Lees het verhaaltje: De liefde is het waard op verhalenlezen.

De liefde is het waard.

U leest om dit moment het verhaal De liefde is het waard gepost door Jorieke. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: Jorieke
Gepost op: 2010-8-12

Verhaal:

De liefde is het waard

Ik loop langs het strand. Ik voel het water m´n schoenen binnendringen, ik heb al natte sokken gekregen maar ik heb het niet eens meer door.
Het enige wat ik kan doen is huilen, huilen en nog eens huilen.
Ik voel me de laatste tijd zo alleen. Er is gewoon niemand voor mij bestemd. Vroeger geloofde ik altijd in liefde op het eerste gezicht, nu ik wat volwassener ben geworden heb ik door dat dat gewoon een sprookje is. Zoiets gebeurd in het echte leven niet. Als je mooi lang haar hebt, mooie ogen een knap gezicht, slim bent en ook nog eens dun, dan zien jongens je wel maar als je zo als ik bent dan zien ze je niet staan hoor, dan wordt je echt niet opgemerkt.
Ik heb schouderlang haar donkerblond, en heb groene ogen en ben dik. En niet gewoon stevig of iets in die richting, nee ik ben gewoon te dik!
Ik wordt niet gezien door jongens.
De jongens die met me omgaan vinden me grappig en leuk als vriendin, meer ook echt niet.
Soms heb ik echt het gevoel van waarom ben ik nou weer geboren?
Waarom heeft God me op de wereld gezet ik ben toch niets waard.
Was ik maar gewoon net als al die andere meisjes, gewoon knap en dun.
Ik heb altijd gehoopt dat er iemand op deze wereld bestemd zou zijn voor mij maar volgens mij is dat gewoon niet het geval.
Ik ga in het zand zitten met m´n armen om m´n omhoog getrokken benen geslagen.
Zo zit ik wel een kwartier helemaal stil als ik ineens iemand naast me kom horen zitten.
''Hey, ik ben bert. Ik zag je zo zitten alleen. Gaat het wel goed? je ziet er een beetje verdrietig uit.''
Ik blijf stil, als ik nu wat probeer te zeggen komt er toch niets uit behalve gesnik of gepiep.
''Je hoeft niets te zeggen als je dat niet wilt hoor, ik dacht dat je misschien behoefte had aan wat gezelschap''
Ik draai m´n betraande hoofd naar hem toe, ik blijf verdrietig kijken. ik kan het nu ook niet opbrengen om te doen alsof er niets aan de hand is.
Hij komt dichter bij me zitten en slaat een arm om me heen.
''vertel me wat er aan de hand is, misschien kan ik je wel helpen, misschien ga je je wel beter voelen''
''Ik voel me gewoon niet zo fijn, er is verder niets aan de hand. Je hoeft echt niet bij me te gaan zitten hoor. En je hoeft ook geen arm om me heen te slaan. Ik weet heus wel dat dat allemaal alleen uit medelijden is.''
''Dat doe ik zeker niet hoor, ik wil je gewoon helpen je misschien een beetje opvrolijken en misschien vind ik het wel heel fijn om m’n arm om je heen te slaan.’’ Zegt hij lachend.
Ik zucht diep.

