Lees het verhaaltje: Het ontstaan van de aartsvijand op verhalenlezen.

Het ontstaan van de aartsvijand.

U leest om dit moment het verhaal Het ontstaan van de aartsvijand gepost door Carl Panzram. Dit verhaal is gepost in de categorie griezel verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar griezel verhalen?
Categorie: griezel verhalen
Gepost door: Carl Panzram
Gepost op: 2006-3-10

Verhaal:

Het ontstaan van de aartsvijand
Noah stond voor de spiegel in de badkamer. Hij slaakte een zucht en staarde naar zichzelf, in zijn koude, lege ogen. Er kwam geen emotie aan te pas, maar hij vroeg zichzelf af wanneer in zijn leven er iets fout was gegaan. Hij kon zich geen moment herinneren waar hij 'knapte' of wat dan ook. Hij wist wel waar zijn grondige, maar verborgen haat voor vrouwen vandaan kwam. Noah herinnerde zich nog toen hij jonger was, een jaar of twaalf waarschijnlijk. Hij had veel vrienden, onder de jongens maakte hij altijd snel vrienden, soms waren het de minst populaire jongens van de klas, soms het tegenovergestelde.
Noah zat een keer buiten op een grasveldje, een hangplek waar een van z'n klasgenoten en een paar meisjes die in de wijk woonden altijd zaten. Noah hing niet vaak met hen rond, maar als hij er was, kreeg hij al gauw de ene opmerking na de ander geslingerd. Hij was stom, een sukkel, hij was lelijk. De opmerking 'sorry hoor, maar wat ben jij LELIJK! Walgelijk gewoon', speelde weer door zijn hoofd.
Noah klemde zijn kaken op elkaar en voelde zich weer woedend worden. Op die leeftijd wist hij er geen antwoord op te geven. Hij had het gevoel dat het meisje ergens nog gelijk had ook en niet veel later riep Noah zelf wat voor een misbaksel en een mislukkeling hij was, zodat anderen het niet meer hoefden te zeggen. Maar de techniek hielp niet, het maakte de reacties alleen maar erger. Enkele jaren later had Noah uit ervaring geleerd dat hij meisjes niet kon vertrouwen. Wanneer een meisje interesse in hem toonde of vriendelijk probeerde te doen, was het meisje tot op het bot beledigen zijn impulsreactie geworden. Een keer stootte hij zijn been onderweg terug van gym, een meisje kwam naast hem staan en zei 'aaah, wat zielig', ze bedoelde er niets mee, ze vond het echt lullig voor hem. Maar de jonge Noah keek haar aan met een vuile blik en schreeuwde 'Wat kijk je!? Kuthoer!' Het meisje schrok zich kapot en zelfs op school aangekomen moest ze er nog van huilen. De meisjes kregen een nog grotere hekel aan hem, en visa versa. Toen Noah in de pubertijd terechtkwam, al zijn vrienden een meisje kregen, maar hij niet, begon hij een algemene frustratie en haat op te bouwen jegens liefde, relaties, verkering en meisjes. Meerdere keren had Noah de verkering van een van zijn vrienden gesaboteerd door het meisje op het internet aan te spreken en te liegen over bepaalde dingen tegen haar. Noah had het gevoel dat hij het juiste deedt, hij had het gevoel alsof hij wraak nam, en die was zoet. Nog wat later, toen Noah zestien was, begonnen de problemen. Noah voelde zich wel aangetrokken tot meisjes, heel erg zelfs. Maar hij kon absoluut niet met meisjes overweg, en versieren al helemaal niet. Hij kon geen fatsoenlijk gesprek met een meisje voeren, want hij vertrouwde haar niet. Hij kon geen complimentjes geven, dit ging tegen zijn persoonlijkheid in, laat staan dat hij verliefd op ze kon worden. Maar Noah kon wel ongelofelijk nieuwsgierig en geil van ze worden. En op een dag, een zomerkamp op zijn zestiende jaar, zouden die nieuwsgierigheid en lust hem teveel worden. Na jarenlang hunkeren, besloot hij actie te ondernemen.

Het kamp werd gedeeld met nog een andere school, die uit een andere provincie kwam. Ze hadden een tocht door het bos gehouden met zijn klas. Noah en zijn beste vriend Joey liepen naast elkaar. Ze kwamen net terug, kwamen het terrein weer opgelopen. Het was een klein zandveld tusen de bomen. Er stonden zeven grote militaire tenten waarin hun klas en die van de andere school in verdeeld waren. De groep kwam aan, de meeste mensen liepen naar hun tenten, Noah en Joey gingen weer op hun vaste plek op het veld zitten; twee stoelen uit boomstronken gehakt. Noah keek continu naar de meisjes van de andere klas, en er zat een meisje tussen die tot nu toe al zijn aandacht trok; Judith. Ze had mooi goud blond haar in een staart, een lichtblauw G-sus shirtje en een mooie strakke spijkerbroek met een grote riem, en ze was net een jaartje ouder dan de rest. Ze was erg mooi om te zien, maar was echt een domme, arrogante trut. Maar haar persoonlijkheid interesseerde Noah ook niet. Het ging hem erom hoe lekker ze eruit zag. Maar het zag er naar uit dat ze iets had met Tony, de knapste jongen uit zijn klas. Tony was alle meisjes in zijn klas al afgeweest en had goed werk verricht door het knapste meisje van de andere school te versieren.
