Lees het verhaaltje: De vijf meiden. op verhalenlezen.

De vijf meiden..

U leest om dit moment het verhaal De vijf meiden. gepost door Margriet Emongo. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: Margriet Emongo
Gepost op: 2009-8-25

Verhaal:

De vijf meiden.
“Meester, de jongens zitten weer vervelend te doen!”riep Marieke. Meester Jaap liep naar het volleybalveldje toe, waar gewoonlijk groep acht van de school Flierewiet een vuurtje stonden te maken. “Wat is er nu weer aan de hand, kunnen die jongens weer is een keer normaal”grinnikte de meester. “Het is heus niet zo lollig hoor meester!”Dat was Ellemijn die dat riep terwijl ze een arm om Iris had geslagen. Een paar dagen geleden was Iris bij hen op school gekomen, ze kwamen uit Nederland en praatte met een zachte (g), daar werd ze door de klas mee gepest. Alleen Ellemijn had het voor haar opgenomen en sinds die dagen waren ze de beste vriendinnen. Gelukkig waren de andere meiden er onderhand ook al aan gewend, alleen de jongens konden het af en toe niet laten om haar te plagen. Nu zat Iris op de grond met haar handen op haar hoofd. Meester Jaap liep snel naar haar toe. Wat is er aan de hand?" vroeg hij bezorgd. " De jongens begonnen me weer eens te pesten, en daarna gaf één van de jongens me ook nog een klap op mijn hoofd," snikte ze. " De jongens begonnen me te pesten en. " De jongens begonnen me weer eens te pesten, en daarna gaf één van de jongens me ook nog een klap op mijn hoofd," snikte ze. " De jongens begonnen me te pesten deed peter na met een superzachte (g) en een pesterig stemmetje. Alle jongens moesten lachen. “NU IS HET GENOEG!”riep de meester boos. “Ik denk dat we eens met ze alle er eens over moeten praten want dit kan zo niet langer,”vond de meester. “De pauze is inmiddels afgelopen dus ga allemaal maar naar binnen!”

Even later zaten ze in een grote kring in de klas. “Het zijn toch de jongens hé die jou plagen?”vroeg de meester. “Ja meester” zei Iris met een bang stemmetje. "Mooi zo. Ik snap dat jullie haar in het begin even gingen plagen. Gelukkig kon ze daar om lachen, maar sinds vorige week kan er nog geen dag voorbij gaan of jullie pesten haar. En pesten doet pijn, niet van buiten, nee. . van binnen, en dat doet nog veel meer pijn dan slaan of schoppen. O ja wie gaf haar ook al weer daar buiten een klap op haar hoofd?" Hij keek de jongens een voor een doordringend aan. Aarzelend stak Henk zijn vinger omhoog. " Het verbaast me nog Henk dat je het zelf zeg. Een vraag, Henk al jij nu naar Nederland of een andere land zou verhuizen en je moest daar naar school, hoe zou jij het dan vinden als iedereen je ging pesten en slaan, alleen maar omdat je iets anders praat?" "Niet leuk natuurlijk," mompelde hij. " En de andere jongens, hoe zouden jullie dat vinden?" "Ik zou het ook niet leuk vinden meester," zei Mark. Er klonk een instemmend gemompel van de andere jongens. " Gelukkig dan zijn we het daar over eens. Maar wat ik niet snap is waarom jullie dat dan wel bij Iris doen. " "Ik weet het niet meester…. " "Zullen we dan maar zeggen dat het weer goed is?" , stelde de meester voor. " Best hoor, goed," mompelden een paar kinderen. " Vindt iedereen dat een goed idee?" Iedereen knikte. " Bied dan nu allemaal maar je excuus aan dan hebben we het er niet meer over. "Martin was de eerste die dat deed. " Sorry Iris," zei hij daarna liep hij weer snel