Verhalenlezen.nl - Voor al uw verhalen en sprookjes. Ook hebben we liefdes verhalen en erotische verhalen.

Het Trein Ongeval.

U leest om dit moment het verhaal Het Trein Ongeval gepost door Laura Groot. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: Laura Groot
Gepost op: 2006-10-9

Verhaal:

Het Trein Ongeval
is een meisje van 17 jaar en gaat voor het eerst in haar eentje met de trein naar haar zus Marije. Zij woont in Utrecht ze studeert daar samen met een vriendin. Eliza heeft haar zus al een tijdje niet gezien. Ze besloot op een maandag middag om van het weekend naar haar zus te gaan. Ook al vond ze het heel erg eng. Ze is bereid om de grote stap toch te wagen. Alleen weet ze niet dat er gevaar dreigt…………

Het is maandag middag rond de klok van 3 uur. Eliza zit op haar kamer achter de computer. Ze bekijkt de site van de NS. Ze wilt heel graag naar haar zus in Utrecht. De twee zusjes hebben elkaar al heel lang niet meer gezien. Want Marije studeert in Utrecht, nu al 6 maanden ongeveer. En in die 6 maanden heeft Eliza haar oudere zus nog niet gezien. Dus leek het haar een goed idee om haar op te zoeken van het weekend. Ze kijkt nu voor de tijden op de site. Maar Eliza is nog nooit in haar eentje met de trein geweest, ze vind het allemaal wel spannend. Zelf woont ze in Hoorn, dus dat is een pittig eindje reizen. Ze typte bij de reisplanner van Hoorn naar Utrecht Centraal, en de datum 14-10-2006, en de tijd van 11 uur. Toen kreeg ze haar reisadvies. Eliza zag dat ze het beste de trein van 10 voor 11 kan nemen, en ongeveer om kwart over 12 zou ze dan in Utrecht zijn. Helaas moet ze ook nog over stappen in Amsterdam Sloterdijk. Maar dat ging haar vast lukken dacht ze! Eliza printen het reisadvies uit. En liep naar beneden om het haar moeder te vertellen.
‘Mama, ik heb besloten om van het weekend naar Marije te gaan!’ zegt Eliza enthousiast. ‘Dat zal Marije heel erg leuk vinden! Denk je wel dat je het allemaal gaat lukken?’ vraagt haar moeder bezorgt. ‘Ja, mama. Kijk ik heb het reisadvies uitgeprint. Ik moet hier vanuit Hoorn, de trein pakken op spoor 2. Dan rijdt die trein richting Amsterdam Centraal, en dan moet ik er in Amsterdam Sloterdijk uit. Dat is dan op spoor 5. En daar komt de zelfde trein naar Utrecht Centraal’ legt Eliza uit. ‘Als jij zegt dat het lukt dan vertrouw ik daar op! Ga Marije maar even bellen’ zegt haar moeder. Eliza pakt de telefoon liep naar haar kamer, en zocht het nummer van Marije op. ‘Hoi Marije met Eliza!’ begroette ze haar zus. ‘Hoi Eliza. Vanwaar je telefoontje?’ vraagt Marije. ‘Zou je het leuk vinden als ik een weekendje naar je toe kom?’ vraagt Eliza aan haar zus. ‘Dat zou ik heel erg leuk vinden Eliza!’ zegt een blije stem aan de andere kant van de telefoon. ‘En wanneer kom je dan? En hoelaat?’ vraagt Marije aan haar zusje. ‘Ik wou dan zaterdag wel komen, dan pak ik de trein van tien voor elf, dan ben ik kwart over 12 bij jou. En dan ga ik zondag gewoon weer naar huis’ zegt Eliza enthousiast. ‘Dat is goed. Ik vind het echt heel erg leuk dat je wilt langskomen. Ik moet nu hangen, moet weer naar de les. Dan zie ik je zaterdag om kwart over twaalf op Utrecht Centraal’ zegt Eliza’s zus. ‘Ja dat is goed! Doei Marije, tot zaterdag!’ zegt Eliza gedag. ‘Doei Doei, tot dan!’ en Marije sluit de verbinding. Die avond vertelde Eliza onder het eten het ook aan haar vader. ‘Papa, ik ga van het weekend naar Marije’ zegt Eliza blij. ‘Wat leuk voor je! Heb jij dat verzonnen?’ vraagt haar vader. ‘Ja, leuk hè?’ zegt Eliza enthousiast. ‘Ikke ook mee! Ikke Marije zien!’ schreeuwt Mike. Het jongere broertje van Eliza. ‘Nee Mike, jij kan niet mee, jij bent nog een beetje te jong’ zegt de Moeder tegen Eliza tegen Mike. Het jongetje begon te huilen. ‘Wij gaan een andere keer heen, met de auto’ stelde de vader van Eliza Mike gerust. Mike begon nu weer te lachen. ‘Ik vind het heel erg leuk voor je Eliza!’ zegt haar vader nogmaals. ‘Bedankt pap! Maar ik heb haar ook al een tijdje niet meer gezien. Ik mis haar toch wel heel erg!’ zegt Eliza droevig. ‘Wij missen haar ook heel erg. Er zoveel leegte hier nu thuis’ zegt haar moeder nu ook verdrietig. ‘Maar ja, zo gaat het nou eenmaal, misschien komt ze ooit nog wel weer eens terug naar hier’ zegt Eliza’s vader hoop vol. ‘Dat hoop ik ook!’ zegt de moeder Eliza.

