Lees het verhaaltje: Erger kan niet (deel 3) op verhalenlezen.

Erger kan niet (deel 3).

U leest om dit moment het verhaal Erger kan niet (deel 3) gepost door cba. Dit verhaal is gepost in de categorie griezel verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar griezel verhalen?
Categorie: griezel verhalen
Gepost door: cba
Gepost op: 2009-11-4

Verhaal:

Erger kan niet (deel 3)
De begravenis was mooi. Er waren vele familieleden en vrienden gekomen, en legden allemaal een bloem voor hem neer. Lisa en Marion legden zijn favoriete skates naast de steen neer. "Zo kan hij in het hiernamaals ook lekker skaten," zei Marion, en snikte. Lisa sloeg haar arm om haar beste vriendin heen, en begon ook te snikken. "Rick, het ga je goed," zei ze zacht, en even was het stil rond het graf.

Marion en Lisa waren samen met tante Trudy rond de tafel gaan zitten met een grote kop chocolademelk en marsmallows. Ze zeiden geen van allen een stom woord.
"Volgende week komt je vader weer thuis, Lisa, leuk?" vroeg tante Trudy, en Lisa werd weer een beetje vrolijk. "jippie! Hey, Marion, zullen we naar het park gaan om te gaan skaten?" vroeg Lisa, en de twee vriendinnen gingen de rest van de middag skaten.
's Avonds kregen de twee meiden van tante Trudy pannenkoeken met stroop. Na het eten moest Marion weer naar huis. "Zal ik je morgen ophalen om naar school te lopen?" vroeg Marion, en dat vond Lisa prima.

's Nachts was Lisa's droom weer onrustig. Dit keer reed de auto niet op haar af, maar bleef het weer staan, met flikkerende koplampen. Ze zag Rick weer staan aan de andere kant van de auto, met een zielloze blik. Naast hem stond Marion met haar hand op. In haar hand lag een theekaarsje, een brandende. Plots zag Lisa dat het vlammetje groeide. Het werd groter, en groter, totdat het zelfs de auto bedekte. De drie personen bleven ongedeerd, maar de vlammen maakten alles kapot. Zelfs de auto ging eraan.
Toen schrok Lisa weer wakker, en zuchte. "Er zal toch niet iets zijn met Marion?" vroeg ze in zichzelf, stond op, en liep naar de keuken. Ze wachte op het slechte nieuws, maar tante Trudy gaf haar gewoon een schaal cornflakes, en was vrolijk.
Toen het tijd was om naar school te gaan, was Marion nog steeds niet aan de deur gekomen.
Ze was al vijf minuten te laat. "Ojee, ik hoop maar niet dat....," maar toen kwam Marion er al aangerend. Lisa deed de deur open, en daar stond Marion buiten adem. "Sorry dat ik te laat ben, had me een beetje verslapen," zei ze, en Lisa was opgelucht. Er is helemaal niets aan de hand.
Marion en Lisa liepen naar school. Het was rustig op straat, en er stond geen zuchtje wind. Lisa keek naar de overkant van de straat. Daar stond een mevrouw met een witte jurk en goudachtig haar. Ze keek naar de vrouw haar gezicht, en schrok zich kapot. "Lisa, wat is er?" vroeg Marion bezorgd. Lisa wees naar de vrouw. Maar toen Marion keek, was ze weg. "Wat zag je dan?"
"Ik....ik dacht dat ik mijn....moeder zag," zei ze zacht. Marion keek haar nu superbezorgd aan. "Maar je moeder was toch overleden toen je klein was?" Lisa knikte, "Ik zal het wel verkeerd gezien hebben"

