Lees het verhaaltje: Een droom die werkelijkheid wordt op verhalenlezen.

Een droom die werkelijkheid wordt.

U leest om dit moment het verhaal Een droom die werkelijkheid wordt gepost door Amanda. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: Amanda
Gepost op: 2010-7-17

Verhaal:

Een droom die werkelijkheid wordt
Een droom die werkelijkheid wordt.
Op de achtergrond hoorde ik geluiden van de golven en mensen lachen. Ik voelde de zon branden op mijn rug maar eigenlijk voelde het allemaal heel ver weg. Net of ik er zelf niet was. Of er iemand anders zat die precies op me leek. Ik zou me eigenlijk helemaal blij en gelukkig moeten voelen. Ik zat op een strand ergens in Spanje met de liefste vrienden om me heen die ik heb leren kennen. Nu ik er over nadacht snapte ik helemaal niet waarom ik mezelf nou zo zat aan te stellen. Ik kon toch gewoon bij de rest gaan zitten en vrolijk gaan doen. Maar blijkbaar was er iets in mij wat zich daar tegen verzette. Ik was al zo vaak vrolijk als ik het helemaal niet was. Dit zei voor mij wel genoeg. Ik zat er even helemaal doorheen en ook ik mocht me wel eens kut voelen. Blijkbaar vond de rest dat ook want er was nog niemand naar me toegekomen. Het feit dat ik hier zo zat, zo zonder iets behalve mijn bikini dan zei voor mij al genoeg. Ik had heel lang nagedacht en vooral heel lang getwijfeld over of ik wel mee zou gaan of niet. Het feit dat Caspar ook mee ging hielp ook niet echt. Sophie had me min of meer overgehaald en ze zei omdat de rest van de groep bestond uit twee stelletjes ik dan niet kon achterblijven. Volgens haar vond Caspar mij namelijk wel leuk maar wist hij gewoon niet wat hij met zijn gevoelens aan moest. Dat wist ik evenmin maar dat was ze blijkbaar even vergeten.
Ik hoorde voetstappen achter me en draaide mijn hoofd in de richting waar het geluid vandaan kwam. Aan de manier waarop ze liep hoorde ik dat het Sophie was en om het zeker te weten wachte ik totdat ze iets zou gaan zeggen.
‘Heey. Zei ze en ik hoorde de glimlache in haar stem. ‘Je dacht zeker al dat ik het was hé?’ ‘Klopt inderdaad, maar ik wist het niet helemaal zeker eigenlijk. Op een strand hoor je iedereen nooit zo goed lopen enzo.’ ‘Maar voel je je al wat beter? Ik dacht het heeft toch geen zin om je over te halen bij ons te blijven. Volgens mij wilde je gewoon even alleen zijn of niet?’ ‘Misschien wel ja. Ik zuchtte en ging er alvast maar bij liggen. Dit kon een lang maar toch ook wel verhelderend gesprek worden. Sophie was een vriendin uit duizenden en vooral de laatste maanden ben ik me dat pas goed gaan beseffen. Ze kon altijd heel veel aflezen aan mijn gezicht. Dat verbaasde me nog steeds en ik vroeg me altijd af hoe ze het toch voor elkaar kreeg, maar ze wist het vrijwel meteen als er iets met me aan de hand was. Daarom vond ik het altijd moeilijk maar wel heel fijn om met haar te praten. Ik had haar op een verjaardag leren kennen van een andere vriendin en het klikte meteen. Het leek net alsof we elkaar al jaren kenden en we waren het er allebei over eens dat dat nog wel heel lang zou mogen duren.