Ze waren aan het volleyballen en Noah volgde met zijn ogen hoe Judith heen en weer, op en neer ging. Genoot ervan als dat shirtje van haar omhoog kroop en dat lekkere naveltje te zien was, haar kleurtje zag er zo mooi uit, dat buikje lekker strak, en die billen. Noah kon er wel uren naar kijken en bijna kwijlen als een hond. Noah zag hoe Judith haar shirtje omlaag trok, een keertje met die prachtige glimlach achterom keek, keek Noah eventjes in de ogen aan. Ze likte een keer over haar lippen, knipoogde naar hem en fluisterde zijn naam.
'Kerel, je zit echt te staren', zei Joey lachend en ging met zijn hand voor Noah's ogen. Noah keek hem aan. Hij zuchtte, zijn fantasie begon steeds echter te worden. Noah had nu al moeite met het onderscheiden van zijn wereld en de werkelijkheid. Knipoogde ze nou wel naar hem of was dat...? Noah keek Joey aan.
'Tja, vind je het gek, kijk dan', mompelde hij en ging weer rechtop zitten. Joey knikte. 'Ik weet wat je bedoelt, ze is echt lekker'. Noah keek een keer achterom, hij kon precies in het keukenraam kijken en zag dat ze bijna klaar waren. Hij had geen honger, hij wou juist dat het zo lang mogelijk duurde voor ze klaar waren, hij wou zo lang mogelijk naar Judith kunnen kijken.
'Tjah, soms zou het zo makkelijk zijn om d'r gewoon mee te nemen', grapte Joey. 'Gewoon zo bij d'r kont optillen 'meekomen jij!', naar een rustig plekje en d'r eens even flink onder handen nemen'. Noah grinnikte. 'Ja, dat kan'.
'Maar of zij dat zo leuk vind'. Noah rochelde van zich af. 'Tuurlijk wel, het is een slet, als de leiding er niet was zou ze hier naakt op de grond gaan liggen en zich door elke mongool laten neuken. Zo zijn ze allemaal, dat geven ze alleen niet toe.' Joey fronste en keek zijn vriend aan, gaf hem een schouderklopje. 'Ja Noah, vast', zei hij sarcastisch.
Noah keek hem aan. 'Nee, serieus. Je moet je oor eens wat vaker tegen de deur van de meisjes kleedkamer aandrukken'. Joey begon te lachen. 'Noah, je fantaseert teveel'.
'Hey, gasten als Tony gaan ook alle wijven af, waarom zouden er geen wijven zijn die alle jongens afgaan?'
'Oh zo, ja tuurlijk zijn die er ook, maar dat zei je niet'.
'Ach, dat is toch precies hetzelfde, man', mompelde Noah.
'Maar, waarom denk je dat Judith zo is?'
'Omdat ze erbij loopt als een hoer. Dat doen ze allemaal. Heupbroeken, navelshirtjes, korte rokjes, strings, ze proberen je gek te maken, om vervolgens te zeggen 'nee, ik wil pas seks als ik achttien ben'. Joey dacht even na, maar kon Noah's logica niet volgen. 'Ze liegen allemaal. Denk je dat er ook maar een meisje tussenloopt hier die nog maagd is? Ja, die dikzak daarzo, maar bij haar is het voor eeuwig. Zij kan net zo goed die kut dichtnaaien'. Joey begon weer te lachen. 'Af en toe kun je ook zo maf zijn he'.
'Hey, ik heb toch gelijk?'
'Nou, ik weet het niet'.
'Wat weet jij van meisjes dan? Jij hebt ook nog nooit een wijf gehad'.
'Jij ook niet, Noah'
'Nee, maar ik luister wel altijd naar wat ze te zeggen hebben in de meisjeskleedkamer, heb jij dat ooit gedaan?'
'Uh...'
'Nee. Nou, dat bedoel ik dus'. Noah keek weer voor zich uit. De mensen liepen richting het hoofdgebouw, het eten werd geserveerd. Noah bleef zitten, wachtte en hoopte dat Judith nog een keer langs zou komen lopen. Hij hield zijn blik strak gericht op de tent waar Judith in was gegaan, niet haar tent maar de tent waar Tony in sliep. Het feit dat die twee daar waren en hoogst waarschijnlijk aan het vozen waren maakte hem strontjaloers en kwaad. Noah zag eventjes voor zich hoe hij Tony de tent uittrapte en Judith daar in de tent neukte, en dat ze kreunde dat hij veeeeeel beter was dan Tony, beter dan al die jongens die over haar heen waren geweest, dat hij de beste was. Voor hij het wist, stond hij al voor de tentopening en luisterde aandachtig. Hij hoorde gefluister, een zacht gegrinnik. Noah stapte zonder waarschuwing naar binnen en probeerde wat te zien in het donker. Er ging achterin een lichtje aan. 'Noah, flikker op!'
