Lees het verhaaltje: De rekenmachine op verhalenlezen.

De rekenmachine.

U leest om dit moment het verhaal De rekenmachine gepost door Chantalle Waltmans. Dit verhaal is gepost in de categorie spannende verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar spannende verhalen?
Categorie: spannende verhalen
Gepost door: Chantalle Waltmans
Gepost op: 2010-11-20

Verhaal:

De rekenmachine
Rik zit onderuitgezakt in zijn stoel, met zijn handen in de zakken van zijn vest. Ongeïnteresseerd veegt hij een bruine lok uit zijn gezicht. Vaag hoort hij de leraar op de achtergrond uitleg geven over de stelling van Pythagoras: “…zijde van de driehoek bestaat uit de som van de kwadraten van de korte…”. Rik zucht en draait zich om naar zijn achterbuurman. “Hee Mark, weet jij nog leuke truukjes die je kunt uithalen met een rekenmachine? Ik verveel me kapot.” Mark grijnst. “Ik heb uitgevonden hoe je kunt spieken met je rekenmachine,” fluistert hij. “En ik vertel je voor vijf euro hoe dat moet.”

“Meneer Lucassen! Zou je zo beleefd willen zijn om in elk geval te doen alsof je mijn les interessant vindt? Ik vind het nogal onbeschoft dat je met de rug naar me toe zit! Of moet ik soms op mijn kop gaan staan om jullie aandacht te krijgen? Zeg het maar hoor, ik doe het.” Rik kijkt de leraar aan en bedenkt of hij een brutaal antwoord zal geven. Meneer Bertus van wiskunde was altijd al zijn minst favoriete leraar geweest. Hij had totaal geen controle over de leerlingen, over klas H2B in het bijzonder. Rik besluit dat hij vandaag geen zin heeft in discussie en zegt: “Sorry meneer, ik zal me omdraaien.”

Shannon roept dan keihard door de klas dat ze meneer Bertus niet gelooft en dat hij echt niet op zijn kop kan staan. De rest van de klas valt haar bij, voornamelijk omdat ze de populairste van de klas is; niet zozeer omdat ze vinden dat ze gelijk heeft. Er ontstaat voor meneer Bertus nu een hele penibele situatie. ‘Als ik op mijn kop ga staan,’ bedenkt hij, ‘sta ik voor gek en zullen de leerlingen steeds meer van me verwachten. Doe ik het niet, dan vinden ze me zwak en blijf ik het lachtertje onder de leraren. Wat moet ik nu doen? Is de les nog niet voorbij?’ Een beetje angstvallig kijkt Ben Bertus naar de klok. ‘Nog 8 minuten. Ik haal het niet om het zo lang uit te stellen.’

Ondertussen is lokaal 322 veranderd in één grote chaotische bende. Ben buigt grimmig de plastic lineaal in zijn handen. Dan slaat hij er keihard mee op de lessenaar. Pets! Doodse stilte in het lokaal. Voorzichtig draaien de leerlingen zich weer met hun gezicht naar het bord. Dit zijn ze niet gewend van meneer Bertus. “Zo!” roept hij door de klas. “Jullie denken dat ik het niet doe? Laat ik jullie dit zeggen: als jullie je tijdens de volgende les allemaal gedragen, ga ik aan het einde van de les op mijn kop staan. Deal?” De leerlingen fluisteren met elkaar, ze weten niet of hij zich aan zijn woord houdt. “Hebben we een deal?” vraagt Ben nog eens. In de klas klinkt wat instemmend gemompel. “Mooi,” zegt hij, “Afgesproken.” De bel gaat en klas H2B stormt naar buiten.

Mark tikt Rik op zijn rug. “Hee man, zal ik je vertellen hoe je moet spieken met die rekenmachine van je?” Ondertussen is hij in zijn rugzak aan het rammelen, op zoek naar zijn lunchpakketje. Rik kijkt hem schattend aan. “Werkt dat echt? Word ik dan niet betrapt? Ik kan me niet nog een slecht cijfer veroorloven, dan blijf ik straks zitten.” Mark pakt hem bij zijn arm en loodst hem mee naar een rustig trappenhuis. “Kom hier, ik leg het je uit.”

