Verhalenlezen.nl - Voor al uw verhalen en sprookjes. Ook hebben we liefdes verhalen en erotische verhalen.

Grote ruiten en een ongelukkig leven!.

U leest om dit moment het verhaal Grote ruiten en een ongelukkig leven! gepost door J.C Plet. Dit verhaal is gepost in de categorie kinderverhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar kinderverhalen?
Categorie: kinderverhalen
Gepost door: J.C Plet
Gepost op: 2005-5-10

Verhaal:

Grote ruiten en een ongelukkig leven!
Hoofdstuk 1

Ik kwam net van school toen ik alweer achterna gezeten werd door kinderen uit mijn klas. Al scheldend liepen ze mij achterna, en ik begon te rennen. De kinderen uit mijn klas, die hadden pret omdat ik het niet leuk vond. Ze scholden me altijd uit, elke schooldag, elke sportdag, elke zaterdag als ik naar het winkelcentrum ga, elke zondag als met de hond ging wandelen.
Het is echt niet leuk als je uitgescholden wordt, om iets waar je niks aan kunt doen! Meestal werd ik uitgescholden voor ‘’Dikzak en Studiebol’’ Nou ik ben niet dun maar dat komt omdat mijn maag te groot is, en ik kan hélemaal niet leren. Maar dat komt omdat ik een leerprobleem heb.

Ik ben geadopteerd, eigelijk ben ik geboren in Afrika maar mijn moeder was al vroeg gestorven en mijn vader die was opeens verdwenen! Ik wist helemaal niet dat ik een vader had omdat ik mijn vader nog nooit had gezien. Toen ik nog heel klein was had mijn moeder me een hangertje gegeven, met mijn naam daarin. Ik draag hem altijd, aan mijn vader heb ik niet zo veel herinneringen. Alleen mijn moeder vertelde dingen over mijn vader, dat waren dingen die iets vertelde over zijn karakter, en ik zie best wel veel terug in mijn karakter van hem. Maar omdat ik toen nog jong was begreep ik niet alles.

Ik heb een tijdje in een weeshuis gezeten, maar omdat ze daar erg arm waren, konden ze niet ook nog voor mij zorgen. Ik moest op straat leven. Ik moest stelen om aan eten en drinken te komen, ik was toen een jaar of 6, het ging altijd goed met stelen tot de laatste keer. Toen werd ik betrapt, en moest ik mee met de politie. Toen hebben ze mij naar een ander weeshuis gebracht omdat ik verder geen familie meer had. 2 jaar later werd ik geadopteerd, door mijn ouders, ik was toen 8.

Ik heb eigelijk maar 1 vriendin, Lunet. Maar die zie ik alleen in de vakantie en als ze met haar ouders op bezoek komt. Lunet is wel erg bazig, en heeft enorme driftbuien. Als ze 1 van die driftbuien heeft, kun je maar beter oppassen, want 1 keer was het zo erg dat ze haar slaapkamerdeur eruit had getrapt.

Toen ik op een dag uit school kwam, zei mijn moeder dat er een brief voor mij was. Dat vond ik heel bijzonder want ik krijg nooit brieven!

Lief Choleque,

Ik jou niet gezien heb.
Ik jou wil opzoeken.
Waar jij wonen?
Jij mij brief terug schrijft.
Ik op jou wacht!
Ik mis jou.
Ik schrijf deze in Holland.
Klavierstraat 11A
8527 JH Zevenster

Lief Pappa uit Afrika.







hoofdstuk 2

Ik was helemaal opgewonden, maar ik durfde het niet aan mijn ouders te laten zien. Ik had besloten een brief terug te schijven.

Lieve pappa,

Ik heb jou ook nog nooit gezien.
Ik wil jou ook heel graag ontmoeten.
Ik woon in Heken.
Het adres weet je al, hoe weet je dat trouwens?
Van het weeshuis?
maar hier komt het adres nog een keer:

Heideweg 48
7326 FI Heken
Tel. 0379-412515

Ik denk heel vaak aan je!

Liefs van Choleque


Ik kon die avond helemaal niet slapen zo opgewonden was ik! Ik wil mijn echte vader natuurlijk heel graag zien! In bed lag ik te fantaseren over hoe hij eruit zou kunnen zien en waar hij woont en hoe hij leeft. Ik ben zó blij. Toe ik die avond niet kon slapen ging ik nog maar even naar beneden, toen ik iets beter keek zag ik mijn moeder huilen! Ik liet me niet zien, maar ik zag dat ze mijn brief in de hand had! Ik hoop maar dat ik dan nog wel mijn vader mag opzoeken! Ik was maar weer naar bed gegaan, en heb mijn brief maar gewoon in de brievenbus gedaan. Het is al een jaar later en ik heb nog steeds niks van hem gehoord.