‘Lieverd gaat het wel?’Ze sloeg lief een arm om mijn schouders en toen merkte ik pas echt hoe verdrietig ik eigenlijk was. ‘Het gaat wel hoor. Ik had gewoon even een uhm… dipmomentje en ik was me weer voor alles en nog wat aan het schamen en aan het nadenken over dingen waar ik me nog voor zou kunnen schamen.’ ‘Jij bent af en toe ook echt wanhopig bezig om je maar zoveel mogelijk te schamen voor jezelf. Vooral nu Caspar ook mee is zeker?’ ‘Daar heb je wel gelijk in denk ik. Kijk nou eens naar mijn hoofd.’ Ze snoof en draaide haar gezicht van me weg. ‘Vooral de laatste tijd hou ik me er erg mee bezig. Hoe ik over kom op anderen enzo en vooral wat anderen wel niet moeten denken over het feit dat ik blind ben. Ik vind mezelf soms daarom ook echt heel lelijk. Vooral mijn ogen. Ik schaam me dood!’ ‘Maar meisje daar kan jij toch niks aan doen? Ik snap best dat je je soms even heel verdrietig voelt en zeker ook na wat er vorrig jaar allemaal is gebeurd snap ik heel goed dat je je voor jezelf schaamt maar hou op te zeggen dat je lelijk bent omdat je blind bent. Ik ga niet zeggen dat je niks ziet aan je ogen als ik naar je kijk maar je bent echt niet lelijk. Jij hebt hier ook niet voor gekozen en dat weet Caspar ook. Als hij je echt leuk vind dan moet hij maar even wat verder kijken dan je gezicht alleen. Ik weet eigenlijk wel zeker dat hij dat ook doet. Het gaat tenslotte niet om je uiterlijk maar je innerlijk en dat vind hij vast net zo waardevol als ik.’ Ik zweeg en dacht na over haar woorden. Ze had gewoon gelijk. Net zoals altijd eigenlijk. En net als altijd wist ik na haar woorden nooit wat ik moest zeggen.
‘Dankjewel.’ Fluisterde ik. ‘Soms zou ik willen dat ik net als jou kon denken. Dat ik me niet de hele tijd zo schaamde voor mezelf en dat ik gewoon lol kon hebben net als jullie.’ Het bleef even stil. Ik hoorde alleen nog het geruis van de golven en ik bedacht dat ik hier eigenlijk van zou moeten genieten. ‘Ik denk dat je jezelf weer moet gaan leren waarderen. Ik snap heel goed dat je je zo rot en gebruikt voelt na alles wat er gebeurd is, maar het stopt echt! Dat weet ik zeker. Er is een moment dat je weer het gevoel hebt dat je er mag zijn. Dat je gelukkig mag zijn en kan genieten van de dingen waar ‘hij’ zo’n misbruik van gemaakt heeft.’ ‘Maar wat moet Caspar hier wel niet van denken als hij dit weet. Als hij weet dat ik ongeveer een half jaar lang als sexslaafje gebruikt ben en me eigenlijk niet eens durfde te verzetten. Er ging gewoon een soort van knop om voordat ik kon denken. Uiteindelijk een heel goed middel om te overleven maar natuurlijk niet de goede manier. Ik voel me nog schuldig als ik er aan terug denk en eigenlijk walg ik nog steeds van mezelf. Ik ben echt heel bang voor hoe hij gaat reageren en als ik het uberhaubt durf te vertellen is hij vast hele erg teleurgesteld in mij. Hij vind me vast een mismaakt gebruikt varken ofzo.’ ‘Aman hou op! Ik snap echt heel goed dat je je schuldig voelt en ook je walging na alles wat je hebt moeten ondergaan. Maar meisje vertel het hem gewoon. Je weet vast welk moment het goede is en doe wat je hart je ingeeft. Sorry dit klinkt heel dom maar het is wel waar. Als het er op aankomt weet jij altijd heel goed wat je moet zeggen dus nu ook. Je hebt het mij ook vertelt en ja ik weet dat dat anders is maar doe gewoon waarvan jij denkt dat goed voelt. Ik weet zeker dat hij het uiteindelijk gaat begrijpen. Het is echt een lieve jongen en ik vind het echt iemand voor jou. Volgens mij is hij heel lief en zorgzaam voor je. Als ik zie hoe hij naar je kijkt kan ik me niet voorstellen dat hij zo over je denkt als hij het gehoord heeft. Misschien vindt hij het eerst wel moeilijk maar uiteindelijk is hij vast een hele goede steun voor je en iemand die er voor je is als je het even moeilijk hebt.’ Ik werd helemaal verlegen en daarna kreeg ik zo’n ‘Amandaglimlachje’op mijn gezicht. Sophie lachte en stond op. ‘komop lief meisje.’ Zei ze. ‘we gaan weer terug naar de anderen. Caspar vraagt zich vast af waar je gebleven bent.’ ‘Jaa tuurlijk keep dreaming Sophietje!’