''Ik haat de wereld, ik haat mezelf en ik haat gewoon alles!''
‘’Haat je mij ook?’’
Ik kijk hem onbegrijpend aan. ‘’Hoe kan ik je nou haten? Ik ken je amper’’
‘’Nou dan haat je dus ook niet alles, je haat mij namelijk niet en dat vind ik wel een heel leuk antwoord.
Het blijft een poosje stil.
“Waarom doe je dit? Waarom zeg je al die dingen? Vraag ik hem.
Ik zit gesloten voor me uit te kijken.
Hij negeert m’n vraag, hij praat erover heen.
''Maar waarom haat je jezelf? Je lijkt me juist wel een leuk meisje, je ziet eruit alsof je de hele wereld aan kan in je eentje.’’
Weer stroomt er een traan naar beneden over m´n wang.
‘’Dat is het nou juist! Iedereen denkt dat. Ze denken allemaal dat ik geen problemen heb en dat ik alles kan enzo. Maar ik voel me juist zo stom. Ik denk helemaal niet na voor ik iets zeg ik kwets daardoor vaak mensen terwijl ik dat helemaal niet wil. Ik ben veel te onzeker en ik ben ook nog eens dik!’’
‘’Dat is misschien allemaal wel waar, alleen je hebt vast ook veel goede eigenschappen. Je noemt al die negatieve eigenschappen van jezelf alleen dat is wel het gene wat jij allemaal ziet, misschien vinden andere mensen dat wel helemaal niet.’’
Met grote ogen zat ik hem aan te staren. Hij is de eerste die niet meteen zegt dat dat allemaal niet waar is. Ik kijk hem dankbaar aan.
‘’Weetje, je bent de eerste die niet meteen zegt je bent helemaal niet dom of dik. Je bent de eerste die echt luistert naar wat ik zeg! Dankje daarvoor. Ookal ken ik je niet eens ik vind het wel heel fijn dat je zo naar me luistert.’’
‘’Haha, okee maar ik meen het ook echt hoor! Waar ben je bijv. goed in? Sport ofzo misschien school?’’
‘’Hmm, ik ben opzich wel goed in volleybal en ik hou ook ontzettend veel van zingen. En mensen zeggen altijd dat ik goed met anderen om kan gaan en goed kan luisteren.’’
‘’Zie je nou wel, iedereen is ergens goed in, ook al voel je je niet altijd even goed, of misschien denk je wel vaak aan wat je wel niet allemaal tegen zit in het leven, er zijn ook veel goede dingen!’’
Als ik even nadenk over deze hele situatie, besef ik in één keer dat ik wel heel veel over mezelf heb verteld. Terwijl ik hem niet eens ken. Ik begin me een beetje te schamen.
‘’Sorry dat ik je met al mijn problemen opzadel, jij kan er ook niks aan doen.’’
Beschaamd kijk ik naar beneden.
‘’Maar dat maakt toch helemaal niet uit! Je had gewoon even iemand nodig om mee te praten.’’
Hij aait zachtjes over m´n rug. Ik kan alleen nog maar denken aan die warme plek waar zijn hand aldoor langs aait. Ik krijg het er een beetje benauwd van. Nu zit ik alweer over een ‘’happy end’’ na te denken ik moet echt ophouden daarmee. Ik ken hem ook nog maar eens amper.
‘’Waar zit je eigenlijk op school? Bij mij op school heb ik je nog nooit gezien.’’
‘’Nee dat kan kloppen ik ben nieuw hier, we zijn verhuist vanuit Groningen naar Ameland dus.’’
‘’Waarom ben je verhuisd dan?’’
‘’M´n vader kreeg een nieuwe baan hier op Ameland. Eerst was ik ontzettend boos, want ik moest weg bij al m´n vrienden en van school enzo. Maar nu ik jou heb ontmoet is het wel te verdragen hier…’’
Hij draait zijn hoofd langzaam weg. Ik kan nog net zien dat hij rood wordt na wat hij heeft gezegd. Stiekem moet ik er een beetje van lachen, het is ook wel ontzettend schattig dat een jongen zich ook beschaamd kan voelen.
‘’ Het is hier zoieso niet zo erg hoor, je komt vast bij mij op school. Op het Amelander College. Dat is namelijk de enige middelbare school hier.’’ Zeg ik nadat ik m’n lach heb in geslikt en die oneindige glimlach heb veranderd in een normaal uitziende mond.
‘’ Jaa dat kan wel volgens mij heet het ook zo. Zullen we een stukje gaan wandelen? Het is nu wel lekker om langs het water te lopen. Een beetje je hoofd legen met al die gedachtes.’’
‘’Laten we dat dan maar doen’’