Toen ik gister thuis kwam van school lag er weer een envelop met mijn naam erop. Toen ik de envelop open maakte zag ik dat hij van mijn vader was!

Liefé Choleque,

Ik jou kom opzoeken. Wij een keer afspreken waar. Ik jou een keer bellen. Jij bij mij moet komen wonen! Ik hou van Choleque. Ik jou maandag 10.00 uur bellen.

Lief Pappa uit Afrika

















hoofdstuk 3

Maar… Het is vandaag maandag en het is bijna 10.00 uur!
Ik hoorde de telefoon, en ik nam op.

‘’Met Choleque’’
‘’Met pappa uit Afrika!’’
‘’Wij een keer afspreken’’
‘’Goed, wanneer?’’
‘’Zaterdag op winkelcentrum bij jou.’’.
‘’Goed hoe laat?’’
‘’10.00 uur’’
‘’Oké!’’

En toen hingen we op! Oh ik ben zo zenuwachtig! Nu is het zaterdag, en de tijd kruipt voorbij. Ik ben nu al op het winkelcentrum en het is pas 8 uur! Dat komt omdat ik heel erg zenuwachtig ben. Mijn vader was er nog niet, dus ik besloot om maar wat te drinken en eten te kopen. Mijn ouders weten niet dat ik op het winkelcentrum ben want ik ben bang dat het niet zou mogen! Opeens dacht ik bij mezelf, hoe ik hem zou herkennen. Want ik wist niet hoe hij eruit zag! Ik ging snel naar huis omdat ik ineens wist dat hij een foto bij de laatste brief had gestopt!

Het is nu 9.50 en ik ben weer op het winkelcentrum, ik zie al heel veel mensen, maar geen vader die op zoek is naar zijn kind. Ik had besloten om op een terrasje maar wat te gaan drinken, het was toch lekker weer. Terwijl ik een cola dronk bestudeerde ik de foto nog eens. Er stond een datum op de foto, het is heel klein maar er staat dat de foto op zaterdag 28 September 2006 is genomen. Ik wist niet wat ik las! Zou het echt zo zijn dat mijn vader al op het winkelcentrum is geweest?

Toen ik wat wazig voor me uit stond te kijken zag ik opeens een man naast me staan die zoekend rond keek. Het was een zwarte man, dus ik keek nog eens naar de foto. Jammer het was hem niet. De man zat er nog steeds, en ik vroeg op wie hij wachtte.
’’Ik wacht op mijn neef Rahidjed� Zei de man. Ik zag dat er iemand naar de man toe liep. “Zou vast zijn neef Rahidjed zijn’’ Dacht ik. Ik keek nog eens naar de foto en zag tot mijn verbazing dat het mijn vader was! Ik keek met grote ogen naar mijn vader, en liet hem de foto zien. Mijn vader keek met grote ogen naar mij en ik naar hem. De man die naast mij zat, keek verbaasd naar ons. De man kon goed Nederlands en vroeg wat er aan de hand was.






















Hoofdstuk 4

Terwijl ik weer naar huis liep en gepest werd door kinderen, kwam mijn vader me achterna. De pesters schrokken daarvan en renden weg. Ik vroeg aan mijn vader wat er was. Ik stond echt verbaasd te kijken toen hij vroeg, of hij mij ouders mocht ontmoeten! Ik had nog geld over en ik belde in een telefooncel naar mijn ouders. Ze vonden het goed dat mijn ‘’echte’’ vader op bezoek kwam. We liepen naar huis, en we zagen de riem van mijn hond aan een boom hangen! Ik schreeuwde dat het de riem van mijn hond was, en zag terwijl ik rondkeek zag ik een paar kinderen uit de buurt weg duiken achter de bosjes. Ik was zo kwaad dat ze mijn hond hadden opgehaald en hadden losgelaten, dat ik me niet meer kon inhouden. Ik rende erheen en schreeuwde dat ze eens op moesten houden met het pesten. Ik was zo kwaad, dat ze sorry zeiden en dat ze mee hielpen met zoeken naar mijn hond. We waren we 2½ uur bezig met zoeken, tot we tenslotte toch mijn hond niet hadden gevonden.
Ik kon die nacht niet slapen, ik dacht de hele tijd aan mijn hond. En aan de pesters die zo aardig waren geweest om mee te helpen zoeken. Ik moest over 1½ week weer naar school en moest ik iedereen uit mijn klas weer zien. Ik vroeg me af of we niet gewoon konden verhuizen, of dat ik met mijn vader mee ging natuurlijk. De volgende dag werd ik wakker en lag er een cadeautje op mijn bureau, met een briefje erbij. Ik ging kijken wat het was. Ik las het briefje er schrok me kapot!

