Lees het verhaaltje: Dark ride op verhalenlezen.

Dark ride.

U leest om dit moment het verhaal Dark ride gepost door Grim Reaper. Dit verhaal is gepost in de categorie griezel verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar griezel verhalen?
Categorie: griezel verhalen
Gepost door: Grim Reaper
Gepost op: 2010-1-2

Verhaal:

Dark ride
Dark Ride!

Mijn naam is Jan en dit verhaal gaat over mijn grote liefde!
Samen met mijn geliefde vrouw deel ik een passie. “Auto’s” zijn onze grote liefde, en met auto’s bedoel ik niet zomaar alle auto’s, maar antieke muscle cars, en in het bijzonder de “Ford Shelby Mustang”.
Wij hadden in het verleden al meerdere oude bakken aangeschaft, maar omdat we helaas beperkt worden door een bepaald budget, is het er nooit van gekomen om onze droomwagen te realiseren. Vandaag zou dit veranderen!
Ik had ergens een advertentie gelezen van een autohandelaar die gespecialiseerd was in oude Amerikaanse bakken, en dat voor een redelijke prijs, althans zo stond het in de krant. Ik had een dagje vrij genomen om daar eens een kijkje te gaan nemen. Mijn vrouw had het helaas druk met andere dingen, vandaar dat ik alleen op pad ging. Het was een klein uurtje rijden om bij de dealer te komen. Het was geen gewone autodealer, maar een particulier die achter zijn ietwat afgetakelde boerderij een paar oude bakken in zijn schuur had staan. Hijzelf maakte ook geen al te frisse indruk met zijn lange vettige haren, onverzorgde baard en versleten, vieze kleren. Maar goed, ik was hier ook niet voor een date maar voor een auto en wie weet wist deze oude hippie mij nog te verassen? Hij was ook niet bijzonder spraakzaam, wat je normaal wel van een autodealer zou verwachten. Nadat ik kenbaar had gemaakt waarvoor ik was gekomen, gaf hij mij zonder een woord te zeggen, een teken om hem naar de schuur te volgen. Al verwachte ik eigenlijk helemaal niets meer, besloot ik toch maar mee te lopen om te kijken wat er allemaal stond. De man trok de deuren van de vrij grote schuur open en wat ik toen zag deed mijn hart sneller kloppen. Er stonden daar een stuk of zes antieke Amerikaanse bakken en een ervan was een Ford Shelby! Ik wilde mijn vreugde niet kenbaar maken, bang dat dit de prijs omhoog zou schroeven. Daar stond hij zoals ik alleen maar van had durven dromen. Strak in het lak zonder deuken of krassen, mat zwart van kleur, geblindeerde ramen en zwarte velgen.
Ik keek eerst bij de andere auto’s om de aandacht af te leiden, vroeg het een en ander om tenslotte, vrij ongeïnteresseerd, de hamvraag te stellen. “ Wat moet die Shelby kosten?” en tikte daarbij met mijn schoen tegen een van de banden. “8000” zei hij kortaf en keek daarbij geïrriteerd naar mijn voet. “8000” zei ik verbaasd. “Zit er wel een motor in?” en perste daarbij een verlegen lachje zijn kant op. “Graag of niet” zei hij nors en maakte aanstalten om naar de deur van de schuur te lopen. Ik liet hem weten dat ik toch enigszins interesse had maar wilde toch eerst onder de kap kijken en eventueel een proefrit, als dat mogelijk was.
“Proefrit” mompelde hij, wroette wat in zijn broekzakken en gooide tenslotte de contactsleutel van de Mustang naar me toe. “Doe er een beetje voorzichtig mee” zei hij op een spottende toon. Lachend stapte hij opzij om mij de ruimte te geven om naar buiten te rijden. Ik was al vergeten dat ik nog onder de kap wilde kijken en stapte in, stopte de sleutel in het contact gaf er een draai aan en met een dot gas liet ik het monster brullen.
Als muziek in mijn oren klonk het geluid onder de motorkap. Snel spande ik nog de autogordel en manoeuvreerde me een weg naar buiten, op zoek naar asfalt. Toen ik de openbare weg op draaide kon ik het niet laten om flink gas te geven en te genieten van een ongekende acceleratie. Blij als een kind genoot ik van de proefrit en tot mijn grote verbazing kon ik geen mankementen ontdekken. Ik had nu al besloten dit beest van een wagen te kopen en kon amper wachten om hem aan mijn vrouw en zoon te laten zien.