'Eten is klaar, ik moest jullie komen halen van meneer Rob'.
'Ja, we komen er zo aan'.
'Nu meteen, of ik gooi de tent wagewijd los zodat iedereen kan zien wat jullie hier aan het doen zijn, stelletje klefferikken'.
Judith kwam ook overeind, ze hadden beide hun kleren nog aan en Judith had een glimlach op haar gezicht. 'Wat is er mis met klef doen? Hoe wou jij dat anders doen met je meisje?'
'Ik heb geen meisje', zei Noah. 'Nee, dat gaat je ook zeker niet lukken, sukkel', zei ze vuil. Noah liep de tent uit, maar voor hij doorliep, trapte hij de voorste steunpaal omver en de tent zakte half in. 'Godverdomme!' Hoorde hij Tony roepen. Noah liep door naar de eetzaal en ging naast Joey aan tafel zitten.
Tijdens het eten probeerde Noah niet teveel naar Tony en Judith te kijken maar hij kon zijn ogen niet van haar afhouden. Hij was zo gruwelijk kwaad op haar. Op hen allebei. Hij was niet kwaad vanwege die opmerkingen, die was hij wel gewend. Hij was kwaad omdat hun iets hadden wat hij niet had en waarschijnlijk nooit zou kunnen hebben. Ze waren verliefd op elkaar. Misschien verwarde Noah jaloezie eventjes met woede, of haat, maar hij had het gevoel dat hij er iets aan moest doen. Hij wilde ze voor schut zetten, pijn doen, maar het meest van alles, wilde hij Judith hebben. Terwijl hij aan het eten was, bouwde hij een plan op die hij dezelfde avond nog zou uitvoeren.

Het was wat later, tien uur 's avonds. Een van de jongens van de andere school had samen met een paar klasgenoten stiekem sterke drank meegenomen, Noah had het gezien, geroken toen hij langsliep en zag aan ze dat ze dronken waren. Het zou hem ook verbazen hoe lang het duurde voor een leraar het door zou hebben. Maar de jongen die de drank had meegenomen, Wesley genaamd, bleek nogal handtastelijk te worden naar de meisjes. Hij kwam tussen de meidengroepjes zitten, vroeg hun aandacht, probeerde overduidelijk indruk te maken en het was twee keer gebeurd dat een meisje zijn handen van haar af moest duwen. Dan hield Wesley zich weer even kalm en zat hij te lachen met zijn vrienden, het andere moment zat hij weer achter de meisjes aan. De ene keer lukte het hem en stond hij te zoenen met een meisje, maar al gauw hadden de meisjes door dat hij aan het playen was.

Joey, Noah en twee andere klasgenoten zaten ook in een kringetje, vlak voor hun eigen tent. Tim had muziek bij zich, Joey was druk in gesprek met een van zijn vrienden. Noah staarde voor zich uit. Hij was verloren in zijn fantasie, zag al helemaal voor zich hoe zijn plan zou uitpakken, het moest gesmeerd lopen. Noah besloot een rondje te gaan lopen, vertelde zijn vrienden dat hij even ging rondkijken. Hij liep met een ommetje langs het groepje meisjes waar Judith bij zat. Noah keek niet naar ze, hij luisterde. Net toen hij gepasseerd was, hoorde hij Judith vertellen dat ze zo terug was. Noah liep rustig door, maar hield vanaf zijn plaats Judith strak in de gaten. Ze liep richting de doucheruimtes. Noah volgde haar, maar liep tussen de bomen door en bleef symmetrisch met haar lopen. Judith sloeg ineens rechtsaf, kwam meer richting Noah gelopen. Noah verschool zich achter een boom. Had ze hem gezien? Judith liep practisch langs hem heen in het donker, het leek alsof ze poogde zo min mogelijk geluid te maken en al gauw had Noah een voorgevoel van wat ze van plan was; ze had ergens afgesproken met Tony. Noah nam een klein sprongetje en kwam terecht op mul zand, geruisloos volgde hij Judith, versnelde zijn tempo iets tot hij zo dicht op haar zat dat hij haar parfum kon ruiken en in het schemerlicht de textuur van haar haren weer kon zien. Noah haalde voorzichtig een stuk ijzer onder zijn riem vandaan dat hij ergens gevonden had op het terrein. Hij had op bomen geoefend hoe hij haar zou neerslaan en hield het wapen gereed. Toen Judith voor een houtsblok stond en er voorzichtig overheen probeerde te stappen, haalde Noah uit naar haar achterhoofd. Een doffe tik weerklonk, galmde zachtjes tussen de bomen en werd weggedragen met de wind. Judith zakte in elkaar en viel ellendig neer en belandde in een positie die onder bewustzijn zeer oncomfortabel zou zijn. Ze lag op de grond, haar benen half onder haar, haar linkerarm langs haar zei, haar hoofd op de rechter. Noah deed het stuk ijzer terug in zijn broekzak, keek gauw om zich heen; niemand. Hij pakte Judith bij haar armen, trok haar overeind en nam haar in zijn armen mee. Hij voelde haar warme, zachte huid tegen de zijne, al was het maar van haar