Lees het verhaaltje: Eerste zoen op verhalenlezen.

Eerste zoen.

U leest om dit moment het verhaal Eerste zoen gepost door Isil. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: Isil
Gepost op: 2011-2-16

Verhaal:

Eerste zoen
Valentijnsdag 2011

Aan het eind van de middag zijn we naar een parkje gegaan waar we een keer eerder hebben "gedated".
Eerst zaten we op een bankje waar het niet echt rustig was, er liepen telkens mensen langs. Wij ondertussen wel gezellig kletsen zoals gewoonlijk, alhoewel ik af en toe natuurlijk ook helemaal dichtklapte. Beide met blosjes op onze wangen.
Maar omdat er dus telkens mensen langs liepen, zijn we uiteindelijk een ander rustiger bankje gaan zoeken.
En toen zaten we daar op een rustig bankje, lekker koud, ik met koude handjes, hij met koude handen. En toen zei ik minstens driemaal dat ik koude handen had, een hint om mijn hand vast te pakken! Maar dat begreep hij niet, haha.
Dus toen heb ik maar met grote zenuwen trillend zijn hand gepakt... Hij lachte lief! En ik zei "dat probeerde ik nou de hele tijd al!". Hij zei "ik wou een arm om je heen slaan!" En daar zaten we dan, in de kou, beide trillend van de kou. Begon het ook nog eens een beetje te drupregenen, wat later een heuse bui werd. Beiden trillend op dat bankje, natgeregend en ijskoud! Maar diep van binnen had ik het warm, warm als nooit te voor, zoals ik daar zijn hand vast hield en het streelde, zoals we daar zaten te praten over onze handen; hij met grote mooie sierlijke mannelijke handen en ik met kleine lieve handjes, beide verlegen blozend.
We praatten verder, over van alles en nog wat. Ik kan altijd wel goed met hem praten en wederzijds, ook al is hij van nature een beetje stil en verlegen. Af en toe een blik werpend in zijn diepblauwe ogen, om vervolgens snel mijn blik weer naar de zwanen te richten die voor ons deinsden in de grote vijver. Smeltend zat ik daar dan, beiden onzeker en verlegen. En toen... sloeg hij zijn arm om me heen, begonnen we nog meer te trillen en dat kwam niet door de kou. Ik wou hem kussen, vol passie, vol liefde, vol smacht...maar ik durfde niet, stel dat hij het niet wou, stel dat hij er niet klaar voor was. Maar ik was vooral ook bang, gewoon een lafaard die alleen zijn hand durfde te strelen.
Toen na een tijdje geknuffel en geliefhebberd, hij zo nu en dan strelend door mijn haar, plukkend aan een lok, diep in mijn ogen kijkend waardoor ik natuurlijk nog meer verdronk in het ontzettende diepe blauw van zijn glunderende en veelzeggende ogen...werd ik zomaar, pardoes, uit het niets door hem gezoend! En daar zaten we, ik nog steeds geschrokken maar vol passie, hij lief maar toch vurend aan mijn mond. Zoenend, heerlijk, zo dicht bij, mijn hand in zijn nek, het leek wel een droom, een fantasie! Hij als amateur, ik als groentje en toen...was ik dus vurig ontgroend! Trillend en knuffelend zaten we na te genieten, ik gehuld in zijn armen, nog steeds mijn hand om zijn hand.
Eigenlijk helemaal niets voor hem, zo impulsief, want hij is redelijk verlegen. Maar ik was natuurlijk in de wolken, hoog boven het parkje waar we op dat bankje voor de vijver met zwanen zaten. En ik heb dat gevoel van zijn lippen op de mijne nog een paar keer kort herhaald, door hem vragend aan te kijken in zijn diepe ogen en hem vervolgens te liefkozend te zoenen, vol op zijn mond.

Ik besef het nog steeds niet helemaal, ik heb continu een stiekeme lach op mijn mond. Vrolijk dans ik nu elke dag naar mijn studie toe, vrolijk huppel ik met hem in mijn gedachten rond.
Liefde is mooi en vurig, vooral als het na veel wachten, geduld en moeite wordt beloond. Maar...zo heeft alles wel een nadeel. Hij is een blonde blauwogige god, lang, slank en met een gespierd postuur en uitermate schattig. Ik echter, ben een dochter van de 2e generatie gastarbeiders, een brunette die vol passie studeert aan haar HBO studie en binnen een half jaar naar de universiteit doorstroomd. Nu is denk ik al duidelijk, waar het hier wringt; buitenlandse ouders, die nog geen vriend voor mij willen "eerst je studie, dan komt de rest!" wordt er altijd gezegd. Maar liefde houdt je niet tegen, al denk ik niet dat ze daar gebroken om zullen zijn als ik ze vertel dat ik nu vriend heb. Het “probleem” is dat hij een Hollander is en dat kan natuurlijk niet volgens hen… Onzin! Een mens is een mens, en ik kan zelf prima bepalen met wie ik gelukkig wil zijn en ben! Dus nu blijft het lekker stiekem, ondeugend zoals ik ben. En als ik binnenkort op kamers ga, dan kan zelf beslissen met wie ik ben. Wie weet krijgen mijn ouders het ooit te weten, als ik een trouwkaartje stuur, of als ik durf wat eerder. Het doet mij niets meer hoe zij erover denken, ik weet zelf toch echt het beste, aan wie ik mijn liefde wil schenken. En mijn blonde engel zal ik nooit verlaten zolang hij mij ook wil.

En onthoudt goed, niets of niemand houd mij tegen, dat is de basis voor mijn liefde waar hij nu al zo lang de oorzaak van is…

Aantal keer bekeken: 5532
Waardering: 7.77 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 323 bezoekers online