Lees het verhaaltje: De enge jongen op verhalenlezen.

De enge jongen.

U leest om dit moment het verhaal De enge jongen gepost door Serena . Dit verhaal is gepost in de categorie griezel verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar griezel verhalen?
Categorie: griezel verhalen
Gepost door: Serena
Gepost op: 2009-4-19

Verhaal:

De enge jongen
(niet echt gebeurd)
Ik was aan het lopen met mijn beste vriendin Noa. Het was al laat maar we moesten de honden uitlaten. We liepen door het stille en donkere park waar de honden los mochten. Ik riep mijn hond en Noa de hare. Ik belde snel nog even naar mijn moeder dat ik bij Noa bleef slapen.
Mijn moeder was even niet thuis door een cursus pottenbakken en daarom moest ik bij Noa slapen. Tenminste, dat vond ik op dat moment. Achteraf gezien was dat geen goed idee. Op weg naar Noa haar huis moesten we door een klein en donker steegje lopen. Het was er gevaarlijk en onze honden liepen met hun staart tussen hun benen langs de schuttingen. Al gauw kwamen we bij de stal van het boerderijtje waar Noa woont. Noa haalde haar sleutels uit haar zak toen er opeens een nare lach klonk uit de duisternis van het steegje. Ik besefte me dat dat gelach mij ook was besprongen toen we uit mijn huis de honden gingen uitlaten. Ik riep: "Wie ben je!" Natuurlijk kreeg ik geen antwoord, het zou eens wat zijn als je antwoord kreeg bij zo iets. Een lantaarnpaal bracht een schaduw met een raar uitstekend puntje uit het steegje. Opeens stapte er een jongen met een ondeugend glimlachje het steegje uit. Ik besefte dat ik die jongen had gezien toen ik uit mijn raam keek vanochtend. Was hij me achtervolgt? Kende hij mijn identiteit? Vragen besprongen me en ik had geen enkel idee wie hij was en wat hij moest en wat hij wou doen. "Ik ben je schaduw." zegt hij lachend en hij wou het steegje weer instappen. Noa gaf mij de sleutels van de stal en haar hondenriem. Ze wou een rake klap uitdelen voordat hij ook maar ergens heen kon gaan maar de jongen ontweek soepel de slag die Noa wou geven. Ik friemelde het slot open en even later stonden we veilig in de stal. Ik rende naar het peertje dat kaal in de lucht bengelde en probeerde het te vervangen met een ander peertje. Maar niks werkte. Noa trok aan het touwtje maar het lichtje wou niet aan. Toen haalde ik maar wat zaklampen uit mijn rugzak.
We liepen gelijk naar de hooizolder met onze honden achter ons aan. Toen we konden zitten maakte ik mijn hond vast en Noa deed hetzelfde. Ik probeerde me onder controle te houden en ik vroeg Noa: "Ken jij die jongen?"
"Nee, en eerlijk gezegd, wou ik dat ook aan jou vragen." zegt Noa.
"Twee zielen, één gedachte, maar we moeten wel snel handelen No," zegt ik tegen haar. "We klimmen uit het raam, dan komen we in de wei terecht." zegt Noa. "En onze honden? En hoe komen we überhaupt buiten het raam?" vraag ik. Natuurlijk reageert ze alsof haar neus bloed. "Makkelijk, kom ik ga eerst. Kom Garden." Noa klimt langs de regenpijp het raam uit en Garden springt over haar heen. "Dan ik maar..." zeg ik. "Kom, Douglas, dan springen we uit het raam." Douglas, mijn teef springt uit het raam en komt op haar pootjes terecht. Ik ga naar beneden, en? Komt die jongen door het hekje bij de wei. Wij rennen weg maar dan staat de jongen voor ons. "Ik ben Leonardo, ik heet jullie welkom bij mijn groep." Hij schud hun hartelijk de hand. "Nou, Noa, jij woont hier? Op Parklaan 120? Nou, Serena waar woon jij?" vraagt hij. "Zevenbergenstraat nummer 806." zeg ik als een robot.
"Fijn weekend!" De jongen zwaait hartelijk en loopt zo de wei weer uit.
"Wat een creep!" zegt Noa vol walging. Met Douglas en Garden lopen we naar binnen. Douglas en Garden liggen gelijk in hun favoriete mandje en ik en Noa nemen een pizza. Voor de verandering bestelt Noa er één. Het is tien voor tien en dat is geen handige tijd als je in zo'n stil dorpje woont als wij. "Hallo, spreek ik met Domino de pizzabezorgers?" Noa kijkt me aan. Ik zeg geluidloos dat ik een shoarma pizza wil. Ze begrijpt het en besteld 1 shoarma pizza en 1 kaas pizza.
Noa is allergisch voor schapenvlees en eet daarom een kaas pizza. Raad je al wie de bezorger is? Die Leonardo.
"Wie wil er voor zijn warme pizza klaar is om te eten nog even buiten zijn?" vraagt hij. Noa en ik willen dat wel en we lopen achter hem aan. Hij heeft de pizza's op het aanrecht gelegd en wij zijn blij dat we even met hem kunnen praten. "Hoe ken jij onze namen?" vraagt Serena. "Dat weet ik van bijna iedereen." zegt Leonardo.
Geen geldig antwoord in mijn taal, maar oké ik accepteer dit maar 1x.
"Wie wil er naar binnen voor zijn pizza?" vraagt Leonardo. "Ik ga ze alvast in stukken snijden!" Noa springt op en loopt de keuken in.
Ik blijf alleen achter met Leonardo.
Dan pakt Leonardo mij vast en sleurt mij mee over de wei naar een auto.
Ik krijg elke dag de krant in handen en binnen een week tijd lag Noa ook bij me. Leonardo gaf ons weinig eten.
Toen we de hand in de vijfde week in handen kregen hadden we het uiteindelijk gehad, wat met ons was gebeurd stond in geuren en kleuren in de krant! Over dat we waren ontvoerd en dat we zonder enige mogelijkheid moeten schrobben in een hotel dat echt verrot is en waar de houtwormen op je handen kruipen. Twee jaar later is die jongen opgepakt en uiteindelijk zijn we weer vrij gekomen. Nu staat dit op INTERNET.

(niet echt gebeurd maar was het een leuk verhaal? zelf bedacht ter plekke!)

Aantal keer bekeken: 4659
Waardering: 7.33 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 79 bezoekers online