Lees het verhaaltje: De Missie op verhalenlezen.

De Missie.

U leest om dit moment het verhaal De Missie gepost door Hajo Krol. Dit verhaal is gepost in de categorie humor verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar humor verhalen?
Categorie: humor verhalen
Gepost door: Hajo Krol
Gepost op: 2006-3-5

Verhaal:

De Missie
In een donkere parkeergarage klonk het holle geluid van een uitgeblust kampvuur. Waarmee het kampvuur aan het klinken was is nooit bekend geworden, noch de motivatie om dit te doen. Men weet zelfs niet eens dÃ¡t ze hebben geklonken... Maar wat we wel weten, dat is hoe het kampvuur is ontstaan en uiteindelijk uitgeblust...
Het begon allemaal in Zuid-Oost Frankrijk, in de tweeÃ«ntachtigste eeuw na Twaffel (Messias van rond de 2500 na Christus). Er waren toen 3 jongens, Phrederiqus, Hendriqus en Zwaninus. Ook waren er toen nog 200.000 meisjes, maar daar gaat het niet om in dit verhaal. Deze jongens, waarvan er Ã©Ã©n, Zwaninus, 5 minuten na het begin van dit verhaal werd afgeschoten, beleefden iets wat nog nooit iemand had beleefd, op misschien de aloude Trabantius na.

Wat zij namelijk meemaakten, was zo ongelooflijk en toch zo verschrikkelijk oninteressant, dat het amper het noemen waard is. Maar vooruit: ze hadden ervoor gezorgd dat een paperclip zonder enige aansporing van de tafel viel doordat een kat er tegenaan liep. Dat vonden zij zo schitterend, dat Zwaninus naar de pers ging om het grote nieuws te vertellen. De hoofdredacteur was minder in zijn nopjes en schoot Zwaninus neer, dat mocht hij immers als hoofdredacteur sinds het Quoki-pact van 6308.
Hierdoor werd het paperclip-incident nooit bekend. Maar Phrederiqus en Hendriqus lieten het er niet bij zitten en verzonnen snode plannetjes om zich te wreken op de dood van Zwaninus, en Hendriqus' kat, die zichzelf per ongeluk ter dood had verbaasd met zijn eigen paperclip-truc. Ze waren zo woest, o ze waren zo woest. Ze waren zo woest, dat ze dachten: Nou nou, ik heb me ook wel eens verkwikter gevoeld. Dus grepen ze beide naar hun parasol, bestormden na een oorlog van 10 jaar het persbureau, sneden de keel door van de verkeerde hoofdredacteur, zochten de goede, gaven hem een hand, en vertrokken tevreden het gebouw.

Even later liepen zij tesaam door de Zandsstraat, druk babbelend over hun zojuist behaalde resultaat. Ze wisten niet dat, juist op dat moment, 15.000 kilometer verderop Hans Tekkel wakker werd, waarvan zij nog nooit hadden gehoord en die zij ook nooit zouden ontmoeten. Wel merkten zij de enorme last die nu op hun schouders rustte, het was immers sinds die ochtend duidelijk geworden dat het hun taak zou worden om de Zwekkels en de Lafarazia's vrede te laten sluiten, aangezien dit nodig was voor de productie van pindakaas, basterdsuiker en smeerolie. Hoe ze dit zouden moeten doen was vooralsnog een raadsel, de leider van de Zwekkels was immers een buitengewoon asociaal en vloekend persoon. Ook hield hij erg van de opera. En de leiders van de Lafarazia's... nou, die antwoordde bijna alle vragen met het antwoord 67, perfect passend in zijn sadistische karakter.
Ondanks alles waren zij in een goed humeur, de dood van hun vriend was gewroken, de vogeltjes floten, en twee dagen geleden hadden ze allebei pannenkoeken als ontbijt gehad. Maar dan natuurlijk wel amerikaanse pannenkoeken met maple syrup... kom nou!

Misschien denkt U in dit punt van het verhaal: Ho, stop. Lafarazia's? Twaffel? Zwekkels? Zwaninus dood? Pannenkoeken als ontbijt? Waar praten we dan over!? Om precies te zijn, praten we dan over 1 liter melk, 3-4 eieren, een snufje zout, 15 el bloem en 3 el boter. En verder: Lafarazia's zijn ontstaan rond 4000 na Christus, Zwekkels waren een "practical joke" van de collega's van Hendriqus, die nooit bestaan hebben, Twaffel was iemand die over water kon lopen, en Zwaninus is inderdaad dood.

