Lees het verhaaltje: I am in love with the boy on the bus op verhalenlezen.

I am in love with the boy on the bus.

U leest om dit moment het verhaal I am in love with the boy on the bus gepost door Love is import to me. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: Love is import to me
Gepost op: 2011-7-7

Verhaal:

I am in love with the boy on the bus
Oké, mijn verhaal begint in West-Vlaanderen. Meer bepaald Roeselare. Daar woont mijn hoofdpersonage, Allyson. Allyson is een meisje van 14 jaar oud en ze heeft lang bruin haar en hemelsblauwe ogen. Ze gaat elke ochtend met de bus naar school, zo gaat ze ook elke dag naar huis. Op de bus heeft ze een meisje leren kennen, Eline. Ze leerde haar kennen toen ze voor de eerste keer met de bus meeging. Er was maar weinig plaats meer in de bus en aangezien ze liever naast een meisje zat nam ze plaats naast Eline. Het klikte goed tussen hen en sindsdien zitten ze elke ochtend en avond naast elkaar op de bus. Eline heeft blond haar en kastanje bruine ogen. Zo nu weet je al een beetje meer en nu zal ik beginnen met Allysons verhaal.

Het was maandag. De eerste dag school na de wintervakantie. Allyson stond zoals elke normale schooldag aan de bushalte. Het was best koud buiten. Ze wachtte tot de bus kwam. Plotseling voelde ze haar gsm trillen in haar broekzakken. Ze deed haar handschoen uit en nam haar gsm uit haar broekzak. Het was een berichtje van Eline. Snel opende ze het. Misschien had de bus vertraging ofzoiets.
‘Hey Allyson, het spijt me heeeeeeeeeeeel erg maar ik zal vandaag niet meegaan met de bus. De komende weken misschien niet. Ik euh… ben namelijk ernstig ziek geworden doordat ik veel buiten speelde en geen warme kledij droeg. Nou veel succes dan maar en het spijt me heel erg. Liefs Eline xxx’
Allyson zuchtte. “Nou dat begint weer goed.” Dacht ze. Ze stak haar gsm terug in haar broekzak en deed haar handschoen aan. Ze zag in de verte dat de bus al aankwam. “Hopelijk is er nog plaats.” Dacht ze. Want normaal hield Eline voor haar altijd plaats vrij. De bus stopte voor haar en opende zijn deuren. ‘Goeiemorgen Allyson.’ Begroette de buschauffeur haar. ‘Goeiemorgen,… euh is er nog plaats vrij?’ ‘Ja helemaal vanachter naast de nieuwe.’ ‘De nieuwe?’ Vroeg Allyson. ‘Ja, er is sinds vandaag iemand nieuw mee die met de bus naar school gaat. Hij is net verhuisd.’ “Hij… het is dus een jongen.” Dacht Allyson. Allyson stapte naar achter en plots zag ze de jongen zitten. Hij had een muts aan. Nou niet zo een muts die je zou verwachten in dit weer het was meer iets voor het hele jaar. Maar je kon duidelijk zijn bruine lokken haar uit zien muts zien steken. Allyson ging naast hem staan. ‘Euhm… mag ik hier zitten?’ Ze keek vragend en angstig tegelijk naar wat de jongen zou zeggen. Straks was het zo iemand die denkt dat de wereld allemaal rond hem draait en dan kon ze het wel vergeten. De jongen draaide zijn gezicht naar haar en Allyson zag de mooiste kastanje bruine ogen die ze ooit gezien had. En als ze goed keek zag ze de pretlichtjes in zijn ogen flikkeren. Maar tot Allysons verwachtingen in had hij een heel vriendelijk stem. ‘Ja, natuurlijk.’ ‘Ouw, bedankt.’ Allyson ging opgelucht gaan zitten. Ze keek de jongen even aan. Hij staarde naar buiten. ‘Euhm… vind je het erg als ik naar mijn IPod luister?’ De jongen keek Allyson aan en zei: ‘Nee, ga je gang.’ Allyson lachte verlegen. Zoals hij haar aankeek, had ze het gevoel dat ze het enigste meisje was op de bus. ‘Welke muziek is het?’ Vroeg de jongen net toen Allyson een oortje in haar oor wou steken. ‘Euhm… een beetje van alles.’ Antwoordde ze terug. ‘Mag ik?’ De jongen wees naar het oortje dat ze in haar hand had. ‘Ja, natuurlijk.’ De jongen nam het oortje en stak het in zijn oor. Allyson duwde op de Play-knop en ze luisterden allebei naar de muziek. ‘Toffe muziek.’ ‘Bedankt.’ ‘Ow, wat ben ik onbeleefd geweest.’ Allyson keek hem verward aan. ‘Ja, ik heb me nog niet voorgesteld. Ik heet Alexander. Maar zeg maar Alex.’ ‘Nou,… Alex, mijn is Allyson. Maar zeg maar Allyson.’ Ze lachten allebei. ‘Misschien noem ik je Ally.’ ‘Oké. Mijn vriendinnen noemen mij ook zo. Maar ik kan wel niet beloven dat ik dan altijd zal luisteren. Ik luister niet echt als iemand mij zo noemt. ‘k Weet niet waarom.’ Weer lachten ze. Plots minderde de bus vaart. ‘Ow, ik denk dat ik zal moeten afstoppen. We zijn aan mijn school.’ ‘Spijtig, antwoordde de jongen, ‘Kom je vanavond weer mee met de bus?’ ‘Ja.’ Allyson zei gedag en stapte van de bus. Ze bleef even staan en keek hoe de bus wegreed. Daarna liep ze naar de speelplaats. Ze kon niet meer wachten tot het avond was.

