Lees het verhaaltje: Geen speelgoed op verhalenlezen.

Geen speelgoed.

U leest om dit moment het verhaal Geen speelgoed gepost door Frieske Van Uytvanck. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: Frieske Van Uytvanck
Gepost op: 2009-9-14

Verhaal:

Geen speelgoed
Elke overeenkomst met bestaande personen en/of gebeurtenissen is louter toevallig en door de auteur niet zo bedoeld.

Geen speelgoed

Waarom schrijven mensen? Omdat ze niet anders kunnen. Om een ervaring te delen. Om mensen te beroeren. Om gelezen te worden.
Waarom schrijf ik? Om al die redenen tegelijk. Ik kan en mag niet zwijgen. Ik wil gelezen worden, en wel omdat ik met mijn verhaal een ijzersterke boodschap wil overdragen. Een boodschap over moed en zelfvertrouwen, eigenwaarde en respect. Een boodschap die vrouwen zal veranderen; mannen: vlucht, nu het nog kan!

Of dit verhaal autobiografisch is, waar gebeurd of letter per letter uit mijn fantasierijke duim gezogen; dat doet er niet toe. Uiteindelijk ben ik een schrijfster, en is dit mijn verhaal.

Ik ben geen kindsoldaat. Ik werd niet verkracht, niet fysiek mishandeld. Ik ben gezond en krijg elke dag voldoende te eten. Ik kan studeren en heb een beloftevolle toekomst.
Maar moet ik daarom over me heen laten lopen als een ordinaire vloermat? Heeft een man daarom het recht mij te gebruiken als goedkoop tijdverdrijf? En moet ik daarom mijn mond houden, slikken en knikken?
Neen! En jullie ook niet.

Mannen die vrouwen slaan, dat is schandalig.
Ouders die hun kinderen slaan, dat is onverantwoord.
Maar een vrouw die een man slaat, omdat dat de enige taal is die nog doordringt tot zijn door lust vertroebelde verstand, die verdient respect. Een vrouw die met een klinkende slag een ego aan diggelen slaat, die hoeft zich niet te schamen.
Hoeveel gekwetste, misbruikte vrouwen zouden niet nachtenlang dromen van die verlossende mep? Een mep die alle onrecht terugkaatst naar haar misdadiger. Een mep die het monster niet verandert, maar toch die ene tel laat voelen dat hij niet ongehinderd zijn gang kan gaan. Bij velen blijft het helaas bij dromen.
Vrouwen, wees niet laf, wees niet machteloos. Toon dat ook jullie ballen aan jullie lijf hebben en durf die ultieme droom om te zetten in daden!

Met dit verhaal wil ik in alle vrouwen het vuur aanwakkeren om ten strijde te trekken tegen onrecht. Om niet machteloos toe te kijken hoe mannen ongegeneerd de scherven van hun gebroken hart ook nog eens vermorzelen. Om vol trots hun beulen in de ogen te kijken en terug te vechten met het enige wapen dat hun ongevoeligheid nog kan doorbreken. Vrouwen, luister en leer. Soms zijn foute dingen nodig om grotere fouten te bestraffen.

Toegegeven, ik liet me vangen. Ik was zo naïef om te geloven dat al zijn verleidelijke toekomstdromen plechtige beloftes waren. In geen tijd liet ik me een heel leven aanpraten en wat voelde ik me goed.
Toen dat hele leven in een kwartier van me werd afgenomen, was het ontwaken des te pijnlijker. Een excuus te belachelijk voor woorden haalde heel mijn wereld overhoop.
En stilaan kwam het besef dat al die mooie praatjes mij blind in zijn armen hadden gedreven. Het besef dat al die mooie praatjes vuile leugens waren. Het besef dat mijn verstand al van de eerste ontmoeting lag te slapen en mijn alertheid met vakantie was. Het besef dat je in deze wereld niet gewoon goed mag doen en niet simpelweg iemand graag mag zien. Het besef dat je gemeen moet zijn, wantrouwig, “hard to get”. En vooral het besef dat dit niet door de beugel kon.

