Lees het verhaaltje: Een reis door mijn wereld hfst2 op verhalenlezen.

Een reis door mijn wereld hfst2.

U leest om dit moment het verhaal Een reis door mijn wereld hfst2 gepost door sander. Dit verhaal is gepost in de categorie humor verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar humor verhalen?
Categorie: humor verhalen
Gepost door: sander
Gepost op: 2009-6-14

Verhaal:

Een reis door mijn wereld hfst2
Hoofdstuk 2

Maar goed, terug naar mijn reis,
Ik ben dus jaren op zoek geweest naar antwoorden die er eigenlijk helemaal niet zijn.
En wat vooral mijn aller grootste vraag was van alles was het… Waarom…?
Bij alles wat ik zie, alles wat ik denk, alles wat hoor ik hoor,
komen er bij mij 3 vragen naar boven….
Waarom? Waarom? Waarom?

Voor ik op reis ging besloot ik geen planning te maken,
van welke landen en of wereld delen ik allemaal zou bezoeken.
Gewoon gaan, dat was me motto!
Proberen de antwoorden te vinden, die er niet waren.
Ik besloot Nederland te verlaten,
en te beginnen met ons altijd gezellige buurland Belgie.
Ik was net de grens over, en kwam aan, in een naar mijn idee, een boven gemiddelde woonwijk. Gevuld met prachtige grote villa’s. Een prachtige straat omringd door bloeiende treur wilgen. Met als afleiding schitterende gekleurde rozen struiken.
De mensen die daar woonden hadden hun schaapjes al lang en breed op het drogen. Althans zo leek het aan hun villa te zien.
Ik belde aan bij een groot wit hek dat van bovenin in een soort ronde toog liep, met daar achter liggend een flinke oprij laan.
Een net iets te opgemaakte vrouw van rond de, ik schat 55, waarvan haar lippen met meer siliconen waren ingespoten als dat haar lippen konden verdragen.
Kwam op een klein schermpje in beeld.
“Wie bent u?”
Vroeg ze me met een net iets te zware stem?
Haar stem bracht mij aan het twijfelen of ik niet bij de enige NIET echte Kelly had aangebeld.
En na enige seconde van koude vertwijfelende stilte,
wist ik dat ik snel moest antwoorden om de conversatie prettig te houden.
“Ik ben Sander.”
Probeerde ik zo nonchalant mogelijk te zeggen om de indruk te maken dat ik een aardig persoon was met geen kwalijke bedoelingen.
“En wat komt u doen?”
Vroeg de enig sinds nu al geïrriteerde vrouw, die het blijkbaar veel te druk had met belangrijkere dingen als mij te woord staan.
Deze vraag lag natuurlijk erg voor de hand,
maar de niet voorbereide ik, stond even met de mond vol tanden.
“Euuhh… Ik wil graag wat vragen stellen..als dat mag mevrouw?”
En bij dat laatste had ik nog steeds me vraag tekens.
“Waarover? Bent u soms Jehova getuige?”
Ik realiseerde me gelijk dat ze hier in Belgie dus ook een Jehova promotie team hadden,
die altijd aan bellen op het moment dat het even niet uit komt.
Ook realiseerde ik dat ik nu met heel goed antwoord moest komen, want anders zou deze vrouw snel van het beeldschermpje verdwijnen.
“Ik wil het graag hebben over het succes in u leven, dat u heeft bereikt.”
Ik vond van me zelf dat ik een slimme vraag stelde,
omdat mensen die in een veel te groot huis wonen, blijkbaar aan alle andere mensen willen laten zien dat ze succes hebben,
dus wil ze er ook wel graag over praten, dacht ik bij me zelf

Dit gaf groen licht.
“Komt u maar even naar de deur.”
Zei de inmiddels voor toch maar voor vrouw aangenomen stem.

Daar ging ik…
De oprijlaan op, wetende dat me zoektocht nu was begonnen.
De deur ging open.
En daar stond ze. Het wonder van de plastische chirurgie!
Ik stak mijn hand naar voren om haar te begroeten met een niet te stevige handdruk,
omdat ik bang was dat als ik te hard kneep haar huid kleine scheurtjes zou maken.
Een flauwe hand groet was het gevolg en ik stelde me netjes voor.
“Ik ben Sander van de Meer.”
“Aangenaam” zei de vrouw. “Ik ben Helena de Jong.”
Aan haar stem was duidelijk te horen, dat dit geen Belgische vrouw was, want een duidelijk amsterdams accent kwam naar voren.
“Ik kom uit Nederland, een plaatsje vlak bij Amsterdam,”
zei ik er snel achteraan om geen vervelende stiltes te laten vallen.
“Oh.” Zei Helena. “dat is ook toevallig. Ik ben opgegroeid in Amstelveen dat is ook vlakbij Amsterdam.”
Dit schepte gelijk een niet echt te verklaren broederlijke band,
waardoor de vol gespoten siliconen lippen, een beetje in de lach stand gingen.
En gelukkig had de plastische chirurg er destijds rekening mee gehouden, dat bij een glimlach de lippen oprekken.
Waardoor de lippen huid het hield, en ik niet onder de siliconen zat.
“Wat wilt u precies?” vroeg Helena mij.
Ik vroeg Helena netjes of ze me bereid was het succes achter deze kast van een huis te vertellen.
“Komt u maar eventjes verder.” Zei Helena mij vriendelijk.

