Lees het verhaaltje: Een vriendin met anorexia op verhalenlezen.

Een vriendin met anorexia.

U leest om dit moment het verhaal Een vriendin met anorexia gepost door Margot. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: Margot
Gepost op: 2009-2-4

Verhaal:

Een vriendin met anorexia
Ik heb gemerkt dat het de laatste tijd slecht ging met Eileen, mijn beste vriendin. Ze at steeds minder en ze was niet meer zo spraakzaam als vroeger. Elke dag katte ze me weer af, omdat ik over haar brood begon. Ik begon te denken dat ze haar eten uitspuugt, ik wou het haar de volgende dag zeggen, maar toen was het al te laat…

9 Mei gisteren om 4 uur is Eileen gestorven. Gestorven door het weinige eten en het uitspugen van eten. Op haar bed viel ze in slaap en ze is nooit meer wakker geworden. Ik sta op het strand naar de zee te kijken. Dit is de plek waar we gister het as van Eileen hebben uitgestrooid. Ze drijft nu op de schuimende golven en de ruwe wind blaast haar tegemoet. Elke dag sta ik hier weer na te denken, over hoe dom ik kon zijn. Dat ik niet eerder had gemerkt dat Eileen haar eten uitspuugde en dus anorexia had. Ik had haar kunnen helpen en ze had een gelukkig leven kunnen lijden, maar nu is het allemaal te laat… Mijn wind waait door mijn haren en er valt een vlieger in de zee. “Je doet Eileen pijn, gek!” roep ik naar het kleutertje dat zijn vlieger te pakken probeert te krijgen. Ik hoor hoe kattig het klinkt en ik denk gelijk aan Eileen: zij deed hetzelfde bij mij. En nu doe ik het ook! De kleuter begint spontaan te huilen en zijn vader rent er geschrokken op af. Gauw ren ik door het zand dat omhoog stuift en ik kijk nog een keer om naar de zee. “Tot de volgende keer, Eileen…” fluister ik en ik ren de heuvel af. Ik kan de zee niet meer zien en het voelt alsof ik haar nooit meer zal zien. Dat klopt ook, maar toch voelt het naar…

“Waar was je nou weer?” snauwt mijn vader als ik met een rood gezicht binnenstorm. Hij staat met zijn keukenschort om te roeren in een pan kippensoep. Ik veeg een haar uit mijn gezicht. “Bij de zee, dat snap je toch wel. En je hoeft niet zo te snauwen!” Mijn vader snauwt me elke dag af en ik begin er bang van te worden. Het lijkt wel alsof hij me haat en ik wil niet nog iemand verliezen waarvan ik hou…
“Je moet niet zo vaak naar de zee gaan. Dan denk je er alleen maar meer aan en doet het je meer verdriet.” Ondertussen zet hij de pan kokende kippensoep op tafel. Gelukkig hoort mijn moeder het en ze neemt het voor me op. “Laat haar nou maar, Jan. Ze mag haar eigen gangetje gaan.” Gelukkig houd hij er over op en hij mompelt nog zoiets als: Ik ben de enige man hier, best vervelend. Na het eten wil ik gelijk naar boven gaan, maar mijn moeder pakt mijn arm vast. “Ik wil je even spreken. Kom je mee?” Ze kijkt me ernstig aan en ik loop met haar mee naar de bank. Jan is alweer naar boven gegaan, dus we zijn lekker met zijn tweeën.
Ze doet de tv aan en zet hem op Nederland 1.. “Waarom wil je tv met me kijken?” vraag ik haar verbaasd, maar het enige wat ze doet is wijzen. Ik kijk maar gewoon en luister wat er gezegd word. Na een tijdje komt er iets over een meisje dat anorexia had en daardoor is doodgegaan. Mijn gezicht word spierwit als ik zie wie er in beeld komt. “M-mam…” Dat is het enige wat ik eruit kan brengen, want Eileen verschijnt in beeld. Ze heeft dezelfde kleren aan als voor de dag dat ze stierf, ze begint iets te vertellen. “Dit berichtje is speciaal voor Anne Verhoven. Lieve Anne, dit is de dag voor 5 mei, de dag die voor jou waarschijnlijk hard aan zal komen. Ik moet je vertellen dat ik niet vanzelf dood ben gegaan. Ik hield het niet meer vol met een leven met anorexia, ik kon het gewoon niet meer. Elke dag voelde ik me duizelig en op 5 mei trok ik het niet meer. De oorzaak van mijn dood is drugs, ik heb een overdosis drugs genomen en ben in slaap gevallen. Ik ben nooit meer wakker geworden, hoe graag ik jou ook gedag wou zeggen. Het zou allemaal nog moeilijker zijn als je wist dat ik zelfmoord zou plegen.” Ondertussen vullen mijn ogen zich met tranen en ik kruip tegen mijn moeder aan. Eileen praat nog steeds door. “Anne, wees alsjeblieft niet boos op me. Mijn leven was gewoon niet fijn, hoeveel steun ik ook aan jou had. De tijden dat ik anorexia heb gehad, was jij degene die mij overeind hield. Ook al wist je van niks over mijn anorexia. Elke keer kreeg ik er spijt van dat ik je afkatte en daarom wou ik sorry zeggen. Maar je begon telkens weer over mijn brood en dan kon ik er weer niet tegen. Het spijt me daarvan! Sorry, Anne.
Papa, mama, Anne en de rest van mijn familie. Sorry, voor mijn dood, maar zo kon het niet verder.” De tranen stromen over mijn wagen en ik wil het liefst ook zelfmoord plegen. Dan wil ik over de zee worden uitgestrooid en dan kom ik weer bij Eileen terecht… Hoe ze dit heeft gedaan weet ik niet, maar daar denk ik op dit moment ook niet aan. Ik denk alleen aan Eileen, aan haar vreselijke zelfmoord pleging. Deels vind ik het vreselijk, maar een klein plekje van mij snapt dat Eileen niet verder kon leven.
“Ze hebben een brief gevonden, waar dit allemaal in stond. Het lijkt alsof ze het zelf zegt, maar dat is niet zo. Ze heeft de brief waarschijnlijk geschreven, toen ze net de drugs had in genomen. Ze wist dat ze er aan dood zou gaan.” zegt mijn moeder alsof ze mijn gedachten kan lezen.“Lieverd, het is goed dat je dit weet. We zullen haar allemaal missen, maar je moet door. Doe het voor Eileen!”

Elke keer dat er iets moeilijks op mijn pad komt, denk ik aan mijn moeders woorden: “Doe het voor Eileen!” Het is moeilijk om te geloven dat je beste vriendin zelfmoord heeft gepleegd, maar ze wil altijd dat jij een goed leven krijgt!

DIT IS NIET ECHT GEBEURRT!

Aantal keer bekeken: 3262
Waardering: 7.84 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 57 bezoekers online