armen, Noah werd onmiddelijk opgewonden. Zijn hart ging tekeer van de opwinding en de spanning. Hij nam haar mee zoals Joey 's middags had gezegd. Optillen, meenemen naar een rustig plekje en haar eens goed onder handen nemen. Maar Noah wist nog niet eens wat hij van plan was. Hij kon niet nadenken, hij probeerde zich te concentreren maar kon geen gedachtens opbrengen, hij wist niet wat hij zou moeten doen als iemand hem betrapte, hij wist niet wat hij zou moeten doen als Judith bijkwam in zijn aanwezigheid, hij ging puur tewerk op impuls. Het enige wat voortbedacht was, was het stuk ijzer, en de manier waarop hij zou slaan. Noah legde Judith neer achter de grote wortels van een omgewaaide boom en bekeek haar eens goed. Noah keek nog een keer om zich heen, en kalmeerde toen. Hij voelde zich ineens zorgeloos, had het gevoel alsof hij alleen was samen met de bewusteloze Judith. Hij keek naar haar, ging naast haar liggen op zijn zij en legde zijn hoofd op haar borst, luisterde naar het ritme van haar hartslag en legde zijn hand zachtjes op haar borsten. Hij snoof de lucht op, haar lichaamsgeur, samen met haar parfum, hoe langer hij naar haar lichaam luisterde, hoe geiler hij werd. Noah liet zijn vingers onder haar shirtje verdwijnen en ging met zijn vingers over haar gladde, warme buikje. Noah kreunde zachtjes, verwonderd, verheerlijkt. Hij ging met zijn vinger over haar navel, zachtjes omhoog, ging met zijn vingers onder haar BH en nam haar tepels tussen zijn vingers. Hij trok haar shirt omhoog en bekeek haar naakte bovenlichaam. Noah boog zijn hoofd naar haar toe, begon zachtjes haar tepels te likken en opende haar broek ondertussen. Hij ging met zijn vingers onder haar slipje en voelde tussen haar benen, streelde zachtjes en ging met een vinger haar kutje in. Hij drukte zijn harde tegen haar lichaam, pakte haar hand en drukte hem tegen zijn lul. 'Judith, oh meisje wat ben je mooi', fluisterde hij zachtjes. Hij trok haar broek verder omlaag, draaide haar om en bekeek haar billen. De kick voor Noah werd groter en groter bij elke seconde die hij met haar doorbracht, hoe meer hij van haar zag en voelde, proefde, rook. Hij begon haar billen af te likken, te strelen en zachtjes kneep hij erin met zijn handen. Hij maakte een vinger nat en drukte hem in haar kontje, voelde hoe strak ze was, zijn obsessie voor meidenbillen werd enorm versterkt. Noah deed zijn broek omlaag, ging zachtjes bovenop haar liggen en wreef met zijn lul tussen haar warme, zachte, heerlijke billen door, likte haar in haar nek. Hij ging op zijn rug liggen en rolde Judith bovenop hem, voelde haar borsten tegen hem aangedrukt en nam haar billen in zijn handen. Hij zoende haar op haar lippen en in zijn fantasie zoende ze terug, vertelde ze hem hoe lekker hij was en hoeveel zin ze in hem had. Ze wilde hard geneukt worden door hem, hij mocht hem overal indoen van haar. Noah glimlachte naar haar. 'Oke, ik zal jou eens wat laten zien, meissie', fluisterde hij, streek met zijn vinger langs haar wang en gaf haar nog een kus. Hij legde haar op haar rug, hield haar benen omhoog en ging zachtjes bij haar naar binnen. Noah kreunde zachtjes, voelde hoe lekker warm ze was, zo lekker strak. Het was zijn allereerste keer dat hij seks had met een meisje. 'Oh Noah, lekker', kreunde Judith. Noah kreeg een grijns van oor tot oor en begon haar te neuken. 'Zie je wel, ik wist wel dat je zo'n sletje was, hier, hier', fluisterde hij. Noah ging voor het zingen de kerk uit en nadat hij klaar was lag hij nog even naakt naast haar. Kleedde zich daarna aan en deed bij Judith zover het mogelijk was haar kleren weer goed. Noah klom overeind, nam het stuk ijzer mee en draaide zich om. Hij schrok niet, maar twijfelde even aan zijn perceptievermogen; stond er nou iemand naar hem te kijken? Noah kneep zijn ogen tot spleetjes en keek nog eens goed, er stond iemand in het bos te kijken! Had de persoon iets gezien? Was het soms Tony? Noah had de neiging naar de persoon toe te gaan maar besloot met een ommetje het bos weer uit te lopen en liep achter alle tenten langs. Hij liep naar de tent waar hij de straal bezopen Wesley hoorde, en schoof het stuk ijzer zachtjes de tent in. Daarna sloop hij door naar zijn eigen tent, ging naar binnen via de achterkant, nam een boek en wat eten mee en kwam de tent via de voorkant uitgelopen. 'Hey Noah, ik had helemaal niet gezien dat je er al weer was, man', zei Tim. 'Dat hoopte ik dus al, ik hou van sneaken', zei Noah met een grijns.
