Verhalenlezen.nl - Voor al uw verhalen en sprookjes. Ook hebben we liefdes verhalen en erotische verhalen.

De Liefde Die Ze Nooit Zag.

U leest om dit moment het verhaal De Liefde Die Ze Nooit Zag gepost door Laura Groot. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: Laura Groot
Gepost op: 2006-10-4

Verhaal:

De Liefde Die Ze Nooit Zag
Maira wil je nog een boodschap voor me doen?’ vraagt Julia. ‘Alweer? Ik heb vanmiddag al alles in huis gehaald’ zegt Maira. ‘Dat weet ik, maar ik zie nog iets wat je vergeten bent. En je weet dat ik niet veel kan doen, en veel rust moet houden!’ roept Julia uit. ‘Maar denk je dan nog wel aan mij leven, ik zit ook nog op school hoor, en krijg ook nog huiswerk! Daar moet ik ook nog tijd voor vrijmaken! Maar daar sta je zeker niet bij stil! Want jij denkt alleen maar aan jezelf!’ schreeuwt Maira tegen haar moeder.
Kwaad liep Maira het huis uit, en fietste weg.

Ze gaat naar haar beste vriend Nigel. Hem kan ze alles vertellen, hij denkt niet alleen maar aan zichzelf!
Maira belde aan, en Nigel deed open.

‘Maira, wat is er gebeurt? Waarom huil je?’ vraagt Nigel schokkend. ‘Ik heb weer eens ruzie gehad met m’n moeder’ zegt Maira. ‘Kom maar mee naar binnen, dan nemen we iets te drinken, en ga je me alles rustig vertellen’ zegt Nigel. Nigel zetten 2 glazen appelsap op tafel, en ging naast Maira op de bank zitten. ‘Vertel me nou eens wat er is gebeurt?’ vraagt Nigel. ‘Me moeder denkt alleen maar aan haar zelf! Ze houdt geen rekening meer met me. Ik had vanmiddag al een boodschap gedaan, en daarna moest ik de was doen, en de bedden verschonen. Daarna wou ik aan me huiswerk beginnen, en toen vroeg ze weer of ik een boodschap voor haar wou doen! Toen hield ik het niet meer uit. Ik moest er wel wat van zeggen, want ik kon er gewoon niet meer tegen!’ vertelt Maira. ‘Dat is echt rottig voor je Maira, maar ik begrijp het wel van je!’ ‘Hoe gaat het nu met je moeder?’ vraagt Nigel. ‘Ze heeft vorige week weer een testje moeten doen. En ik geloof dat ze vandaag de uitslag ervan kreeg. Ik hoop dat het een beetje goed nieuws is. Want ik wil geen ruzie meer met me moeder! Ik hou zoveel van haar, en wil haar graag helpen, maar het wordt me gewoon een beetje teveel!’ vertel Maira. ‘Waar zijn je ouders eigenlijk?’ vraagt Maira. ‘Die zijn een dagje uit. Zou je willen blijven eten, tenminste, als het kan voor je moeder?’ vraagt Nigel voorzichtig. ‘Eten voor me moeder heb ik al gemaakt, dat hoeft ze alleen nog maar op te warmen’ zegt Maira. ‘Oke, dan is het goed. Er liggen nog 2 pizza’s in de vriezer’ zegt Nigel. ‘Nigel?’ ‘Ja Maira?’ ‘Wil jij me misschien helpen? Al is het alleen al voor me huiswerk?’ vraagt Maira. ‘Tuurlijk wil ik je helpen, met alles, ik ga morgenmiddag wel met je mee naar huis!’ zegt Nigel enthousiast. ‘Het is alweer 6 uur! Zullen we gaan eten Nigel?’ ‘Is goed, ik heb een pizza Hawaï of met champions, welk wil je Maira?’ vraagt Nigel. ‘Doe mij maar de Hawaï’ antwoord Maira.
Na het eten gingen Maira en Nigel nog even wat kletsen en tv kijken. ‘Is het al zo laat!’ Maira kijkt verschrikt op de klok, half 8 alweer. ‘Ik moet maar weer eens gaan’ zegt Maira. Samen liepen ze naar de deur, en namen afscheid, stapte op haar fiets, en fietste weg. ‘Ik zie je morgen op school!’ roept Nigel nog.

