Lees het verhaaltje: Communiseren op verhalenlezen.

Communiseren.

U leest om dit moment het verhaal Communiseren gepost door M. van der Roest. Dit verhaal is gepost in de categorie humor verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar humor verhalen?
Categorie: humor verhalen
Gepost door: M. van der Roest
Gepost op: 2009-5-26

Verhaal:

Communiseren
Communiceren.
In vroeger tijden, nog voordat men was begonnen met de jaartelling, zoals wij die nu kennen, konden dieren en mensen met elkaar praten. Dat kon omdat dialecten nog niet waren ontstaan.
Op zekere dag staken een ezel, hond, aap en een man de hoofden bij elkaar en vroegen zich gezamenlijk af, wat zijn onze taken op aarde, of is het toeval dat we hier ronddarren?
Toen deze vragen in een groep werden gesteld, begon net zoals tegenwoordig, iedereen door elkaar te praten. Er werd zelfs geschreeuwd en op boomstammen geslagen. Er was geen touw aan vast te knopen, wat dan ook niet werd gedaan. Toen de drukte enigszins was afgenomen zei een verstandig iemand,’zullen we onze vragen voorleggen aan de kluizenaar die in de grote ton woont. Het is een wijze man die ook in de toekomst kan kijken. Hij is op elk uur van de dag bij de tijd. Laatst hoorde ik dat hij ook kan praten met het Opperwezen.’
De ezel stond op en balkte, zodat iedereen het kon horen, ‘dat is eindelijk een verstandig voorstel.’
Gezamenlijk trok men op naar het grote bos waar de kluizenaar een onderkomen had gevonden.
In eerste instantie schrok de goede man zich kleurenblind, hij dacht dat een vertegenwoordiger van de belastingdienst hem op het spoor was gekomen.
Destijds werd dit eerzame beroep uitgeoefend door een stelletje gauwdieven.
Nadat de man van de schrik was bekomen, voelde hij zich tekort geschoten door vragen die hem werden gesteld en waarop hij geen antwoord wist. Hij stond duidelijk met een mond vol tanden. Dat kon, omdat het snoepgoed nog niet was uitgevonden. Hij keek zijn gehoor ernstig aan en zei,’jullie overvallen me. Mag ik vragen hoe jullie weten dat ik van dienst kan zijn?’
‘Zeker weten doen we dat ook niet, we hebben eerder een vermoeden,’ zei de hond.
‘Och,’ liet de kluizenaar bescheiden weten, ‘als je van tijd tot tijd je oren te luisteren legt en zorgt dat niemand er op trapt, kom je zo het een en ander te weten. Geef me de tijd tot het weer nieuwe maan wordt om dit voor te leggen aan de Grote Schepper?’
Iedereen knikte instemmend behalve de ezel die smalend zei, ‘ik dacht dat je alles wist.’
Het was nieuwe maan. De weergoden gingen de komst van het winterseizoen uitbundig vieren. Hun kinderen hielden uit balorigheid kussengevechten waarbij de vullingen in het rond vlogen en op aarde een witte deken vormde.
Ondanks dit ongemak kwamen mens en dier weer bij elkaar.
Op het moment dat de kluizenaar verscheen werd er door elkaar geschreeuwd. “He man, heb je Hem gesproken? Een andere stem riep, ‘heb je wat gehoord?’
De kluizenaar zuchtte diep en maande om stilte. ‘Ik heb Hem inderdaad gesproken en jullie vragen voorgelegd. Om kort te gaan Hij gunde me een blik in de toekomst. Van wat ik zag en hoorde werd ik niet bepaald vrolijk. Ik vraag me in alle eerlijkheid af of ik degene moet zijn die het specifieke functioneren van elk van jullie uit de doeken moet doen zoals de Schepper in Zijn wijsheid heeft besloten.’
‘Natuurlijk moet je het ons vertellen,’ klonk uit diverse monden.
‘Omdat jullie niet bij de bespreking waren heb ik voor dat kleine ongemak bedongen dat jullie een beperkte mate van inspraak krijgen.’ Kijkend naar de ezel zei de kluizenaar ‘ik begin bij jou, van nu af aan moeten je nakomelingen rekenen op een zwaar leven, en wordt aangenomen dat jullie intelligentie op een laag pitje staat. Laat ze. Gemiddeld zullen jullie 360 nieuwe manen (dertig jaar) dat lot ezelmoedig moeten dragen.