Noah ging zitten, hij zat nog vol adrenaline en zijn vingers trilden. Een gelukzalig gevoel overspoelde hem, een prettig gevoel, voldaan, trots. Hij voelde zich onoverwinnelijk en begon ineens te lachen, en hij kon het ook niet tegenhouden. Hij deedt zijn best maar hij bleef grinniken.
'Wat heb jij ineens?' Vroeg Tim met een grijns. Noah schudde zijn hoofd maar bleef zachtjes lachen. 'Wat? Je hebt ineens dikke lol, waar zat je aan te denken?'
'Niks, niks jonge', zei hij met een grote grijns. 'Ken je dat gevoel dat als je naar je meest favoriete band zit te luisteren en je hoort ineens een stuk in dat nummer wat je ZO ongelofelijk wreed vind, dat je gewoon de neiging krijgt om te lachen, om te schreeuwen en, en, weet ik veel'.
'Ja dat ken ik wel'.
'Nou, dat heb ik nu!' Riep Noah en balde zijn handen tot vuisten. Hij keek Tim aan met een grijns van oor tot oor, grinnikte en begon te schelden. 'Godverdomme, ja! Hahaha!' Tim glimlachte maar voelde zich eigenlijk een beetje ongemakkelijk. De blik in Noah's ogen was niet alleen vreugde, maar had iets ongelofelijks kwaadaardigs. Een blik die Tim nog nooit eerder had gezien en het idee dat er iets niet klopte aan Noah werd versterkt. Dat Noah eigenlijk een zeer gestoorde jongeman was, daar kon je slechts een glimp van opvangen, in momenten zoals deze. Maar ze lieten vaak meer vraagtekens achter dan dat ze beantwoordden. Niemand wist precies, WAT er dan wel mis was met Noah. En zolang er geen volwassene was die de ernst ervan inzag, zou Noah's psychopatische persoonlijkheid alleen maar sterker, slimmer en medogenlozer worden. En zo ging het ook. Hoe ouder hij werd, hoe minder gevoel hij overhield, hoe minder hij om mensen gaf, hoe meer Noah het mens-zijn afleerde en zijn fantasiewereld aannemenlijker werd dan de werkelijkheid.
'Waar is Joey eigenlijk?' Vroeg Noah ineens.
'Ja, die zocht jou eerst, waar was je eigenlijk?'
'Ik was heel effe pissen, daarna heb ik de hele tijd in de tent gezeten', zei Noah en wees naar achteren. Tim knikte. 'Hm, nou ja hij zal er zo wel weer zijn, oh wacht, volgensmij komt hij daar uit het hoofdgebouw'. Noah keek, zag Joey staan. Joey keek hem aan, ze keken elkaar strak aan vanaf een grote afstand en Noah zag dat er iets niet klopte. Hij stond op en liep gelijk op Joey af.
'Hey man, waar was je? Je zocht me hoorde ik? Ik zat achterin de tent', grinnikte Noah. Joey keek hem aan, bewegingloos doch trillend op zijn benen. Noah zag het. 'Wat is er aan de hand?' Vroeg hij en keek Joey achterdochtig aan.
'Je was niet in de tent, daar had ik al lang gekeken'. Noah rolde zijn ogen. 'Ja, ik ging weg om te pissen, daarna ben ik in de tent gaan liggen lezen'. Noah ging er vanuit dat de persoon die hem had gezien in het bos Joey was, en probeerde eigenlijk met zijn facade Joey uit de tent te lokken en open kaart te spelen. 'Noah, ik heb...', hij kon niet verder praten. Noah keek hem in zijn ogen aan, zag angst en bijna paniek.