naar zijn plaats. Toen kwam Mark, en daarna de rest van de jongens. Meester Jaap wou al bijna weer met de les beginnen toen Ellemijn verontwaardigd riep: "Henk heeft nog niks gezegd meester!" "Nou Henk schiet even op ik wil met de les beginnen. " "Ik heb geen zin om sorry te zeggen. " "Doe even niet zo kinderachtig Henk en zeg even sorry. " In de klas was het verder doodstil alleen de stemmen van de meester en Henk waren te horen. " Ik zeg toch dat ik dat niet doe!" "En waarom doe je dat dan niet?" vroeg de meester. " Omdat ze een stomme griet is. " "Nu zeg je sorry, anders kun je vertrekken en hoef ik jou vandaag en morgen niet meer op school te zien!" riep de meester kwaad. Henk schrok van de uitbarsting van de meester, maar zei: "Dan rot ik toch lekker op!" Hij zette zijn stoel op de tafel en liep naar de deur. Daar bleef hij staan alsof hij hoopte dat de meester hem terug zou roepen, maar de meester hield zijn mond. Toen smeet hij de deur achter zich dicht en rende de school uit. Even was het doodstil in de klas…Opeens riep Hans de vriend van Henk: "Ik ga achter hem aan!" "Wacht ik ga met je mee!" riep Victor. Ze stonden op en renden snel de klas uit. " Henk is echt gek geworden," mompelde de meester. " Ik moet binnenkort eens een hartig woordje met hem spreken. " "Waarom ben je zo stil Iris?" vroeg Ellemijn, die naast haar zat. " Ik snap iets niet. " "En wat dan wel niet?" "Ik snap niet waarom Henk zo doet, er moet hem iets dwars zitten. " "Hoezo, dat dan weer, ik snap niet dat je daar nu aan denkt, hij pest jou, en jij maakt je zorgen om hem. " "Ik denk dat er ergens iets gebeurd is waar hij mee zit, en dat hij daarom zo gek doet," ging Iris onverstoorbaar door. Intussen luisterden de anderen naar Iris. " Ik denk dat je gelijk hebt!" riep de meester. Toen kwamen Hans en Victor weer de klas in. " We konden hem niet vinden meester. " "Hoe kan dat nou! Zijn jullie ook bij zijn huis geweest?" "Ja, meester, de vader van Henk was alleen thuis, en hij zei dat hij ging zoeken en dat wij maar weer naar school moesten gaan. Zo gauw hij hem had gevonden zou hij naar school bellen. " "Dat wordt dus maar afwachten dan," zuchtte de meester. " Het is nu kwart voor twaalf, een beetje vroeg, maar als jullie stil zijn mogen jullie zachtjes jullie jas pakken, en naar huis gaan, maar heel voorzichtig hoor anders horen de andere klassen jullie en dan zal er wat voor mij zwaaien. " "Cool meester!" riep Karel. " Tot vanmiddag hè kids!" Ze slopen de klas uit, pakten hun jas en kropen door de gang naar de deur. " Zullen we samen naar huis lopen?" stelde Iris voor aan Ellemijn. " Ik kan niet want mijn moeder haalt me zo op met de auto," zei Ellemijn spijtig. " Maar misschien mag je wel meerijden je woont toch dicht bij ons. We moeten nog wel even wachten, omdat we zo vroeg uit zijn. " "Denk je dat je moeder het wel goed vind?" "Vast wel, hé daar komt ze al aan, kom op rennen! Hoi mams!" hijgde ze. " Hoi meiden, hoe was het op school?" "Goed hoor mams, mag Iris trouwens meerijden?" "Natuurlijk, stappen jullie maar in. " "Mam, weet je wat er is gebeurd op school?" "Nee, hoezo dan?" "Henk hè, je weet wel wie dat is toch?" "Ja, ja volgens mij heb je daar wel eens iets over gezegd, dat was toch die pestkop, zoals jij zei?" "Klopt, nou hij deed dus weer heel vervelend, en toen zei de meester dat we er in de klas eens over moesten praten. Nou dat