Lees het verhaaltje: De Italiaanse Droom 1 op verhalenlezen.

De Italiaanse Droom 1.

U leest om dit moment het verhaal De Italiaanse Droom 1 gepost door Eline Kraaijenvanger. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: Eline Kraaijenvanger
Gepost op: 2009-6-8

Verhaal:

De Italiaanse Droom 1
Hallo! Weer een ander verhaal, ik hoop net zo leuk als de andere. Veel plezier met lezen

Hoofdstuk 1

Ik open mijn slaapkamerdeur en strompel naar de badkamer. Ik wrijf in mijn ogen en probeer wat te wennen aan het felle licht dat door de vele ramen stroomt. Waarom moeten we nou weer zo vroeg opstaan? Vraag ik mezelf af. Het is toch vakantie? Dan hoor je lekker rustig aan te doen en niet om half zeven al naast je bed te staan. Ik probeer de klink van de badkamerdeur omlaag te drukken, maar merk dat de deur al op slot zit. Ik bons op de deur en hoor mijn broer vrolijk zingen onder de douche. Ik snap niet dat hij al zo vroeg zo vrolijk kan zijn.
“Cas, schiet eens op!” Ik laat me te tegen de muur aan vallen en staar naar mijn voeten. Cas opent de deur en zijn vrolijke gezicht komt om de deur heen kijken. Zijn haren zijn nog nat.
“Ha zus, vroeg hè?” hij lacht en ik probeer hem een mep te verkopen, maar hij weet zijn hoofd net op tijd weg te trekken.
“Ben je bijna klaar?”
“Mmm,” is zijn antwoord.
“Waar zijn pap en mam?”
“Die zijn al beneden, aangekleed en wel en zitten aan de ontbijttafel op ons te wachten,” Hij grijnst en opent de deur verder en komt alleen in zijn shirt en boxershort naar buiten lopen.
Ik glip snel naar binnen terwijl ik de deur achter me dicht trek. In de badkamer hangt nog een wazige mist en ik veeg met de handdoek de spiegel schoon. Ik bekijk mijn spiegelbeeld en haal mijn schouders op, niets mis mee. Ik haal mijn handen even snel door mijn licht krullende haren en pak dan mijn tandenborstel. Met mijn tandenborstel in mijn mond loop ik weer terug naar mijn kamer en open de deuren naar het balkon.

Er trekt een glimlachje over mijn gezicht. De opkomende zon verwarmt mijn gezicht en voor het eerst in de drie dagen dat we hier zijn, voelt het echt als vakantie. Ik werp een blik over de kleine, gezellige straatjes, die nog leeg zijn. Ik loop snel terug naar de badkamer en spoel mijn mond met het verfrissende water. Dan ga ik weer terug naar mijn balkon en ga op de balustrade zitten net mijn gezicht naar de zon gekeerd. Ik knijp mijn ogen half dicht en geniet van de warmte.
Een halfjaar geleden hebben mijn ouders besloten om uit Nederland te vertrekken. Ik weet nog dat Cas en ik heftig hebben geprotesteerd tegen ons vertrek maar het besluit stond al vast. We zouden over vijf weken al vertrekken, naar het zonnige Italië. Ik heb afscheid moeten nemen van al mijn vriendinnen en van mijn klas. Ook Cas had er wel moeilijk mee, maar legde zich na een paar dagen neer bij het besluit. Ik niet! Ik zou er alles aan doen om niet weg te gaan. Italië! Dat is hartstikke ver weg! Nu ik hier ben, vind ik het toch wel erg leuk. De mensen zijn hier heel aardig, de nieuwe school is leuk, ook al wordt er natuurlijk geen Nederlands gesproken. Gelukkig zijn we al een heel aantal jaren in Italië op vakantie geweest en had ik de basiszinnen al aardig onder de knie.
Ik open mijn ogen weer en loop mijn kamer in. Ik trek even snel een wit, luchtig zomerjurkje uit de kast en laat hem over mijn hoofd glijden. Dan draai ik mijn haar in een vluchtige knot, schiet mijn teenslippers aan en loop de trap af die direct in de eetkamer uitkomt. Mijn ouders zitten al aan de ontbijttafel, maar Cas is nergens te zien.
“Goedemorgen,” begroet ik mijn ouders met een kus.
“Goedemorgen meid,” antwoord mijn moeder met een stralende glimlach. De verhuizing heeft haar goed gedaan. Nederland veroorzaakte te veel stress, hier kan ze het lekker rustig aan doen. Mijn vader begroet me met een klein knikje en ik glimlach naar hem.
“Je broer is al naar het strand vertrokken,”
“Alleen?” Ik heb hem nog nooit met vrienden weg zien gaan hier.
“Nee, met een of andere jongen hier uit het dorp die hij gisteren op de markt heeft ontmoet. Ze zouden gaan surfen. Als je ook wilt moet je Maria maar mee vragen van hiernaast,” Ik knik en neem een hap van mijn brood. Maria was mijn nieuwe buurmeisje van 13. Ook al was ik twee jaar ouder, we konden gelijk goed met elkaar omgaan. Zij had hier ook bijna niemand anders en ze had Engelse les op school zodat het makkelijker was om elkaar te verstaan. Ze had donker, lang haar, dat ze meestal in een vlecht had zitten en een vrolijke wipneus. Twee grote bruine ogen staren me altijd aan en het is moeilijk om haar iets te weigeren.