Ik was nog maar tien minuten onderweg toen de vreemde gebeurtenissen zich in rap tempo opvolgden. De gordel begon een eigen leven te leiden en trok zich in ene keer zo strak aan dat ik bijna geen lucht meer kreeg. Verbaasd en ietwat geschrokken probeerde ik de gordel weer losser te krijgen, maar wat ik ook uithaalde, het mocht niet baten. Ik hoorde nog hoe de deuren zich vergrendelden toen ik een elektrische schok van het stuur kreeg, waardoor mijn handen omhoog schoten en de auto als vanzelf begon te rijden. Het gaspedaal werd op de vloer gedrukt en ik raasde als een bezetene over de weg. Ik verwachtte elk moment een doodsklap te maken, toen ik erachter kwam dat de auto zichzelf reed. Ik probeerde nog mijn voet van het gas te halen, de contactsleutel om te draaien en aan de handrem te trekken, maar zonder succes. Elke poging werd afgestraft met een pijnlijke schok. Ten einde raad, doodsbang en in paniek moest ik me rond laten rijden door dit tot leven gekomen monster!

Ik was al die gebeurtenissen nog aan het verwerken toen er opeens een klein klepje in het stuur open ging en een soort antenne tevoorschijn kwam. Alleen was dit ding niet van metaal maar leek meer op een rood gekleurde pees of spier met een dikke knop aan het uiteinde. Als een soort grasspriet die het zonlicht zoekt groeide het kronkelend richting mijn gezicht. Ik wilde dat ding nog beetpakken en afbreken, maar ook deze poging werd pijnlijk bestraft. Als een bloem die de dag begroet klapte de rode knop open en ontpopte zich als een soort zuignap met vier puntige uitsteeksels eraan. Het had ook iets weg van een vier vingerige hand met zwemvliezen en lange kromme nagels.
Vol afschuw en ongeloof staarde ik naar dat ding toen het met een laatste, snelle beweging naar voren schoot. Op mijn ogen en voorhoofd na bedekte het nu mijn hele gezicht, terwijl de puntige, vingerachtige uiteinden zich vastklemden aan mijn slapen en hals. Alsof dit nog niet genoeg was voelde ik hoe een vijfde uitsteeksel uit het midden groeide en zich een weg baande in mijn mond en zich diep achter in mijn gehemelte verankerde. Op de een of andere manier kon ik nog steeds ademen en mijn wijd open getrokken ogen vonden mijn spiegelbeeld in de achteruitkijkspiegel. Ik zag mezelf met een soort levende mondkap van vlees en bloed, vast verankerd in mijn schedel en nek. De vlezige stengel begon nu te pompen en te pulseren en ik voelde langzaam maar zeker hoe mijn levenssappen mij ontnomen werden.
Mijn hele lichaam was nu lamgelegd en mijn armen rustten levenloos in mijn schoot. Het enige wat nog bewoog waren mijn ogen, wild ronddraaiend in hun kassen waardoor ik af en toe mijn spiegelbeeld opving en mij langzaam steeds meer zag veranderen. Mijn huid was intussen bloedrood gekleurd en mijn haar was ik op een paar plukken na kwijt geraakt.
Langzaam veranderde de hele binnenkant van de auto. Het hele interieur, het dashboard, de hemel, zelfs de stoelen en bank veranderden van kunststof in pulserend spierweefsel. Rood, bloederig spierweefsel dompelde de binnenkant van de auto in een rode gloed.