hebben we dus gedaan, en toen moest iedereen zijn excuus aanbieden, ze wouden het zelf ook hoor. Alleen Henk wou dat niet, en toen is hij weg gelopen. Hans en Victor zijn er achter aan gegaan, maar ze konden hem niet vinden. " "Dat is dan niet zo mooi," antwoordde moeder. " Nee, en de vader van Henk zou verder gaan zoeken, en zo gauw hij hem had gevonden zou hij naar de school bellen. " "Dat word dan afwachten," zei moeder. " Dat zei de meester ook al mam, en daarom mochten we ook eerder naar huis. " "Ja, dat had ik al gemerkt, want ik was om tien voor twaalf al op school, en toen was alleen jullie klas al buiten. " "Waarom rij je zo om mam?" "Omdat ik nog even wat bij mijn werk op moet halen, wat ik vergeten ben. " De moeder van Ellemijn parkeerde de auto langs de weg. " Wachten jullie maar even in de auto, ik ben er zo weer. " "Oké mam, maar dan ga ik wel even op de stoeprand zitten, want in de auto is het bloedheet. " "Vooruit dan maar, maar pas op voor de auto's. " Ze stapten de auto uit. " Tot zo dames!" Ze gingen op de stoeprand zitten, en keken naar het verkeer dat over de weg langs hen heen raasde. " Hé dat lijkt Henk wel," riep Ellemijn. " Hé ja je hebt gelijk! Henk, Henk!" "Stil joh, straks dan ziet die ons, en wedden dat hij dan weg rent, en als je pech hebt ook nog over de drukke weg. " "Ja daar heb je gelijk in, maar hoe krijgen we hem dan zo ver dat hij naar ons toe komt?" "Ik weet het niet, maar misschien weet je moeder het?" hoopte Iris. " We kunnen het altijd vragen, misschien weet ze wel wat. Daar komt ze al aan. Mam!" riep Ellemijn, "kijk daar aan de overkant van de weg loopt Henk. " "Weet je het zeker?" "Heel zeker mam. " "We kunnen de vader van Henk wel even bellen, om te zeggen dat zijn zoon hier is. " "Weet je zijn mobiele telefoonnummer dan?" "Ja, even kijken hoor volgens mij was het 28536 421370. " Ze pakte haar mobiele telefoon uit haar zak en toetste het nummer in. " Met Karel van Venen?…. Hoi Karel met Aukje. " "Je klinkt ernstig, is er wat aan de hand?" "Ja, we hebben je zoon gezien. " "Waar?!" "Weet je waar de Rijksweg is? Als je bij het eerste kruispunt rechtsaf gaat, kom je bij de winkel Korenburg, daar tegen over aan de andere kant van de weg loopt hij. Ik ben nu bij de Korenburg, dus ik hou hem wel in de gaten. " "Oké, alvast hartstikke bedankt, en ik zie je zo. Doei!" "En?" "Wat en?" "Nou komt ie er aan?" "Ja, maar wij moeten hem in de gaten houden, maar hij mag ons niet zien. Hé hij gaat daar op dat bankje zitten, en het lijkt net of hij huilt. " "Mam, mogen wij even op de hoek van de straat kijken of de vader van Henk er al aan komt?" "Vooruit dan, maar voorzichtig hoor, en niet te lang weg blijven. " "Ga je mee Iris?" "Is goed. " Ze stonden op en liepen weg. " Hoe kan Henk hier helemaal heen gelopen zijn? Het is toch dik anderhalf uur lopen. " "Lopend wel ja. " "Hoe bedoel je, lopend wel ja. " "Nou ja, het kan natuurlijk altijd dat hij met iemand mee is gereden. " "Ja, maar waarom zou hij dan precies hier willen gaan zitten?" "Misschien denkt hij aan iemand, en heeft hij hier zijn herinneringen verborgen, om maar zo te zeggen. " Intussen waren ze bij de hoek aangekomen. " Ik zie hem nog niet," zuchtte Iris. " Ik ook niet. " Ze wachtten nog even, maar toen draaiden ze zich maar om en liepen terug. Opeens hoorden ze getoeter. Ze draaiden zich om. " Hé daar is hij!" "Zo zaten jullie al