De komende weken ging ze steeds naar Alex zitten. Ze waren al heel goed bevriend geraakt en konden het zeer goed met elkaar vinden. Bij Allyson was er al veel meer gegroeid dan alleen haar vriendschap voor hem. Ze was in alle stilte verliefd op hem. Ze was van plan om het hem te vertellen en vandaag leek haar perfect om dat te doen.

Het was mooi weer buiten. De zon scheen en er was geen wolkje aan de lucht. Vandaag zou ze Alex haar gevoelens vertellen. Geen uitvluchten, ze ging het hem gewoon vertellen. Ze keek in de richting waarvan de bus kwam en zag hem in de verte al aankomen. “Nog even.” Dacht ze. De bus stopte voor haar zoals gewoonlijk. Ze stapte op en dan…, dan stortte haar wereld in. Ze zag Alex naast haar beste (bus) vriendin zitten. En zoals ze met elkaar aan het praten en elkaar aan het plagen waren, was het duidelijk dat er meer dan alleen vriendschap was tussen hen. Een paar seconden bleef Allyson naar hen keken. En toen ze zag dat Eline en Alex haar stonden aan te keken, liep ze zonder een woord te zeggen hen voorbij en ging vanachter in de bus zitten op een plek die nog vrij was. Ze keek naar buiten. Plots merkte ze dat er iemand naast haar was komen zitten. Het was Eline. ‘Allyson, het spijt me dat ik geen plek voor jou heb vrijgehouden. Ik had een berichtje moeten zenden.’ ‘Ik dacht dat je nog ziek was.’ Zei Allyson. Ze bleef kijken naar buiten. ‘Ja, sorry dat ik niets heb laten weten. Maar weet je er is zoveel gebeurt sinds ik ziek was. Weet je die jongen die naast mij zit, dat is mijn nieuwe buurjongen. En het klikt nogal goed tussen ons…’ ‘Is hij je vriendje?’ Onderbrak Allyson haar. ‘Euhm… ja.’ Eline bloosde even. ‘Dan weet ik genoeg.’ Zei Allyson grof terug. ‘Ally? Wat scheelt er toch met jou?’ ‘Jij! Dat scheelt er! En maak dat je wegkomt nu! Ik wil je niet meer zien!’Total overstuur riep Allyson haar die woorden toe. Even keek Eline haar verbaasd aan, maar ze wist dat ruzie maken met haar nu niet de slimste oplossing was. Ze zag dat haar vriendin overstuur was. Alleen wist ze nog niet waardoor. Zonder een woord nog te zeggen stond Eline op en ging terug naast Alex zitten. En zodra Eline weg was begon Allyson te huilen. Eerst zachtjes, maar al gauw kwamen de tranen als een waterval uit haar ogen vloeien.

Het was avond. Allyson stapte op de bus. Ze keek even rond om te zien of er nog plaats was. Algauw zag ze Alex en Eline weer zitten. Allyson zuchtte. Er was geen plek meer. Behalve achter Alex en Eline. Allyson raapte al haar moed bijeen en ging op de vrije plek zitten. Zodra ze zat nam ze haar IPod uit en legde de muziek aan. Ze had geen zin om te praten en zeker niet met Eline of Alex. En zoals Allyson verwachte draaide Eline zich om. ‘Hey, Ally. Gaat het al wat beter?’ Allyson bleef naar buiten kijken en deed alsof ze haar vraag niet had gehoord. ‘Allyson? Hey, ben je oké?’ Dit keer was het Alex die het vroeg. Allyson zou zo graag huilen en haar gevoelens voor hem bekennen. Maar ze kon het niet. Daarvoor was ze te kwaad. ‘Allyson! In hemelsnaam, wat scheelt er met jou?! Ik heb me de hele dag zorgen over jou gemaakt maar door zo koppig te zijn zal het niet helpen hoor! Je kunt me niet blijven ontlopen!’ Eline werd helemaal pissig op haar. En op dat moment stopte de bus en stapten er wat mensen af. Allyson stond op en zei kil. ‘Let dan maar eens op.’ En zonder nog om te kijken naar Eline ging ze vanachter in de bus gaan zitten.