Lief Choleque,

Ik moet weg, van asiel, naar afrika terug.
Ik vind niet leuk, jij krijgt kado van mij.

groetjes pappa uit afrika

Toen ik het cadeautje openmaakte zag ik een kettinkje, met mijn naam erin. Bijna dezelfde als die ik van mijn moeder had gekregen Ik vroeg me af waarom hij weg moest. Ik kon het maar niet loslaten en ik besloot naar het asielzoekerscentrum te gaan. Ik zocht op waar het was en ging er heen. Ik vroeg naar hem, maar zij zeiden dat mijn vader naar Afrika was. Ik vroeg waar hij was. ‘’Gribus 649 5482PD Dieba’’ dat was z’n adres toen hij naar ‘’De Lotes’’ kwam. Ik besloot hem een kaartje te sturen.

Lieve pappa,

Waarom moest je weg? Ik hoef zo’n kettinkje niet, ik wil bij jou zijn…
Waar ben je? Kom alsjeblieft terug.

Groetjes Choleque














Hoofdstuk 5

Het is nu al een half jaar later en ik heb het kaartje allang in de brievenbus gegooid, maar heb nog nooit antwoord gekregen. Wel had ik vlak nadat ik het kaartje op de bus had gedaan, mijn hond terug gevonden; dood. Ik kon niet meer slapen, wou niet meer eten, en was altijd moe; zodat ik niet naar school kon. Mijn ouders hebben een tijd geleden een afspraak gemaakt met een psychiater, en daar zit ik inmiddels al een half jaar. Ik moest weer naar school, ik sliep weer, en begon steeds meer te eten. Nu hoef ik nog maar 1 keer in de 2 weken te komen. Ik ga met mijn ouders naar een ander hondje kijken, alleen weet ik nog niet of ik dat wel wil. Ik heb nog steeds geen fijne schooldagen omdat de pesters de hele klas tegen mij hadden opgestookt. Ik ben nu inmiddels 13 en zit in groep 8. Dit is het laatste jaar en ik zie op tegen het eindkamp. Toen ik op een dag naar huis fietste van school, kwam ik een meisje tegen dat bij mij in de buurt woonde en ik fietste met haar naar huis. Ik vroeg hoe ze heette en waar ze precies woonde. Yoliende heette ze. Ik vroeg waarom ze alleen fietste. Ze zei dat ze het niet goed kon vinden met de kinderen uit haar klas. Ik zei dat ik hetzelfde probleem had. Ik trok de laatste tijd allen nog maar met Yoliende op en vermaakte me prima met haar. We maakten samen huiswerk, logeerde bij elkaar, gingen samen winkelen enz. Altijd als zij bij me was als er pesters aan kwamen en ze begonnen te pesten, gaf ik een grote mond terug. Hetzelfde was bij haar. Yoliende gaf me meer hoop en we werden steeds betere vriendinnen. Yoliende zat op tennis, en vroeg of ik er ook op kwam. Ik moest dat eerst met m’n ouders bespreken; maar ik begreep al snel dat het mocht als ik er minimaal een jaar op bleef zitten. Ik kwam eerst een keer kijken of ik het leuk vond. Ik vond het wel leuk het enige nadeel was, dat er 1 van de pesters op tennis zat. Toen ik het toch wel leuk begon te vinden ging ik op tennis. Eigelijk was ´´de pester´´ niet eens zo onaardig. Ik tenniste altijd met Yoliende en het was erg gezellig. ‘’De pester’’ deed steeds aardiger, tegen mij en ik vroeg hoe ze heette (niemand wou mij hun namen vertellen, en ze hadden in het begin van het jaar mijn telefoonnummerlijst afgepakt) Kiera heette ze. Ik vroeg haar een keer thuis. Op school ging het steeds beter, ik werd bijna niet meer gepest, omdat Kiera het steeds voor me opnam! Nu vond ik het eigelijk heel erg jammer dat Yoliende niet bij mij in de klas zat. Ik was erg blij dat we de Cito dit jaar niet hoefden te maken, en dat de leraar adviseerde waar je heen moest. Toen ik hoorde dat ik naar VMBO ging, was ik echt heel erg blij. Ik kon mijn geluk niet op. Vooral toen ik hoorde dat Kiera ook naar VMBO ging.

Wordt vervolgd...

Aantal keer bekeken: 4314
Waardering: 4.44 op 10
Geef een cijfer:

Alle rechten voorbehouden 2005-2024 - www.verhalenlezen.nl


Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!


Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 223 bezoekers online