Lees het verhaaltje: Ik dacht dat hij nooit meer terug zou komen op verhalenlezen.

Ik dacht dat hij nooit meer terug zou komen.

U leest om dit moment het verhaal Ik dacht dat hij nooit meer terug zou komen gepost door wannahaveastory. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: wannahaveastory
Gepost op: 2010-5-9

Verhaal:

Ik dacht dat hij nooit meer terug zou komen
Een paar maanden terug ging mijn vriendje op vakantie, of ja vakantie, ik vind het geen vakantie. Naar de Ardennen. Met zijn zusje en ouders, dat dacht ik, ik was allang blij. Niet dat ik zijn vrienden niet mocht maar ze hadden nou niet bepaald een goede invloed op hem. Ik wist dat hij namelijk geregeld blowde, ik had daar niet zo'n problemen mee maar toch zat het me niet lekker.
Hij vertelde me dat hij donderdag zou vertrekken en waarschijnlijk zondag of maandag al terug zou zijn.
De laatste keer dat ik hem zag was de maandag voor zijn vertrek. Toen ik weg ging zei hij dat hij me snel zou bellen. Ik kreeg er een beetje genoeg van, ik moest hem altijd smsen, ik liet ook maar eens niets horen. Hij liet wel vaker een dag of 2 niets van zich horen maar zaterdagavond had ik nog steeds niks gehoord van hem. Ik besloot hem toch maar eens te smsen;

Hey liefje!
Alles goed, hoe is je vakantie?
Al lang niks meer van je gehoord. Kus

Ik kreeg geen reactie. Ik sprak erover met mijn vriendinnen, ze vonden het ook maar vreemd, en echt heel lullig.
Ik begon me ook een beetje te ergeren, hoe kon hij me nu zo achter laten? Deed hij dit expres, of was hij echt niet me bezig.

Misschien was er ook wel iets gebeurd, want hij liet nu wel erg lang niks meer van zich horen.

De dagen vertstreken, het voelde eeuwig omdat we normaal bijna iedere dag contact hadden.

Via Hyves hield ik zijn profiel in de gaten, maar op krabbels van zijn vrienden reageerde hij ook niet. Een vriend van hem nam contact met me op, of ik misschien nog contact had gehad met hem, ik vertelde ze dat ik ook niks meer van hem vernomen.

Ook zijn zusje was spoorloos, haar vriendinnen hadden niets meer van haar gehoord sinds ze was vertrokken naar de Ardennen.

Vlak voordat de meivakantie voorbij was ging ik met een vriend van hem naar zijn huis.
Zoals we al verwachten was het huis leeg, niemand deed open toen we aanbelden.

Een vriend van hem kon wel binnen komen. Eerst vond ik dit geen goed idee, maar na een tijdje stemde ik ermee in. Samen met zijn vriend, klommen we via een moeilijke weg in het huis naar binnen.

Ik schrok, normaal was zijn kamer een verschrikkelijke rotzooi, maar alles was perfect opgeruimd.

Hij hield van graffiti en tekenen en had zijn muren er helemaal vol mee. Maar nu waren zijn muren weer wit geverfd.
Het normaal ondergetekende bureau met allemaal papier was leeg en schoon.
Zijn kast was leeg, en het bed opgemaakt.
Alsof er nooit iemand had gewoond, een soort showmodelhuis.
Ik hoor mijn naam, en loop naar beneden. Daar staat zijn vriend, ik kijk om me heen en wat met zijn kamer is gebeurd is ook met de rest van het huis gebeurd.
Alles is opgeruimd, staat perfect, je herkende het huis bijna niet meer.

Ik kijk om me heen, en zie het prikbord hangen. Er hangt één blaadje op.
Vertrek reis Ardennen, Maandag 9 mei
Terugkomst reis Ardennen, Nooit

Ik schrik en laat het aan zijn vriend zien.
We bellen de politie!

Hij en zijn familie werden officieel opgegeven als vermist.
Na een week werd ik opgebeld door de politie of ik naar het bureau wilde komen.
Ik ging erheen. Er werd mij verteld waar ze heen waren.
Zijn vader had een verschrikkelijke grote schuld bij de belasting en zakte steeds dieper in de put, de politie dacht dat hij daarom met zijn gezin was gevlucht.
Ze vroegen me precies wat mijn vriendje me had gezegd, ook zijn vrienden werden ondervraagd.
Na twee maanden is hij nog steeds niet gevonden, de politie stopt de zoeking.
Ik was woedend hoe konden ze dat doen, er waren nog zoveel plekken waar ze konden zijn. Ik probeerde me zoveel mogelijk te herrineren dat hij me had verteld waar ze graag kwamen en heen gingen. De kans was groot dat hijzelf niet eens wist dat hij weg zou gaan, dat alleen zijn ouders het wisten of misschien wel alleen zijn vader. Ik kende zijn zusje en die kon zoiets natuurlijk nooit geheim houden, en hij ook niet. Ik begon te accepteren dat mijn vriendje nooit meer terug zou komen.

Maanden verstreekten. School was raar zonder hem, hij werd een lege plek.
Ik heb hem nog een paar keer gesmst misschien, kreeg ik toch nog antwoord. Maar ik kreeg nooit iets terug. Toen ik hem na 3 maanden nog een laatste smsje stuurde, stond er VERZENDING MISLUKT.
Ik probeerde het opnieuw, waarschijnlijk was zijn SIM vernietigt.
Ik wist het niet.

Na ongeveer een half jaar wist ik dat ik verder moest gaan met mijn leven, hij was verdwenen en zou niet meer terugkomen volgens de politie.

