Lees het verhaaltje: Blind rijden op verhalenlezen.

Blind rijden.

U leest om dit moment het verhaal Blind rijden gepost door Peter Janssens. Dit verhaal is gepost in de categorie spannende verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar spannende verhalen?
Categorie: spannende verhalen
Gepost door: Peter Janssens
Gepost op: 2011-7-25

Verhaal:

Blind rijden
Hoi, hier ben ik weer, maar deze keer met een spannend verhaal. Dit is ook echt gebeurd. Het begon allemaal wat langer geleden.
Toevallig was mijn tante op een avond bij ons thuis, een hele lieve tante, waar ik zowat alles van mag. Allee, niet echt alles, maar toch veel. Ik noem haar mijn suiker tante. Want wat zij allemaal voor me doet, is niet te beschrijven. Dag en nacht staat ze voor me klaar, bijwijze van spreken. Maar goed, we zijn wat aan het af wijken.
Omdat het stralend weer was, die dag, stonden we buiten, aan tante haar auto. "Tante, wanneer mag ik eens met de auto rijden?" vroeg ik op een zeker moment. "Peter, je weet toch dat dat niet gaat," zei mijn moeder een beetje geïrriteerd. Ja, de rede, dat ze dit zei, was, omdat ik blind ben en ik inderdaad niet met de auto kan rijden. "Ik weet het, maar waarom mag ik het eens niet proberen," drong ik aan. Lieve, mijn moeder dus, stond er roerloos bij. Even was het stil. Toen zei mijn tante aarzelend, toen ze een paar tellen had na gedacht: "Oké, Peter, jij mag het proberen. Maar precies doen, wat ik zeg, hè." Mijn moeder wou tegen pruttelen, maar het was al te laat, we liepen al naar de auto. Mijn tante legde alles uit, hoe de pedalen van de auto werkten, en waar ze precies stonden. Maar mijn tante hield de handrem hoog op, zodat ik zeker niet ver weg kon, als er dan iets zou gebeuren, dan waren ze er tenminste direct. Ik zat dus in de auto, alleen. Mijn tante en mijn moeder stonden buiten toe te kijken. Op de één of andere manier, nimand is er ooit achter gekomen, waarom, was ik ineens weg. Ik gaf dus volop gas. Mijn tante probeerde naar de auto toe te rennen. "Stooop!" rieep ze in paniek uit. Maar ja, natuurlijk kon ik niet stoppen, want ik wist de rem niet staan.
Mijn vader, die niet wist, wat er aan de hand was, kwam inmiddels ook naar buiten. En inmiddels reed ik verder, de haag in en de tuin in. Maar uiteindelijk bleef ik steken in de struiken.
Ik stapte uit de auto. Natuurlijk was iedereen in paniek, maar ik .... Nee, ik was niet in paniek. Want ik vroeg zelfs, of dat ik nog eens mocht.
En mijn moeder was zeeker in alle staten. "We hadden toch gezegd, dat we het geen goed idee vonden!" zei ze kwaad tegen tante, "voor hetzelfde geld had hij nu in het ziekenhuis kunnen liggen." "Je moet nu ook niet over drijven, hè!" zei mijn tante even hard, als mijn moeder. "Schat, kalmeer!" riep mijn vader, "er is niets gebeurd, dus ...!" "Nee," hield mijn moeder koppig vol, "omdat wij er op tijd bij waren."
Mijn oma, die zat binnen het hele spectakel t volgen. En toen we even later ook naar binnen kwamen, schepte ze voor ons ook ijs in. "Moet je ook hebben, Katrien?" vroeg ze. Ja, zo heet mijn tante. "Wel, ja, om van de schrik een beetje te bekomen. 'k ben er begod helemaal van in de war."
Van dit voorval heb ik lang na genoten. Maar op een dag zei Caroline, mijn Engelse lerares, toen ik het verhaal eraan vertelde, dat ze nog een rij school wist, in Erentout. En ze ging ervoor zorgen, dat ik dat mocht doen. En ja, hoor. deze zomer mocht ik naar die rijschool en mocht ik eens proberen te rijden.
Dat rijden ging heel goed. Natuurlijk zat er een begeleider achter mij, een hele grappige en een lieve. En die legde dat alles veel beter had, dan mijn tante, maar ja, Kris nam er ook de tijd voor.
Wat ik het leukste vond, aan de rijles, dat was slippen. Want ja, er lag een slipmat. En omdat het toevallig die dag juist regende, mocht ik zo veel slippen met de auto, als ik wou.
Toen ik mocht proberen te rijden, en nadat Kris dat zo goed had uit gelegd, verschoot iedereen hoe snel ik het alkon. Zelfs Kris. "Hij kan het sneller, als verwacht," complimenteerde hij.
Na een uur hielden w er mee op en Kris zei na afloot: "Je mag nog eens terug komen. Je mag zo veel als je wil, terug komen."
En dan ga ik misschien in augustus terug. Want het is nu juli. Dus ik kijk er weer geweldig naar uit, als ik terug met de auto mag rijden.

Aantal keer bekeken: 4123
Waardering: 6.81 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 302 bezoekers online