Eenmaal binnen kwam ik in een klinisch witte hal, die net zo goed kon doorgaan voor porno film set als ontvangst hal.
“Hang u jas maar hier aan” zei Helena, terwijl ze mij een kleding hanger toereikte.
“Dank u wel” zei ik.
En probeerde me jas zo netjes mogelijk om het houten hangertje heen te vouwen, om niet gelijk te laten merken, dat ik een gewone jan boeren lul was. Waarbij thuis de eerste de beste stoel of kast, ook prima als kapstok functioneert.
“Wilt u mischien koffie of thee?” Vroeg Helena mij vriendelijk,
die liet merken dat ze mijn onverwachte bezoek toch wel gezellig leek.
“Als u speciaal moet zetten? Dan graag.” Zei ik op lachende toon, om eventuele ongemakkelijke spanningen meteen te breken en wat luchtige humoristische sfeer te kweken.
Helena lachte wat. Deed de deur open van een in mens grote huis kamer, en zei gaat u lekker zitten en doe alsof u thuis bent. Ik nam plaatst in hoek op de grote wit leren bank, waarvan het leer nog strakker stond als Helena haar huid. En de vering had van een blok beton.
Al vrij gauw kwam Helena terug met 2 kopjes koffie. “Melk en suiker staat op tafel, dat mag u zelf doen” zei Helena
Ik besloot me koffie maar zwart op te drinken, omdat ik bang was dat als ik het suiker potje zou laten vallen, ik een dikke rekening kon verwachten voor het vernielde antieke kunstwerkje.
“Brand maar los.” Zei Helena, “Wat wil je weten?”
“ U bent in Amstelveen geboren, en nu woont u hier. Hoe is dat zo gekomen?” Vroeg ik om zo wat meer achtergrond informatie van haar te krijgen.
“Dat komt door mijn man” Zei Helena, en maakte een zucht alsof ze daarmee al wilden zeggen dat ze daar niet helemaal gelukkig mee was.
“ Mijn man in plastich chirurg, en heeft hier vlakbij ze eigen kliniek” Vertelde Helena mij, en werd mij meteen duidelijk dat haar man dus eerst een paar keer op Helena geoefend had voor hij zijn eigen kliniek begonnen was.
“Ja,”zei Helena, “ vroeger werkte hij in Utrecht in een kliniek, maar was hij op een gegeven moment alleen nog maar voor de belastingdienst aan het werk.”
Hier in Belgie was dat veel beter geregeld, en goed ze hadden wel wat familie en vrienden in Nederland wonen, maar ach, vrienden en familie was allemaal voor tijdelijk. Geld en carriere was voor het leven. En ja…, soms moest je dan keuzes maken he?!
“We wonen nu 12 jaar en 3 maanden hier” zei Helena.
Ik nam nog een slok van mijn zwarte koffie, en mijn oog viel op een foto met daarnaast een gedoofde, nog niet opgebrande kaars. Op de foto was een klein meisje op een schommel te zien, die het duidelijk naar haar zin had. Op het moment dat de schommel het hoogst was, had degene die de foto nam, op het meisje haar gezicht ingezoomd, en dat intens gelukkig lachende meisjes gezicht vast gelegd.
“ Is dat jullie dochter? Vroeg ik Helena terwijl ik naar de foto wees.
“Ja zei Helena, dat is onze dochter” “ die zou nu 11 zijn geweest.”
Helena keek mij aan, en voor het eerst keek ik Helena recht in haar ogen aan.
Je kan met plastische chirurgie een hoop verbloemen,
Maar haar ogen spraken boekdelen.
Ik begreep meteen dat ik een bijzonder gevoelig onderwerp had aangesneden, en dat ik het nu ook niet kon maken om op een onderwerp over te schakelen.
Helena begon zelf haar verhaal,
wat mij enig sinds gerust stelden omdat ik nu zelf niet hoefden door te vragen.
“Het komt allemaal door dat klote geld!” zei Helena, die duidelijk haar best moest doen om haar woede en tranen te bedwingen.
“ Mijn man moest zo nodig hier heen om een kliniek te beginnen. Van mij hoefden het allemaal niet!
We hadden het prima in Nederland,
oke.., we betaalden veel belasting,
en in Belgie is de wetgeving ook wat makkelijker voor plastische chirurgie.
“Hoezo dat?”
Vroeg ik omdat ik vond dat dit het minst zwaarste onderwerp was tot nu toe,
waar ik op kon inhaken.
Helena vertelde dat haar man met zijn kliniek gespecialiseerd was in schaamlip correctie,
en in Nederland mocht dat pas op 18 jarige leeftijd en in Belgie al op 16 jarige leeftijd.
In mezelf dacht ik nog dat ik dat een hele goede reden vond om je familie en vrienden gedag te zeggen,
maar besloot dat maar niet hard op te zeggen.