Terwijl we lopen valt er een stilte. Het is geen ongemakkelijke stilte maar juist een fijne. Het voelt goed aan. Bert en ik gaan steeds dichter bij elkaar lopen. Ik voel dat hij zijn pink achter die van mij haakt. Er klinkt een zucht uit bert’s mond waarop ik hem aankijk. Hij is een mooie jongen. Niet heel knap ofzo, gewoon normaal. Zwart haar een beetje opzij gekamd mooie bruine ogen en een zachte pink. Denk ik met een glimlach.
‘’Weet je misschien hoe laat het is?’’ vraag ik.
‘’Uhm het is net tien voor zes.’’
‘’Is het al zo laat!’’ Ik kijk verschrikt naar bert. ‘’ Ik moet nu naar huis toe ik had aan m´n moeder beloofd om zes uur weer thuis te zijn. ‘’Dan moeten we nu zeker gaan’’ ‘’We?’’ ‘’Je denkt toch niet dat ik je alleen naar huis laat gaan? Ik breng je netjes thuis. Zo hoort dat’’ zegt bert grinnikend. Ik word rood bij zijn woorden, hij is ook zo lief. Maar dit alles kan niet waar zijn. Ik ben niet leuk, er zij geen jongens voor mij bestemt. Bij die gedachten haak ik mijn vingers uit de zijne. Bert kijkt me aan. ‘’Is er iets?’’ ‘’Nee niets hoor’’ Ik kijk gauw weg.
Misschien vindt ze mij wel niet zo leuk als dat ik haar vindt denkt Bert. Hij loopt een beetje verdrietig verder. Als we bij m´n huis zijn aangekomen staan we een beetje ongemakkelijk om elkaar heen te draaien. ‘’Nou..uhm, bedankt dat je me thuis hebt gebracht…’’ ‘’Geen dank hoor, ik ben blij dat ik je heb ontmoet.’’ Zegt hij terwijl hij met z’n hand door z’ haar gaat. Niemand van ons zegt iets ’’nou dan zie ik je op school wel zeker…’’ zegt Bert uiteindelijk. ‘’ jaa vast’’ Zodra Ik binnen ben ga ik naar m´n kamer. Ik kijk uit m´n raam en zie Bert nog net om de hoek verdwijnen. Ik ga op m´n bed liggen. Bert had me echt opgevrolijkt, alleen nu voel ik me ook weer zo raar. Dit gevoel heb ik nog niet eerder gehad. Maar het kan gewoon niet, dit alles kan niet waar zijn. Ik blijf de rest van m´n leven gewoon alleen, dan kan ik ook niet gekwetst worden of gebruikt. ‘’Hhhhh….’’ Jammer dat hij zo leuk is…
‘’Hhh……’’ waarom vindt ze me niet leuk. Ik dacht dat ze mij ook wel leuk vond. Ze zei er helemaal niets van toen ik m´n arm om haar heen sloeg, of toen ik haar vingers vast pakte. Maar toen in één keer liet ze m´n hand los. Misschien ga ik ook wel veel te snel. Ik ken haar natuurlijk ook nog niet zo goed. Ik hoop maar dat ik haar morgen op school weer zie.
‘’Vandaag komt er een nieuwe jongen bij ons in de klas. Zijn naam is Bert van Dijken. Hij is verhuist vanuit Groningen naar ons prachtige Ameland!’’ Zegt meneer de Vries.’’ Willen jullie er allemaal voor zorgen dat Bert zich hier thuis voelt, ik wil absoluut geen klachten horen! Laat dat duidelijk zijn voor jullie allemaal. Nou Bert ga maar naast Iris zitten, daar is nog een plekje vrij.’’ Ik voel dat ik rood begin te worden, waarom moet ik nou net vandaag alleen zitten?!’’ ‘’Hí Iris, alles goed?’’ de hele klas begint te fluiten naar ons. Ik schaam me echt dood en wordt steeds roder. Bert lijkt zich er niets van aan te trekken. ‘’ Uhm, wel goed hoor’’stotter ik. ‘’Ik zie dat jullie elkaar al kennen?’’ zegt meneer de Vries. ‘’Ja we hebben elkaar gister al ontmoet’’ zegt Bert. ‘’Okee dat is mooi. Nou dan kan Iris je mooi de weg wijzen hier op school.’’ ‘’Jaa dat wil ze vast wel’’ zegt Bert met een knipoog.
De rest van de dag komt Bert naast me zitten. Stiekem vind ik het ook niet zo erg, het voelt eigenlijk wel fijn. Eenmaal uit school loopt hij ook weer met me mee, ik weet niet meer zo goed wat ik moet zeggen, ik durf eigenlijk ook niets te zeggen. Ik begin alleen maar rood te worden en te stotteren. Onder het naar huis lopen pakt hij weer m´n hand. Ik voel alles kriebelen van binnen. Dit kan toch niet?! Je kan toch niet binnen een dag iemand die je niet eens kent ontzettend leuk vinden? Het is gewoon onmogelijk. Ik hoor Bert weer tegen me praten. ‘’Wat zeg je? Ik was even in gedachten’’ ‘’ of ik je hand nu wel mag vast houden, zonder dat je hem los laat’’ zegt hij met z’n lieve scheve lachje. Ik word alweer rood. Waarom heb ik daar toch zo’n last van. Wat moet hij wel niet van me denken. ‘’Waar was je trouwens met je gedachten?’’ ‘’Eehh, ik dacht even na over de lessen van vandaag, over het huiswerk enzo.’’ Zeg ik snel. Ik voel een klein kneepje in m’n hand. ‘’ Wat ik kun je hier allemaal doen? Heb je hier ook een bioscoop ofzo? Of een soort pub of iets in die richting?’’ ‘’Wij gaan hier meestal met z’n allen naar de spelletjeshal. Ik weet het, het klinkt een beetje kinderachtig, maar het is eigenlijk wel gezellig. Verder hebben we ook een bioscoop hier, alleen die is niet echt groot ofzo.’’ ‘’Okee, zullen we een keertje samen naar de film gaan? Een leuke grappige film kijken?’’ Hij kijkt me ondeugend aan. Ik moet echt ontzettend lachen van z’n grappige gezicht met die lach van hem! Toch weet ik het nog niet echt. ‘’Nou ik weet het niet hoor, ik moet nog heel veel doen voor school enzo. Vooral voor engels en als we dat niet afhebben dan krijgen we echt heel veel strafwerk en daar heb ik dus echt geen zin in hoor’’ ‘’Okee, is goed’’ zie ik hem daar nou echt teleurgesteld kijken? Het is vast allemaal gespeeld. We zijn alweer aangekomen bij mijn huis. ‘’Nou doei hé, tot morgen.’’ Zeg ik gauw en gooi de deur voor zijn gezicht dicht. Ik ren gauw naar boven en kijk weer hoe hij om de hoek verdwijnt. Ik word zo gek van al deze gevoelens. Gelukkig is het bijna voorjaarsvakantie. Dan gaan we een weekje naar m’n oom en tante in Blaricum. Gelukkig is dat wel een eindje weg, helemaal in Noord-Holland. Ik hoop dat ik hem dan vergeet. Hij vergeet mij toch wel. Er zijn hier genoeg andere meisjes, heel wat leuker dan ik. Ik heb er toch zo’n spijt van dat ik alles wat ik dacht aan hem heb verteld. Ik hoor m’n moeder al roepen. ‘’Iris wil je even voor me naar de winkel gaan, ik heb nog een paar kleine boodschapjes nodig. Ik heb al een lijstje gemaakt, hij hangt op de koelkast met het geld erbij.’’ ‘’ okee is goed.’’ Een beetje frisse lucht. Daar heb ik wel behoefte aan. Nu kan ik gewoon rustig ademhalen zonder het gevoel dat m’n keel wordt dicht geknepen. Okee een pak melk, appels een busje zout, koekjes voor bij de thee een pak fris voor vanavond. Ik wil net een pak melk pakken als ik ineens een bekende stem hoor. Oh nee hé, ik voel meteen een druk op me borst. Waarom kom ik hem toch de hele tijd tegen. Ik wordt echt helemaal gek. Hoe kan ik hem nou vergeten als ik hem aldoor tegen kom bij alles wat ik doe. Ik zie hem staan met een meisje, ze ziet er leuk uit, aardig vooral. Ik wil me net omdraaien als ik zie dat hij ook net mijn kant op kijkt. Ik pak gauw een pak melk en loop weg naar de kassa. Zodra ik betaald heb loop ik de winkel uit. ‘’Hey, daar ben je weer’’ oh nee hé te laat. Ik zucht hard uit. ‘’ jaa, daar ben ik weer. Maar ik moet gaan, ik moest snel even boodschappen doen voor m’n moeder. Doei’’ zeg ik maar gauw. ‘’Nee wacht! Waarom doe je toch zo kortaf. Heb ik iets verkeerds gezegd?’’ ‘’Nee hoor er is echt niets aan de hand, maar ik moet nu wel echt gaan.’’ En weg ben ik. Oh ik voel me toch zo dom. Maar ik moet hem gewoon niet meer zien. Onder het eten zie ik m’n moeder gewoon de hele tijd kijken. Op een duur vraagt ze dan ook eindelijk of er iets is. ‘’ nee er is niets!’’ val ik boos uit. ‘’ waarom vraagt iedereen dat toch! Ik word er toch zo zat van!’’Ik ren naar boven. M’n ouders verbaast achterlatend. Eigenlijk ben ik niet echt redelijk bezig. Ik geef m’n ouders de schuld van iets terwijl zij er niets aan kunnen doen. Het is ook gewoon zo raar, dit gevoel ken ik niet maar toch neemt het me een beetje over. Ik heb er gewoon buikpijn van gekregen. Hhhh. Wat moet ik nou toch doen! Ik voel dat ik moe wordt. Als ik wakker wordt heb ik het gevoel dat ik wel drie dagen heb geslapen, ik was ook wel erg moe. Nu moet ik eerst maar eens m’n excuses aanbieden aan m’n ouders. Nadat ik dat heb gedaan en eens goed heb nagedacht, weet ik eindelijk wat ik ga doen. Ik probeer heb deze laatste twee dagen gewoon nog even te ontlopen. Dan heb ik daarna mooi een week de tijd om over hem heen te komen.
Er gaat een dag voorbij.
Ik heb hem al wel gezien, alleen het enige wat we tegen elkaar hebben gezegd is een bescheiden hoi.
Ik zorg er de hele tijd voor dat ik tijdens de les al naast iemand zit zodat hij niet naast me kan gaan zitten. Volgens mij heeft hij nu wel door wat ik daarmee bedoel.
Ook de vrijdag gaat het goed.
Het enige wat ik doe is naar hem kijken.
Eigenlijk moet ik dat ook maar niet meer doen. Aan het einde van de dag sta ik bij mijn fiets, eindelijk vrij, vakantie lekker naar m’n oom en tante zonder problemen. ‘’Iris’’ ik draai me om en zie Bert daar staan. Ik zie dat hij een soort van papier in z’n hand heeft. ‘’wil je alsjeblieft niet weglopen maar deze brief lezen? Ik weet dat je niet met me wilt praten en dat je nu het liefst hard wegloopt maar doe dit alsjeblieft, lees de brief. Misschien begrijp je me dan een beetje. Je hoeft nu niets te zeggen hoor. Ik zie je in de vakantie waarschijnlijk wel een keertje. Toch?’’ ‘’ Uhm, nou nee ik denk niet dat je me nog ziet.’’Ik zie hem een beetje verschrikt kijken. Eigenlijk kan ik daar wel een beetje om lachen. ‘’Ik ga namelijk een week naar Noord-Holland. Naar m’n oom en tante toe. ‘’Oh okee, nou doe me een lol en lees de brief als je daar bent, dan kun je er wat beter over nadenken.’’ ‘’Hhhh…’’ zucht ik ‘’Nou okee dan, zal ik doen.’’
Oooh heerlijk ik ben nu eindelijk bij m’n oom en tante. Maar waarom moest Bert die stomme brief nou weer schrijven! Ik wou zo graag even weg van alles en nu is het enige waar ik aan kan denken die stomme brief! En denk ik aan die brief, dan denk ik dus ook aan hem! Dit was niet de bedoeling. ‘’ Iris eten’’ roept m’n tante van beneden. Meer tijd heb ik dus ook niet meer om er over na te denken. Misschien is dat ook maar beter zo. Als ik de trap afloop ruik ik een heerlijke geur. Pannenkoeken lekker!
De eerste dagen was het heerlijk. Ik kon lekker doen waar ik zelf zin aan had. Lekker naar de stad een beetje rondkijken. Ik ben een keer uit eten geweest met m’n oom en tante. Heb ook kennis gemaakt met de buren. Die zijn echt ontzettend aardig. Het is nu al weer vrijdag. We gaan zo avond eten en hebben vanavond een tuinfeest bij de buren. Morgen ga ik alweer naar huis. Het gaat echt snel maar het was hier echt prachtig. Ik heb de brief de hele week maar dicht gelaten. Ik zie wel wanneer ik hem ga lezen.
Het is echt ontzettend leuk bij het tuinfeest, eindelijk de afleiding die ik nodig had. Zoveel aardige mensen, ze zijn ook allemaal heel aardig tegen mij, terwijl ze me niet eens kennen! Ik voel me zo blij van binnen, op dat ene dingetje na maar dat probeer ik nu maar een beetje weg te stoppen. Op het feest is ook een neef van de buren, hij kwam ook een weekje op bezoek. Hij is wel aardig maar niet echt mijn type we hebben wel heel veel leuke dingen gedaan samen deze week. Nu wordt hij een beetje vervelend. Hij probeert de hele tijd aan me te zitten, hij pakt m’n hand vast, streelt m’n wangen en probeerde me net al te zoenen! De enige die dat mag doen is Bert. !!!!! dacht ik dat nou echt?! Ik word gewoon rood van mezelf. Het is nog niet zo laat maar besluit nu toch maar naar bed te gaan. Morgen weer een lange reis. Ik zeg iedereen gedag en kruip in bed. Als ik er eindelijk maar toch lig, zie ik Bert’s brief liggen. Misschien wordt het dan toch tijd om hem te gaan lezen…. Hij zit netjes in een envelop verpakt. Er zitten meerdere dingen in de envelop. Een brief, een kaart en allemaal opgevouwen kleine papiertjes. Op de buitenkant van de envelop staat de volgorde hoe ik het moet lezen.
1. De brief.
2. De kaart.
3. De kleine Papiertjes.