‘360 nieuwe manen opgezadeld met ploeteren en sjouwen?’ schreeuwde de ezel.’Kom, maak het nou een beetje. 240 nieuwe manen (20 jaar) vind ik meer dan genoeg. Tegen die tijd heb ik kromme poten van het gesjouw.’
De kluizenaar keerde zich naar de hond,’jij en je nakomelingen zullen onderdanig zijn aan de mens en zijn bezittingen bewaken en beste vriend zijn. Alles dat na een maaltijd overblijft, zal je gedurende 360 nieuwe manen (30 jaar) worden toegeworpen.’
360 nieuwe manen?’ riep de hond kwaad. ‘240 vind ik meer dan genoeg, geef de rest aan Fikkie. Kan het niet nog wat korter? Bijvoorbeeld 180 nieuwe manen?’ (vijftien jaar). Ik word bij voorbaat al moe van dat gespring en geblaf.’
Daarna wendde de kluizenaar zich tot de aap, ‘jij en je nazaten zullen als gestoorde elementen van boom naar boom springen om anderen te amuseren en dat ongeveer 240 nieuwe manen (twintig jaar) volhouden.’
´Je kunt me rug op met dat volhouden, ´reageerde de aap verbolgen. ´Doe effe normaal. Heb je zelf ooit geprobeerd leuk uit de hoek te komen met een grap of grol. Het is erg vermoeiend en sloopt je bij het leven. 120 nieuwe manen (tien jaar) vind ik meer dan genoeg. Tegen die tijd vraag ik me af wie die armoedzaaier is, als ik in een spiegel kijk.’
Als laatste pakte de kluizenaar de man bij de arm. ‘Jij en je nakomelingen zullen de enige tweebenige wezens op aarde zijn die behoorlijk kunnen denken. Je zult gebruik maken van die eigenschap en de baas zijn over alles dat beweegt. En dat gedurende360 nieuwe manen (dertig jaar).’
Met een bleek, vertrokken gezicht reageerde de man, 360 nieuwe manen? (dertig jaar) Wat moet ik daarmee? Dat is veel te weinig om te genieten van de dingen die het leven biedt. Ik heb een voorstel, geef mij de 120 nieuwe manen die de ezel niet wil hebben. En de 180 nieuwe manen van de hond. Plus de 120 nieuwe manen van de aap. Alstublieft, pleit voor me bij de Grote Baas dat al die nieuwe manen bij mijn leeftijd worden opgeteld.’
Met samengeknepen ogen zei de kluizenaar,’op zich is dit verzoek niet onredelijk, ik zal het bij de volgende samenkomst op tafel leggen.’
‘Doe wel u best,’werd hem nageroepen.
Kijkend over zijn witte baard zei de kluizenaar,‘ik zweer bij alles wat mij lief is, dat ik altijd mijn beste been voorzet.’
Nadat een paar nieuwe manen waren opgekomen en ondergegaan, hoorden allen dat hun specifieke verzoeken zonder bezwaar waren aangenomen.
Eeuwen later zaten ongeveer veertig padvinders met hun begeleiders in het donker rond een hoog oplaaiend kampvuur.
‘Wie kent een verhaal?’ vroeg iemand.
De vraag werd luid overgenomen, ‘een verhaal, een verhaal,’ klonk het van diverse kanten.
De oudste van de begeleiders stond op, ‘ik ken een waargebeurde geschiedenis die door menigeen met een schouderophalen wordt afgedaan. Degene die het niet gelooft daag ik uit het tegendeel te bewijzen.’ Na deze woorden begon hij aan het bovenstaande verhaal.
Toen hij was uitverteld heerste een stilte die luid door een heldere jongensstem werd verbroken.
‘NU BEGRIJP IK MIJN VADER WANNEER HIJ ZEGT, ‘EEN MAN LEEFT DERTIG JAAR DOMINANT EN GELUKKIG.
TROUWT HIJ, DAN VOLGEN TIEN JAREN VAN GEZWOEG EN GESJOUW ALS EEN EZEL.
KOMEN ER KINDEREN DAN LEEFT EEN MAN VIJFTIEN JAAR ALS EEN HOND DIE ZIJN HUIS MET DE BEWONERS BEWAAKT EN KRIJGT WAT ANDEREN NIET WILLEN OP ZIJN BORD GEGOOID.
UITEINDELIJK KOMT ZIJN OUDE DAG EN LEEFT HIJ NOG TIEN JAAR ALS EEN AAP, DAGELIJKS DE CLOWN SPELEND OM ZIJN KINDEREN EN KLEINKINDEREN TE VERMAKEN.’ M vd Roest

Aantal keer bekeken: 3521
Waardering: 5.41 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 50 bezoekers online