Thuis aangekomen trof ze haar moeder huilend op de bank. ‘Mam! Wat is er?’ vroeg Maira schrikkend. ‘Ik moet je iets vertellen’ zegt Julia. Maira wist nog niet eens wat er aan de hand was, en toch sprongen de tranen al in haar ogen. Ze wist dat er iets niet goed is. ‘De dokter heeft me gebeld. Hij heeft me vertelt dat ik… ik heb kanker’ vertelt Julia. Maria wist niet wat ze hoorde, en barste in huilen uit. ‘De dokter heeft een tumor gevonden in me hoofd, als ik genoeg rust hou, en me niet teveel inspan is de kans klein dat de tumor groter wordt’ vertelt haar moeder verder. ‘Mam, ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen’ zegt Maira. ‘Je hoeft niets te zeggen lieverd, ik begrijp het’ antwoord Julia. ‘Ik zal je helpen mam! Echt waar! Ik zal nooit meer ruzie met je maken! Het spijt me van vanmiddag!’ Maira schreeuwt het uit. ‘Het geeft niet liefje, ik zal jou ook meer tijd geven voor je huiswerk enzo’ zegt haar moeder. ‘Dank je mam!’ Maira gaf haar moeder een knuffel en een zoen. En bracht haar moeder naar bed, en bleef even bij haar liggen. ‘Was je weer naar Nigel gegaan?’ vraagt Julia. ‘Ja’ ‘Je kan goed met hem praten hè?’ vraagt haar moeder. ‘Ja dat klopt, hij is echt me beste vriend, bij hem kan ik alles kwijt’ zegt Maira. ‘Dat is een mooie vriendschap, die mag je niet verliezen’ zegt Julia. Toen bleef het stil en zijn ze beide in slaap gevallen.

Om 7 schrok Maira wakker! Ze had een droom, een droom over haar moeder. Dat haar moeder het niet ging halen. Ze keek opzij naar haar moeder. ‘Gelukkig ze ademt nog’ dacht Maira. Maira stapte uit bed. En nam even een lekkere douche. Daarna maakte ze een lekker ontbijt klaar. ‘Maira! Maira!’ Maira hoorde haar moeder roepen, gelijk rende ze erna toe. ‘Wat is er mam!? Ik schrik me rot!’ ‘Sorry lieverd, maar wil jij even die witte doos van me kast pakken? Ik kom er net niet bij’ vraagt Maira’s moeder. Maira pakte de witte doos, en zette de doos op haar moeders bed. ‘In deze doos zit iets wat ik je wil geven Maira’ Begon haar moeder. Langzaam maakte ze de witte doos open. Maira kijkt er met grote ogen naar. Ze zag een hele mooie ring. ‘Dit is een ring die ik van mijn moeder heb gekregen, het is een symbool van onze sterke band in de familie.’ Ging Julia verder. ‘Wauw! Wat is die ring mooi!’ riep Maira uit. ‘Mijn moeder vroeg me of ik em aan me dochter zou willen geven als ik die kreeg, en die heb ik gekregen, een hele mooi, slimme, sterke meid!’ zegt Julia. ‘Dat vind ik echt heel erg lief mama, en dan moet ik de ring zeker aan mijn dochter geven, als ik die krijg’ zegt Maira lachend. ‘Ja eigenlijk wel’ lacht haar moeder. ‘Ik heb ontbijt gemaakt en de tafelgedekt, zullen we gaan eten mam?’ ‘Is goed lieverd.’ Onder het eten begonnen ze weer een gesprek. ‘Mag ik wat vragen mama?’ vraagt Maira voorzichtig. ‘Jij mag me alles vragen’ ‘Waarom wilt papa niets meer met jou te maken hebben, en moet je het hem niet vertellen?’ vraagt Maira. ‘Hmm, je vader wilt gewoon niets meer met me te maken hebben, omdat hij denkt dat ik jou van hem af neem! Maar dat is niet waar, hij zit nu zelf in het buitenland voor z’n werk. Daarvoor moet hij elke maand ergens heen. Had hij maar niet die baan gekozen. Dan kon hij jou, en jij hem zien’ vertelt Maira’s moeder. ‘Heb ik je vraag goed beantwoord Maira?’ ‘Ja dat heb je mam’ Maira glimlachte naar haar moeder, ruimde de tafel af, en ging naar school. Voordat Maira de deur uitliep vroeg ze haar moeder rustig aan te doen, en dat Nigel vanmiddag uit school mee komt.

