Lees het verhaaltje: De spookvilla op verhalenlezen.

De spookvilla.

U leest om dit moment het verhaal De spookvilla gepost door A. Noniem. Dit verhaal is gepost in de categorie spannende verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar spannende verhalen?
Categorie: spannende verhalen
Gepost door: A. Noniem
Gepost op: 2009-7-21

Verhaal:

De spookvilla
De spookvilla
Ergens midden in een groot, donker bos staat een villa. Er heeft vroeger een rijke graaf gewoond die bezeten was door een boze geest. Hij haatte het als er mensen over zijn landgoed liepen of als er kinderen op zijn landgoed speelden. Hij joeg ze altijd weg. En de spullen die ze tijdens hun vlucht laten vallen of gewoon vergeten
neemt de graaf altijd in beslag. Toen de graaf stierf werd zijn villa bewoond door een pas getrouwd echtpaar. Dit echtpaar bleef echter niet lang in de villa wonen. Een week na hun intrekking in de villa kwam de man luid schreeuwend het politiebureau binnen rennen. Hierna kwam ook zijn vrouw luid gillen binnen rennen. De politie had de grootste moeite met hun te kalmeren. Toen het echtpaar tenslotte gekalmeerd was begon de man te vertellen: 'Wij werden midden in de nacht wakker van een vreselijk gepiep en gekraak. Toen plotseling de deur van onze slaapkamer openging. Of het de wind was geweest weet ik niet. Maar toen opeens hoorden wij een ijselijke kreet die ons deed rillen van angst. Hierna volgden er dreunende stappen op de trap. Het werd ons beiden te machtig. En als verschrikte beesten renden wij de trap af. De hal door naar de voordeur. Toen zijn wij allebei schreeuwend en gillend naar de stad terug gerend. De rest weet u.' 'Hmm' de commissaris van de politie dacht eens diep na. 'Ik denk' begon hij 'dat de geest van de graaf er nog steeds rond dwaalt. En zelfs nu nog jaagt hij de mensen de stuipen op het lijf.' 'Zeg dat wel!' antwoordde de man. Plotseling zei de commissaris: 'Ik vraag me af wat die graaf bezielde. Waarom jaagt hij mensen zelfs na zijn dood nog de stuipen op het lijf? En het belangrijkste is: om welke reden? Het is een groot raadsel. En dat raadsel gaan wij oplossen.' De commissaris klonk heel vastbesloten. 'Moeten wij ook meehelpen met het oplossen van dit raadsel?' vroeg de man een beetje angstig. 'Dat kan ik nog niet zeggen' antwoordde de commissaris' ik moet eerst zien uit te vinden om welke reden de graaf mensen de stuipen op het lijf joeg.' Met deze woorden begaf hij zich naar de bibliotheek in de stad. Daar zocht hij naar boeken over het bestaan van de graaf. Hij zocht op de afdeling: oude verhalen. Op die afdeling pakte de commissaris een boek. Deze zat een beetje klem. Waardoor de commissaris moest trekken om het uit de boekenkast te krijgen. Plotseling liet het boek los. Het viel vlak voor de schoenen van de commissaris. Door het plotselinge loslaten van het boek. Viel er ook een ander boek naar beneden. Deze viel echter op het hoofd van de commissaris. Het was niet echt een licht gewicht. Dus hield hij er een pijnlijke bult op na. 'Graaf valkenburch' stond er op het boek. 'Dat is de naam van de bezeten graaf die de villa bewoond heeft' dacht de commissaris. Hij ging aan een van de leestafels zitten en begon te lezen. Het was al vier uur 's middags toen hij het boek uit had. 'Nu weet ik om welke reden hij de mensen de stuipen op het lijf joeg' zei de commissaris. Hij ging weer terug naar het politiebureau om daar een plan te maken. Een uurtje later had hij een kant en klaar plan bedacht. Hij zal zelf een paar dagen in de villa verblijven. Als dan de geest van de graaf komt om hem de stuipen op het lijf te jagen zal de commissaris hem bestrijden met zij eigen wapens. De volgende dag nam de commissaris zijn intrek in de villa. Toen hij de sleutel in het slot stak had hij het gevoel dat iemand hem begluurde. 'Haha' dacht hij 'die ouwe graaf houdt me scherp in de gaten. Hij wilt vast toeslaan op het juiste moment. Dan komt hij bedrogen uit.' Het duurde niet lang voordat de graaf toesloeg. Geen twee dagen later werd de commissaris midden in de nacht wakker van gepiep en gekraak. De deur ging open. Maar nog voordat de deur open ging was de commissaris uit bed gesprongen. En had hij zich verstopt achter het gordijn. Hij zag hoe de deur open ging. Hij hoorde een ijselijke kreet. Toen hoorde hij dreunende stappen op de trap. Een tijdje later zag hij een witte schim die zweefde naar het bed waar de commissaris allemaal kussens onder de deken had gestopt. Zo leek het net alsof hij er nog in lag. Toen sloeg de schim een ijselijke kreet. Er gebeurde niks. Opnieuw sloeg de schim een ijselijke kreet. En opnieuw had het geen uitwerking. 'Nu is mijn beurt' dacht de commissaris. En hij gaf een angstaanjagende schreeuw: 'Iiioooowwaaahh!' Toen begon de commissaris te stampen op de grond. Even was het stil. Toen verdween de schim om nooit meer terug te komen. Lachend kwam de commissaris achter het gordijn vandaan. 'Ziezo' dacht hij 'van hem zullen we geen last meer hebben.' En daarmee sluit ik dit verhaal.

Aantal keer bekeken: 3814
Waardering: 7.44 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 342 bezoekers online