Sophie stak haar arm door de mijne en als vanzelf liep ik met haar mee terug naar de anderen. Soms…heel soms en vooral op deze momenten voelde ik me even niet blind. Ik was nooit zo moeilijk in het meelopen met anderen en vond het altijd wel iets gezelligs hebben. Ik waardeerde het heel erg dat Sophie me altijd wilde helpen en daar nooit moeilijk over deed. Dat had ik namelijk ook wel eens anders gezien en soms stond ik dan weer even stil bij het idee dat ik het maar heel erg getroffen had met haar.
Nadat we met zijn allen lekker aan het strand gegeten hadden zaten we nog even na te praten over wat we nou moesten gaan doen de hele avond lang. Tot mijn verbazing zat Caspar al de hele avond naast me en ik voelde dat hij af en toe naar me keek. Ik kon het natuurlijk ook mis hebben maar het idee dat ik het dacht maar niet zeker wist maakte me nog nerveuzer dan ik al was. Sophie stond op en trok Ricardo overeind. Ik heb een goed idee. We gaan gewoon een keertje doen waar we zelf zin in hebben. Volgens mij komen we er nu toch niet uit. Volgens mij was de rest het daar ook wel mee eens. Ik hoorde Sophie en Ricardo samen naar het strand lopen en Merijn en Michel stonden ook op. ‘Wij gaan nog even de stad in!’Zei merijn en ik hoorde dat ze haar lach inhield. ‘Ik heb wel zin in een gezellig avondje met mijn vriendje.’ Uiteindelijk hoorde ik ze de andere kant op lopen. Ik besefte dat ik dus nog alleen over was. Met Caspar…
Ik voelde dat hij naar me keek en nu wist ik zeker dat mijn gevoel klopte. Ik glimlachte en wist natuurlijk niet wat ik moest zeggen. ‘ik wilde eigenlijk wel een keertje naar het strand. Vooral ’s avonds lijkt het me heel stil en rustig daar. Wil je soms mee?? Je zei op msn wel eens dat je soms gek werd van alles en dan wel eens naar buiten wilde naar een plek waar het heel stil en rustig is. Als je niet wilt moet je het ook zeggen. Ik wil je vooral niets opdringen ofzo.’ ‘Het klopt nog steeds wat ik zei en ik wil graag mee. Ik weet alleen de weg niet enzo dus hoop niet dat je het erg vind om…uhm mij mee te nemen. Het maakt niet uit hoe of iets maar….anders ga ik verdwalen denk ik. En ja natuurlijk schaamde ik me daarna weer dood en ik hoopte niet dat ik nu rood werd ofzo. ‘Doe niet zo gek. Natuurlijk neem ik je mee en voordat je het gaat vragen: nee ik vind het niet erg. Ik vind het juist gezellig en leuk om met je te praten.’