Het eerste uur op school heeft ze Nederlands. Maar Maira is helemaal niet bij de les, ze moet alleen maar aan haar moeder denken. ‘Maira.. Maira!’ roept Mevrouw Sijtsma. ‘Sorry mevrouw, wat zei u?’ vraagt ze. ‘Ik vroeg jou, wat het meewerkend voorwerp is van deze zin?’ zegt de lerares. ‘Uhhmm..’ stamelde Maira. Tuuuuuuuut. En daar ging de bel van het tweede lesuur. In de hal kwam Katie, een vriendin van Maira naar haar toe. ‘Maira, wat is er met je? Waar ben je toch met je gedachten?’ vraagt Katie angstig. ‘Niets, er is niets Katie’ ontkende Maira. In het tweede uur ging het er Maira niet zo goed vanaf. Nog steeds staarde Maira alleen nog maar voor zich uit naar buiten. ‘Joehoe.. Maira, ben je daar?’ riep Katie. Maira schrok uit haar gedachten. ‘We zitten bij Engels, niet bij Wiskunde’ zegt Katie. ‘Oh, ja, stom’ zegt Maira lachend.
In de pauze zoekt Maira Nigel altijd op. Want helaas zitten ze niet meer bij elkaar in de klas. ‘Hey Maira, hoe gaat het met je?’ vraagt Nigel. ‘Het gaat wel. Maar zullen we even een rustig plekje opzoeken?’ vraagt Maira. ‘Ik moet je iets vertellen.’ ‘Is goed Maira, we kunnen daar wel gaan zitten.’ Nigel wees naar een plekje achterin de aula, waar niemand zat. Samen liepen ze ernaartoe en gingen zitten. Maira begon te vertellen. Voordat ze wou praten moest ze al huilen. ‘Stil maar Maira, probeer het maar rustig te vertellen’ troostte Nigel. Nigel legde een arm om haar heen. ‘Nou oke, ik vertelde je gisteren dan me moeder een test had gedaan. Gisteren toen ik thuis kwam zat ze huilend op de bank. Ik schrok me dood, en wist meteen dat het niet goed was. Toen vertelde ze me dat ze kanker heeft, ze heeft een tumor in haar hoofd’ vertelde Maira huilend. Nigel keek haar met grote ogen aan, en nam haar in zijn 2 armen. ‘Dat meen je niet Maira, wat erg! En nu?’ vraagt Nigel. ‘Ze moet veel rust nemen, dat betekent dus dat ik nog meer moet gaan doen’ zegt Maira droevig. ‘Maar ik ga je helpen Maira! Ik laat jou niet vallen, we doen dit samen, en je doet het niet alleen!’ riep Nigel luid. ‘Dank je wel!’ Maira gaf haar vriend een zoen op z’n wang. ‘Weet je mentrix het eigenlijk al?’ vraagt Nigel. ‘Nee, want ik durf het niet in me eentje te vertellen, wil je met me mee gaan?’ vraagt Maira. ‘Ik wil wel met je mee, ik heb toevallig straks een tussen uur.
Het derde en vierde uur heeft Maira economie. Ze liep de klas in, en lief Nigel op de gang praten. ‘Mevrouw Timmer?’ ‘Wat is er Maira?’ ‘Kan ik even met u praten? Ik moet u wat zeggen’ vertelt Maira. De rest van de klasgenoten kwamen nu ook binnen. ‘Uhhm, mag ik even jullie aandacht. Ik ben even met Maira aan het praten in de gang. En jullie gaan gewoon verder waar jullie gisteren gebleven waren’ kondigt Mevrouw Timmer aan. Maira en Mevrouw Timmer liepen naar de hal toe. ‘Wie is die jongen?’ vraagt Timmer. ‘Dat is me beste vriend, ik wil het niet alleen vertellen’ zegt Maira. Maira begint alweer te huilen. ‘Meisje, wat is er met je?’ mevrouw Timmer naam Maira in haar armen. ‘Huil het er maar uit, wil jij het me vertellen jongeman?’ vraagt Timmer. ‘Ik wil het wel vertellen, alleen als Maira het goed vind’ zegt Nigel. Maira knikte ja. Hij pakte haar hand vast, want zelf vond hij het ook best moeilijk. ‘Maira’s moeder heeft kanker, ze heeft een tumor in haar hoofd, en Maira moet nu al heel erg veel doen voor haar moeder. Maar nu moet ze nog meer gaan doen, want haar moeder moet heel veel rust houden’ vertelt Nigel. ‘Maira toch! Kom eens hier! Ik ga je hier helpen doorheen te komen’ biedt Timmer aan. ‘Dat is lief van u, dank u wel’ zegt Maira huilend. ‘Wil je dat ik het de klas vertel?’ vraagt Mevrouw Timmer. ‘Is goed’ ‘Blijf jij maar even hier met je vriend, en als je er de pit weer voor hebt mag je wel weer in de klas komen’ en Mevrouw Timmer verdween weer in de klas. ‘Dank je wel Nigel, je bent echt een schat!’ bedankt Maira. ‘Ik zou niet weten wat ik zonder je moet!’ ‘Ik ben er voor je Maira, dat zal altijd zo zijn!’ zegt Nigel. ‘Maar ik moet nu wel helaas gaan, ik zou nog ff wat met die jongens doen, red je het?’ vraagt Nigel. ‘Ja ik red me wel, ik zie je wel uit school’ zegt Maira. Nigel antwoorden en gaf haar een zoen, en liep weg. ‘Tot vanmiddag’ riep hij nog. Toen ging de deur van het lokaal open. Het was Katie. ‘Maira, waarom had je me niets vertelt vanmorgen?’ vraagt Katie schokkend. ‘Misschien omdat ik zelf de waarheid nog niet onderogen wil zien. Maar ja, het is gebeurt, en het kan niet terug gekeerd worden’ weer begint Maira te huilen. Katie gaf haar een knuffel. ‘Ik heb het er net met Mevrouw Timmer overgehad, van onze prestaties doe ik wel meer punten, en hoef jij er maar minder te doen’ zegt Katie. ‘Zullen we weer naar binnen?’ vraagt Maira. ‘Wanneer jij er klaar voor bent’ ‘Ik ben er klaar voor’ zegt Maira. Ze liepen samen de klas in, en iedereen was gewoon rustig met hun opdacht bezig. Maira en Katie gingen ook maar verder met hun opdracht.