Toch dacht ik nog iedere dag aan hem, ik hield veel van hem, zijn mooie egale huid, zijn donkere ogen, zijn perfecte lichaam.

Ik ging opstap, en liep een lange jongen tegen het lijf. We raakten aan de praat, en het klikte meteen. Hij vroeg mijn nummer en zei dat hij me zou bellen. Toen ik 's avonds in bed lag kon ik hem niet uit mijn hoofd krijgen, maar ik voelde me tegelijkertijd verschrikkelijk schuldig. Na twee dagen belde hij me op. We kletsten eerst nog wat, en hij vroeg me daarna mee uit, eerst was ik nog wat onzeker maar besloot het toch te doen. Ik sprak met hem af, en ik vond hem alleen nog maar leuker, na een heleboel dates, was het uit eindelijk dan echt "aan"!

Ik vergat mijn (ex)vriendje min of meer. En liet het achter me.

Maar ongeveer anderhalf jaar na de verdwijning trilde mijn telefoon.
Ik keek op mijn telefoon, en mijn hart sprong over. Ik had een bericht, van hem.
Ik opende het:
Sorry dat ik zolang niks van me heb laten horen, ik mis je verschrikkelijk. Ik houd het niet lang meer uit, ik kan je niet zeggen waar ik ben maar en waarom, het komt erop neer dat we moesten vluchten. Je kan reageren op dit smsje maar ik kan niets terugsturen! Ik mis je lieverd.
Hopelijk tot ooit!

Ik was even in shock en besloot zijn oude vriend te bellen. Die dacht meteen eraan dat de politie misschien het smsje kon traceren,maar we besloten dat niet te doen omdat hij uitdrukkelijk had gezegd dat hij op de vlucht was en dan konden we hem toch niet verraden, maar tegelijkertijd had hij ook gezegd dat hij het niet langer uithield.

Een hele tijd lang bleef ik ondersteboven van het berichtje, maar besloot het los te laten.
Het werkte hierdoor ook niet meer tussen mij en m'n vriend, ik bleef denken aan mijn exvriendje.

Jaren verstreken, ik ging door met mijn leven. Ik had nog wel eens een korte relatie maar voelde nooit meer zoveel voor een jongen als hoeveel ik voor hem voelde.

Ik werd ouder, en de verdwijning en het vage smsje gaf ik een plek, en probeerde het los te laten.

Twee en een half jaar na de verdwijning ging ik op een zaterdagavond nog even tanken bij het tankstation. Er was geen winkel bij het tankstation, alleen een automaat om geld over te maken.
Als ik sta te "pinnen" word ik opeens verblind, en naar achter gesleurd, ik schrik en probeer me los te maken.
Maar dan kijk ik in zijn ogen, ik herken hem meteen, mijn ex vriend.
Hij zoent me en meteen komen alle gevoelens terug. Ik begin te huilen en te stotteren hoe hij me dit aan heeft kunnen doen!
Hij zegt me dat hij alles kan uitleggen en vraagt of ik een plek weet waar we even rustig kunnen (bij)praten. Ik neem hem mee naar mijn appartement.
Hij verteld me precies wat er is gebeurd.
Hij dacht echt dat hij naar de Ardennen zou gaan, omdat ze dat vaker deden. Hij viel in slaap in de auto, en toen hij na een paar uurtjes wakker werd zag hij dat ze helemaal niet onderweg waren na de Ardennen. Ik vroeg mijn ouders waar we heen gingen, ze zeiden eerst niets, zei hij.
Na een tijdje vertelde ze me alles.
Mijn vader had inderdaad verschrikkelijke problemen met de belasting. Als we waren gebleven was hij in de gevangenis terecht gekomen.
Hij zei, dat het hem destijds niets uitmaakte, hij wou terug. Terug naar mij en zijn vrienden. Maar hij begon het te begrijpen, als ze terug zouden gaan zou zijn leven compleet veranderen, ze zouden het huis moeten verkopen, en bij zijn oma, ofzo, moeten intrekken. Mijn vader nam mijn telefoon af, voor de zekerheid zei hij, ik kan het risico niet lopen dat je verteld waar we zijn.
Voor mij was het zwaar, maar mijn zusje vond het nog veel erger. Ze snapte er niets van, en wou niets liever dan teruggaan. Ze heeft meerdere keren proberen te ontsnappen maar na een halfjaar accepteerde ze het, en zag het probleem in.
Afgelopen jaar is mijn vader overleden aan een hartaanval hij kon het niet meer aan. Mijn moeder en zusje zijn nu alleen, we wonen in een dorpje, ik kan niet zeggen waar, we hebben nieuwe namen, mijn zusje heeft een vriend, en woont samen met hem en mijn moeder.
En ik, ik woon daar ook, ik ben vorig jaar getrouwd, dat is daar gebruikelijk, nee ik ben niet gelukkig. Ik dacht nog iedere dag aan je.
Ik vertelde hem vervolgens alles wat ik had gedaan, hoe erg ik hem had gemist.
Die nacht was erg gezellig,maar ook verdrietig. Hij wou terug komen maar wist niet goed hoe, zijn vader was overleden dus die konden ze niets meer maken, maar zouden zijn vrienden hem weer accepteren, hoe kon hij hier weer een baan vinden en zouden ze er niet achter komen?!
Toen ik de volgende dag wakker werd, was hij al verdwenen. Ik vond een brief waarin hij vertelde dat hij terug was gegaan, hij zou me nooit vergeten, en hoopte me ooit nog eens te zien...

Aantal keer bekeken: 4357
Waardering: 8.77 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 124 bezoekers online