Lees het verhaaltje: Een droom.. op verhalenlezen.

Een droom...

U leest om dit moment het verhaal Een droom.. gepost door Een droom... Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: Een droom..
Gepost op: 2008-4-10

Verhaal:

Een droom..
Langzaam zakte ik weg.. na uren woelen was het eindelijk gebeurd. Langzaam stortte ik me in de duistere diepte van je gedachten.. en belande in mijn onderbewustzijn:

Daar stond ik dan in een zacht oranje getinte, langwerpig ik gok vijf bij acht meter kamer die half vol stond met allemaal mensen. Er was een soort tribune gemaakt van 5 treden hoog ik zat als enigste bovenaan de tribune en keek naar een afbeelding die geprojecteerd werd door een beamer waar opstond: Welkom bij te trouwerij van: Joost en Lieke! Verbaasd keek ik naar de afbeelding en voelde mijn buik vullen met kriebels die ik niet kon plaatsen. Enigszins wantrouwend keek ik de kamer eens verder door. Aan het plafond hingen 3 langwerpige pooltafel lampen waar een vlinder omheen vloog en aan het eind van de kamer was een groot raam die schijnbaar was dichtgeplakt want er kwam geen straaltje licht door. Ik zag mijn moeder een a4tje lezen en mijn zussen waren in jurken gestoken en liepen door de kamer heen alsof ze hun pasje oefenden. Verder was de kamer verlaten en het viel me op dat mijn vader nergens was. Ik wou opstaan maar het leek net of ik mijn lichaam niet meer kon besturen, ik wou wel maar kon niet! Ik kon alleen maar door mijn ogen kijken verder niet. Dit idee beangstigde mij maar kon er verder niks aan doen. Na tien minuten zag ik mijn in een wit gestoken pak vader binnen lopen en ook hij was driftig een a4tje aan het bestuderen. Opeens werd een soort van stijfheid opgeheven wat ik zelf nog niet had gemerkt en kon ik me vrij bewegen. Ik daalde snel de tribune af en liep richting mijn vader en moeder die nog steeds druk bezig waren, maar toen ik ze wou aanspreken werden ze opeens transparant en losten ze langzaam op. Toen ze helemaal verdwenen waren voelde ik een sterke drang om naar buiten te gaan. Ik hoopte om daar Lieke tegen te komen want ik was wel benieuwd wie dat was. Al voelde die naam tamelijk vertrouwd. Eenmaal de deur gepasseerd te zijn stond ik tot mijn grote verbazing opeens voor de ingang van de koningskerk van Zwolle-zuid! Ik herkende de omgeving direct want ik was er vaak geweest omdat mijn familie hier kerkte. Schuin voor de ingang was een bruggetje over een soort van iets te grote sloot. Er liep een fietspad vlak voor de kerk die afboog naar de brug en voor de brug doorging naar een fietspad die stijl daalde omdat het onder een weg doorging. Het was in de beginnende avond. Het was echt een zwoele zomer avond met een vuurrode zon en een zacht koel windje dat af en toe je haar in beweging bracht. Ik liep richting de brug om in het water te kijken maar halverwege zag ik aan de oever van het riviertje een meisje zitten. Ik boog af en liep richting haar. Toen ik dichtbij haar was keek ze om en ik was zo bedondert. Het was echt betoverend hoe ze eruit zag! En wist direct dat het Lieke was. Ze zat op een stenen randje en ik nodigde mezelf uit om naast haar te gaan zitten om samen naar het water te kijken. Het was allemaal zo perfect en vredig. Ik durfde niet naar haar te kijken ik was bang dat ik haar dan voor eeuwig zal moeten missen maar toen voelde ik opeens haar warme zachte hand mijn hand aanraken en voelde hoe zij doe opteelde en onze handen tussen ons in legde en we keken weer verder naar de oneindige diepte van het water hoe de water-skie-mugjes door het water zoefde en de zon steeds lager zakte. Ik kon de drang niet meer weerstaan en keek naar het meisje die naast me zat en weer betoverde ze me haast over hoe bijzonder ze was.. ik kan eigenlijk niet beschrijven hoe ze eruit zag en ik kan nooit het gevoel omschrijven wat ik toen voelde maar ik zal het proberen: Toen ik mijn hoofd gedraaid had zag ik haar steile lange