Wij pakken het verhaal weer op, op het moment dat Hendriqus is gestruikeld over een konijn aan de cocaÃ¯ne, en Phrederiqus in een depressie is geraakt en al zijn kracht bij elkaar schraapt om de vrede te sluiten tussen de Lafarazia's en het Oranje-Legioen (De Zwekkels waren immers slechts een "practical joke" van Hendriqus' collega's.) Hij trachtte dit te doen middels de volgende speech: "Land.. -nee wacht-.. Sterrenstelselgenoten, mannen en... -oh, sorry-... quonds, piussen en tyfoons... Laten we de strijdbijl begraven. Laten we gewoon op elkaar afstappen en vrede sluiten. Waarom kunnen we niet onze meningsverschillen opzij zetten en goed met elkaar opschieten?
Dit viel totaal verkeerd aan de kant van de Lafarazia's, die alleen de woorden strijdbijl, elkaar, af en schieten hadden opgevangen. Ze begrepen er niets van, noch superman, druk bezig met een sudoku, noch de tafel van 4, die nog altijd niet het getal 3 kon doorgronden.

Een gigantisch bloed-, suiker-, en glucosebad volgde. Het was zo verschrikkelijk en kostelijk tegelijk, dat de gemengde gevoelens leidde tot het ontploffende hoofd van de leider van de Lafarazia's, na nog een bulderende: 67! te hebben laten horen. De rest van de Lafarazias reageerden hierop door zichzelf te beloven de rest van hun leven te wijden aan het helpen van zwakzinnigen. Een tamelijk nutteloos ideaal, aangezien zwakzinnigen niet geholpen kunnen worden. Het Oranje-legioen vond dit ook, en was niet onder de indruk van de zieke grapjes van de Lafarazias en gingen onder een sluimer van confetti van het slagveld af.

Phrederiqus en Hendriqus stonden er maar verslagen bij. Genoeg suiker om zich heen om te kunnen zeggen: nou, nou, wat een suiker... Dit deden ze dan ook volop. Een kans als deze lieten zij zich immers niet ontgaan. Toch moesten zij zich na een dag of 3 toch weer verlagen tot het niveau van het alledaagse leven. Terug naar het leven van hard werken, veel slapen en rondhuppelende lucifers, doorgaans doorweekt. Maar na een lange tijd met zoveel spanning en sensatie konden Phrederiqus en Hendriqus hun baan bij de eiersnijderij niet meer aan. Zij wisten toevallig dat de baas, Jeroen, zijn naam zo raar vond. Dus zei Phrederiqus op een dag heel hard: "Ach, wie heeft er nou last van een rare naam?" waarop zij beide op staande voet neergeschopt werden. Ook raakten ze hun baan kwijt.

Enkele maanden later begonnen de schulden zich op te hopen door het gebrek aan inkomsten en werden ze gedwongen een nieuwe, gratis slaapplaats uit te zoeken. Zij kozen voor een oude verlaten parkeergarage, perfect geschikt voor het redden van de wereld etc. En als ze een auto zouden hebben zij die ook lekker dichtbij staan. De hierop volgende dagen bespraken ze een aantal zaken, waaronder wat ze nu zouden gaan doen. De wereld redden? Op avontuur gaan? Een medicijn ontwikkelen? Neen, zij besloten een hondenkennel te openen. Toen zij er na luttele secondes achter kwamen dat dit onmogelijk zou worden besloten ze tÃ³ch maar de wereld te gaan redden. Dat niemand nog op dit idee was gekomen! Hoe zij dit zouden gaan doen wisten zij nog niet maar dat de kleur geel een zeer onbelangrijke rol ging spelen, daar waren zij van overtuigd. Zij besloten erop uit te trekken, op zoek naar een missie. Zij kwamen langs bij de bakker, maar die wist niks, evenals de slager, groenteman en opticien. Tot zij uiteindelijk toevallig langs liepen bij het hoofdkwartier van de CIA. Daar werden ze onmiddelijk toegelaten in hun eigengemaakte superheldenpakjes. De CIA gaven ze nog een naam: Waterpomptangman en Bandanaman. Toen pas kwamen zij erachter dat ze per ongeluk terecht waren gekomen in een zwakzinnigeninstituut, te zien aan het grote aantal Lafarazias, die zich aan hun belofte hielden. Zij maakten dat ze wegkwamen en besloten zelf maar een missie te maken. Uiteindelijk kwamen zij tot de beslissing een enquÃªte te houden. Ze vroegen aan willekeurige voorbijgangers: Wat wilt U niet meer? en dat zouden zij dan weg laten halen. Aangezien 67% van de ondervraagden als antwoord "werken" gaf, hadden ze een erg moeilijke missie.

