Lees het verhaaltje: De verboden liefde. op verhalenlezen.

De verboden liefde..

U leest om dit moment het verhaal De verboden liefde. gepost door fh. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: fh
Gepost op: 2010-7-14

Verhaal:

De verboden liefde.
Verboden liefde

Ze zag hem kijken. Maar ze probeerde niet terug te kijken. Ze wist wat haar ouders vonden van buitenlanders. En ze wist ook wat buitenlanders van Nederlandse meisjes vinden. Maar de neiging om toch te kijken, was groot. En voor ze het wist, keek ze hem aan. Hun ogen kruisden elkaar. Alletwee tegelijk, keken ze snel weer weg. 'TRING', de bel ging. Ze pakte haar spullen, en liep uit het klaslokaal. Eindelijk was de dag voorbij! Ze ging naar haar kluisje. En tot haar grote verbazing, had hij ook een kluisje, precies bij haar. Maar ze deed net alsof ze hem niet zag. Ze pakte haar huiswerk, voor de rest van de week. Maar ze probeerde zo langzaam mogelijk weg te gaan, want ze wou wel is wat meer van hem weten. Ze keek naar hem. En tot haar grote verbazing keek hij terug. Het leek wel alsof het uren duurde. De eerste die het oog contact verbrak was hij. Tot haar grote teleurstelling ging hij weg, zonder wat te zeggen. Daarom deed ze snel haar boeken in haar tas, en haar kluisje dicht, en haar jas aan. Zo snel als ze kon rende ze achter hem aan. En tot grote schrik, riep ze: "Wacht even!". De jongen keek haar aan. Ze ging naast hem lopen. "Hoezo?", vraagt de jongen. "Uhm, ik wou weten of...", wat moest ze zeggen? Ze wist niet of ze wel met hem wou praten. Ze wist niet of ze wel met een buitenlandse jongen wou, want de meeste van hun waren nou niet bepaald sociaal. Maar ze wist ook, dat er ook sociale buitenlanders waren. Maar hoe wist ze, of hij een sociale buitenlander was? "Ach, ik wou weten of we nog huiswerk hadden voor maandag." Vol teleurstelling keek hij haar aan. En snel keek hij de andere kant op."Volgens mij niet.", antwoordde hij. En snel liep hij weg. Ze keek hem achterna. Zag ze nou een blik van teleurstelling in zijn ogen? Ze wist het niet.

"Over 5 minuten gaan we eten!", riep haar moeder. Ze zat op haar bed. Ze keek uit het raam. Ze moest nog steeds denken aan die jongen. Hij had iets, een bepaalde blik, een bepaalde uitstraling. Iets aparts. Maarja, misschien lijkt dat maar zo. Maar zodra ze naar hem kijkt ziet, en voelt ze dat. Misschien moet ze het gewoon een kans geven.

De volgende ochtend op school, zag ze hem lopen. Helemaal alleen. Dit was haar kans! Ze liep naar hem toe en zei: "Heej!". Hij keek haar verbaasd aan. "Ik wou nog even wat zeggen, ik wou namelijk gister helemaal niet vragen wat het huiswerk voor maandag was. Maar ik wou vragen, of je misschien een keer met me naar de bioscoop wou.", zijn blije, maar toch ook verbaasde blik, verbaasde haar. "Uhm, ik weet het niet.", antwoordde hij. Een steek van teleurstelling ging door haar heen. "Naja, als je het niet wilt, moet je het gewoon zeggen!", het kwam er harder uit dan ze bedoelde. Hij keer haar aan, en antwoordde:"Dat is het niet, maar het lijkt me niet zo'n goed idee, ik denk namelijk niet dat mijn ouders dat goed zullen vinden.", Precies het antwoordt wat ze verwachtte. "Maar je lijkt me echt een hele leuke meid!", zei hij blozend. Ze keek verbaasd op van zijn reactie. Ze had niet verwacht dat hij dat vond, en evenmin, dat hij zoiets zou zeggen. Zou hij haar dan toch leuk vinden? "Maar, als je me leuk vindt, dan kunnen we het toch gewoon proberen? Misschien in het geheim ofzo? Want mijn ouders vinden het ook niet goed.", antwoordde ze. "Oke,ik denk wel dat, dat het beste is ja!", Zei hij.