Bij de kluisjes zag ze Nigel weer. Ze gaf hem meteen een knuffel. Ze was echt zo blij dat ze Nigel weer zag. ‘Sorry hoor Nigel, maar ik ben blij dat ik je weer zie’ zegt Maira. ‘Het geeft niet’ lachte Nigel. Ze liepen naar hun fiets. ‘Als ik met jou ben voel ik gewoon geen verplichtingen’ vertelde Maira ondertussen. ‘Bij jou voel ik me goed’ zegt Maira. En samen fietste ze weg. ‘Dat is erg lief Maira wat je me net vertelde. Voor mij geld precies het zelfde, ik voel me ook goed bij jou. Thuis aangekomen lag Maira’s moeder op de bang tv te kijken. ‘Hoi Maira, hoi Nigel’ begroet Julia. ‘Hoi Julia, sorry, maar ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen en hoe ik ermee om moet gaan’ zegt Nigel. ‘Dat geeft niets, ik begrijp dat best’ zegt Maira’s moeder. ‘En hoe ging het vandaag op school?’ vraagt Julia. ‘Ja, het ging wel goed, was er alleen niet zo bij met me gedachte. En ik heb het me Mentrix vertelt, ze gaat me minder huiswerk geven, en ze gaat me helpen’ zegt Maira. ‘Dat is mooi, het komt allemaal wel goed lieverd we slepen elkaar erdoorheen!’ zegt Julia. Maira gaf haar moeder een knuffel, en ook Nigel. Ze namen even iets te drinken. En na een tijdje vroeg Maira. ‘Moet er nog iets gedaan worden mam?’ ‘Ja, alleen nog boodschappen, ik heb het lijstje op de koelkast geplakt’ antwoord haar moeder. ‘Vind je het erg om dat te doen Nigel?’ vraagt Maira. ‘Nee, ik vind het echt niet erg! Ik zou je helpen weet je nog?’ zegt Nigel lachend. ‘Mam, we zijn zo weer terug hoor!’ En samen liepen ze de deur uit. Maira en Nigel liepen naar die supermarkt. Het is maar 2 straten verderop. Een heel centrum met alles erop en eraan. ‘Je moeder zag er erg ziek uit Maira’ zegt Nigel na een tijdje. ‘Ik weet het, ze is erg moe de laatste tijd’ zegt Maira. ‘Ik ga straks een bloemetje kopen voor je moeder bij de bloemenzaak’ zegt Nigel. ‘Dat is erg lief van je Nigel, ik ben je echt heel erg dankbaar voor alles’ Nigel begon te blozen. Aangekomen in de supermarkt gingen ze alles van het lijstje af. Voor hun zelf hadden ze nog wat lekkers gekocht. En nu liepen ze naar de bloemenwinkel. ‘Van wat voor bloemen houd je moede eigenlijk?’ vraagt Nigel. ‘Ze houdt heel erg veel van rode rozen’ antwoord Maira. ‘Hoe vind je deze rozen Maira?’ ‘Die zijn echt heel erg mooi Nigel’ Nigel rekende af, en liepen samen weer naar huis toe. Ondertussen waren ze druk in gesprek. ‘Nigel, zou je misschien vanavond bij me blijven slapen? Het is morgen toch zaterdag?’ vraagt Maira aan Nigel. ‘Ik wil dat wel hoor! Dan kan ik je ook weer een beetje helpen, en dat lekkers vanavond bij een filmpje opeten, lijkt je dat niet wat’ zegt Nigel lachend. ‘Ik verheug me er nu al op! Dat is een superleuk idee!’ lacht Maira. ‘Eindelijk zie ik me beste vriendinnetje weer eens lachen!’ lacht Nigel. Maira begon te blozen. Ze gaven elkaar en dikke knuffel.

