Lees het verhaaltje: Het wolvenmeisje op verhalenlezen.

Het wolvenmeisje.

U leest om dit moment het verhaal Het wolvenmeisje gepost door Jeroen.. Dit verhaal is gepost in de categorie kinderverhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar kinderverhalen?
Categorie: kinderverhalen
Gepost door: Jeroen.
Gepost op: 2009-12-13

Verhaal:

Het wolvenmeisje
HET WOLVENMEISJE
In het dorpje Bergen hoor je elke avond om precies tien uur een wolf janken. Niemand in het dorp weet hoe dat gekomen is. En wat het verhaal er achter is. Al vele mensen gingen die jankende wolf zoeken maar nog niemand heeft hem echt gevonden. En wat ook gek was vonden de mensen in het dorp dat alle zoekende mensen levend terug kwamen. Maar een oud vrouwtje dat ver van het dorp woont, weet wat het verhaal achter de wolf is. En dat is zo:

‘Frederiekje, kom nu terug’ riep een vrouwe stem hard over haar erf, in het plaatsje Bergen. ‘Nee, ik kom nooit meer terug want jij wilt niet geloven dat ik met wolven kan praten’. ‘Maar Frederiekje dat kan niemand en jij ook niet’. ‘O ja dat kan wel, ik weet toch zelf wel of ik met wolven kan praten’ zei Frederiekje boos en ze liep verder weg van d’r boerderij. ‘Kom terug’ schreeuwde haar moeder en ze rende achter haar aan. Toen ze bij haar was gekomen pakte ze haar stevig vast bij haar schouder. ‘Jij kunt niet met wolven praten en ik ook niet’ zei ze met een luide stem tegen haar dochter. ‘Dat kan ik wel’ zei haar dochter terug en ze barste in huilen uit. ‘Dus jij wilt zeggen dat jij een wolf hier kunt laten staan, vlak voor mijn neus’. ‘Ja, moeder, dan kan ik’ zei Frederiekje overtuigend en ze hield op met huilen. ‘Doe maar’ zei haar moeder die rond keek of vele ogen naar haar keken. En in een keer begon haar dochter te huilen als een wolf en daar schrok haar moeder zo van dat ze haar snel los liet.

‘Maar maar’ zei ze stotterend, ‘dat is net zo echt als een huilende wolf’. Nadat Frederiekje een paar minuten had gehuild in verdere stilte hield ze in een keer op. Na een paar minuten diepe stilte begonnen de bomen in de verte te schudden. ‘Is het gelukt’ zei Frederiekjes moeder in stilte die naar de schuddende bomen keek. ‘JA, moeder’ zei haar dochter dreigend. De schuddende bomen kwamen steeds dichter bij Frederiekje en haar moeder, maar vlak voor het erf hield het op. ‘Ik heb mijn vriend geroepen’ zei Frederiekje met een zombie stem. ‘Wat zeg je?’ schreeuwde haar moeder huilend. ‘Heb jij een wolven vriend?’. ‘Ja, moeder’ zei Frederiekje ‘daarom mag ik van hem ook geen mensen vrienden en vriendinnetjes hebben’.’Wat, bepaalt hij jouw leven’ zei haar moeder. ‘Ja’ zei Frederiekje ‘nadat hij mijn leven had gered had wel, ja’. ‘Wanneer had hij jouw leven gered’ zei haar moeder die zocht naar de wolf in het bos aan d’r erf. ‘Een paar weken geleden toen ik terug naar huis liep viel een stom jongetje mijn aan. Hij pestte me vanwege mijn sproeten en ander domme dingen. Ik durfde niks terug te doen want hij was een kop groter als mij. Maar in een keer stond mijn vriend, de wolf, voor mijn en viel de jongen aan en ik rende van angst hard weg. Toen ik ver weg van die plek was en uitrustte stond in een keer mijn vriend, de wolf, weer voor mij. Ik verstijfde van angst maar deed zelf niks. Hij begon te huilen maar even later hoorde ik in het huilen een stem en die zei het volgende. ‘’Ik heb jouw gered omdat jij het wolvenmeisje kan worden’’. ‘Wat’ zei ik in het huilen van een wolf zonder het te weten. ’Wij de wolven hebben bepaald dat jij het Wolvenmeisje kan worden als jij dat wilt’. ’En dat zal dan inhouden dat jij onze vriend wordt. ‘Waar slaat dat nou op’, zei ik. ‘Heel simpel dat jij spullen van mensen jat voor ons ~ en wij jou beschermen’. ’Nou bedankt voor het helpen, maar’ en ik wilde hard weg rennen’. Maar de wolf pakte mijn schouder vast met zijn poot en gek genoeg was ik niet bang. ’Heb jij vrienden of vriendinnetjes? zei hij vragend. ’Nee, zei ik en ik voelde de tranen aankomen’. ‘Waarom niet?’ zei de wolf.’Zij pesten mij allemaal’. ’En wil jij vrienden hebben?’ zei de wolf. ’JA. ’Hebben wij jou gepest?’ zei de wolf. ’Nee’. ’Dus wil jij onze vrienden worden. Na een paar minuten de stile met het gehijg van de wolf te hebben gehoord zei ik: ‘JA’. ’En sinds dien steel ik spullen en zijn zij mijn vrienden geworden’. ’Dus jij hebt de spullen uit de kiosk gestolen en de andere inbraken gepleegd’ zei haar moeder. ‘JA’ zei Frederiekje beslissend. ‘En je wilt toch niet zeggen dat die jongen die jouw pest Fransje van de buren is. De jongen die dood gevonden is’. ’Ja’ zei Frederiekje weer. ’Maar dat is vreselijk’ zei haar moeder en ze zakte huilend door haar knieën. ‘Het hoefde niet zo ver te komen als jij mij gewoon maar accepteerde’. ’Maar…..maar’ zei haar moeder. ’Je hoeft niet te ontkennen hoor, want ik heb de liniaal slagen nog op mijn rug staan’. ‘Het spijt me’ zei haar moeder en ze begon nog meer te huilen. ‘Nee moeder’ zei Frederiekje: ‘dat is nu te laat’.’Ik ga nu met mijn vriend, de wolf, weg’.’Maar je bent mijn dochter’ zei haar moeder. Nu niet meer’ zei Frederiekje en ze rende weg. En sinds dien huilde Frederiekje s’avonds met haar vrienden de wolven. En haar moeder woont in een huisje ver van het dorp alleen die dit verhaal als enige weet.

Aantal keer bekeken: 4406
Waardering: 6.54 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 179 bezoekers online