Lees het verhaaltje: First Dance (7) op verhalenlezen.

First Dance (7).

U leest om dit moment het verhaal First Dance (7) gepost door Friends_is_all_you_need. Dit verhaal is gepost in de categorie Kies categorie. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar Kies categorie?
Categorie: Kies categorie
Gepost door: Friends_is_all_you_need
Gepost op: 2011-5-28

Verhaal:

First Dance (7)
Maandag! De eerste dag school na het schoolfeest, de dag dat April altijd zal onthouden als de dag dat Alex een mes in haar hart stak. Ze liep naar haar kluisje maar stond stil toen ze zag dat Alex bij haar kluisje stond. Hij had haar gezien en liep naar haar toe. ‘Waarom heb je niet geantwoord op mijn berichtjes. Ik was ongerust!’ April dacht na. Hij had inderdaad heel de zondag berichtjes naar haar gestuurd zoals, April zeg iets of April leef je nog of ben je kwaad op mij? April antwoordt! Maar april had niets teruggezonden. Ze had haar voorgenomen hem te vergeten dus ook hun vriendschap. ‘Laat me gerust Alex.’ Zei ze kalm. April wou naar haar kluisje lopen maar hij nam haar hand vast zodat ze niet weg kon. Vragend keek April naar hem, in zijn ogen. ‘Ben je kwaad op mij door zaterdag? Ik heb toch een berichtje gezonden.’ ‘Dat is niet de reden dat ik kwaad ben, het is de reden waarom je zaterdag niet kon komen.’ ‘Bedoel je omdat ik bij Lisa was.’ April zei niets maar haar blik sprak boekdelen. ‘April, het spijt me echt waar maar Lisa is mijn vriendin en dan is het toch normaal dat ik veel bij haar ben.’ Bijna gaf ze aan zijn blik toe en hoe smekend en mooi hij het zei. Maar April herpakte zich. ‘Het spijt me Alex maar het enigste waaraan jij nog aan kan denken is Lisa. Ik en jij zijn nooit nog eens alleen. Ofwel is Lisa erbij dan ofwel ben je bij Lisa. Als we gaan fietsen, lunchen, sproten, praten,… Alles wat we doen samen daar is Lisa bij. Je kent me niet meer of Lisa moet ziek zijn! Ik wil niet steeds op de tweede plaats komen Alex. Zij is niet de enigste wie van jou houdt!’ ‘Wie dan nog?’ Vroeg Alex sprakeloos. ‘Ik Alex! Ik ben al op jou verliefd sinds je eens die cola op jouw broek morste. Sindsdien ben ik verliefd op jou. Maar jij zag dat niet en ik vond dat niet echt erg tot je Lisa leerde kennen. Ze pakte jouw steeds meer en meer van mij af. Ik was blij dat je mij vroeg naar het schoolfeest en dat jij mij in mijn leven mijn eerste dans zou geven want dat is belangrijk voor een meisje en je brak mijn hart als je niet op kwam dagen! Het spijt me Alex, maar ik kan niet langer bevriend met jou zijn. Dat doet veel te veel pijn!’ Huilend liep April weg en sprakeloos bleef Alex staan. Kimberly die alles gehoord had ging naar Alex toe. ‘Ze heeft gelijk Alex! Ze was al heel lang op jouw verliefd en je weet niet hoe hard je haar gekwetst hebt.’ Kimberly keek hem even aan en liep daarna April achterna. Alex die nog steeds niet wist wat hem overkomen was bleef daar staan zo’n minuut of 5 tot dat Lisa kwam. ‘Wat was dat allemaal?’ ‘Het is uit Lisa.’ Zei Alex plots. ‘Wat?! Waarom?’ ‘Omdat mijn hart bij iemand anders ligt. Iemand die mij nooit meer zal kunnen vergeven.’ Zonder nog een woord te zeggen liep Alex weg en hij liet op zijn beurt een sprakeloze en woedende Lisa achter.

Er was al een maand voorbij sinds April had vertelt dat ze op Alex verliefd was. En ja hoor, ze wist wel dat het uit was tussen Lisa en Alex maar toch had ze nog niets tegen hem gezegd. Het was stil op haar werk. Haar hart was nog steeds gebroken en ze had nog steeds veel pijn. En het was net of op haar werk voelde iedereen haar pijn. Haar verdriet. ‘Ga maar naar huis April.’ Zei Natacha. ‘Waarom?’ ‘Het is toch niet druk en het is toch al 8u. Geniet nog van je avond meid. Wandel anders eens het park!’ ‘Ik heb niet echt zin om in het park te wandelen en als ik hier ben kan ik mijn gedachten verzetten.’ April wilde een glas nemen maar Natacha pakte het glas af. ‘Ik zeg dat jij in het park MOET gaan wandelen, anders ben je ontslagen. En daarbij trek nog eens dat kleed aan dat je op het schoolfeest droeg!’ ‘Oké, het is al goed ik ga wel in het park gaan wandelen.’ April kleedde zich om en ging naar buiten. Ze wist niet waarom maar ze had het gevoel dat Natacha wou dat ze wegging. Intussen belde Natacha met iemand. ‘Ja hoor, ze komt eraan. Veel plezier!’ April ging naar het park, zoals Natacha gezegd had, misschien volgde ze haar wel. En ze wou niet ontslagen worden. Toen ze in het park was zag ze dat alles versierd was. En plotseling hoorde muziek. Ze ging op het geluid af en toen ze op een open plek in het park kwam zag ze Alex in het midden staan. Hij had een pak aan. ‘Alex ben jij dat?’ April was verblind door het felle licht dus liep ze wat dichter naar het midden. Toen ze in het midden was stond ze net tegenover Alex. ‘Alex wat is hier de bedoeling van?’ Alex legde zijn vinger op haar mond en zei:’ Sssttt.’ Hij nam haar handen vast legde die in zin nek en begon met haar te dansen. Hij keek haar diep in de ogen. De muziek begon te spelen en April wist niet wat er gebeurde. ‘Alex wat heeft dit te beteken?’ Alex die nog steeds in haar ogen keek zei: ‘Ieder meisje verdient toch een eerste dans met een speciale jongen.’ April bloosde. Een minuut of 3, stonden ze daar te dansen. En ze hadden elkaar blik nog geen één keer van elkaar verlost. ‘Hoe heb je dit geregeld?’ Verbrak April de stilte. ‘Ik heb zo mijn contacten. En voor jou doe ik het maar al te graag.’ April voelde zich zo gelukkig en ze wou dat deze avond maar bleef duren. Het was net of alles rond hen verdween, ze hadden alleen nog maar oog voor elkaar. En dan gebeurde het. Alex stopte met dansen nam April nog beter vast en boog zacht voorover naar haar. April die meteen wist wat er nu zou gebeuren sloot haar ogen en liet zich meevoeren. Zachtjes maar zeker naderden hun lippen totdat ze elkaar aanraakten. April wist nu hoe iemand zich in een film voelde en voor het eerst in heel haar leven was ze heel gelukkig. Niets of niemand kon nu haar nog pijn doen. Want zij had haar eerste dans en eerste kus met een heel speciale jongen gehad. Ze wist niet of ze eeuwig bij elkaar zouden blijven maar wel dat ze heel gelukkig was. Ze keken elkaar aan en er waren geen woorden nodig voor wat ze allebei te vertellen hadden. Ze zagen het in elkaars ogen en ze voelden het diep vanbinnen, in hun hart.

Einde

Aantal keer bekeken: 3121
Waardering: 7.50 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 174 bezoekers online