Zo ging er een maand voorbij. Allyson sprak geen woord meer met Eline of Alex. Hoeveel ze ook probeerden om te vragen wat er scheelde met haar. Ze ontliep hen. Hoe moeilijk het ook was. Ze was kwaad. Zag Eline dan niet dat zij ook verliefd was op Alex. Of Alex ze had de laatste weken toen Eline ziek was zoveel pret gehad en nu… Liefst van al zou ze nu onzichtbaar zijn. Maar dat kon niet dus vocht ze elke dag er tegen. Tegen de pijn in haar hart dat ze voelde.

Vandaag was het vrijdag. En zoals elke dag stond Allyson te wachten op de bus. Ze had een raar gevoel. Een gevoel dat er vandaag iets onverwachts zou gebeuren. Iets wat ze wou maar ook weer niet. Ze was ermee opgestaan, ze wist alleen niet wat het was. De bus stopte en Allyson stapte op. En raar maar waar werd haar voorgevoel plots bevestigd. Want wat zag ze. Ze zag Eline en Alex heel ver van elkaar zitten. En blijkbaar zagen ze er allebei niet zo gelukkig uit. Allyson nam plaats naast Eline. ‘Wat scheelt er?’ Vroeg ze. ‘Waarom zou ik dat jou vertellen? Jij vertelt toch ook niet wat er scheelt.’ ‘Het spijt me, maar ik had het de laatste maand nogal moeilijk. Emotioneel dan...’ Allyson wist dat ze loog maar ergens was het ook waar. Ze had het emotioneel heel zwaar gehad. ‘Het geeft niet. Ik ben blij dat je naast me zit en weer met me praat.’ ‘Maar daardoor weet ik nog niet wat er scheelt.’ ‘Nou, het is uit tussen mij en Alex.’ ‘Wat? Waarom?’ Allyson klonk verbaasd al voelde ze zich heel gelukkig…, diep vanbinnen. ‘Gewoon, we pasten niet goed bij elkaar vond hij… Ik weet niet wat ik ervan moet denken. Maar ja… Life most go on. ‘ Allyson knikte. Het liefst van al zou ze nu naar Alex lopen. Maar ze wist dat dat te veel zou opvallen. Dus bleef ze de rest van de rit maar naast Eline zitten. Totdat Eline afstapte bij het station. Vandaag ging ze op studiereis. Zodra Eline afstapte liep ze naar achter. Ze stond bij de stoelen waar Alex zat. ‘Mag ik?’ Alex keek haar aan en zag dat Allyson naar de stoel naast hem wees. ‘Jij mag dat.’ Zei hij lachend. Allyson ging naast hem zitten en ze keken elkaar een tijdje aan. ‘Zo… je hebt nu wel weer zin om te praten.’ ‘Ja, sorry daarvoor. Ik had het even emotioneel moeilijk.’ ‘Ow. Had dat dan gezegd.’ Allyson knikte. ‘Ik hoorde dat het uit is.’ ‘Ja, ik vindt dat we niet bij elkaar passen maar Eline denkt daar anders over. Ze vloog echt helemaal tegen mij uit. Ik had haar nog nooit zo kwaad gezien.’ ‘Ow.’ De bus stopte. ‘Ik denk dat je ervan moet.’ Allyson keek achter haar en zag dat ze bij haar school was. ‘Ja, tot vanavond.’ ‘Tot vanavond.’ Allyson stond op en ze stapte af. Ze had eindelijk weer vlinders in haar buik. Nu ging ze het vertellen. Wat er ook gebeurde.