'Joey, kom eens even mee', mompelde Noah en gebaarde hem mee te komen. Joey bleef even staan. Noah's zorgeloze blik verdween, maakte plaats voor een haast duivelse en zeer overheersende blik. 'Joey, meekomen', de woorden kwamen er hatelijk uit. Joey deedt precies wat hem gezegd werd en de twee liepen het terrein af, de weg op. Toen Noah zeker wist dat niemand hen zou kunnen horen draaide hij zich om en greep Joey bij zijn strot. Joey maakte een paar angstige geluiden, was te bang om iets terug te doen, hield zijn handen bungelend langs zijn zij. 'Wat heb je gezien?' Vroeg Noah met een opdringende stem. Joey hakkelde, stotterde en kon geen woord uitbrengen. 'Wat, heb jij, gezien?' Vroeg Noah opnieuw, nu nog woester. Noah moest zijn best doen om niet te schreeuwen.
'Vanaf het moment dat je naar de struiken ging toen, toen heb ik je gevolgd, ik wou weten wat je ging doen en... als ik het had geweten was ik weggelopen, sorry' Noah knikte en keek Joey vuil aan. 'Godverdomme, nieuwsgierige etterbak', brieste Noah. Joey beefde en begon zachtjes te huilen. 'Noah, alsjeblieft, ik zal het niemand zeggen, ik beloof het! Ik zweer het!'
'Hou je bek dicht! Straks hoort iemand je nog'. Noah liet Joey los, die vervolgens tegen de boom in elkaar zakte en op de grond bleef zitten. Noah bleef naast hem staan, keek op hem neer. 'Godverdomme', mompelde Noah opnieuw en keek een keer om zich heen. 'Sorry, ik wist niet...'
'Hey, nou moet je echt je bek houden. Wil je ook een klap op je achterhoofd, net zoals haar? Maar jou ga ik niet neuken, ik mep je hoofd finaal naar de kanker! Ik sla hem helemaal aan stukken en dan lach ik je recht in je verbrijzelde kuthoofd uit!' Joey kromp in elkaar bij elke bedreiging, elk woord die Noah uitspuugde. 'Hou op, alsjeblieft! Laat me met rust, ik zweer dat ik niks zal zeggen'
'Dat is je geraden, kankerkind!' Noah slaakte een zucht. Hij kalmeerde en realiseerde zich dat als hij doorging Joey waarschijnlijk nog in z'n broek zou pissen en dat trok de aandacht en Joey was een slechte leugenaar. Noah kwam naast hem zitten.
'Luister Joey. Jij moet je, PRECIES zo gedragen als voorheen. Snap je dat? Jij hebt NOOIT iets gezien'
'Ik zal het proberen', zei hij zachtjes en veegde zijn neus af. Noah greep hem vast en Joey kromp al bijna weer in een feutus houding. 'Nee, niet proberen. Dat is niet genoeg. Je gaat het doen. En als je het verprutst, oh bij God ik beloof je, ik snij je kop eraf!' Joey knikte. 'Oke', zei hij zachtjes.
'Wat?!'
'Ja Noah, sorry', sprak Joey met een onderdanig toontje.
'Zeg het! 'Er is niks gebeurd'"
Joey gehoorzaamde direct. 'Er is niks gebeurd...'
'Nog een keer'.
'Er is niks gebeurd...'
'Precies. Onthoudt dat goed, Joey', zei Noah en wees met zijn vinger voor zijn gezicht.
Joey knikte. Noah's harde blik verdween, zijn bevelende stem verdween en de oude Noah was terug. Hij gaf Joey een schouderklopje. 'Goeie kerel. Ik ben blij dat ik je zo goed kan vertrouwen, man.' Hij hield Joey bij zijn schouders vast en glimlachte. 'We zijn echte vrienden, of niet?' Zei Noah met een kleine glimlach, de emotionele uitdrukkingen op zijn gezicht maakten deel uit van zijn facade, zijn masker.
'Al die anderen zijn niet te vertrouwen Joey. Maar jij wel, dat weet ik. Ik ken jou, Joey. Ik kan op je bouwen, Joey, ik kan je vertrouwen, mijn goeie vriend, die me zal bijstaan en helpen als ik in de problemen zit. Dat is waar vrienden voor zijn. Dat is echte vriendschap, hehehe!' Noah's grinnikje had nu een onheilspellend toontje gekregen na Joey's ervaring met Noah's werkelijke kant. Joey was de enige die gezien had hoe Noah het masker af had gedaan, en ineens weer op had gezet en was stomverbaasd en doodsbang tegelijk. De Noah die hij meende te kennen bestond niet, die was niet echt, hij was verzonnen. En al had Noah zijn vriendelijke gezicht opgezet en sprak over echte vriendschap en vertrouwen terwijl ze terug liepen, Joey zag nu het monster, en sommige uitspraken of standpunten van Noah waren nu schijnheilig, bedriegelijk, leeg en oppervlakkig. Want Joey wist nu hoe Noah werkelijk was. Noah had geen normen of waarden, kende geen moraal, hij praatte gewoon met de mensen mee, maar zijn woorden waren hol van binnen. Het was de menselijke vermomming van de psychopaat...