bruine haar dat ongeveer tot het midden van haar rug reikte. Ze zat een beetje voorovergebogen en keek naar het water leunend op een arm want met de andere arm had ze mij immers vast. Ze had een witte strakke halflange broek aan met een rood T-shirtje zoals ik schatte was ze ongeveer net zo lang als mij, net iets korter gok ik. Ze voelde schijnbaar dat ik naar haar keek en draaide haar hoofd naar mij zodat ik haar gezicht goed van voren kon zien. Ze had een rond gezicht niet erg bol en had kluitjes in haar wangen. Haar hele gezicht was helemaal gaaf en had wat donkere sproeten rond haar neus. Haar ogen waren redelijk klein maar ik kon nog net zien dat ze lichtbruine ogen had die overschaduwt werden door donkere wimpers. Ze had een kleine mond die zich ontkrulde in een glimlach waarbij haar mooie tanden zichtbaar werden en de kuiltjes in haar wangen nog wat dieper werden. Alles klopte en paste precies bij elkaar en was echt het knapste meisje dat ik ooit gezien had. Echt een meisje uit je dromen wat dus ook letterlijk zo was. Ze keek mij in mij ogen en ik kon mijn blik niet van haar afhouden en keek star terug. Ik wist dat ze bijzonder was dat ze nog nooit een vlieg kwaad had gedaan altijd aardig was begrip toonde voor je en echt zegde wat ze zelf wilde en niet meegaand was met iemand maar een eigen mening had en niet bang was voor wat mensen over haar dachten maar bovenal voelde ik de liefde die al vanaf het begin van de droom in mijn buik borrelde en ik eerst niet kon plaatsen dat die van haar afkomstig was en voelde het nu dubbel zo erg toen ik in haar ogen keek. Zacht fluisterde ik naar haar: “Ik hou van je” ze keek me begripvol aan en haar glimlach werd nog wat breder. Ze sprak met haar ogen en vertelde met een zacht stemmetje in mijn gedachten dat ze ook van mij hield. Ik zag dat haar ogen zich met tranen begonnen te vullen en er stroomde een traan langs haar neus langzaam over haar lippen naar haar goedgevormde kin gleed en daar op mijn hand viel. Ik voelde dat onze liefde oprecht was en voor eeuwig zal duren. De traan van Lieke glansde nog even in de laatste zonnestralen van de dag en toen verdween de zon geheel en was er alleen nog een rode streep te zien. Opeen kwam er een harde windvlaag en voelde ik mijn hand opwaaien en moest ik mijn ogen wel sluiten. De windvlaag was net zo snel weer weg als hij gekomen was en toen ik mijn ogen weer open kon doen was ze verdwenen en zat ik hier helemaal alleen weer naar het water te kijken. Ik voelde me leeg van binnen zo zonder haar en besloot om mijn eerst geplande weg weer te volgen en naar de brug te gaan. Ik stond op en keek naar mijn hand met de traan die ik nog net kon onderscheiden door de schemering van de avond. Ik zag dat de traan er nog zat en bracht mijn hand naar mijn mond en kuste de traan die direct mijn lichaam binnenvloog en mij helemaal warm van binnenmaakte. Het was allemaal zo’n bijzondere ervaring wat ik allemaal had meegemaakt! Bij de brug aangekomen zag ik dat er niks bijzonders was en na een paar minuten van het uitzicht te hebben genoten vervolgde ik me weg en liep ik richting het fietsentunneltje dat onder een weg doorliep. In het midden van de tunnel ging ik tegen de muur zitten en het viel me op dat het een stuk koeler was hier en dat ik veel helderder kon denken dan onder de drukkende atmosfeer van buiten het tunneltje. Ik genoot van de koelte en begon te denken over Lieke en dat wij gingen trouwen maar dat wij toch veel te jong waren? We zijn allebei maar 15! Al had ik er geen problemen mee want ik was er vast van overtuigd dat ik de rest van mijn leven met haar wou doorbrengen. Ik voelde dat ik mijn mobiel in mijn broekzak had en besloot om te kijken hoe laat het was. Toen ik hem opengeschoven had zag ik…

Ik draaide me om en deed mijn ogen open. Nee dat ik! Ik wil nog niet wakker worden niet nu! En bleef stil liggen en sloot mijn ogen snel weer. En al snel zakte ik weer weg.