Thuis aangekomen, gingen Nigel en Maira pannenkoeken maken. Maira’s moeder lag lekker op haar bed te slapen. ‘Hoelang heb je nou al je vader niet meer gezien?’ vraagt Nigel na een poosje. ‘Ik denk zo’n beetje 4 jaar’ antwoord Maira. ‘Mis je hem niet?’ ‘Wel een beetje, maar ik heb veel aan me hoofd, dus heb bijna geen tijd meer om over hem te denken’ zegt Maira droevig. ‘Moet ik je moeder wakker maken?’ vraagt Nigel. ‘Ja is goed, maar 1 ding, ik moet haar vanavond wel helpen met wassen, zou jij dan alvast een beetje aan het huiswerk willen beginnen?’ vraagt Maira. ‘Ja, is goed hoor. Het is toch maar heel weinig, ik kan het wel in me eentje maken. Je doet al zoveel hier!’ Nigel lacht naar Maira. En denkt bij zichzelf. ‘Wat is ze toch mooi.
Onder het eten zagen Maira en Nigel allebei dat het niet goed ging met Maira’s moeder. ‘Julia? Gaat het wel?’ vraagt Nigel. ‘Nee niet echt, heb heel erg last van hoofdpijn’ zegt Julia verdrietig. ‘Wil je me naar bed brengen Maira?’ ‘Ja dat wil ik wel mam.’ Ondertussen ruimt Nigel de tafel af, en pakje een aspirientje met een glas water. ‘Hier Maira geef dit maar aan je moeder. Een paar uurtjes later, nadat ze hun huiswerk af hadden gemaakt. Zaten de 2 vrienden op Maira’s kamer een filmpje te kijken. Ze trekken als meer naar elkaar toe. Nigel ziet al meer als alleen vriendschap. Hij kan zijn ogen niet van haar af houden. Maira draaide haar gezicht om, en zag Nigel kijken. Ze kwamen steeds meer naar elkaar toe, beide tuiten ze hun lippen… ‘Boem!!’ Ze hoorde een harde klap vanuit haar moeders slaapkamer. Maira sprong uit bed, en rende naar haar moeders kamer. Nigel volgde er achterna. ‘Mama, mama! Wat is er gebeurt!!’ Maira kwam stormend de kamer binnen! ‘Ik ben gevallen van me bed. Ik lag heel erg dicht bij de rand’ zegt haar moeder. ‘Nigel wil je me even helpen?’ Nigel liep erna toe en hielp Julia overeind, en legde haar weer in bed.
Terug in Maira’s kamer. ‘Waar waren we gebleven’ zegt Maira giechelend. ‘Hier waren we gebleven’ zegt ook Nigel giechelend. Hij pakt Maira’s gezicht in zijn handen, en geeft haar een hartstochtelijke zoen. ‘Wat is dat lekker zeg’ denkt Maira. ‘Wat heeft zij zachte lippen’ denkt Nigel. Ze vielen zoenend op Maira’s bed. Nadat ze een tijdje hadden gezoend. Vertelde Nigel de ontknoping. ‘Maira, ik ben eigenlijk al een tijdje verliefd op je. Maar het lijkt wel of je me nooit hebt zien staan’ ‘Nigel zo moet je het niet zien. Ik heb het gewoon heel erg druk, en dan zie ik de ware liefde tussen ons niet. Maar na vandaag ben ik zo tot rust gekomen, ik besef nu eigenlijk pas dat ik je ook al een hele tijd leuk vind! Maar heb het me niet gerealiseerd.’ ‘Ik hou van je Maira!’ ‘En ik van jou Nigel!’ En zo vielen ze in elkaars armen in slaap.