Op school was het best wel druk, ze kregen heel veel werk op school, en waren hard aan het schrijven. Zelfs het meest leergierige meisje van de klas zuchte van moeheid.
Na school liepen de twee meiden weer naar huis. Er liepen veel mensen op straat, vooral mensen die klaar zijn met werken, en kinderen.
Plots klonken er sirenes. De twee meiden keken achterom, en zagen brandweerwagens en politie achter elkaar aan rijden met gillende sirenes. Ze gingen een straat in, wat erg bekend voorkwam bij de twee meiden. "Maar, dat is in mijn straat!" zei Marion, en rende er naartoe. Lisa rende achter haar aan. Ze renden, en renden, en plots bleef Marion met verbijsterde ogen staan. Daar stonden de brandweerwagens, en ze stonden een huis te blussen waar grote vlammen uit kwamen. "Maar dat is mijn huis!" gilde Marion. "Papa, mama!" Ze rende verder, maar werd tegemoet gerend door haar vader, gelukkig. "Papa, ons huis!"
"Ja, liefje, ons huis staat in brand....oh, gelukkig was er niemand thuis toen de brand ontstond" Toen kwam ook Marion's moeder aangelopen. "Oh, Marion," zei ze, en omhelsde haar dochter. Lisa kreeg zowat een hartaanval. Dit is wat haar droom haar had verteld; die vlammen die alles om haar heen had vernietigd. Maar betekende haar dromen dan ook iets?
Marion kwam met Lisa mee naar huis, en Marion's ouders namen een hotelkamer.
De volgende morgen belde Marion's moeder op. "Wat??? Gaan we verhuizen???" zei ze door de telefoon, "maar.....okey, is goed, mam, daag"
Marion keek sip naar de grond. "Marion, wat is er?" vroeg Trudy. "We gaan verhuizen....," zei ze droevig. "Waarnaartoe?" vroeg Lisa. "Naar de andere kant van Nederland"
"Maar, dan kunnen we niet meer samen skaten, enzo..." zei Lisa, en de twee meiden omhelsden elkaar troostend.

Het weekend ging snel voorbij, en Marion verhuisde naar de andere kant van Nederland. Ze hadden een paar dingen kunnen redden uit het verbrande huis, en hadden dat meegenomen.
Lisa zat te peinzen over haar droom, en over de verschijning van die vrouw, die erg sterk op haar moeder leek. "Ze stonden aan de andere kant van de auto, en keken mij strak aan, alsof ze op mij staan te wachten...en dat die keer dat ik over mezelf in een ziekenhuisbed droomde, dat is gek. En sinds ik aangereden ben heb ik die dromen, en gebeuren er ook allemaal erge dingen; het overlijden van mijn beste vriend, mijn beste vriendin die haar huis kwijtraakte, en is verhuisd, wat zal er nog meer gebeuren?"