Daar zat ik weer met mijn mobiel in mijn hand en keek naar mijn achtergrond. Daar zat een meisje niet Lieke maar een bekende die ik niet verwacht had. Opeens zag ik daar Ester naar me glimlachen vanuit het beeldschermpje van mijn mobiel. Ester heb ik ontmoet toen ik in Italië op vakantie was. We waren met andere Nederlandse kinderen erg veel bij elkaar en ging veel om met Ester en haar zusje die in Zwolle-zuid wonen. En ik snapte direct de hint van de foto en schakelde snel over naar het hoofdmenu van mijn mobiel en begon een smsje te maken:

‘Hee! Dat is lang geleden.
Er is hier veel gebeurd en
ik ben nu bij de Koningskerk!
Kun je komen? Het is echt
Belangrijk voor me.
Xx Joost’

Ik schoof mijn mobiel weer dicht en stopte hem in mijn broekzak stond op en liep weer terug naar het pleintje voor de ingang van de kerk. Toen zag ik haar weer staan zo licht en het leek alsof ze zweefde. Toch stond ze standvastig en ik voelde de spanning die van haar afkwam wat bijna tastbaar was! Ik volgde de blik van haar en zag een jongen staan die ik niet kende maar toch een intense afkeer voor had. Ik liep naar Lieke toe en ging achter haar staan en sloeg mijn armen om haar buik heen en fluisterde in haar oor: “Wat is er aan de hand? Wat wil hij van je?” voor het eerst hoorde ik haar spreken en haar stem was net zo betoverend als haar uiterlijk. Het was Eén kloppend geheel. Alles aan haar paste bij elkaar! “Hij wil dat ik je verlaat en met hem meega..” ze klonk bedroefd en haar stem trilde een beetje van verdriet en treurige woede. “wat ga je doen? Twijfel je?” vroeg ik onzeker, “Nee, maar het is wel moeilijk want hij is een goede vriend” zei ze zacht na een aarzeling alsof ze liever had dat ik het niet hoorde. “Wil je dat ik wegga? Moet ik je even alleen laten?” Ik wilde dat ze dacht dat ik me bij haar opdrong, “Nee asjeblieft blijf bij me je moet me helpen dit te doen!” Ik knikte en keek over haar schouder naar de jongen die nors naar ons keek. “Ga weg en kom nooit meer terug dit is ons geluk en daar pas jij niet tussen!” Riep ze met een luide en kille stem waarvan mijn nekhaardjes van overeind gingen staan. De jongen draaide zich om werd rood en verdween toen langzaam net zoals mijn ouders een tijd geleden hadden gedaan. Ze pakte mijn hand “Zullen we dan maar gaan?” vroeg ze. Mijn hard sprong op en vol blijdschap liepen we samen naar de ingang van de kerk waarvan de deur opstond en ik zag door de deur al familie zitten goede vrienden mensen die overleden waren mijn opa die ik nooit gekend had en Ester. Mijn blijdschap was nog groter! Ze was dus gekomen! Ik kneep even in Lieke’s hand en als antwoord kneep ze twee keer terug. De vlinder die in het begin van de droom om de lamp had gevlogen vloog nu naar buiten over onze hoofden heen en vloog met een koepeltje licht om haar heen de koude onpeilbare duistere nacht in.

Opeens werd het rood voor mijn ogen en begon ik mij uit te rekken. Ik wist dat ik wakker was en niet meer in slaap kon vallen. Ik voelde me zwaar teleurgesteld! Waarom was het niet echt! Waarom kon ik niet eeuwig slapen om bij haar te zijn! Iedereen bij elkaar! Waar geen ellende en verdriet is.

Aantal keer bekeken: 3222
Waardering: 6.29 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 167 bezoekers online