Lees het verhaaltje: Alleen in de nacht op verhalenlezen.

Alleen in de nacht.

U leest om dit moment het verhaal Alleen in de nacht gepost door Sidra Janjua. Dit verhaal is gepost in de categorie griezel verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar griezel verhalen?
Categorie: griezel verhalen
Gepost door: Sidra Janjua
Gepost op: 2010-12-19

Verhaal:

Alleen in de nacht
'Oke Sabrien, het is jouw beurt. Doen, durf of de waarheid?' zei Jorrik grijnzend.
'Ik kies...doen!' Sabrina had meteen spijt van haar keuze. Jorrik was altijd zo'n grappenmaker Hij zou vast zeggen dat ze de grond moest likken
of een spin aanraken. Angstig keek ze hem aan. Jorrik dacht diep na.
'Blijf morgen 's nachts alleen thuis. Maar wel tot heel diep in de nacht,' zei hij.
'Maar hoe ga ik dat doen? Mijn ouders zijn morgen gewoon thuis 's nachts. De hele week trouwens.'
'Plan dan iets voor ze. Zullen ze vast leuk vinden. Laten we zeggen van half tien 's avonds tot drie uur 's nachts. Of durf je soms niet?'
'Ach Jorrit plaag haar niet zo!' riep Hanneke. Sabrien glimlachte. Hanneke was haar beste vriendin. En Jorrit was Hannekes broer. Soms deed
hij zo kinderachtig! Dan merkte je meteen dat hij een jaar jonger was.
'Ik durf het natuurlijk wel! Maar hoe weten jullie dan zeker dat ik echt alleen thuis ben?'
'Kom online op msn, en doe de webcam aan. Dan zien we dat jij erachter zit,' stelde Hanneke voor.
Sabrina stond op. Ze ging naar huis. Zich voorbereiden op morgenavond....

'Doei Sabrien. Ik hoop dat je je een beetje kunt vermaken als we weg zijn,' zei Sabrina's moeder.
'Dat komt wel goed!' lachte Sabrina.
'O, en voor ik het vergeet : hier is wat geld voor een pizza. We hadden geen tijd om iets klaar te maken.
Bedankt lieverd, dat je dit voor ons geregeld hebt!' Haar vader sloot de deur achter zich.
Sabrina keek om zich heen. Helemaal alleen. Ze had alles voor zich alleen. En morgen was het zaterdag, dus kon ze zo lang opblijven
als ze zelf wilde! Sabrina grijnsde en sprong op de bank. Ze zette de tv aan en zapte wat rond. Ha eindelijk, haar favoriete serie!
Sabrina ging relaxt zitten op de sofa met een kom chips op haar schoot. Ja, dit was echt het paradijs. Ze wist nog niet wat haar later
nog te wachten stond....

Sabrina keek verveeld rond. De serie was afgelopen. Wat een stom einde zeg! Had ze daar al die tijd naar gekeken?! Ze keek op de klok.
Elf uur. Wat moest ze nu doen? Het duurde nog uren voor haar ouders terugkwamen. O help, ze was het helemaal vergeten! Ze moest nog
online komen op msn. Sabrina rende de trap op naar haar kamer. Even later was alles opgestart.

Sabrientje Appelsientje : He, ik ben er. Even de webcam aanzetten.
Hannekoek Pannekoek : Waar bleef je zo lang?
Sabrientje Appelsientje : Ik was het vergeten ;P
Jorrik de Geweldige : Slim zeg. -.- Doet die webcam het nou?!
Sabrientje Appelsientje : Ja kijk maar, nu doet ie het.
Jorrik de Geweldige : Je ziet er niet uit, zoals altijd :-)
Sabrientje Appelsientje : Hahaha, heel grappig hoor. :-|
Hannekoek Pannekoek : Haal hem weg uit het gesprek!
Sabrientje Appelsientje : Goed idee.
Jorrik de Geweldige : Hee!!
Hannekoek Pannekoek : Zo dat is beter. En hoe is het alleen thuis?
Sabrientje Appelsientje : Best leuk, maar wel een beetje saai. En..wat doe je?
Sabrientje Appelsientje : Ehm..Hallo?
Hannekoek Pannekoek : Ik...ik zag net een soort schim achter je...
Sabrientje Appelsientje : Hanneke, mij kun je niet in de maling nemen!
Hannekoek Pannekoek : Jammer :(
Hannekoek Pannekoek : He, dat is raar...
Sabrientje Appelsientje : Wat?
Hannekoek Pannekoek : Jorrik is weg, Sab. Hij is niet thuis.
Sabrientje Appelsientje : Ach, hij is vast naar een van zijn vriendjes ofzo. Maak je niet druk :-D