Noah zat samen met zijn vrienden weer voor de tent. Joey had bijna de hele avond strak zijn mond dicht gehouden. Hij luisterde met een oordopje in naar zijn muziek, terwijl Noah tegen hem aanpraatte, hij luisterde half. Ineens hield Noah op met praten, wendde zijn blik af en keek over het veldje. Daar liep Judith, ze liep met een gebogen hoofd, tuimelig, een hand op haar bloedende achterhoofd en de hand van een leraar, die haar meenam. Haar vriendinnen en uiteraard Tony renden als eerst op haar af, en toen de drukte ontstond kwamen er meer mensen opaf die het groepje volgde naar het hoofdgebouw. Noah's groepje bleef rustig zitten maar keek toe.
'Wat heeft zij dan?' Vroeg Tim zich af. Noah haalde zijn schouders op en keek geinteresseerd mee. Er waren twee mogelijkheden, of Judith zou geen idee hebben van wat er gebeurd was, of men zou erachter komen dat dit opzettelijk was gedaan, waardoor het die dronken idioot van een Wesley een perfecte verdachte maakte, bij wie Noah ook de ijzeren buis had neergelegd. Noah keek zijn vrienden aan. 'Zullen we gaan kijken? Nu wil ik het weten ook', zei hij en stond op. De rest stond op en liep al mee, Noah keek achterom en zag dat Joey er nog zat. 'Ga je niet mee?' Vroeg hij.
Joey schudde zijn hoofd. 'Ik eh, ik blijf wel hier'. Noah zette een verbaasd gezicht op.
'Straks is het echt ernstig ofzo!' Joey slikte een keer, stond op en liep mee.
Noah stond in de buurt van de twee houten stoelen waar hij vanmiddag had gezeten en ging bij een paar klasgenoten staan.
'Wat is er nou gebeurd?' Vroeg hij. De jongen haalde zijn schouder op. 'Ik weet niet maar ze heeft een dik gat in d'r achterhoofd', zei de jongen en probeerde door de ramen heen te kijken.
'Ze heeft nog bijna geen woord gezegd'. Noah knikte bedenkelijk. 'Raar, hoe heeft ze dat voor elkaar gekregen dan', vroeg hij zich af.
Er kwam een leraar aan die alle leerlingen uit elkaar stuurde, iedereen moest terug naar z'n eigen tent of terug met waar hij of zij mee bezig was.
Wat later kwam Judith samen met Tony naar buiten. Judith's ogen waren rood van het huilen, Noah had het gevoel alsof ze dondersgoed wist wat er was gebeurd, dat voel je toch? Hoe meer Noah met dit idee in zijn hoofd bleef, hoe achterdochtiger hij werd en hij besloot eerst genoeg informatie te vergaren om zichzelf gerust te stellen, voordat hij vannacht ging slapen. Noah dacht na over hoe hij teweten kon komen wat ze wist, hij kon niet overal gaan rondvragen, dat viel op.

Tony en Judith zaten alleen voor hun tent. Noah kwam wat dichterbij, stond een tent verwijderd en hoorde even 'ik wil er niet meer over praten'. Noah's vermoedens leken meer te kloppen. Noah kwam ongevraagd tegenover ze zitten. Ze zeiden nog niets, keken hem aan, Judith's fonkelende ogen keken Noah aan, kort maar vol emotie. Tony was slechts wat verward en onrustig.
'Hey jongens, ik wou even zeggen, sorry van vanmiddag, toen ik jullie tent liet instorten', mompelde Noah. Hij liet het overkomen alsof hij een beetje moeite had met zijn excuses aanbieden wat hij normaalgesproken ook nooit deedt voor iets, al kon hij met het grootste gemak sorry zeggen en het dezelfde seconde zo weer doen. Tony knikte. 'Geeft niet, hoor', zei Judith zachtjes. 'Ik was ook als een trut bezig', zei ze zachtjes. Het klonk alsof ze zo weer kon gaan huilen, Noah had het ook moeilijk, maar moeilijk om zijn grijns te verbergen. Jank maar, dacht hij. Je kunt geen tranen genoeg hieraan verspillen.
'Noah die ergens 'sorry' voor zegt, uit zichzelf?' Vroeg Tony. Noah haalde zijn schouders op. 'Nou ja, voelde me een beetje lullig nadat dit er ook nog eens bijkwam', zei Noah en keek Judith aan. 'Wat is er gebeurd, man?' Vroeg Noah en keek naar het verband. Judith zuchtte, haar borst ging bibberend op en neer. Ze keek naar de grond, begon bijna weer te huilen en klemde haar benen bij elkaar, Noah merkte het op en vroeg zich af of haar kut soms weer zeer begon te doen toen hij erover begon.