Die vrijdagavond ligt Eliza in haar bed. Ze denkt aan morgen. ‘Als er dan maar geen vreemde dingen gebeuren met de trein. En dat er geen gekke mensen op me af komen. Maar ik zet door! Want ik wil echt heel erg graag naar me zus.’ ‘Ik kijk zo erg tegen haar op! Ze is nog maar 20, en kijk wat ze nu al heeft bereikt! Ze woont samen met haar beste vriendin in een appartement in Utrecht. Samen studeren ze rechten. Allebei willen ze graag advocaat worden. Maar waarom in Utrecht dat weet ik niet?’ Eliza vraagt het haar zich vaak af, waarom haar zus bijvoorbeeld niet in Amsterdam studeert. Maar toch is haar zus haar grote voorbeeld! ‘Marije is ook zo’n mooi ze heeft al heel veel jongens gehad. Maar steeds is het niets geworden. En ze is ook nog eens een heel sterk meisje’ denkt Eliza. Vorig jaar was niet alleen hun opa gestorven wat heel moeilijk was. Maar ook nog een andere beste vriendin van Marije, die door een auto ongeluk is overleden. ‘Marije had het er zo moeilijk mee. Maar ze is er zo sterk vanuit gekomen’ denkt Elzia weer. Ze denkt nog veel aan haar zus Marije. Tot dat ze in slaap valt.