Okee daar gaat tie dan. Ik zucht nog even diep voor ik eraan begin.

Lieve Iris,
Ik weet niet hoe ik je dit moet vertellen.
Je maakt me echt helemaal gek. Je mooie blonde haar, je prachtige groene ogen en je lieve mooie gezicht.
Toen ik je zag zitten op het strand, wist ik niet wat ik zag, ik heb me nog nooit zo gevoeld.
Ik weet dat je erg onzeker bent en dat je me nog niet kan geloven, ik hoop dat als je deze brief hebt gelezen je me wel geloofd.
Ik vind je echt te gek!
Het maakt me helemaal niets uit hoe je eruit ziet, ik vind jou leuk! Jou en niemand anders, er is niemand zoals jij.
Ik ken je nog maar net, maar ondanks dat weet ik gewoon dat er meer tussen ons is dan alleen maar vriendschap. Er kan ook nooit alleen maar vriendschap tussen ons ontstaan. Volgens mij ben jij ook niet meer helemaal jezelf. De hele tijd als ik je tegen kom dan loop je gauw een andere kant op of je doet alsof je me niet ziet. Ik word er gek van. Je laat me je hand vast houden alleen vervolgens laat je me los en zeg je kortaf ‘’doei’’ en gooi je de deur ook nog eens vlak voor m’n neus dicht voordat ik ook nog maar doei terug heb kunnen zeggen. Vertel me gewoon wat er aan de hand is. Volgens mij is er maar één reden. Volgens mij vinden we elkaar gewoon ontzettend leuk. Als je mij niet leuk vindt moet je het gewoon zeggen.
Maar jij moet nu wel echt weten én geloven dat ik van je hou! Van jou en niemand anders.