Terwijl ik dit allemaal hulpeloos moest aanschouwen, voelde ik hoe ik één werd met de wagen. Mijn achterhoofd vergroeide met de neksteun, mijn bovenlichaam met de rugleuning en mijn benen met de zitting. Uiteindelijk was de hele binnenkant één grote, pulserende homp vlees geworden. Alleen mijn ogen waren nog zichtbaar, die vol afschuw en ongeloof in het spiegeltje staarden.
Met volle vaart denderde ik over de weg en ik hoopte dat ik snel de fatale klap zou maken, die mij uit deze helse situatie zou verlossen. Al die gebeurtenissen hadden zodanig mijn aandacht opgeëist dat ik niet in de gaten had dat ik mijn eigen woonwijk binnen reed. Ik bemerkte dit pas toen ik een hoek om draaide en met hoge snelheid mijn straat in reed. Halverwege zag ik plots mijn zoontje, nietsvermoedend mijn kant op fietsen. Mijn ogen puilden uit en ergens diep in deze berg vlees, voelde ik mijn hart op volle toeren kloppen, toen de wagen nog extra versnelde. In volle vaart raakte ik het fietsje, waardoor mijn zoontje recht op de voorruit werd gelanceerd. Als in slow motion zag ik zijn gezichtje aan gruzelementen breken!
De ruitenwissers kwamen vanzelf in beweging om de resterende bloedspetters, huid en tandjes van de voorruit te vegen. De wagen stopte, toeterde triomfantelijk om vervolgens achteruit te rijden om nogmaals over het levensloze lichaam van mijn zoon te denderen. Deze actie herhaalde zich net zo lang totdat er alleen nog maar een rode smurrie over was, en dit alles onder luid getoeter! Uiteindelijk raakte de wagen in een spin en begon om zijn eigen as te draaien om zo de smurrie nog meer uit te smeren. Sneller en sneller draaide de wagen in het rond om daarbij een rode stofwolk te creëren. Intussen was ik elk besef van tijd en realiteit verloren en toen de wagen eindelijk tot stilstand kwam en de rode wolk optrok kon ik niet geloven wat ik zag!
Ik zag…mezelf, huilend en gillend langs de weg staan! Ik zag mezelf nog door de knieën zakken en vol afgrijzen en ongeloof naar mijn ogen staren. De wagen begon weer oorverdovend te toeteren en ik moest toezien hoe ik mezelf schepte!

Aaaaaaaaaaaaaaaaaaargh…zeiknat van het zweet schrok ik wakker! Ik had nog een paar tellen nodig om mij te realiseren dat dit allemaal een nachtmerrie was geweest! Een verschrikkelijke, intense, realistische nachtmerrie. Versuft en geïrriteerd kwam ik uit bed en liep naar beneden naar de keuken. Ik riep nog mijn vrouw en zoon maar kreeg geen respons. Terwijl ik nog de droom aan het verwerken was liep ik in de keuken en ontdekte een briefje op tafel, achtergelaten door mijn vrouw. Suf en brak las ik de volgende woorden…
“Goedemorgen schat! Je lag nog zo lekker te slapen, dus ik heb je maar laten liggen. Hoop je straks heel blij te maken met een SUPER-verassing!! De kleine is buiten aan het fietsen, dus daar heb je geen omkijk naar. De koffie staat klaar, dus die hoef je alleen maar aan te zetten. Tot straks, schatje. Love you!
Ik zette de koffie aan en wilde net naar buiten lopen om te kijken waar mijn zoontje was, toen het geluid van piepende banden zich aan me opdrong! Bang en met de nachtmerrie nog in mijn achterhoofd rende ik naar buiten. Ik zag mijn zoontje halverwege de straat op zijn fietsje en verderop…kwam de zwarte Mustang de hoek om denderen!

Grim Reaper

Aantal keer bekeken: 3546
Waardering: 7.80 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 106 bezoekers online