Zaterdag ochtend wordt Eliza wakker. Ze kijkt op haar wekker. ‘Negen uur, ik mag er wel eens uit gaan. Want ik moet me tas ook nog inpakken’ denkt Eliza. Eliza stapte uit bed. En ging naar de badkamer zich een beetje opfrissen. ‘Over een paar uur is het dan zover! Dan moet ik in me eentje met de trein. Maar ja, ik heb er zelf voor gekozen. En het moet toch ooit gebeuren.’ Denkt Eliza. Ze trekte de wc door, en liep weer naar haar kamer. Ze kleedde zich om, en pakte haar tas in. Ze liep de trap af naar beneden. Haar vader en moeder zitten in de keuken te ontbijten. ‘Zo zo, dat is een grote tas’ zegt haar vader. ‘Wel hè! Hij is ook best wel zwaar!’ zegt Eliza lachend. ‘Heb je er nog wel zin in?’ vraagt haar moeder. ‘Ja echt wel mam! Ik vind het wel eng. Maar heb er zeker zin in!’ zegt Elzia blij. ‘Dat is mooi, moet je niet iets voor je zus kopen?’ vraagt haar vader. ‘Ja dat wil ik wel doen, daarom wou ik je vragen of je me 10 minuutjes eerder wilt brengen, dan koop ik het station een bloemetje’ zegt Eliza. ‘Dat is goed lieverd, neem nu eerst nog maar even een broodje’ zegt haar vader. Na het ontbijt brengt Eliza’s vader haar naar het station. ‘Tot zondag pap!’ Eliza zegt haar vader gedag. ‘Tot zondag, en doe voorzichtig’ zegt haar vader ongerust. ‘Dat zal ik doen pap’ Eliza gaf haar vader een zoen en stapte de auto uit.
Ze liep gelijk naar het bloemenwinkeltje op het station, om een bloemetje te kopen voor haar zus. Ze heeft echt een hele mooie bos bloemen gekocht. Eliza loopt naar het spoor waar haar trein aan komt. Ze moest nog 5 minuutjes wachten ziet ze. Ergens op een bankje wou ze gaan zitten totdat er een man naar haar toe kwam. ‘Uhhm, mevrouw wilt u daar niet gaan zitten?’ vraagt de man. ‘Waarom mag ik hier niet gaan zitten? Staat je naam erop?’ vraagt Eliza aan de vreemde man. ‘Nee die staat er niet op, maar mij spullen staan daar, en ik let niet zo erg op de tijd, dus loop ik hier rondjes’ antwoord de man. ‘Naja, het zal wel. Dan ga ik wel op dat andere bankje zitten’ zegt Eliza. Eliza pakte haar tas en liep naar het andere bankje. ‘Wat een rare vent zich! Is zeker niet helemaal honderd’ denkt Eliza bij zichzelf. Eliza zag de trein aan komen, en haar hart begon al harder te bonzen. De trein stopte bij het spoor. De deuren gingen open, en Eliza liep naar binnen, en dacht: ‘De reis gaat nu echt beginnen’ Ze ging ergens zitten waar het nogal rustig was. Zodat ze niet veel last had van andere mensen. Eliza pakte haar Mp3 en ging muziek luisteren. Ze luisterde naar muziek van Rihanna, daar was ze echt helemaal gek van! Toen kwamen ze in Purmerend Overwhere aan. Er stapte weer mensen uit, en weer mensen in. Ook kwam er een jongen de trein in. Hij ging op de banken zitten naast Eliza. De jongen merkte Eliza gelijk op. Hij een getinte huid, Indisch schatte ze. Hij had donkere haren, een paar haartjes op z’n kin, zag er best lekker uit! Ze bekijkt de jongen verder. Hij had vette kleren aan, een wit vest met bruine letters erop, en een gewone spijkerbroek. Ook hij luistert Mp3 net als Eliza. Ze kijkt nu al een tijdje naar de jongen. Totdat het hem opmerkte dat ze zo keek. Gelijk kijkt ze de andere kant op. ‘Wat ben ik ook een muts, die jongen zal wel denken’ denkt ze. ‘Hoe zou hij heette? En naar wat voor muziek zou hij luisteren?’ vraagt Eliza zich af. Onder tussen waren ze alweer bij het station in Zaandam aangekomen. De jongen stapte niet uit. ‘Waar zou hij naartoe moeten?’ denkt Eliza. De trein reed weer verder, het volgende station is Amsterdam Sloterdijk, daar moet ze straks uitstappen. Eliza voelde dat de jongen ook naar haar kijkt. Dus ze kijkt hem aan, en lachte naar hem, hij lachte terug. ‘Wat een mooie lach heeft die jongen zeg’ denkt Eliza. Toen stond de jongen op, bergde zijn Mp3 op in zijn tas, en kwam tegenover Eliza zitten. Toen begon hij opeens een gesprek. ‘Hallo’ zegt de jongen. Eliza kijkt hem verschrikt aan, en zet haar Mp3 uit. ‘Hoi’ zegt Eliza verlegen. Hij lachte naar haar. ‘Waar gaat jou reis naartoe?’ vraagt de jongen. ‘Uhhm, ik moet naar Utrecht Centraal, en de jouwe?’ vraagt Eliza aan de jongen. Hij begon weer te lachen. ‘Ik moet daar ook naartoe. Wat brengt jou daar?’ vraagt de jongen. ‘Mijn zus woont daar, en ik ga haar opzoeken’ antwoord Eliza. ‘Dat is leuk. Ik ga daar naar me broer toe’ lacht de jongen. ‘Ohw, toevallig zeg’ lacht Eliza nu ook. Toen bleef het een tijdje stil. ‘Wat is het toch een mooie jongen’ denkt Eliza. Ze stonden nu stil in Amsterdam Centraal. ‘Hoe heet jij eigenlijk?’ besluit Eliza te vragen. ‘Ik heet Michael en jij?’ vraagt Michael. ‘Ik heet Eliza’ antwoord Eliza verlegen. ‘Mooie naam’ zegt Michael. Eliza begon te blozen. ‘Naar wat voor muziek luisterde jij?’ vraagt de jongen aan Eliza. ‘Oow, ik luisterde naar Rihanna. Vind haar erg leuk! En jij?’ vraag Elzia ook aan Michael. ‘Ik luister naar van alles en nog wat!’ lachte Michael. De trein stopte nu in Amsterdam Amstel. Het werd steeds drukker in de trein. ‘Waar kom je eigenlijk vandaan?’ vraagt Michael. ‘Ik kom uit Hoorn, en jij uit Purmerend geloof ik?’ vraagt Eliza. ‘Ja dat klopt, ik woon er nog maar pas’ vertelt Michael. ‘Oow hoezo?’ vraagt Eliza. ‘Eigenlijk woonde ik in Utrecht, maar me ouders wouden naar Purmerend verhuizen, omdat ze daar een betere baan konden krijgen. En me broer woont daar nog met zijn vriendin. Maar hij is ook al vijfentwintig. Dus hij kan bepalen wat hij zelf wilt. Dus eigenlijk ga ik naar me geboorte plaats toe. Maar ik ga er niet alleen voor me broer heen, ook om me vrienden weer te zien!’ lacht Michael. Eliza lacht. ‘Vind je het leuk in Purmerend?’ vraagt Eliza. ‘Mwah, het gaat wel. Ik heb wel al een paar vrienden, en zit op een leuke school. Maar toch mis ik alles van Utrecht’ zegt Michael. ‘Dat kan ik wel begrijpen ja. Utrecht is een drukke stad, en dan kom je opeens in een veel rustigere stad’ zegt Eliza. Het bleef weer een tijdje stil. Ze kwamen bij Duivendrecht. Michael begon weer te praten. ‘Is dit je eerste keer met de trein?’ vraagt hij. ‘Voor het eerst in me eentje wel ja. Maar gelukkig gaat alles tot nu toe nog goed! Want ik vond het best wel spannend’ zegt Eliza. Ze reden van Duivendrecht af. Toen werd er iets omgeroepen in de trein. “Dames en heren! Dit is een ernstig bericht. Ik verzoek jullie allemaal om alleen jullie belangrijke spullen te pakken, en de trein te verlaten. Er is een bom gesignaleerd. We proberen de bom onschadelijk te maken, maar voor het geval dat ie wel ontploft laten we iedereen van de trein weg gaan. Over een paar minuutjes zal de trein stoppen, en maken we de deuren open, en verlaten jullie deze trein� Iedereen was in rep er roer. Iedereen pakte hun spullen en gingen bij de deuren staan. Eliza pakte ook haar belangrijkste spullen bij elkaar. En keek Michael aan. ‘Ik ben bang’ zegt Eliza angstig. ‘Je hoeft niet bang te zijn! Ik ben bij je!’ Michael pakte Eliza’s hand en samen liepen ze naar de deuren. Eliza stond te trillen op haar benen, ze keek om zich heen, en zag kleine kinderen huilen. Waardoor Eliza ook tranen in haar ogen kreeg. De trein stopte, en de deuren opende gelijk. Iedereen stormde naar buiten. Ook Michael en Eliza stapte de trein uit. Toen bleef Eliza stil staan. ‘Wat is er Eliza? We moeten nu echt wegrennen!’ zegt Michael. ‘Ik weet het, maar waar moeten we heen?!’ schreeuwt Eliza. ‘We rennen gewoon achter de menigte aan, en dan zien we het vanzelf wel!’’ schreeuwt Michael nu ook. Samen renden ze zo hard en zo ver mogelijk. Eliza keek naar achteren, de trein stond nog steeds stil. Ze waren nu heel erg ver van de trein vandaan. Samen gingen ze ergens op een openveld zitten. De trein konden ze nog steeds zien. Eliza begon heel erg te huilen. ‘Wat moeten we nu doen? Zo kom ik nooit bij me zus, misschien zelfs nooit meer thuis’ huilt Eliza. Michael deed een arm om haar heen. ‘Het komt goed Eliza! Ik weet het zeker! En dit komt vast en zeker op het nieuws, en dan weten je ouders en je zus het ook! En misschien komen ze je dan wel halen ofzo!’ stelde Michael haar gerust. Eliza kijkt Michael aan. ‘Ik hoop dat je gelijk hebt’ Eliza kroop tegen Michael aan. Het kon haar niets schelen of ze hem amper kan. Maar ze is zo bang, en hij geeft haar zo’n veilig gevoel. Uit de trein rende nog steeds mensen, en ook conducteurs. Eliza was nog steeds aan het huilen. Het was haar eerste keer met de trein en dan gebeurt er dit! ‘Ik vind je mooi Eliza’ zegt Michael. ‘Michael het is nu niet het moment om daar over te praten’ zegt Eliza. Michael kwam met zijn hoofd naar haar toe en wou haar en zoen geven totdat ze een harde knal hoorde. Het was de trein die ontplofte. De grond trilde helemaal, ze vielen helemaal naar achteren. Ze keken richting de trein en zagen alleen maar rook. Eliza begon nu nog erger te huilen. Toen ging haar mobiel, het was haar moeder. ‘Mama, wat ben ik blij dat je belt!’ huilt Eliza. ‘We zagen het net op het nieuws, gaat het met je? Ben je ongedeerd?’ vraagt haar moeder. Ook zij huilt. ‘Ja mama, ik heb niets. We moesten de trein verlaten. We zagen de trein net ontploffen!’ huilt Eliza nog steeds. ‘Hoe bedoel je we?’ vraagt haar moeder. ‘Ik ben samen met een jongen die ik ontmoet heb mama! Hij moest ook naar Utrecht Centraal! En het is een hele aardige jongen’ zegt Eliza ‘Waar ben je nu?’ vraagt haar moeder. ‘Ik weet het niet mama! Ergens bij Amsterdam’ antwoord Eliza. ‘Maar ik ga nu weer ophangen mam, me batterij bijna op. Er komen al conducteurs naar ons toe! Doei mam’ en Eliza hing de telefoon op. Een conducteur kwam naar Michael en Eliza toe. ‘Wij verzoeken jullie om met ons mee te lopen. Er rijden verderop bussen. Die zijn meteen klaar gezet voor dit ongeval’ zegt de conducteur. Michael en Eliza stonden op, en liepen achter de conducteur achterna. Ze liepen eerst ook nog andere mensen af. Eliza en Michael liepen samen hand in hand. ‘Dus je vind me mooi?’ vraagt Eliza. ‘Heel erg mooi!’ antwoord Michael. ‘Ik vind jou ook mooi, vanaf het eerste moment dat ik je zag!’ zegt Eliza verlegen. ‘Dat dacht ik al, je zat zo naar me te kijken in de trein’ lacht Michael. Ze kwamen nu bij de bussen aan. Maar Eliza wilt niet meer naar haar zus, ze wilt nu liever rechtstreeks naar huis. Ze stapte in een bus die richting Amsterdam ging. Maar die ging ook nog richting Hoorn en Purmerend. Samen stapte ze de bus in. ‘Waarom overkomt mij dit nou?’ zegt Eliza. ‘Ik weet het niet, niemand zou dat kunnen weten’ zegt Michael. ‘Maar ja, anders was ik jou misschien ook wel nooit tegengekomen’ zegt Eliza verlegen. Michael begon te blozen. ‘Daar heb je gelijk in’ zegt Michael.
Ze keken elkaar lachend aan. En de bus reed weg.

2 weken later.
Eliza en Michael zaten samen op een bankje naar de zonsondergang te kijken. Eliza besefte zich. Dat als dat met de trein niet was gebeurt dat ze haar grote liefde Michael nooit had gevonden!


Aantal keer bekeken: 5348
Waardering: 6.03 op 10
Geef een cijfer:

Alle rechten voorbehouden 2005-2024 - www.verhalenlezen.nl


Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!


Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 170 bezoekers online