op me te wachten?" vroeg Karel. " Beetje wel ja," zei Ellemijn. De vader van Henk reed langzaam met hen mee naar de plek waar de moeder van Ellemijn stond te wachten. " Hoi Karel, kijk daar zit hij. " "Alweer, hij zit daar de laatste weken nogal vaak. " "Waarom was je hier dan niet eerder gaan kijken?" "Ik had niet gedacht dat hij hier helemaal heen zou gaan lopen. " "Weet je dan waarom hij hier zo vaak zit?" "Ja, ik denk het wel, het is denk ik om zijn moeder. " "Hoezo dan?" "Ze is weggelopen, en dat is vandaag precies een half jaar geleden. " "Mag ik weten waarom, offe…. " "Ja, dat mag wel, het was op een dinsdag. Ik was Henk gaan ophalen van school. Toen we thuis kwamen lag er een briefje op tafel, ik heb het altijd bij me, kijk maar. "

Lieve Henk en Karel Ik heb mijn spullen gepakt, en ben weggegaan. Ik kan het hier niet meer aan. Ik heb het geprobeerd, maar mijn hoofdpijn word steeds erger, de medicijnen die ik heb werken niet. Ik ga nu naar een ander land, met het vliegtuig. Kom me asjeblieft niet achter na. Ik heb lang nagedacht voor deze beslissing, maar het is het beste. Ik hoop dat ze me in een ander land wél beter kunnen maken. Zo niet, dan reis ik voor mijn part de hele wereld rond, totdat het gelukt is. Als het gelukt is, kom ik terug. Daar kun je van op aan. Sorry, dat ik het niet gewoon kan zeggen, maar ik ben bang, dat het me dan allemaal te veel word. Veel liefs, en sterkte Je moeder, en je vrouw

"Heb je na die tijd nooit meer iets van haar gehoord?" "Eén keer hebben we een brief van haar gehad, die was uit Italië, kijk die heb ik ook nog bij me. " "Mag ik hem eens lezen?" "Jawel kijk maar. "

Lieve Henk en Karel Ik ben nu in Italië, de medicijnen zijn nergens goed genoeg. Ik hoop dat ze in Italië wel goeie medicijnen hebben. Als dat zo is, kom ik daarna meteen naar huis. Zo niet, dan denk ik, dat ik naar Oostenrijk ga. Het is een beetje een kort briefje, maar ik ben een beetje moe, daar heb ik de laatste tijd wel vaker last van. Maak je alsjeblieft geen zorgen, want het komt hopelijk snel, allemaal goed. Veel liefs, Je moeder, en vrouw.

" Wanneer heeft ze deze brief geschreven?" "Dat is denk ik ongeveer een maand geleden, maar ik ga nu maar eens naar Henk. Gaan jullie nu maar naar huis, anders komen jullie nog te laat op school, en word jouw moeder ongerust Iris. " "Ik heb de moeder van Iris gebeld, dat het wat later wordt, en dat ze bij ons wel even een boterham naar binnen werkt. " Ze namen afscheid, en liepen weer naar de auto. Toen ze er eenmaal in zaten zei Iris: "Ik dacht al wel dat er hem iets dwars zit, waardoor hij zo eh…. Ja hoe moet ik dat zeggen, zo agressief deed en snel boos was. " "Dat moet dan nog wat worden als we op kamp gaan," zuchtte Ellemijn. " O,ja dat is waar ook, dat hebben we over ongeveer twee weken al, misschien is zijn moeder dan al wel terug. " "Geloof je het zelf, ze is al een half jaar weg, denk je dat ze dan nu opeens voor hun deur staat, en zegt: ik ben weer terug. " "Ik denk ook niet dat dat zo is, maar het zou altijd kunnen. " "Dat is waar. " Ondertussen, waren ze alweer bij huis aangekomen. Ze stapten de auto uit. " Ik ga thuis heel even kijken of er nog post is gekomen, ik verwacht namelijk nog een brief van mijn vriendin uit België," zei Iris. " Ik ga wel even mee," zei Ellemijn. Ze renden snel weg. Even later kwamen ze hijgend de keuken in stormen. " Mam!" "Schreeuw