Sabrina zei Hanneke gedag en sloot de computer af. Wat zal ik eens doen? Muziek luisteren besloot ze. Ze zocht naar haar MP3.
Zuchtend viel ze neer op haar bed. Hoe kon ze haar MP3 nou vinden in deze vuilnisbelt? Plotseling hoorde ze iets tegen het raam kloppen. Verbaasd keek ze op. Wat zou dat nou zijn?
Een beetje bang liep ze naar het raam. Het geklop werd steeds harder. Ze stond voor het raam en trok de gordijnen opzij. Niks! Ze had het geklop echt gehoord. Of ging ze zich nu
dingen inbeelden? Toch een beetje bang geworden liep ze terug naar haar bed. Die MP3 speler kon wachten. Ze dacht na. Het waren waarschijnlijk gewoon takken geweest die tegen haar
raam aan zwiepten. Maar er stond toch helemaal geen boom voor het raam. Snel zette ze de computer aan. Misschien was er iemand online op msn die haar gerust kon stellen. Huh?
Haar computer starte maar niet op. Hoe kon dat nou? Hij was toch niet gecrasht? Sabrina besloot maar om te slapen. Ze hoopte dat het ochtend was als ze wakker werd. Dan was alles
weer als eerst. Langzaam viel ze in een onrustige slaap.

Slaperig kwam Sabrina overeind in bed. Ze keek op haar wekker. Half een. Nog twee en een half uur te gaan. Ze probeerde te bedenken waar ze wakker van was geworden. Plotseling hoorde
ze het weer. Het was geklop. Alweer. Ze keek naar haar raam. Nee, daar kwam het niet vandaan. Het leek van beneden te komen. Angstig stapte Sabrina uit bed. Waren er inbrekers in huis?
Ze pakte een lange, dikke kaars van haar bureau. Ze zou die inbreker eens een lesje leren. Zenuwachtig sloop ze naar beneden. Wat als de inbreker heel erg sterk was? Zouden ze haar ontvoeren?
Sabrina schudde de gedachten uit haar hoofd. Dit was haar huis! En geen inbreker mocht zich hier wagen! De trap leek eindeloos lang te duren. Eindelijk stond ze dan beneden. Ze luisterde goed.
Er was niemand in haar huis! Er klopte iemand op de achterdeur. Haar ouders? Nee. Die hadden de huissleutels wel. Ze liep naar de keuken. Daar was de achterdeur. Ze kroop ernaartoe. Wie het ook was,
zij wilde hem eerst zien voor hij haar zag. Van onder de keukentafel had ze goed uitzicht op de deur. Ze zag niemand. Ook geen schaduw. Wat was hier aan de hand? Hoe kon er nou op de deur geklopt
worden zonder dat er iemand was? Sabrina voelde zich kwaad worden. Nee erger, woedend! Met kordate stappen rukte ze de deur open.
'OKE, WIE JE OOK BENT; OPZOUTEN! DIT IS MIJN HUIS! LAAT ME MET RUST!' schreeuwde ze in het niets. Boos rukte ze de deur dicht. Ze hijgde nog na. Nu pas merkte ze dat ze onder de sneeuwvlokjes zat.
Zuchtend liep ze naar de woonkamer en deed een dvd in de speler. Chagrijnig en bang bestelde ze een pizza. Ze besefte nu pas hoeveel honger ze had en ze was het geld voor de pizza vergeten.
'Hallo, een pizza met ansjovis en salami graag.'
'Is goed, maar we zijn flink vertraagd jongedame. Door al het ijs en de sneeuw op de weg slippen de brommers steeds weg.'
'Dat is niet erg. Zolang het maar voor drie uur hier is.'
'Oke, dag.'
'Dag.'
Sabrina ging op de sofa zitten en staarde geboeid naar het beeldscherm. Plotseling werd alles zwart om haar heen. Verbaast ging ze zitten. Ze probeerde op de tast de schakelaar te vinden. Maar toen ze op het lichtknop drukte
gebeurde er niks. De elektriciteit was weggevallen! Hoe moest ze nu in het donker wachten? Ze begon het steeds enger te vinden. Plotseling hield ze het niet meer. De tranen stroomden over haar wangen. Snikkend liet ze zich op de
grond vallen. Plotseling zag ze het raam naast de voordeur omhooggaan. Geschrokken keek ze naar de zwarte gedaan die naar binnen klom. Het enige wat ze van hem zag was dat hij ongeveer net zo lang als haar was. Hij had witte
handschoenen aan en een bleek gezicht met zwart omrande donkere ogen die haar moordlustig aankeken. Dit was toch zeker geen mens? Misschien wel een geest! Sabrina wilde wegrennen maar het was net of ze aan de grond
gespijkerd zat. Ze kon alleen maar naar de mysterieuze gedaante kijken die op haar afkwam. Ze gaf een gil. Een ijselijke lange gil. De schim leek te schrikken. Sabrina nam haar kans en rende weg. Zover als haar benen haar konden dragen.
Ze rende de trap op naar de badkamer en sloot zichzelf op. Haar handen trilden. Kom op sleutel ga nou in het slot, bad ze in zichzelf. Ha, eindelijk! Snel ging ze tegen de muur aan zitten. Ze hijgde. Wat was ze moe. En wat een nacht.
Wanneer kwamen haar ouders nou thuis? Had ze haar mobiel maar bij zich dan kon ze de politie bellen! Ze staarde bang naar de deur. Hoelang zou het duren voor hij kwam? Was hij soms uit het gekkenhuis ontsnapt of uit de gevangenis?
Opeens zag ze een oog door het sleutelgat loeren. Ze slaakte een kreet. Hij had haar gevonden en keek recht in haar gezicht. Er was geen weg terug meer. Hij zou haar vinden. Ze kon hier niet eeuwig blijven. Ze hoorde de deur kraken.
Zo te horen leunde hij er met zijn volle gewicht tegenaan. De deur ging open. De gedaante viel op de grond. Maar wacht eens even! Het masker was bij de val gebroken. Sabrina keek verbijsterd naar het bekende gezicht. Dat kon toch niet....