3 maanden later

Ze zat op haar kamer. Ze dacht na. Ze was best tevreden over de laatste tijd. Ze is vrolijker, en haalt betere cijfers. Maar dat is ook logisch, als je verkering hebt met een leuke en lieve jongen. Maar één ding zit haar toch dwars. Haar ouders weten niks, over haar relatie met de Marokkaanse jongen. En ze vondt het niet fijn, dat ze iets moet verbergen voor haar eigen ouders. 'TIK', ze hoorde iets tegen het raam gaan. Ze keek verbaasd, en loopt naar het raam toe. Ze deed het raam open, en keek naar buiten. Ze zag haar vriendje beneden staan. Verrast rende ze naar beneden. Ze deed de voordeur open. "Heej!", zei ze. En ze omhelsde hem. Hij beantwoordde haar groet, met een kus op haar voorhoofd. "Zijn je ouders er?", vroeg hij. "Ja, ze zijn er wel, maar als we zachtjes doen, horen ze niks!", antwoordde ze. Hij kwam naar binnen. Zachtjes deed ze de deur dicht. Langzaam, en zo stil mogelijk, liepen ze naar boven. Ze liepen haar kamer binnen. Hij ging zitten op haar bed, en zij op haar bureaustoel. Ze keken elkaar aan. Een vonk sprong over. En tot hun grote verbazing, liepen ze naar elkaar toe, en begonnen te zoenen. Maar tot hun grote schrik, hoorden ze iemand de trap opkomen. "Vlug!", riep ze. "In de kast!", en snel rende hij naar de kast toe. Ze deed hem dicht, en ging snel op bed liggen, met haar dagboek. Zodat het net leek alsof ze in haar dagboek aan het schrijven was. 'KLOP KLOP', klonk het op haar deur. En haar moeder kwam binnen. "Hai mam!", zei ze. "Hoi lieverd.", antwoordde haar moeder. Haar moeder liep naar het raam toe. Haar moeder keek naar buiten, en deed het raam goed dicht. "Hoorde je dat daarnet niet? Net alsof iemand iets tegen het raam gooide.", zei haar moeder. "Uhm, nee, ik heb niks gehoord.", antwoordde ze snel. "O, nou oke!Maar zekerheid boven alles!", Zei haar moeder. "Nou dag schat!", en haar moeder liep naar haar toe, en gaf haar een kus. "Dag mam!", zei ze. En haar moeder liep de kamer uit. Ze liep snel naar de kast toe, en deed hem open. "Pff, best wel heet in die kast!", en hij lachte. En ze keken elkaar aan. "Ik denk dat ik maar moet gaan!Dalijk worden m'n ouders nog ongerust.", En hij gaf haar een kus op haar mond. Ze keek gelukkig naar hem, want zo voelde ze zich ook. Zachtjes liepen ze naar beneden. Ze opende de deur, en net toen hij naar buiten wou lopen, kwam haar vader er aan. In een schok, stond ze stil. Haar hart klopte in haar keel. Wat moest ze doen? Haar vader keek haar niet eens aan, maar wel haar vriendje. Ze keek in haar vaders ogen, die totaal geen blijdschap, of liefde toonden. En toen keek ze naar haar vriendje. Zijn ogen zagen er geschrokken uit. Wat moest ze zeggen? Maar daar zorgde haar vader al voor, "Wat heeft dit te betekenen?", vroeg hij. De brok in haar keel wou maar niet weg. Als verstijfd stond ze daar, ze had de neiging om heel hard te gaan schreeuwen en huilen, maar wat hat dat voor zin?
"Nou?", vroeg haar vader. Zou ze hem de waarheid kunnen vertellen? Ze wou het graag, maar wat als haar vader niet zou reageren zoals ze wilt? "Uhm, hij is mijn vriendje!", ze schrok van haar reactie. En ze kon zien aan haar vader's gezicht, dat die ook schrok. "Je vriendje? Bedoel je dat, dat je vriendje is?", met afschuw keek hij haar vriendje aan. "Ja pap.", antwoordde ze zo kalm mogelijk. Toen was het stil. Ze kon zien aan haar vader's gezicht, dat hij niet wist wat hij moest zeggen. "Het spijt me meneer, maar ik hou van u dochter! Echt waar! Ik begrijp het best, als u liever niet wilt dat we verkering hebben, maar u moet weten, dat ik niet zoals de meeste Marokkanen ben! Ik ben alleen de dupe, omdat andere het verpesten!", zei haar vriendje. Haar vader keek hem aan. "Het is laat, ik denk dat je naar huis moet!", zei haar vader. En toen keek haar vader haar aan en zei: "En jij en ik, gaan is even goed praten!". En hij liep weer weg, naar de woonkamer. Ze keek haar vriendje aan. Ze zeiden niks. Maar bang waren ze wel, wat als ze geen verkering meer met elkaar mochten? Dan zouden ze niet meer stiekem verkering kunnen hebben. "Doeg.", zei hij. "Doei.", zei ze terug. En hij liep weg. Ze deed de deur dicht. De angst was overweldigend. "Alsjeblieft, laat hem niet boos zijn!", zei ze in zichzelf. En ze liep naar binnen...

