemen in alle kleuren en soorten. Een paar boompjes en natuurlijk het riviertje. Chris zette zich op het kleine stukje gras neer, Stef ging naast haar zitten. Genietend van de rust zaten ze daar enkele seconden zwijgend naast elkaar.
‘Ik zou het leuk vinden moest je toch nog bij mij komen,’ begint Stef. Ze voelde enige schuld, ze kon het niet afslaan, toch? Hij was zo lief, en ze kon wel onderdak gebruiken. ‘Oké,’ zei ze.

Stef’s huis was niet groot, je zou het zelfs klein kunnen noemen. Meer dan een simpel studiootje was het niet, maar meer dan genoeg voor hun met twee. Chris sliep in Stef’s bed en Stef op de toch wel erg korte sofa. Ze had geweigerd zijn bed te nemen maar achteraf gezien was ze wel erg blij geweest dat hij op zijn beurt had afgewezen en zich zonder mopperen voor haar had opgeofferd.
Chris ging net liggen toen ze geklop op de deur hoorde. Verbaasd zette ze zich recht, en een nog verbaasdere Stef baande zich een weg naar de deur.
Hij trok hem open en het volgende moment zette Chris’ vader een stap in de studio. Het was alsof Chris’ hart was gestopt met kloppen.
‘Papa?!’ bracht ze uit.
‘Chris! Het spijt me.’ Ze kon haar oren niet geloven! Vanmiddag had hij haar nog beschuldigd, en nu stond hij hier - in Stef’s studio - zijn verontschuldigingen aan te bieden.
‘Voor?’ vroeg Chris, het was nu of nooit, ze moest en zal weten waarom haar vader en moeder – waar was ze eigenlijk? – zo kwaad op haar waren geweest.
‘We hadden van iemand gehoord –’ hij stopte even, naar de juiste woorden zoekend. ‘Dat je zwanger was,’ zei hij met enige schuld in zijn stem. ‘Ik? Zwanger?’
ze geloofde haar oren niet, eerst was ze ontzet maar dan zag ze het grappige ervan in en begon hard te lachen. Haar vader staarde naar zijn schoenen. ‘We hadden je moeten vertrouwen…’
Dat was waar, maar Chris was al héél blij dat haar ouders niet meer kwaad op haar waren.


Aantal keer bekeken: 5421
Waardering: 6.08 op 10
Geef een cijfer:

Alle rechten voorbehouden 2005-2024 - www.verhalenlezen.nl


Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!


Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 330 bezoekers online