“Ander en beter,” waaide me om de oren. Ik had vrij snel door dat ze gelijk hadden.
Met jaren meer levenservaring voelde hij zich stukken volwassener. Hij had inderdaad geleerd welke knoppen in te drukken om een vrouw te manipuleren. Respect kende hij echter nog niet. Of verlies je dat misschien op je achttiende verjaardag?
“Geen energie meer in steken.” Maar daarvoor brandden de woede, de bitterheid en de vastberadenheid teveel in mij.

Leugens, schijnheiligheid en ego. Het kenmerkte hem van kop tot teen - met zijn meter achtentachtig kon dat tellen. In een kwartier was zijn leven weer op de rechte baan, waar die bij mij vanaf dan gevaarlijk begon te slingeren. Hij was uitgepraat en ik bleef achter met vragen, twijfels en ongeloof. Een goede babbel zou deugd hebben gedaan.
“Die komt er wel.” Een zoveelste leugen.
Wekenlang geen woord, geen beeld, geen teken van leven.

Tot een zoete, warme vakantieavond. Ik stond met wat vriendinnen te dansen in het centrum. Zijn ego bereikte de tent met ruime voorsprong. Samen paradeerden ze door de menigte. Pratend, lachend, verachtelijk. Ik kookte, de antiliefdesliedjes van de DJ stookten mijn woede nog wat op. Ik danste verder, geduldig. Ik zou mijn wraak laten rijpen tot het meest intense moment. En de hartenbreker deed het schitterend. Na een half uur kwam hij onze richting uit, gaf mijn vriendin een zoen en bukte zich om bij mij het zelfde te doen.
Al zijn leugens heb ik toen als een stempel tegen zijn kaak gevlamd.
Een rood hoofd. Ogen die niet geloofden wat ze zagen – durf nog eens te beweren dat je me kent!
“Vanonder mijn ogen!” en mijn kordate wijsvinger in de andere richting.
Zijn ego is die avond vroeg naar huis gegaan.

Ik trachtte met een laatste sms het hoofdstuk af te sluiten.
“Nu heb je een deftige reden om te breken..een dank u wel is niet nodig..het is graag gedaan..”

Maar mijn lijdensweg was nog niet ten einde.

Je vraagt je af wat ze ermee willen bereiken. Proberen ze je gerust te stellen? Denken ze dat ze een nobele daad verrichten? Praten ze zichzelf goed met zo’n excuus?
“Het is niet voor een ander dat ik je laat zitten. Het zal zeker maanden duren eer ik weer een relatie begin.”
Wat willen ze daarmee bereiken?
Denken ze echt dat het een troost is? Dat we daardoor hun belachelijke uitleg aanvaarden? Dat we opgelucht zijn? Moeten we het soms als een eer beschouwen dat we – zogezegd - niet voor een ander gedumpt werden? Wie weet verwachten ze wel dankbaarheid?
Je vraagt je af wat hen bezielt.
Want ja hoor, door die uitleg voel je je echt stukken beter! Zeker als ze 3 weken later alweer kussend op het internet verschijnen met een andere vrouw! Dat doet dan echt geen pijn!

Gekrenkt was ik. Had hij eigenlijk ooit één zin gezegd die waarheid was?
En daar was weer het besef: d.E., de man die ik graag zag, bestond niet. d.E. had nooit bestaan.
Hij was een hersenspinsel van leugens. Mijn hersenen. Zijn leugens.

Samen met mijn pijn voel ik de pijn van vele andere vrouwen, want helaas, ik ben niet alleen.
Samen met mijn woede koester ik de woede van vele andere vrouwen, want helaas, hij is niet alleen.

Vrouwen, draag mijn verhaal mee in jullie hart en in jullie hand.
Want vrouwen zijn geen speelgoed, je test ze niet even uit om ze dan in een vergeten hoek te werpen. Toch niet ongestraft.

Aantal keer bekeken: 2881
Waardering: 7.36 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 68 bezoekers online