Bert.

Als ik de brief heb gelezen, stroomt er al een traan over m’n wang. Okee zucht ik diep. Dan nu de kaart.
Het is een kaart met een man en vrouw die op het strand zitten dicht tegen elkaar aan. Niet met allemaal van die hartjes en beertjes. Gelukkig maar dat vind ik ook altijd zo standaard. Als ik de kaart open sla zie ik dat hij helemaal is vol geschreven. Er staat:
Ik wil met jou naar school fietsen.
Ik wil naast jou op school zitten.
Ik wil samen met jou huiswerk maken(okee liever geen huiswerk maar met jou vind ik het goed.)
Ik wil met jou lachen.
Ik wil er voor je zijn.
Ik wil er voor je zijn met leuke dingen maar ook met minder leuke dingen.
Ik wil met jou naar de bios.
Ik wil met jou naar de stad.
Ik wil met jou op vakantie.
Ik wil met je door het bos wandelen.
Ik wil jou hand vast houden.
Ik wil naast je liggen.
Ik wil dat jij bij me bent als ik moet voetballen.
Ik wil bij jou zijn als jij moet volleyballen.
Ik wil dat jij naar me kijkt.
Ik wil dat jij naar me kijkt alsof je verliefd op me bent.
Ik wil samen met jou naar Australië.
Ik wil samen met jou naar Amerika.
Ik wil samen met jou naar Nieuw-Zeeland.
Ik wil samen met jou naar Engeland.
Ik wil samen met jou naar Curaçao.
Ik wil samen met jou naar elk mooi land van de wereld.
Ik wil graag dat jij dit ook wil en natuurlijk nog veel meer.
Ik hoop dat jij over een eeuw nog steeds bij me bent, als je me nu eindelijk gelooft.
Ik hoop dat jij voor altijd bij me bent.
Ik hoop dat jij gelooft dat ik je leuk vindt

En ooh ja!
Ik wil jou aan de hele wereld laten zien als mijn vriendin!