alsjeblieft niet zo, maar wat is er aan de hand?" "Iris heeft een brief gekregen van haar vriendin uit België, en die schreef dat ze ging verhuizen naar Nederland. " "O, leuk, weet je ook waar ze in Nederland gaat wonen?" "Misschien komen ze hier in Den Haag wonen!" "Dat zou leuk zijn, want dan kan ze vriendin met ons worden!" "Verheugen jullie je er nou maar niet te veel op want Nederland is zo groot, dus is het een kleine kans dat ze hier in Den Haag komt wonen. " "Ja mam, maar de kans bestaat wel. " "Dat is waar maar misschien is ze wel helemaal niet zo aardig als jullie dachten. " "Ik denk dat Iris echt wel weet of ze aardig is of niet, en trouwens ik heb haar brieven allemaal gelezen, en ze schrijft heel leuk. " "Hoe heet dat meisje eigenlijk?" "Dat weet ik niet eens!" Heel even aan Iris vragen hoor. Iris!" "Ja wacht effe ik krijg mijn knoop niet uit mijn schoen!" Even later kwam ze de kamer in. " Ja wat is er?" "Hoe heet dat meisje uit België eigenlijk?" "O ja! dat ben ik helemaal vergeten te zeggen. Ze heet Sophie. " "Wat een leuke naam. " "Mag ik die brief van haar eens lezen?" vroeg de moeder van Ellemijn. " Natuurlijk mevrouw hier is het. " hoi Iris Hoe gaat het er mee? Met mij gaat het wel goed. Sorry dat ik zo lang niet heb geschreven, maar we hadden het nogal druk. We gaan namelijk verhuizen, waarschijnlijk naar Den Haag, leuk hè? Misschien kom ik dan wel bij jou (en Ellemijn)in de klas! Dat zou leuk zijn vind je niet? We gaan over ongeveer drie weken verhuizen. Ik bel je wel een keer om te zeggen, wanneer we precies komen, en waar we in Den Haag gaan wonen, want dat weten we nog niet precies. Ik zal flink zeuren, want ik hoop dat we bij jou en Ellemijn in de buurt gaan wonen. Nu stop ik voor vandaag! Als ik je niet binnen twee weken schrijf tot aan de telefoon! Doei Sophie! P. S Doe de groeten aan je ouders en Ellemijn

"Een gezellige brief," geeft moeder toe. " Ze lijkt mij ook erg aardig. " "Als ze bij ons in de klas komt word het daar een gezellige boel," grinnikt Iris. " Hoe bedoel je?" "Nou, om maar zo te zeggen, ze is bepaald niet op haar mondje gevallen. Toen ik in België op school bij haar in de klas zat hebben we met zijn allen veel gelachen. " "Kom meiden!" riep haar moeder. " Anders komen jullie nog te laat op school. " Ze keken verschrikt op de klok, en zagen dat die vijf voor één aanwezen. " Help!" riepen ze uit, dit redden we nooit meer. We moeten zeker tien minuten lopen!" "Eten jullie nou maar snel jullie boterham op dan breng ik jullie voor deze ene keer met de auto naar school. " Ze zuchtten opgelucht. Want ze wisten allebei dat, als ze te laat kwamen, ze bergen strafwerk kregen, al hadden ze nog zo'n goed excuus. Want in dat soort dingen is hun meester nogal streng. Ze aten snel hun boterham met hagelslag op, pakten hun jas en liepen naar de auto. De moeder van Ellemijn zat al te wachten. " Kom op meiden, of willen jullie te laat komen. " Nou…. nee, dat wouden ze liever ook niet. Ze renden snel naar de auto. " Gassen maar!" riep Ellemijn. Ze reden snel weg. Toen moesten ze voor een stoplicht wachten. " Balen, anders staat die nooit zo lang op rood!" riep Ellemijn verontwaardigd uit. Toen het stoplicht dan eindelijk op groen stond, kwamen er twee ambulances en een politieauto met zwaailicht aan, daarna konden ze dan eindelijk doorrijden. Intussen was het al vijf over één geworden. De