's Nachts kreeg Lisa weer een droom. De auto stond er weer, en dit keer stond haar vader, en tante Trudy ook aan de andere kant van de auto. Er gebeurde geen rare dingen...maar Lisa voelde een windvlaag langs haar heen gaan, en keek opzij. Ze schrok zo erg, dat ze achterover op de grond viel. Het was diezelfde vrouw die op haar moeder leek. De vrouw keek haar aan met helderblauwe ogen.....het is haar moeder! "Lisa, wees niet bang," zei de vrouw met echo-stem, "je moet wakker worden.....je slaapt al weken"
En toen was de droom afgelopen. Lisa keek verbaasd naar haar spiegelbeeld. "Wat was dat?" zei ze heel zacht in zichzelf, "je moet wakker worden....je slaapt al weken.....wat zou dat betekenen? Ik ben nu toch wakker? Of.....zal ik misschien....in een heel erg diepe slaap zijn? Zal dat het zijn? Lig ik in coma? Dat....verklaart misschien die piepgeluiden, en die keer dat ik mezelf ernstig gewond in het ziekenhuis zag liggen....nu ik erover nadenk....ik mankeerde wel erg weinig na dat ongeluk...."
Met deze gedachte liep ze naar de keuken. Vandaag zou haar vader thuis komen. Tante Trudy kwam de keuken in, en zette de radio aan. Lisa hoorde nog net het einde van een bekend liedje, toen er weer een man door de radio sprak. "Hier volgt het nieuws; de orkaan boven de Atlantische oceaan volgt zijn pad richting Noord-Amerika......de regering komt met nieuw beleid jegens schoolkosten......vliegtuig vanuit China neergestord in de bergen, geen overlevenden.....nieuwe komst van" Maar verder hoorden Lisa en Trudy het nieuws niet. Ze keken allebei geschokt. "Is papa's vliegtuig neergestord????!!!" vroeg Lisa geschrokken. Maar Trudy keek haar gespannen aan. "Er...gaan vele vliegtuigen China uit"
Maar toen een half uur later de telefoon ging, was sfeer uiterst gespannen. Trudy's hand die de hoorn vasthield begon heftig te trillen. De tranen sprongen in haar ogen. "Nee, niet mijn broertje...." zei ze zacht, maar Lisa kon het nog net horen.......haar vader zat dus toch in dat vliegtuig.......geen overlevenden......
Lisa rende naar haar kamer, gooide zichzelf op haar bed, en huilde het uit, de hele dag door!
Ze viel in slaap. Daar stond de auto weer, en haar familie en vrienden. Haar moeder stond weer naast haar, en keek haar aan met die heldere ogen. Lisa's ogen traanden, en keek naar haar vader, die er wezenloos bij stond, net als Rick. Plots hoorde ze het gepiep weer van een hartritmemeter, en daar....in de hoek....stond het ziekenhuisbed weer, met haar erin. Ze liep ernaartoe.....en toen, zonder na te denken, schudde ze zichzelf hevig door elkaar, maar ze werd niet wakker. "Jij moet wakker worden....," zei Lisa's moeder weer met die echo-stem, "Jij, niet zij..."

Lisa werd de volgende ochtend pas weer wakker. Tante Trudy stond met een ernstig gezicht in de keuken. "Lisa, ik.....pak je spullen, we gaan er vandoor"
"Maar, waar naartoe?" vroeg Lisa, en keek haar tante vragend aan. Trudy keek haar nichtje droevig aan. "Ik ben je enigste familielid nog....maar...ik kan niet voor je zorgen"
Lisa keek haar tante geschokt aan. "Maar ik kan toch bij je komen wonen, ik ben niet lastig..."
"Maar toch kan het niet....ik breng je vandaag naar het weeshuis...zij kunnen een nieuwe familie voor je zoeken"
"Maar dat wil ik helemaal niet, ik wil bij jou wonen!" zei Lisa, en gooide van frustratie een stoel om.
Al en wel, Lisa pakte haar spullen in koffers in, en de auto werd volgeladen. Ze wou niet naast haar tante zitten, en ging maar achterin de auto zitten. Ze reden, en waren op weg naar het weeshuis in de grote stad. Ze reden de snelweg op. Lisa dacht diep na over wat er allemaal gebeurd is, en over haar dromen. "Ik moet wakker worden...," zei ze zacht, en Trudy keek over haar schouder...."wat zei je daar?" vroeg ze niet nieuwsgierig, maar meer een soort boos. "Ik moet wakker worden! Nu weet ik wat me te doen staat!" Zonder na te denken deed Lisa haar gordel af, en de deur open. "Nee, Lisa! Niet doen!" gilde Trudy het uit. Maar het was te laat, Lisa liet zich uit de auto vallen.