Ik heb een glimlach op m’n gezicht gekregen. Hij is echt gek! Wel een lieve gek.
Ik lees de kleine papiertjes nu één voor één.

Ik hou van jou.
Ik hou van jou.
Ik hou van jou.
Ik hou van je geloof me echt waar!
Ik hou van jou.
Ik hou van jou, ik hoop dat je nu lacht als je deze briefjes leest.
Ik hou van jou.
Ik hou van jou.
Ik hou van jou.
Ik hou van jou ik meen het geloof me nou!
Ik ben verliefd op jou.
Ik ben zoooooooo erg verliefd op jou!
Geloof me echt waar

Ik moet ook nog echt lachen ook. Toch weet ik ook nog niet zo goed wat ik er mee aan moet. Ik ken hem nog niet eens zo goed. Hoe weet hij nou dat hij mij leuk vindt? Wat moet ik nou doen ik ga morgen naar huis! Wat nou als ik hem tegen kom. Ik schaam me dood. Ik weet het nu al, wat een ramp zeg. Het enige wat ik de rest van de avond doe is piekeren over morgen. Uiteindelijk rond een uur of één val ik in slaap.
De volgende ochtend als ik wakker word, voel ik me raar. Ik heb niet echt slecht geslapen ofzo, maar wel erg vreemd. In één klap denk ik weer terug aan gister. Oh nee ik ga zo naar huis. Met trillende vingers knoop ik m’n broek dicht een trek een t-shirt over m’n hoofd. Ik kam m’n haren en maak me op, wat toch wel een beetje lastig gaat met een trillende mascaraborsteltje in m’n hand. Uiteindelijk ga ik naar beneden met m’n spullen. Ik zucht nog even diep. Het ontbijt staat al klaar. Tante heeft zelf croissantjes klaar gemaakt. Ik kan er niet zo van genieten. Eindelijk maar toch moet ik naar huis. Het is half 11 in de ochtend. M’n ouders komen net aanrijden. Ik krijg een dikke knuffel van m’n ouders. ‘’We hebben je toch wel een beetje gemist’’ zegt m’n moeder. Ik bedank m’n oom en tante met een dikke kus en een bos mooie bloemen. ‘’ Wom je in de volgende vakantie weer??’’ zegt m’n oom. ‘’ ik vond het wel erg gezellig zo hoor.’’ Volgt m’n tante.
We zijn alweer 2 en half uur onder weg. Nog maar een half uurtje. Ik wordt steeds zenuwachtiger. ‘’ Je ziet een beetje bleekjes’’ zegt m’n vader die in de achteruitkijk spiegel kijkt. ‘’ Hij geeft een klein kneepje in m’n knie. Oh niks aan de hand hoor, gewoon een beetje moe van het feestje van gister’’ M’n ouders blijven maar door praten over wat ik wel niet allemaal heb gemist. Iets over een leuk hotel waar ze zijn geweest. Ik wil best luisteren, alleen met Bert in m’n achterhoofd lukt het echt niet. ‘’ ooh ja, Iris voor ik het vergeet. Er kwam ook nog een jongen langs van de week. Hij vroeg wanneer je terug zou komen. Ik heb hem verteld dat je vandaag thuis zou komen om een uur of 3, ik weet alleen zijn naam niet meer. Wat was het ook.’’ Ik hoor al helemaal niets meer. Oh nee is hij bij m’n huis geweest?! Veel meer tijd om na te denken heb ik niet. We rijden de straat in en ik zie hem al zitten voor ons huis. Op het gras. NEE dit kan niet waar zijn. Het liefst zou ik nu aan het eind van de wereld zijn. Zo ver mogelijk weg van Bert. ‘’Oh de jongen zit al in onze tuin. Dat is hem, hij vroeg wanneer je terug zou komen. Volgens mij vond hij het erg belangrijk. Het is wel een leuke jongen of niet Iris’’ zegt m’n moeder terwijl ze uitstapt. Ik hoor helemaal niets meer. Ik durf de auto niet uit. Ik blijf nog een hele poos zitten. M’n ouders kijken me verbaasd aan. Bert doet verder ook niets hij blijft gewoon zitten waar hij zit. ‘’Okee we laten jullie wel even alleen’’ zegt m’n vader. Als m’n ouders eindelijk binnen zijn, zie ik Bert kijken ik blijf terug kijken in zijn prachtige ogen. Hij begint te glimlachen en eindelijk begin ik ook te lachen. Hij staat op en loopt naar me toe, ik buig m’n rode hoofd gauw naar beneden. ‘’kom uit die auto’’ zegt hij lachend. ‘’Je hoeft je echt niet meer te schamen hoor. Ik begin ook te lachen en stap uit de auto. Ineens voel ik twee warme handen om mijn gezicht heen. ‘’wa..waa….t w..aaa…t doe je.’’ Ik voel zijn adem tegen mijn wangen aan. Hij ruikt naar pepermunt. Lekker fris. In eens pakt hij me nog steviger vast dan net. Hij drukt zijn lippen op de mijne. Ik voel m’n benen niet meer. Ik begin te trillen. De vlinders duwen tegen m’n buik aan. M’n hart springt bijna uit m’n borstkas. Het is dat Bert me vast heeft… anders was het niet goed gekomen. De kus lijkt wel voor eeuwig te duren. Wat doet hij toch met me. Het voelt alsof ik zweef.
Als Bert zich uiteindelijk toch terug trekt, voel ik me helemaal blij. Ik word knalrood. ‘’Je ben best wel schattig als je bloost.’’ Zegt Bert met z’n lippen bij m’n oor. ‘’En best wel sexy’’ Ik word nog roder. Ik sla m’n armen om z’n nek. ‘’Zeg niet zulke dingen gek! Je weet niet wat je allemaal te wachten staat. Bert begint te lachen, dat zal vast wel meevallen, en er wordt toch ook altijd gezegd dat liefde alles overwint? Nou wat ik voel is onbeschrijfelijke liefde. ‘’Dat komt dan goed uit want jij hebt er namelijk voor gezorgd dat ik buikpijn krijg als ik je zie dat m’n keel word dichtgeknepen en dat m’n hart bijna m’n borstkas uitspringt.’’ ‘’haha, ik wist niet dat ik daarvoor kon zorgen.’’ Zegt hij lachend ‘’ als ik dat eerder had geweten….’’ Ik geef hem een klap. ‘’Je moet niet gaan overdrijven hé!” En dan hoor ik hem heel zachtjes bij m’n oor fluisteren. ‘’Ik hou van je.’’ ‘’Ik nog meer van jou’’ fluister ik zachtjes terug.
‘’ zal ik je dan maar aan m’n ouders voorstellen?’’ zeg ik als ik me uit zijn omhelzing los maak. ‘’ laten we dat maar doen’’ zegt hij glimlachend. Hij drukt nog een kus ergens op m’n haar wat me een gelukzalig gevoel geeft. Ik zie m’n ouders glimlachend voor het raam staan, m’n vader heeft een arm om m’n moeder heen geslagen. Als we eenmaal binnen zijn weet ik niet zo goed wat ik moet zeggen. Bert daarin tegen is erg vrij en loopt naar m’n ouders toe.

