Lees het verhaaltje: De Roos op verhalenlezen.

De Roos.

U leest om dit moment het verhaal De Roos gepost door Sad woman. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: Sad woman
Gepost op: 2007-7-1

Verhaal:

De Roos
Colin was geboren. Een lief klein babytje was het toen nog. Blij dat ik was met hem. Blij dat hij er was. Ik noemde sinds toen mijn familie de ABC familie. Anno(mijn man), Barbara(mijn dochter) en Colin. En ik dan? Tsjaa, dat was een uitzondering. Ik kon er niet bij. Mijn naam begon nou eenmaal met de M. Anno was erg blij met Colin. De ruzie die we een tijd geleden gehad hadden was hij allang vergeten. Maar ik niet. Ik zal die nooit vergeten. Colin groeide op tot een sterke en grote kleuter.

Het was het jaar dat Colin 6 was geworden. Moederdag. Anno, Barbara en Colin waren even weg. Iets ophalen. Het duurde allemaal wel erg lang. De telefoon ging. Het ziekenhuis. Een ongeluk. Alledrie gewond. Ernstig gewond. Bevend en trillend reed ik naar het ziekenhuis. Daar aangekomen mocht ik even naar binnen. De kamer in. Stil was het. Die ziekenhuisgeur die tot in de toppen van me tenen doordrong. Normaal zou ik nu wakker worden maar dat werd ik niet. Het was geen droom, het was de realiteit. Anno was wel wakker. Hij was het minst gewond. Niet dat het niet ernstig was maar het was minder. Ik ging naast zijn bed zitten. Met zijn hand pakte hij een roos. Hij gaf hem aan mij. Hij zei iets. Ik moest mijn oor dicht bij zijn mond houden om het te kunnen verstaan. â€œIk hou van jeâ€?. zei hij. Toen viel hij in een diepe slaap. Een slaap waar hij nooit meer uit wakker zou worden. Net op tijd was ik gekomen om zijn laatste woorden te horen. Huilen. De dokter kwam binnen. Ik liep de gang op. Zijn en mijn familie zagen me. Dood vormde mijn lippen. De families vielen in elkaar armen. Ik stond daar maar. De kinderen dacht ik. Ik vroeg aan de arts waar mijn kinderen lagen. Kamer ernaast zei hij. Ik liep de kamer in. Daar lagen Baba en Colin. Hulpeloos aan het infuus. â€œPapa is doodâ€?zei ik. Ook al hoorden ze niets. Drie dagen later stierven ook zij aan hun verwondingen. Met zijn allen zijn ze begraven. Moederdag zal voor mij nooit meer de moederdag zijn zoals die zou moeten zijn. Ik vierde het feest niet meer. Dat was te pijnlijk. Drie belangrijke mensen uit mijn leven op die dag verongelukt. De roos die Anno mij gegeven had op de laatste dag uit zijn leven staat nog altijd in de huiskamer. Verlept, dat wel. Ik kan hem niet weggooien. Daarmee wetend dat ik Anno weggooi. Hij heeft zelfs een naam gekregen. De Roosâ€¦

Aantal keer bekeken: 5595
Waardering: 7.52 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 58 bezoekers online