moeder van Ellemijn roetsjte de straat uit. Ze zagen in de verte de school al, met een verlaten plein. De moeder van Ellemijn stopte de auto. " Stap maar gauw uit meiden, en veel plezier vanmiddag!" "Bedankt mam, maar duim liever voor ons, dat we geen strafwerk krijgen!" zei Ellemijn. Ze gaf haar moeder nog snel een kus, en daarna renden ze snel de school binnen. Hijgend kwamen ze de klas binnen stormen. " Hallo meiden," zei de meester op zijn alle vriendelijkst. " Komen jullie ook nog vandaag. Ik dacht even dat jullie de hele middag bleven pitten op een stoel in jullie kamer. " Ze hoorde onderdrukt gegrinnik van de kinderen in de klas. " Nou hebben jullie nog een excuus vandaag of houden jullie het toch maar bij strafwerk zonder nablijven?" "Nou,eh…. kijk eh…mijn moeder moest nog wat ophalen bij haar werk, en wij gingen dus even mee. Maar toen zagen wij Henk. " "Zoo, dus jullie wouden als smoes nu maar even Henk gebruiken, ach. . het is een goeie smoes, alleen jammer dat ik er niet in trap. Jullie zouden toch met iets beters moeten komen. " "Maar het is echt waar meester!" riep Ellemijn opgewonden. " Bel de vader van Henk maar op. " "Wat heeft die er dan mee te maken?" "Toen wij Henk zagen heeft mijn moeder de vader van Henk opgebeld, die zou Henk gaan halen. " "Ik begin het een beetje te geloven, maar ik denk dat ik de vader van Henk wel even bel om er zeker van te zijn. " "Moet ik dat doen, of geven jullie toe dat het een smoes is. " "Het is geen smoes meester, je belt maar," zei Iris. De meester keek ze nog even aan, maar toen ging hij toch maar bellen. Hij keek even op de namenlijst, en vond het telefoonnummer van Henk. Hij had z'n mobieltje op zak dus kon zo het nummer intoetsen. De telefoon ging een paar keer over. " Met Karel van Venen? Hoi Karel met Jaap. Klopt het dat Henk weer terug is?" "Ja, dat klopt. Ellemijn en Iris hebben hem gezien, en toen hebben ze mij gebeld, en ben ik naar hem toe gegaan. " "Hoe is het nu met hem?" "Het gaat wel aardig, maar ik denk dat hij een paar dagen niet op school komt. " Vader vertelde waarom Henk zo raar reageerde de laatste tijd. " Ik snap het Karel, ik ben blij dat ik nu weet hoe het komt. " "O ja, voordat ik het vergeet, Henk wil graag zijn excuus aanbieden," zei Karel. " "Mooi, dan is dat ook weer opgelost. " "Doe hem de groeten Karel, en sterkte. " "Bedankt. Ajuus!" "Doei!" "Ellemijn en Iris, jullie hebben gelijk, sorry dat ik het niet geloofde. " "Maakt niet uit mees. Mare…. . krijgen wij nog strafwerk offe…" "Nee hoor, ik ben veel te opgelucht dat Henk weer gevonden is door jullie. Iris, Henk wou graag zijn excuus aanbieden. " "O. " "Wat nou o. " "Wat moet ik dan zeggen". " Weet ik veel, iets vanne… joepie. " "Nou oké dan, joepie. " Je hoorde gegrinnik in de klas. " Gaan jullie nou maar snel zitten, dan gaan we weer verder met de les. Ellemijn en Iris pakken jullie je taalboek maar op bladzijde 86 les 2a. " Toen ze na een uur aan te moeten horen wat de persoonsvorm is en het onderwerp eindelijk de boeken dicht mochten doen gingen ze nog even naar buiten een spel doen. " Wat voor een spel meester?" "Wat dachten jullie van honkbal?" "Cool, goed idee. " "Pakken jullie dan allemaal maar je jas en loop zachtjes naar buiten. Niet praten hoor, want dan stoor je de andere klassen. " Ellemijn en Iris liepen samen naar buiten. " Is er wat Iris, je ziet zo wit. " "Ik voel me niet