‘’Hallo, ik ben Bert, U dochter heeft mij hart gestolen.’’

Okee nu even over mij, degene die dit verhaal geschreven heeft. Ik ben een meisje die vaak een beetje in de dip zit over mezelf. Ik ben erg onzeker over mezelf en ben vaak bang dat mensen heel snel en negatief over me zullen oordelen. Ik weet ergens diep van binnen ook wel dat dit lang niet altijd waar is, gelukkig heb ik ook genoeg hele lieve echte vrienden die mij er vaak op wijzen dat ze van me houden zoals ik ben. Ook heb ik hele lieve broers en zussen en ook echt te gekke ouders bij wie ik altijd terecht kan met m’n problemen. Dit is al een enorme opluchting.
Nu even over dit verhaal. Ik hoop dat jullie dit een leuk verhaal vonden. Ik heb het geschreven omdat ik zelf in ware liefde geloof. Ik geloof dat er voor iedereen hoe iemand er ook uitziet, ware liefde bestaat. Ik geloof in het gezegde ‘’Op ieder potje past een dekseltje.’’ Zelf hoop ik dat er ook iemand op deze wereld rondloopt die voor mij bestemd is. Iemand met wie ik mijn leven kan delen. Iemand die van mij houdt zoals ik ben. Want ieder mens is UNIEK en door God geschapen. Ik vind dit alles wel een beetje heel wijs klinken, maar toch geloof ik het wel.
Voor ieder mens, dik of dun, blank of bruin, kortom voor iedereen wil ik dit meegeven! Blijf geloven in ware liefde!

Aantal keer bekeken: 10802
Waardering: 8.81 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 39 bezoekers online