De volgende ochtend was Maira alweer vroeg wakker. Nigel was nog steeds in dromenland. Ze nam ook ff een kijkje bij haar moeder.Ook zij was nog steeds in dromenland. Het was ook nog erg vroeg voor een zaterdag ochtend half 8. Meestal is het een uur later. Ze ging weer naar haar kamer, en zag Nigel nog steeds slapen. Een paar uur later wordt ze wakker in haar eentje in haar bed. Ze hoorde geluid in de woonkamer, dus ging ze naar beneden. Daar zag ze Nigel en haar moeder de tafel zien dekken. ‘Goedemorgen mam en Nigel’ begroet ze. ‘Hay lieverd, je kan meteen aan tafel komen zitten’ zegt haar moeder. Nigel gaf Maira een zoen. ‘Zo, dat heb ik nog nooit eerder gezien tussen jullie’ zegt Julia verbaast. ‘Klopt, we zijn sinds gisteren met elkaar!’ zegt Nigel blij. ‘Wat leuk voor jullie, zie ik Maira ook weer eens lachen!’ zegt Julia blij. Na het eten gingen Nigel en Maira douchen en omkleden. Ook ging ze haar moeder nog even wassen. Nigel ging de afwas even doen. ‘Mama waar kwam gisteren nou die hoofdpijn vandaan?’ vraagt Maira terwijl ze haar moeders armen wast. ‘Ik weet het niet schat, misschien zijn het wel verschijnselen. Ik had er vannacht ook weer erge last van’ zegt haar moeder. ‘Maar mam, is dat wel goed? Straks wordt de tumor groter?’ De tranen sprongen in Maira’s ogen. ‘Lieverd maak je niet druk, ik heb genoeg rust.’ ‘Daar moet ik dan maar op vertrouwen mama..’ zegt Maira ongerust.

Na alles gedaan te hebben, schoongemaakt, wasjes gedraaid.Heeft Maira haar moeder in bed gelegd en gingen Maira en Nigel samen even naar buiten. ‘Nigel, ik vetrouw het niet, die hoofdpijn van me moeder. Ze had het vannacht weer zei ze!’ zegt Maira bang.’ ‘Zullen we de dokter bellen?’ vraagt Nigel. ‘Ja is goed, laten we naar huis gaan.’

‘Goedemiddag, met Maira Koning. Ik wou graag dokter Laurens spreken? Is dat mogelijk?’
‘U wordt doorverbonden’ Tuuuuuuuuuut.
‘Goedemiddag U spreekt met dokter Laurens. Met wie kan ik genoegen nemen?’ ‘Spreekt met Maira Koning. Ik ben een dochter van een van u cliënten. Van Julia Koning.’ ‘Ik zal even haar dossier erbij pakken. Wat wil weten, of vragen?’ ‘Nou me moeder heeft de laatste tijd veel last van hoofdpijn, en ik ben bang dat dat verkeerd is.’ ‘Daar heb je helaas gelijk in. Ik kom morgenochtend langs voor meer onderzoek. Vertel niets aan je moeder want dan gaat ze zich te druk maken, tot ziens en tot morgenochtend, je ziet me rond een uur of 10.’ ‘Tot ziens!’
‘Maira wat is er? Wat heeft de dokter gezegd?’ vraagt Nigel angstig. ‘Het is ernstig, hij komt morgenochtend langs voor meer onderzoek. Me moeder moest ik het alleen nog niet vertellen, want anders maakt ze zich steeds drukker’ Maira huilt het uit. ‘Schatje kom eens hier, stil maar’ stelt haar vriend haar gerust.’


De volgende ochtend om 10 uur werd er aangebeld. Dat zal dokter Laurens wel zijn. Maira’s moeder heeft nog geen idee van wat er gebeuren zal. Ook Nigel is er nog steeds om Maira bij te staan in deze moeilijke tijd. Na het bezoek van de dokter moest Julia gelijk mee naar het ziekenhuis, om haar te observeren.