lekker. " "Waar heb je dan last van?" "Ik ben zo misselijk en duizelig. " Ze rilde even, "Ik heb het ook zo koud. " "Ga hier maar even zitten," stelde Ellemijn voor, "ik haal de meester wel even op. " Iris sprak haar niet tegen, en ging gewillig op de grond zitten. Ellemijn liep snel weg. Even later kwam ze de meester tegen. " Meester, je moet nu naar Iris. " "Waarom dan?" "Ze voelt zich niet lekker. " Ze trok de meester aan zijn mouw naar Iris toe. Er waren een paar meiden bij haar gaan zitten om gezelschap te houden. " Wat is er meisje?" "Ik ben zo duizelig, ben misselijk en ik heb het koud. " De meester voelde even aan haar voorhoofd, "Je hebt koorts. Ellemijn en Marieke willen jullie haar even naar huis brengen?" "Ja hoor meester. " Moeizaam stond Iris op. " Kom," zei de meester tegen de anderen, "wij gaan naar buiten. " Ondersteunend door haar twee vriendinnen schuifelde Iris naar buiten. Eenmaal buiten werd de duizeligheid een klein beetje minder. " Gaat het een beetje?" vroeg Marieke. " Ja, de duizeligheid is iets minder, maar ik wankel als een gek, het lijkt wel alsof ik dronken ben," zei ze glimlachend. " Ik ben op de fiets," zei Marieke, "als Iris nou achterop gaat zitten. " "Ja, dat kan wel maar ik heb geen fiets. " "Misschien mag je die van Cindy of zo wel lenen?" bracht Iris er moeizaam uit. " Hé ja dat is een goed idee! Ik vraag het wel even, blijven jullie maar hier. " Ze rende snel het schoolplein op. " Cindy!" Een meisje dat in het veld stond draaide zich om. " Ja, wat is er?" "Mag ik je fiets even lenen?" "Waarom dan?" "Nou we dachten dat Iris dat hele eind nooit zou kunnen lopen, dus als Marieke en ik op de fiets gaan kan zei bij een van ons achterop. " "Ja hoor is goed!" Ze gooide haar fietssleuteltje naar Ellemijn toe. " Thank you!" Ze rende weer terug naar de plek waar Iris en Marieke waren. Iris was op de grond gaan zitten. " Blijf jij even hier Iris, dan halen Marieke en ik de fietsen. " "Is goed. " Snel liepen Marieke en Ellemijn naar het fietsenhok. " Iris ziet er niet zo best uit hè. " "Nee, volgens mij heeft ze de griep. " "Zou best kunnen ja. " "Welke fiets is ook al weer van Cindy?" "Volgens mij is dat deze. " Marieke wees er een aan. Ellemijn probeerde het sleuteltje in het slot te doen. Ja het sleuteltje paste. Marieke had intussen ook haar fiets gepakt. Snel fietsten ze naar Iris die daar nog steeds zat. Marieke zette haar fiets even op de standaard en hielp Iris bij Ellemijn achterop. " Zit je goed?" "Ja hoor. " "Hou je maar goed vast. " Toen pakte Marieke ook haar fiets weer. " Karren maar!" Ze reden de straat in de hoek om, en moesten weer bij het stoplicht wachten. Net zoals vanmiddag. Ellemijn zuchtte. " Het is altijd het zelfde, net als je even haast hebt lijkt het of het stoplicht extra lang op rood staat. " Dan eindelijk sprong hij op groen. Ze reden snel verder. De hoek om, de volgende straat in en weer de hoek om. Toen waren ze eindelijk in de straat waar Iris en Ellemijn woonden. " O,nee mijn moeder is niet thuis, want die moet werken. " "Anders kon je wel naar mijn huis, maar mijn moeder moet ook werken," zei Ellemijn spijtig. " Ik heb wel de sleutel van ons huis," zei Iris. " Waar ligt die dan? Dan pak ik hem wel even, dan kun je in ieder geval naar binnen.

Aantal keer bekeken: 3411
Waardering: 4.11 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 164 bezoekers online