***

Zodra ik mijn brood binnenheb en mijn glas en bord op het aanrecht heb gezet schiet ik even snel mijn surfbroek, een wit hemdje en mijn teenslippers aan en trek de deur achter me dicht. Ik klim over het tuinhekje en bel aan bij Maria. Een vrolijk deuntje weerklinkt door het huis.
De deur gaat open en Maria’s vrolijke gezicht komt tevoorschijn.
“Hai,” begroet ze me.
“Heb je zin om mee te gaan naar het strand?” Ze knik en verdwijnt weer uit de deuropening. Achter haar verschijnt haar moeder, een aardige vrouw, met Maria’s zusje Alessa op haar arm. Alessa begint vrolijk te kraaien als ze mij ziet en er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. Alessa steekt haar kleine armpjes naar mij uit en ik pak haar over van haar moeder.
“Hallo meisje. Hoe is het met jou?” Ze begint te lachen en ik vat het op als teken dat het goed met haar gaat.
“Ik ben bijna klaar!” klinkt Maria’s stem van boven. Na een minuut komt ze naar beneden rennen in een vrolijk gekleurd zomerjurkje en haar haren weer in een vlecht. Ze stopt hijgend voor me en glimlacht breed.
“Hoe vind je mijn nieuwe jurkje?” Ze draait een rondje om haar as en haar witte jurkje draait met haar mee. Er staat een vlinder op haar rok in het rood.
“Hij is heel mooi, Maria,” Ik glimlach om haar enthousiasme.
“Waarom draag jij nooit een jurkje?” vraagt ze aan mij. Ik kijk haar aan.
“Zie jij mij al in een jurkje lopen?” vraag ik haar lachend. Maria blijft serieus en ze knikt. “Ik zal je beloven, dat als er een feestje is waar we samen heen gaan, dat ik dan een jurkje aandoe, oké?” Ze knikt tevreden en we lopen het strandpad af.

Als we bij het strand aankomen, is het al redelijk druk. Ik ga op mijn tenen staan en probeer een leeg plekje te vinden. Maria trekt me aan mijn arm.
“Ik weet nog wel een plekje, kom je mee?” Ik knik nieuwsgierig en Maria loopt voorop, dwars door alle mensen heen.
“Waar gaan we heen, Maria?”
“Wacht nou maar af,” Ze loopt door naar een van de rotsen aan het eind van het strand. Ze zet haar voet op een rots en klimt langzaam naar boven. Ik volg haar.
“Wees je wel voorzichtig?” roep ik haar na. Ze draait even haar hoofd naar mij om en lacht.
“Ik ben hier al zo vaak geweest, maak je maar niet druk. Het is boven op, er komt niemand, maar je kunt wel iedereen zien,” Ik lach en klim haar achterna totdat we bovenaan de rots komen. Er staan een paar bomen, maar verder is het kaal. Ik haal mijn handdoek uit mijn tas en spreid hem uit op de harde ondergrond. Maria is naar de rand van de rots gelopen en ik kom achter haar staan. De rots steekt uit over de zee en je heb overal uitzicht over. Ik krijg een idee en lach naar haar.
“Het is hier niet zo hoog, hè?” Ze knikt instemmend. “Zou je ervan af durven springen?”
“Dat doe ik zo vaak,” Ze grijnst en trek haar jurkje uit. In haar bikini neemt ze een aanloop en springt van de rots af. Ik kijk over de rots heen en zie haar even later in het water landen. Ze komt weer boven en steekt haar handen op.
“Kom ook!” Ik schud mijn hoofd.
“Misschien straks,” Ze zwemt weer naar het strand en na een tijdje is ze weer boven. Ik heb inmiddels mijn hemdje uitgedaan en lig op de handdoek te zonnen in mijn nieuwe, witte bikini.
Maria komt boven me hangen en knijp haar vlecht uit boven mij. Zodra ik het koude water voel, schiet ik omhoog.
“Maria!” roep ik dan uit. Ze ligt dubbel.
“Die zag je niet aankomen,” Ik krijg ook een grijns op mijn gezicht en even later liggen we helemaal strak van het lachen.