'Jorrik!' bracht ze uit. Sprakeloos had ze hem minuten lang aangestaard. Jorrik had intussen zijn kostuum uitgetrokken.
'Heb jij...ja maar hoe..waarom..huh?'
Grijnzend keek hij haar aan. 'Kom we gaan naar beneden, dan leg ik alles uit.' Met open mond liep Sabrina achter hem aan.
Ze gingen op de bank zitten.
'Je kon het niet laten he? Altijd moet je een grap uithalen!' Sabrina had haar stem weer helemaal terug en ze was nu razend.
'Sorry Sabrien. Maar ik had je mooi te pakken,' lachte Jorrik.
'NU IS HET GENOEG! Je zegt maar hoe je het gedaan hebt en daarna moet je hier weg! Ik wil je nooit meer zien. NOOIT MEER!'
Jorrik zuchtte. 'Ik heb gewoon met mijn bal tegen je raam aan geschopt en met de stop geknutseld zodat de elektriciteit uitviel. Oja, en dit kostuum is van de fopshop.
Wil je me alsjeblieft vergeven. Het was echt maar een grapje.'
'EEN GRAPJE?! Ik was me dood geschrokken, ik dacht echt dat ik dood ging! Dit ging gewoon veel te ver!'
'Weet ik. Het spijt me echt. Nou, dan ga ik maar...'
Sabrina keek hem aan. Hij heeft er echt spijt van, dacht ze. 'Jorrik, je mag blijven maar dan moet je me eerst 2 dingen beloven.'
Jorriks ogen lichtten op. 'Oke, kom maar op!'
'Ten eerste : Doe dit nooit meer! En ten tweede mag je alleen blijven als je Hanneke ook uitnodigd. Dan maken we er een feestje van.'
Jorrik lachte. 'Dat is goed. Maar dan moet jij mij ook iets beloven.'
'Wat dan?' vroeg ze wantrouwig.
'Dat je nooit meer zo gilt. Ik dacht dat ik voor altijd doof zou zijn!'
'Flauwerd!' riep Sabrina. Maar ze moest er toch om lachen.

Sabrina grijnsde naar haar vriendin. Alles was goed nu. Met zijn drieeën zaten ze op de bank.
'Wat zullen we doen? We hebben nog een uurtje voor je ouders thuiskomen,' zei Jorrik.
'Laten we een horrorfilm kijken,' stelde Hanneke voor.
'Oke, maar ik denk dat ik nergens meer van schrik na wat er allemaal gebeurd is,' Sabrina lachte en deed de pizzadoos open.
Ze namen elk een stuk. Tegen het einde van de film ging de bel plotseling.
'Dat zullen mijn ouders wel zijn,' Sabrina rende naar de voordeur.
'Pap, mam, jullie raden nooit wat ik heb meegemaakt vannacht!' Ze deed de deur open. Ze gilde. Het waren haar ouders niet.

EINDE? OF JUIST HET BEGIN? MUHAHAHAAHA!

Aantal keer bekeken: 3658
Waardering: 6.70 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 111 bezoekers online