Ze gaan zitten op de derde tree van de trap en Mark pakt zijn rekenmachine. “Kijk, je hebt die grafische rekenmachines. Daar kun je dingen in typen, een soort programmaatjes. Kijk, hierzo. Als je nou handig bent, type je die hele zooi in je rekenmachine. Dan hoef je dat stomme geneuzel over Pyto…-nogwat niet in dat koppie van je te stampen. Je kunt het ook op je computer typen en met een USB-kabel overzetten. Handig he?” Mark kijkt Rik triomfantelijk aan. “Eh… en valt het dan niet op als je op je rekenmachine aan het lezen bent?” “Nee hoor,” zegt Mark, “je moet gewoon zorgen dat het lijkt alsof je wat uitrekent. Wat denk je? Volgende les uitproberen?” Rik knikt.

Gespannen loopt klas H2B lokaal 322 op donderdag weer binnen. Vandaag geeft meneer Bertus een toets over hoofdstuk 4. Rik en Mark hebben allebei hun rekenmachine volgepropt met formules en leerstof. Als iedereen op zijn plek zit, maant Ben Bertus de klas tot stilte. Dat kost hem enige moeite, omdat de leerlingen niet de minste interesse in hem tonen. Uiteindelijk wordt het rustig en deelt hij de blaadjes uit. “Denk erom,” roept hij, “wie spiekt, krijgt een één, krijgt strafwerk en krijgt een preek! Laat me je niet betrappen!” Mark trekt een ondeugend gezicht en fluistert bijna onhoorbaar: “We zullen zorgen dat we niet betrapt worden.”

Tijdens de toets kijkt Rik regelmatig op zijn rekenmachine en hij heeft er alle vertrouwen in dat hij deze keer een goed cijfer gaat halen. Wat hij niet in de gaten heeft, is dat meneer Bertus stilletjes achter hem is komen staan en over zijn schouder meekijkt. ‘Gelukkig heb ik nog goede ogen,’ denkt hij. Dan trekt hij abrupt de rekenmachine uit de handen van Rik, die zich verschrikt omdraait. “Ja jongeman, daar kom je niet mee weg. Leg je proefwerk op mijn bureau, je hebt een één.”

Ben draait zich om. Mark grijpt het proefwerk van Rik, krabbelt er een scheldwoord op en verfrommelt het tot een prop. Dan gooit hij snel de prop tegen de achterkant van het hoofd van meneer Bertus. Die draait zich verrassend snel om en kijkt woest, nee, bijna manisch uit zijn ogen. Hij bukt zich om de prop op te rapen terwijl hij tegen Rik gilt dat dit hem duur komt te staan. Rik komt niet verder dan wat gestotter als verweer en kijkt vragend naar Mark. Die grijnst alleen maar terug.

Dan leest Ben Bertus wat er op het verfrommelde proefwerk is geschreven. Zijn gezicht lijkt letterlijk op te zwellen van onbeschrijflijke woede en de leraar loopt paars aan bij het zien van het scheldwoord. Dan verandert de woede in machteloosheid, verdriet en een drang om met alles te gooien wat binnen handbereik ligt. De leerlingen beginnen te lachen, omdat er intussen tranen in de ogen van meneer Bertus staan. “Ben Bertus is een baby, BB is een baby, BB is een baby…” klinkt er door de klas. Rik staat nog steeds doodstil in het midden van de klas met zijn handen gespannen langs zijn zij, nog steeds geschokt door wat er zo plotseling gebeurde en door de woede van de leraar.

Er knapt iets in het hoofd van Ben. Hij krijgt een rode waas voor zijn ogen en even lijkt het alsof hij gaat vallen. Dan heft hij zijn hand op, terwijl hij de rekenmachine van Rik nog vast heeft, en stort zich boven op Rik. Hij slaat en schopt hem, terwijl de leerlingen van schrik stoppen met lachen, doodstil worden en na een paar tellen beginnen te gillen. Zodra er bloed uit het hoofd van Rik begint te stromen, laat Ben de rekenmachine uit zijn hand vallen. Hij staat snel op en kijkt met wijdopen ogen van de adrenaline om zich heen. De leraar rent de klas uit met het bloed nog aan zijn handen en op zijn shirt, de klas verbouwereerd, geschokt en doodstil achterlatend.

Aantal keer bekeken: 3422
Waardering: 4.63 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 318 bezoekers online