Toen we een tijdje zwijgend over het strand liepen dacht ik dat we allebei hetzelfde dachten. Ik genoot van de stilte, de rust en het feit dat je eigenlijk niks anders hoorde dan de golven die tegen de branding sloegen. Ik voelde me langzaam heel rustig worden en ik had het gevoel dat hij er ook zo over dacht. ‘Zullen we even gaan zitten?’ hij stond stil en draaide zich naar me toe. ‘Ja prima
Daar zat ik dan. Ik wist dat het nu of nooit was. Binnen in mij was een soort van tweestrijd van gedachten aan de gang. Aan de ene kant wilde ik heel graag eerlijk tegen hem zijn en hem alles vertellen, maar aan de andere kant was ik ook heel erg bang. Bang dat hij het verkeerd zou opvatten. Dat hij bijvoorbeeld zou kunnen denken dat wat ik hem ging vertellen bedoeld was als een afwijzing. Misschien had ik hem hierna ook wel zo gekwetst met het feit dat ik eigenlijk een gebruikt sexslaafje was dat hij helemaal niks meer met me te maken wilde hebben. Ik wilde juist de beginnende vriendschap die ik tussen ons voelde niet verpesten door dit… Er gaat veel door je heen in een paar seconden en ik voelde de sfeer tussen ons langzaam gespannen worden. Ik wist dat hij langzaam een afwachtende houding aan nam. Er vanuit ging dat ik wel durde te beginnen met het ergste, diepste, meest schaamtelijkste geheim op te biechten wat ik in mijn leven ooit heb gehad. Toen hoorde ik de woorden van Sophie die ze een paar uur geleden nog tegen me zei in mijn hoofd. Ik zou het gewoon doen. Hoe eng ook, maar het zou me gaan lukken. En als hij hierna op me afknapte was hij me gewoon niet waard. Ik haalde diep adem en terwijl ik me bedacht dat ik echt niet wist hoe ik moest beginnen dacht ik ook iets anders. Altijd op zo’n moment moest ik eigenlijk helemaal niet denken. Alles wat ik tegen hem wilde zeggen zou recht uit mijn hart komen en ik wist dat als ik begon de woorden vanzelf zouden komen.
‘Caspar ik vind dit heel moeilijk maar ik denk dat ik je wat moet vertellen. Ik wilde het eigenlijk al eerder doen, maar ik durde toen echt niet. Ik ben heel bang voor hoe je reactie hierna zal zijn en vooral hoe je over me denkt als je dit weet. Maar ik vind je erg uhm…aardig en misschien nog wel meer en ik wil graag eerlijk tegen je zijn.’ Het bleef even stil. Toen voelde ik opeens een hand op mijn arm. Het voelde heel geruststellend en tegelijkertijd ook heel bemoedigend. ‘Je moet doen waar je je goed bij voelt.’ Zei hij heel rustig. ‘Ik wil je vooral niks opdringen maar ik waardeer het heel erg dat je altijd zo eerlijk tegen me bent. Ik bedoel in alles maar je snapt me wel denk ik. Het feit dat je het zo moeilijk vind, maar het dan toch gaat vertellen zegt misschien ook wel genoeg ja.’ Ik glimlachte. Dit was tenminste al een goed begin. Nu mijn verhaal nog. Het hielp in ieder geval wel dat hij er zo positief tegenover stond.
Ik vertelde hem het hele verhaal. Ik liet niets achter en ik was vooral heel eerlijk. Over die ene jongen die minstens één keer in de week langskwam en deed waar hij zelf zin in had. Het feit dat ik me niet eens kon verdedigen omdat ik daar niet eens aan dacht maakte dat ik weer een brok in mijn keel kreeg. Ik walgde nog steeds van mezelf en voelde me echt ontzettend smerig. Ook het gesprek met de politie liet ik niet achterwegen en vooral het idee dat je je hele verhaal vertelt maar dat er dan eigenlijk niks mee gedaan word maakt me nog steeds boos. Ook het vertellen tegen mijn ouders en nog wel meer mensen vond ik heel moeilijk. Ik had het er na een jaar nog steeds moeilijk mee en ik hoopte dat hij nu ook begreep waarom ik me wel eens zo eenzaam en niet begrepen voelde. Niemand wist eigenlijk echt hoe ik me voelde en daar werd ik soms heel verdrietig en gefrustreerd van. Toen ik eindelijk klaar was bleef het eerst heel lang stil. Ik werd eigenlijk steeds zenuwachtiger van de stilte die maar aanhield. Ik wist helemaal niet hoe zijn eerste reactie was. Ik kon niks aflezen van zijn gezicht en dat ik dat ook nooit zou kunnen voelde als een kwelling voor mij. Ik snapte ook dat het misschien even moest bezinken en dat ik gewoon geduld moest hebben. Hij haalde diep adem en uiteindelijk begon hij te praten. Ook voelde ik dat hij ineens een arm om me heen sloeg en tot mijn verbazing vond ik dat helemaal niet erg. Het voelde juist heel fijn en geborgen en helemaal niet smerig of opdringerig.