2 dagen later

"En wat zei je vader?", vroeg hij. Ze keek hem aan. "Hij was boos, vooral omdat ik gelogen had, en hij wou liever niet dat ik met jou verkering heb, maar ik moet het zelf weten zei m'n vader.", antwoordde ze. "Nou, dat is beter dan mijn ouders.", zei hij. Geschrokken keek ze hem aan. "Heb je het je ouders vertelt?",vroeg ze. "Ja.", antwoordde hij. "O, en? Wat zeiden ze?", vroeg ze. "Ze zeiden, dat het tegen ons geloof was, en dat ik niet met een Nederlands meisje mocht. Bij onze cultuur is het de traditie, dat een Marokkaanse man, met een Marokkaanse vrouw moet trouwen.", Zei hij. Ze keek hem aan. Ze kon wel janken, wat als ze nou geen verkering meer hebben? Wat moet ze dan? "O, betekent dit, dat we geen verkering meer hebben?", vroeg ze bedroefd. "Ik denk dat, dat wel het beste is ja.", antwoordde hij. Hij gaf haar een kus op haar voorhoofd, en zei: "Maar dat betekent niet, dat ik niet van je hou! En ik zal je nooit vergeten, want een meisje zoals jij, is een bijzonder meisje!". De tranen sprongen in haar ogen. "Het spijt me!Maar je moet niet huilen, binnenkort krijg je een heel leuk vriendje, echt waar! Nog leuker dan ik!", en hij lachtte. Ze moest lachen. Maar van binnen moest ze huilen. Waarom moest haar dit nou weer overkomen? "Blijven we nog wel vrienden?", vroeg ze. "Ik denk dat het beter is van niet, want dan blijven we op elkaar verliefd.", antwoordde hij bedroefd. "Ik kan beter gaan.", en hij liep weg. NEEE!!!!Galmde het in haar hoofd, waarom moest juist zij, liefdesverdriet hebben. Sommige mensen zeggen, dat jonge mensen, niet 'echt' verliefd zijn, nou wel dus, dacht ze bij haar zelf. Ze keek naar de lucht. Waarom konden ze niet bij elkaar blijven? En ze liep naar huis. Haar tranen rolden over haar wangen, maar het maakte haar niks uit, zoals hij zei, het komt wel goed, ze krijgt heus nog wel een vriendje. En ze keek nog een keer naar de lucht. Één ding wist ze zeker, vanaf nu zou alles anders worden.

Het verhaal hierboven, is niet echt gebeurd. Maar ik heb het geschreven, omdat ik me verveelde:P:);)

Aantal keer bekeken: 6665
Waardering: 7.02 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 163 bezoekers online