In de komende tijd waren ze wanhopig op zoek naar een oplossing. Intussen wasten ze hun kleren, aten en dronken ze wat en werden ze af en toe kwaad op elkaar. Bijvoorbeeld als Hendriqus' kleren weer eens onder de pindakaas zaten: "Pindakaas? Maar.. maar... de was wordt toch alleen opgehaald als er een groen labeltje aan zit?" Dat was waar, maar wassers waren niet te vertrouwen, dat wist iedereen. 6 uur per dag waren ze bezig met het nadenken over hun schijnbaar hopeloze missie.

Toch volhardden ze in hun missie en maakten zij een plan. Hoe zouden levensvormen kunnen voortbestaan als niemand echt hoeft te werken? Ze keken naar dingen die nodig waren voor het overleven: Eten, drinken en een dak boven het hoofd. Eten, daar konden planten wel voor zorgen. En drinken, ach, er waren genoeg rivieren en zeeÃ«n. En een dak boven het hoofd, daar zouden bevers wel voor kunnen zorgen, die voor hun lol boomstammen omzaagden, perfect materiaal voor een dak. Dus keken ze naar hoeveel eten planten verzorgde, hoeveel drinken het water verzorgde, en hoe snel bevers voor daken konden zorgen. Zij kwamen tot de conclusie dat er op die manier nog 10.000 mensen maximaal zouden kunnen overleven, met bevers als de beperkende factor. 9.998 als zij zichzelf niet mee zouden tellen. En dan zou niemand meer hoeven werken! Verheugd als zij waren over hun plan kochten ze 600 punaises, bogen ze om, verfden ze groen en wierpen ze deze omstebeurt naar de Amerikaanse en Russische president. Deze verdachten elkaar van deze kwajongensstreek, besloten tot oorlog over te gaan, en bombardeerden elkaar kapot. Per ongeluk bombardeerde Amerika China ook. Zo, dachten Phrederiqus en Hendriqus, 2 miljard neer, 399999000 te gaan. Vervolgens overtuigden ze India ervan dat de beste oplossing voor hun land was, om alle mensen onder water te laten duiken en op zoek te gaan naar Atlantis. Zo, dat waren er weer 1,2 miljard. Na een paar maanden tijd waren er nog 12.000 mensen, allen dicht in de buurt van planten, water en bevers.

Omdat zij, noch de schrijver, verder geen idee meer hadden hoe ze van deze 2.000 mensen af zouden komen, besloten ze het geheime wapen in te zetten. Dit was een cadeau van de Lafarazia's, een fluitje, Qurk genaamd door sommigen, fluitje genaamd door anderen, dat met een stoot 2.000 mensen om kon leggen. Precies. Ze wisten wat ze moesten doen. Ze braken het fluitje in tweeÃ«n en wierpen het in zee. Toen pas kwamen ze erachter dat ze het ook anders hadden kunnen gebruiken. Toen besloten ze maar te wachten tot er 2.000 mensen het leven zouden laten, of stiekem toch begonnen met werken en aan hun lot werden overgelaten in het gebied van Phlub, de spin, die middenin reactief afval leefde.

En zo, 15 jaar na de dood van Zwaninus', was hun missie volbracht. Ze waren helden! Ze hadden de grootste last van de mensheid van hun schouders gehaald, plus het probleem van de overbevolking. En er was geen oorlog, dorst, honger of woningnood meer. Ze hadden alleen geen groot gevoel voor schaal. De andere 9.998 wel, die hun nog steeds beschuldigden van massamoord en daar maar eens iets aan moesten gaan doen! Maar wanneer Hendriqus hun er dan op wees, dat dat werk zou zijn, en Phlub nog altijd honger had, hielden ze wel op en begonnen ze weer niets te doen onder hun beverhouten dak.

Niemand is er ooit achter gekomen waarom, maar op dat punt zei Phrederiqus: "HÃ¨, hÃ¨, na al die ananaswerpwedstrijden heb ik wel een worstenbroodje verdiend." Deze waren er echter niet meer, en hij moest genoegen nemen met maÃ¯s, nootjes en graan. Met een voldaan gevoel vertrokken ze naar huis, naar hun parkeergarage, waar hun kampvuur nog was uitgeblust door de brandweermannen van kazernes in Amerika die nog niet gebombardeerd waren. En zo, zo kwam het, dat het kampvuur in de donkere parkeergarage was uitgeblust...

Aantal keer bekeken: 8723
Waardering: 6.76 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 46 bezoekers online