‘Vind je het erg als ik dit doe?’ Vroeg hij. Zijn stem klonk onzeker maar ook lief. ‘Ik schrok eerst wel, maar het voelt juist heel fijn. Zoiets heb ik eigenlijk nog nooit gevoelt als iemand dat deed.’ Hij schoof nog iets dichter naar me toe. ‘het spijt me dat ik niet eerder iets zei, maar zoals je begrijpt moet zoiets eerst even binnenkomen zegmaar. Ik kan heel boos worden over het feit dat er blijkbaar helemaal niks gedaan wordt in Nederland aan die types zoals hij. Ik snap nu ook heel goed waarom je je zo vaak voor je zelf schaamt, maar onthoud één ding: dit is niet jou schuld…echt niet! Hij heeft dingen bij jou gedaan die je normaal gesproken niet doet als je geen relatie hebt met digene. Het feit dat je niks deed zou voor hem al genoeg moeten zijn, maar hij ging gewoon door. Hij heeft misbruik gemaakt van jou onzekerheid en je kwetsbaarheid en dat vind ik echt heel erg. Weet dat ik nooit anders over je ga denken. Hoe zou ik dat kunnen als iemand iets bij jou gedaan heeft en niet andersom? Ik waardeer het echt heel erg dat je me dit vertelt hebt en ik hoop echt dat ik er voor je kan zijn als je dat nodig hebt. Misschien wilde ik je ook wel iets vertellen. Ik heb je namelijk niet voor niks hier helemaal naar toe gebracht. Misschien vind ik je ook wel erg aardig. Heel erg aardig zelfs en ook wel uhm…heel erg leuk! Ik hoop echt dat je langzaam weer leert je eigen grenzen aan te geven want ik wil nooit op mijn geweten hebben dat ik iets doe wat jij niet wilt.’ Ik bleef heel lang stil. Te verbluft om ook maar iets te zeggen. Maar mijn gezicht zei waarschijnlijk genoeg. Ik wist natuurlijk niet wat hij zag maar ik hoorde hem zachtjes en lief lachen. ‘Ik vind jou ook uhm wel erg leuk eigenlijk, maar ik wist echt niet hoe je over me dacht. Misschien achteraf wel, maar ik durde eigenlijk niet echt op iets te hopen. Ik ben echt heel blij dat je niet anders over me bent gaan denken. Ik had echt nooit durven hopen dat je dit allemaal tegen me zou zeggen.’ ‘Je bent het mooiste en liefste meisje wat ik ooit heb leren kennen. Ik wil er echt voor je zijn en ik hoop dat we het samen gaan redden voor nu en in de toekomst.’ Ik voelde me nu helemaal verlegen worden en ik snoof. ‘Ik vind het echt heel lief wat je zegt, maar ik ben helemaal niet knap. Kijk nou naar mijn stomme blinde hoofd!’ ‘Lieve Amanda het gaat mij helemaal niet om je uiterlijk en zo lelijk ben je helemaal niet. Ik heb vooral van jou geleerd om verder te kijken dan uiterlijk alleen en daar ben ik blij om. Van binnen ben je echt het mooiste wat me ooit is overkomen. Ik denk dat ik dit nog nooit voor iemand heb gevoeld.’ En toen deed hij iets. Iets waarvan ik alleen maar had gedroomd als ik in bed lag en weer eens niet kon slapen omdat ik teveel aan hem moest denken. Hij boog heel voorzichtig naar me toe en toen voelde ik opeens zijn zachte lippen op de mijne. Heel voorzichtig en heel lief. Toen sloeg hij zijn andere arm ook om me heen en ik bedacht dat ik me nog nooit zo gelukkig had gevoelt als nu. Ik voelde me helemaal warm worden van binnen en ik hoopte dat het nooit meer op zou houden. Dat ik me altijd zo zou kunnen voelen als ik me nu voelde.
Ik hoopte dat ik hier nog heel lang van zou kunnen genieten. Dit was echt veeel beter dan chocola!

Aantal keer bekeken: 3274
Waardering: 7.47 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 282 bezoekers online