Het was zwart om Lisa heen. Geen geluid, niets. In de verte zag ze een tunnel van sterren. Ze ging er in. Plots verscheen haar moeder naast haar. "Je doet het goed..je bent bijna wakker....ga de groene poort in, niet de gouden!" En toen was haar moeder weer weg. De sterrentunnel eindigde, en Lisa stond in het niets. Ze liep, en liep, en verderop zag ze twee kleine stippen steeds groter worden. Toen ze steeds dichterbij kwam, zag ze dat het twee poorten waren; een gouden poort met diamanten steentjes erin verwerkt...er kwam een heldere licht achter vandaan. En er stond ook een groene poort, dit leek meer op een poort van iemands tuin. "De groene poort moet ik doorheen..." zei ze tegen zichzelf, "Maar wat zit er achter die gouden poort?? De hemel?" Ze voelde zich wel aangetrokken tot de gouden poort, maar zonder te twijfelen rende ze de groene poort door.
Piep, Piep....het gepiep van een hartritmemeter kwam nu razendsnel dichterbij, en nog dichterbij....en toen....
In één klap deed ze haar ogen open....ze lag in een ziekenbed...en haar hele lichaam deed pijn. Ze zag dat ze een infuus had in haar hand, en er stond een hartritmemeter bij haar bed. Maar....ze is alleen. Is ze in het ziekenhuis nadat ze op de snelweg uit de auto sprong...of??
De deur van haar kamer ging open, en daar kwam Marion tevoorschijn. "Marion?" vroeg ze zacht. Marion keek haar verbaasd aan...."Lisa, je bent wakker?.....je bent wakker!!" Marion keek superblij toen. Ze richte zich tot de gang achter de deur. "Rick! Lisa is wakker!! Bel haar vader!! Zuster!! Lisa is wakker!!" Plots kwamen er een aantal zusters en een dokter de kamer in stormen, en keken gelijk Lisa na, en bekeken alle apparaten.
Even later waren ze klaar, en stond Marion naast haar bed te wachten. "Nou, je hebt geluk gehad, meisje," zei de dokter, "we waren bang je kwijt te raken....maar nu ben je weer helemaal stabiel....er komt straks nog een dokter naar je kijken" De dokter ging weg, en Lisa keek Marion aan. "Oh, Marion, ben je de hele tijd bij me gebleven?" Marion knikte, "elke dag na school kom ik langs"
"Vanuit de andere kant van Nederland?" vroeg Lisa verbaasd. Maar Marion keek haar verbaasd aan. "Nee, gewoon hier, vanuit het dorp..."
"Maar, je huis was toch.....verbrand?" Marion keek Lisa nu bezorgd aan. "Volgens mij zie je dingen, mijn huis staat nog overeind, en geen brand ofzow...."
Toen kwam een jongen de kamer binnen lopen...Lisa schrok zich een ongeluk. "Rick!" zei ze luid, "maar....je bent dood....je ziekte...."
Rick keek haar verbaasd aan, en toen naar Marion. Die haalde haar schouders op. "Ehm, ik voel me anders nog springlevend," zei hij, "en mijn ziekte gaat het goed mee, die nieuwe medicijnen zijn super!"
"Waar is mijn dochter?" vroeg plots een mannenstem in de gang. Lisa herkende haar vaders stem. "Papa?" vroeg ze verbaasd. En toen kwam haar vader de kamer in...en tante Trudy. Lisa was zo gelukkig, om te zien dat ze er allemaal nog waren.
"Ik begrijp het niet....waarom lig ik nu weer in het ziekenhuis?"
"Je bent aangereden door een auto..." zei Rick, "dat was behoorlijk slecht"
"En die auto...."
"Die was gelijk gestopt," zei Marion, "die chauffeur was behoorlijk geschrokken, hij belde gelijk een ambulance voor je....kijk, die teddybeer die daar staat, komt van hem vandaan"

Lisa was weer terug naar de echte wereld. Wat een nachtmerrie was dat allemaal. Haar verjaardag was al geweest, maar ze mocht alsnog een feestje geven.
Natuurlijk waren Marion en Rick op haar feest. Ze deden beiden geheimzinnig. "Gefeliciteerd met je verjaardag!" zeiden ze beiden tegelijk, en gaven haar gezamenlijk een cadeau. Lisa pakte het uit; het was die paars/rose/witte shirt met al die frutseltjes eraan die ze in de etalage had gezien. Ze had de prijs gezien. "Oh, Marion, Rick, ik.....dank jullie wel!"
"Alsjeblieft, geen knuffels!" zei Rick overdreven, en iedereen moest lachen.
Eind goed, al goed.

The end

Aantal keer bekeken: 2995
Waardering: 7.70 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 90 bezoekers online