'Ze wil het er nu even niet meer over hebben, dat heeft de hele school al aan d'r gevraagt'. Noah knikte begrijpenlijk. 'Ik ben flauwgevallen', zei ze kortaf. Noah keek haar in haar ogen aan. 'Echt? Foei, dan ben je wel naar neergekomen he?' Ze knikte zachtjes. 'Nou ja, ik ben blij dat je verder in orde bent', glimlachte hij en stond op. Judith slikte, haar onderlip begon te trillen en er rolde een traan langs haar wang. Hij zuchtte. 'Ik zal jullie wel alleen laten', zei hij zachtjes en draaide zich om.
'Is goed, bedankt Noah', zei Tony en maakte een positief gebaar. Hij sloeg zijn armen weer om Judith heen en probeerde haar te troosten. 'Weet je zeker dat het gaat?' Hoorde hij Tony nog zeggen.
Noah wist genoeg. Judith wist dus dat er meer aan de gang was. Maar blijkbaar had ze niemand de waarheid verteld. Noah kon zich alleen bedenken dat ze zich misschien schaamde en daarom loog over wat er was gebeurd. Geweldig, hij had Wesley er niet eens bij hoeven naaien. En mochten iemand dat stuk ijzer toch nog bij Wesley in z'n tent vinden, dan zou dat helemaal hilarisch zijn.
Noah zat te luisteren naar zijn eigen EBM en Darkwave cd's tot zijn muziek overstemd werd door de stem van een neger die uit de boxen rondom het kamp schelde. Dat was waar ook, vanavond mocht je je eigen muziek inleveren en daar zouden dan een paar nummers van afgespeeld worden. Op dit moment werd er rap gedraaid en Noah stond binnen no-time vooraan.
'Wacht, mag deze cd er zo in?' Vroeg Noah aan de leraar. De leraar nam de CD aan, bekeek hem even. 'Wat is dit precies?'
'Darkwave en EBM, dansbare electro-goth, om het zo maar te omschrijven', zei hij. Maar de jongen naast hem onderbrak hem. 'Nee! Eerst nog een paar van 50 cent!'
Noah kreeg de rillingen al over zijn rug. 'Nee! Die kankerherrie moet ik al zo vaak aanhoren, we zetten deze cd op!'
'Alsof iemand geinteresseerd is in die kut gothic shit'
'Toevallig wel, ja. En noem het nog een keer kut gothic shit en ik maak je af!'
'Hey hey hey, jongens, rustig aan of we draaien geen van beide, ja?' Zei de leraar. Noah keek de jongen geirriteerd aan, een wederzijdse blik.
'Ja wat kijk je nou nog dan? Je vraagt echt om een stomp voor je kuthoofd he?' Riep Noah. 'Ja jij kijkt naar mij', zei de jongen iets uit balans van zelfvertrouwen.
'Ik kijk waar ik wil kijken en ik kijk naar een kankerpatient'.
'HEY! Mijn opa heeft kanker, klootzak!' Riep de jongen. 'Lekker voor je! Meestal is het erfelijk he!' De jongen probeerde Noah aan te vliegen maar de leraar haalde de twee uit elkaar, de jongen schreeuwend en spartelend van woede, Noah slechts lachend.
'Kijk hem gek worden, echt grappig'. Noah kreeg zijn zin, aangezien hij de resterende was en de leraar de jongen aan het kalmeren was. Noah deedt de 50 cent cd af, smeet het ding weg en zette zijn cd op. Hij zette Tristesse de la Lune op met het nummer Die Andere In Dir, een nummer dat tekstgewijs speciale waarde had voor hem, en de muziek werd ruim geaccepteerd door iedereen en het was nog geeneens de bonte avond maar het werd een zeer gezellige avond waar gedanst werd, zowel binnen als buiten. Zelfs de leraren hadden nu even scheit aan de regels en er kwam meer drank tevoorschijn.

Noah stond voor de ingang van het gebouw, naast de CD speler en keek uit over de dansende mensen. Hij was trots, voelde zich opnieuw meer dan goed, voelde zich geweldig. Onoverwinnelijk. Iedereen genoot van ZIJN muziek, terwijl de tekst iets over vanavond vertelde. Het scheelde dat alleen Noah redelijk Duits kon maar stiekem hoopte hij dat Judith de stille hint zou begrijpen, opdat ze zich misschien wel voor de rest van haar leven zou afvragen of Noah de schuldige was.

'Die sternen stehen am Himmel hoch,
Die Zehle wurde mir geraubt
Die Wahrheit kommt nie mehr heraus,
Und deine Mund wird geschlossen sein.'

'k heb hem wel hier en daar ingekort anders was ie zo lang. Er zijn een of twee vrienden die het al gelezen hebben maar die hebben vaker dit soort verhalen van mij gelezen, deze was minder geweld en iets meer nadruk op de psychologie achter het ontstaan van de psychopaat van dit verhaal.

Aantal keer bekeken: 6114
Waardering: 6.64 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 89 bezoekers online