“Schaamlip correctie bij 16 jarige meisjes?” Zei ik, terwijl ik mijn koffie bijna over mijn licht blauwe blousse heen spoog.
“Ja” zei Helena. “Het is ongelofelijk wat een markt daar voor is hier in Europa.
Al snel zag ik haar verdriet in haar ogen plaats maken voor de euro tekens.
Wel viel me op dat die euro tekens nog steeds omringd werden door de tranen van zo even.

Er viel even een ongemakkelijke stilte, en het witte interieur leek nog killer en kouder als even daarvoor.
“Mag ik vragen wat er met jullie dochter gebeurd is?” Vroeg ik aan Helena
“Dat weet ik zelf niet eens” zei Helena met een fluister stem “Wist ik het maar… Of mischien juist ook helemaal niet”
“ Ineens was ze weg… Ineens kwam ze niet meer thuis. We hadden een prima oppas voor haar, die ons zo betrouwbaar leek.
Ik zag hoe de tranen het duidelijk wonnen van de euro tekens in haar ogen,
en ook aan haar stem te horen was het duidelijk dat het niet meer lang zou duren,
voordat ze het in huilen uit zou barsten.
Ik probeerde op me liefde volst te zeggen, dat als ze het liever niet wou, dat ze er niet over hoefde te praten.
Alsof ik niks gezegd had ging Helena door.
“ Michel zou Stacey die dag meenemen naar Plopsaland. Hij zou haar s morgens om 7.00 uur ophalen net als altijd”
Sinds dien hebben we nooit meer iets van beiden gehoord.
“Ja nog 1 keer 1,5 jaar later. Een klein briefje, wat duidelijk niet door Stacey geschreven was.”

Dit krijg je ervan als je jonge meisjes toetakelt.
Je zal weten hoe het voelt!

Mijn ogen waren al die tijd gericht op Stacey, de foto naast de uitgebrande kaars.
Een klein lief, mooi kind, met zoveel dromen, misschien was haar kaarsje inderdaad wel veel te vroeg uitgegaan.
Weer kwam die vraag in me op… Waarom ?
Maar aan wie moest ik hem stellen?
Aan Helena? Nee…. Die kon mij toch geen antwoord geven.
Aan mezelf ? Ook niet…. ik wou dat ik het antwoord had, en zo ja ? durfde ik het Helena dan te vertellen?
Aan God? Die mocht ik niks kwalijk nemen had ik van huis uit geleerd, dus durfde ik het hem niet eens te vragen.

Weer voelde ik allerlei emoties op komen, verdriet, woede, agressie.
Ik voelde dat ik weg moest. Er zat geen succes achter deze villa, het was ene grote ellende!
Ik keek Helena aan… Helena keek mij aan…
Ik kwam niet verder uit me woorden als…. “wat verschrikkelijk!”
Niet wetende dat deze 2 woorden haar hele verhaal samen vatten.
Ik dronk me laatste beetje koffie in 1 slok op, omdat ik me zelf dan 2 seconden bedenktijd gaf om een reden te bedenken dat ik hier zo gauw mogelijk weg wou.
Met een goedkope leugen, zei ik tegen Helena dat me taxi weer voor de deur stond,
nam ik afscheid van haar. En loog dat ik het jammer vond dat ik niet nog wat langer kon blijven.
“Sorry” zei ze, “Dat ik je met dit verhaal opzadel.”

Daar ging ik, de voordeur uit.
De oprijlaan af. De treurwilgen hadden opeens een dubbele betekenis gekregen, De prachtige rozen van nog geen half uur geleden waar veranderd in koude graf bloemen. Bij het hek keek ik nog 1 keer achterom. Zag de prachtig dure witte mooie villa. En besefte….
Ook dit is een goedkope leugen.

Aantal keer bekeken: 3144
Waardering: 7.25 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 52 bezoekers online