Twee weken later is de moeder van Maira overleden. Julia was niet sterk genoeg om de kuren aan te kunnen. De tumor werd ook steeds groter en groter. Maira heeft veel steun van familie en vrienden. Natuurlijk heeft ze de grootste steun aan haar vriend Nigel. Samen met de begrafenisondernemer hebben ze alles voor haar moeder geregeld. Berichtje in de krant, uitnodiging voor vrienden en familie, de kist en de steen. Om 3 uur is de begrafenis. En er worden veel mensen verwacht. Maira wilt nog een woordje doen, maar is bang dat ze het dan niet meer durft.

‘Goedemiddag familie en vrienden. Wij zijn hier vanmiddag bij een gekomen om Julia Koning voorgoed achterons te laten. Julia was een vrolijke en lieve vrouw. Helaas is ze van ons ontnomen. Maar ze zal altijd in ons hart wezen’ zegt de begrafenis ondernemer. ‘Maira mag naar voren komen en haar woordje doen.’ Maira staat bij haar moeders graf, en door haar tranen heen begint ze haar woordje. ‘Lieve mama. Moeilijke tijden hebben wij achter de rug. We hadden vaak ruzie wat we beide nooit leuk vonden. De liefde die er was tussen ons was er eigenlijk nooit. Nadat u heel erg ziek werd, toen was er liefde tussen ons. Toen kregen we een band die heel erg sterk was. Hoe beter het ging, hoe slechter het met u ging. Helaas ben je van me weg genomen, en u zal nooit meer terug komen. Maar in me hart blijft u voortleven. Ik zal altijd van u houden, en u nooit vergeten’ vertelt Maira door haar tranen heen. Ze liep terug naar haar vriend Nigel. ‘Goed gedaan lieverd’ fluistert Nigel in Maira’s oor. En hij gaf haar een zoen. Toen lieten ze de kist zakken, en konden ze een bloem op het graf leggen.
Nigel zag een man ver achter de menigte staan. Het was de vader van Maira! Maira had het ook gezien en rende naar haar vader toe. ‘Papa wat doe jij nou hier!?’ en ze sprong in haar vaders armen. ‘Ik heb je gemist papa. Hoe wist u van de begrafenis?’ ‘Ik had het gelezen in de krant, en ik vind het echt heel erg!’ Arthur begon te huilen. ‘Papa ik heb jou ook heel erg gemist! Wilt u het graf zien?’ vraagt Maira aan haar vader. ‘Ik wil het heel graag zien, maar laten we wachten tot het iets rustiger is’ zegt haar vader. Nigel kwam er nu ook bij staan. ‘Pap herken je Nigel nog?’ vraagt Maira. ‘Natuurlijk herken ik Nigel nog! Ik herkende hem gelijk, geen spat verandert’ zegt Arthur lachend. ‘Maira ik ga met me ouders naar huis, red je het?’ vraagt Nigel. ‘Tuurlijk ik ben met me vader nu’ zegt Maira. Ze geeft Nigel een knuffel en een zoen. ‘Ik zie je vanavond’ roept Nigel.
‘Laten we naar mama’s graf gaan’ zegt Maira tegen haar vader.

‘Het was heel mooi Maira’ zegt Arthur. Maira en haar vader liepen naar Maira’s huis. ‘Dank je wel papa.’ Maira stopte met lopen en keek haar vader aan. ‘Pap, ik wil bij jou komen wonen? Mag dat?’ vraagt Maira. ‘Natuurlijk mag dat. Maar dan woon jij niet meer in de buurt van Nigel. Of ik moet samen met jou in je eigen huis wonen?’ ‘Dat wil ik niet papa, ik heb teveel herinneringen aan dat huis.’ ‘Dan moet je voorlopig nog even bij Nigel moeten gaan logeren. En dan ga ik kijken voor een huis hier in Vianen voor ons samen! Ik laat je nu niet meer gaan Maira. Wij gaan een nieuwe start maken!’ Dat lijkt Maira een heel goed idee! En zo kan ze toch nog de liefde krijgen die ze in haar leven nodig heeft!


Aantal keer bekeken: 6149
Waardering: 7.08 op 10
Geef een cijfer:

Alle rechten voorbehouden 2005-2024 - www.verhalenlezen.nl


Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!


Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 265 bezoekers online