Het was weer avond. Allyson was naast Alex gaan zitten. Ze zaten helemaal vooraan. Ze waren over van alles aan het praten nu. Ze ging wachten tot op het gepaste moment. Tot plots… De bus was gestopt aan het station en Eline stapte op. ‘Wat heeft dit te betekenen?’ Allyson en Alex keken geschrokken naar Eline. Eline zag er pisnijdig uit en als haar ogen kanonnen waren geweest dan waren ze nu allebei dood. ‘Allyson? Hoe kun je? Je bent mijn vriendin dan zit je toch niet naast mijn vriendje!’ ‘Ex-vriendje!’ Verbeterde Alex haar. ‘En daarbij, Allyson mag toch naast iedereen zitten. Ze is niet van jou alleen!’ ‘En ook niet van jou!’ Allyson zat te luisteren naar de twee hoe ze naar elkaar riepen en schelden. ‘Hey, jullie drie daar. Jullie kunnen nu van mijn bus afstappen en wachten op de volgende. Ik wil geen herrieschoppers op mijn bus!’ En zo stonden ze nu alle drie buiten, in de regen. Alex en Eline waren nu nog allebei naar elkaar aan het roepen. En Allyson keek naar hen, hoe ze bekvechten. ‘Och, jij bent zo’n loser! Ik snap niet wat ik ooit in jou gezien heb!’ ‘O ja? Als je kon zou je me zo weer terugnemen!’ Allyson werd het kots beu. ‘Stop nu toch allebei! Met ruzie los je niets op!’ Even keken Alex en Eline haar aan. En toen zei Eline. ‘Ik weet nu op wie je boos was. Je was op mij boos is het niet? Je vind Alex een betere vriend dan mij hé!’ ‘Dat is het niet Eline. Je begrijpt het niet!’ ‘Nou zeg dan eens. Wie vindt je het leukst? Mij of Alex!’ ‘Toe nou, laat mij niet kiezen Eline.’ ‘Och, jij… Jij bent gewoon zo jaloers wicht. Je kon ons samen niet uitstaan!’ Eline bleef maar doorschreeuwen. Al probeerde Alex haar te kalmeren het lukte niet en plots werd het Allyson te veel. ‘Wil je echt weten waarom ik zo kwaad was op jullie, hé?! Wel ik was zo kwaad op jullie omdat ik verliefd ben. Ik ben verliefd op jou…, Alex.’ Allyson keek verbaasd op. Na zoveel maanden had ze het eindelijk opgebied maar niet op de manier die ze voor ogen had. En zij was niet alleen verbaasd. Alex en Eline keken haar even verbaasd aan. ‘Het spijt me.’ En huilend liep Allyson weg. Verder het park in. ‘Trut!’ Mompelde Eline. Alex keek in de richting dat Allyson liep. Hij wou haar achterna lopen maar werd tegengehouden door Eline. ‘Waar denk jij naartoe te lopen. Toch niet achter dat jaloers wicht mag ik hopen. Ze is jou niet waard. Je past niet bij haar!’ ‘Nee, Eline , ik pas niet bij jou!’ Alex snokte zich los en liep Allyson achterna. Eline bleef verbaasd achter. Ze kreeg tranen in haar ogen en begon te huilen. Maar dat zag je niet. Door de regen. Allyson liep nog altijd in de regen door het park. En plots hoorde ze haar naam roepen. Ze bleef staan en keek verbaasd achterom. Want in de verte zag ze Alex lopen. ‘Alex? Alex!’ Als een bezetene liep ze naar Alex. Ze viel in zijn armen. ‘Allyson.’ Zei Alex terug. ‘Het spijt me dat ik het zo moest vertellen.’ Zei Allyson snikkend. ‘Het geeft niet. Maar waarom heb je dat nooit eerder vertelt?’ ‘Ik dacht dat je Eline stukke leuker vond dan ik.’ ‘Eerlijk? Nou ik was alleen maar met Eline samen om jou te vergeten. Toen ik jou leerde kennen werd ik verliefd op jou. Ik dacht alleen dat jij niet op mij verliefd was en toen ik doorhad dat Eline op mij verliefd was ben ik een koppel met haar geworden omdat ik hoopte dat ik zo jou kon vergeten.’ ‘Wat?!’ Allyson was helemaal niet meer mee met wat hij zei. ‘Doet er niet toe. Het enige wat ik tegen jou wil zeggen is dat ik van jou hou, Ally.’ Allyson lachte. ‘Ik ook van jou Alexander.’ Ze kusten elkaar enig. ‘Sorry, ik bedoel Alex.’ Zei Allyson lachend. En weer kusten ze elkaar.

Hoelang ze daar nu precies stonden weet ik niet meer. Maar hoe dan ook ze waren gelukkig samen. En elke ochtend en avond zaten ze samen op de bus. Eline ging nu met een andere bus naar school. Ze kon het verliefde stel niet meer aanzien. Ze verbrak dan ook alle contact met Allyson of Alex. Mar hoe dan ook dat verstoorde de liefde tussen die twee niet. Integendeel. Einde

@@@@@@ @@@@@@
@@@@@@@@@ @@@@@@@@@
@@@@@@@@@@@@ @@@@@@@@@@
@@@@@@@@@@@@@ @@@@@@@@@@
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
@@@@@@@@@@@@@@@@@
@@@@@@@@@@@@@
@@@@@@@@@
@@@@@@
@@@@
@@@
@@
@

Aantal keer bekeken: 6397
Waardering: 8.38 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 166 bezoekers online