Ik draai de dop van de waterfles open en kom naast haar zitten op de rand van de rots.
“Wil je ook wat?” Ik bied haar de fles aan waar ze gretig een slok water uit neemt.
“Lekker,” Ik knik en pak de fles van haar over. Ik neem een grote slok en zet hem dan weer terug onder de boom. “Het is hier echt mooi,” Maria knikt. Ik sluit mijn ogen en geniet van het lekkere weer. Opeens hoor ik een schelle gil en ik schrik op. Ik open mijn ogen en zie Maria over de rand hangen.
“Wat is er?” vraag ik haar verschrikt. Maria wijst naar de zee en ik knijp met mijn ogen om het beter te kunnen zien. Dan zie ik een klein jongentje met zijn armen zwaaien. “Is het serieus?” Maria haalt haar schouders op. Ik kijk naar het strand en zie iedereen bewegen. Een jongen rent snel naar het water en zwemt naar het jongentje. Mijn blik gaat terug en ik zie nog net dat hij een paar keer kopje onder gaat.
“Dat red hij nooit,” zegt Maria angstig. Ik schud mijn hoofd en neem dan een besluit. Ik kijk nog een keer naar de zwemmende jongen en zie een grote afstand tussen hun in. Dan trek ik mijn t-shirt uit en loop naar de rand van de rots.
“Maria?” Ze kijkt me met twee grote ogen aan. “Hier blijven, oké? Ik ben zo weer terug,” Ze knikt snel en met een laatste blik op het kleine jongentje spring ik van de rots af, het water in.
De wind raast langs mijn lichaam en ik heb even het gevoel dat ik vlieg. Ik veeg even wat haren uit mijn gezicht en plons dan in het koude zeewater. Ik kom boven water en hap even naar lucht. Dan kijk ik zoekend om me heen en tot mijn grote opluchting, is het jongentje maar een paar meter van mij verwijderd.
Ik spreid mijn armen en zwem zo snel mogelijk naar het jongentje toe, dat steeds langer onder water blijft om vervolgens paniekerig weer boven te komen. Ik ben nu vlak bij hem en het jongetje komt niet meer boven. Ik haal even diep adem en duik dan onder water. Het water sluit mijn oren af en ik open mijn ogen voorzichtig. Het zoute water irriteert mijn ogen gelijk, maar ik dwing mezelf om ze open te houden. Ik zie het jongetje en grijp hem onder zijn oksels. Gelukkig maakt het water hem licht en ik sleur hem in mijn armen mee omhoog. Ik heb dringend zuurstof nodig en zwem naar boven.
Het jongetje heeft zijn oogjes gesloten en zie dat hij niet ouder kan zijn als een jaar of vijf. Dat iemand hem dan al alleen laat zwemmen! Wie weet wat er had kunnen gebeuren, en nu nog! Ik ban de gedachte uit mijn en kom eindelijk weer boven water. Dankbaar hap ik naar de zuurstof en mijn oren ploppen.
Ik hoor veel lawaai om me heen en zie een wit bootje steeds dichterbij komen. Ik sla mijn armen stevig om het jongetje en probeer hem boven water te houden met zijn gezichtje. Ik leg mijn hoofd op zijn borst, maar hoor tot mijn schrik geen hartslag meer. Ik raak in paniek, wat nou als ik te laat ben?
Het bootje komt snel dichterbij, maar voor mijn gevoel gaat alles heel langzaam. Schiet nou eens op! Denk ik woedend. Het jongetje word steeds zwaarder en ik grijp hem nog een beetje steviger vast. Mijn benen worden steeds slapper en ik weet dat ik het niet lang kan volhouden. Wat moet ik nou doen?

Lees ook De Italiaanse Droom 2!!
Voor reacties en suggesties:
mino_nimo@hotmail.com

Aantal keer bekeken: 4117
Waardering: 6.42 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 173 bezoekers online