Verhalenlezen.nl - Voor al uw verhalen en sprookjes. Ook hebben we liefdes verhalen en erotische verhalen.

Je breekt je eigen hart.

U leest om dit moment het verhaal Je breekt je eigen hart gepost door Mompeltje. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: Mompeltje
Gepost op: 2006-9-6

Verhaal:

Je breekt je eigen hart
Ik 16, hij 19 en we begonnen een verkering. We waren jong en onbezonnen. Vrijdagavond 2 december, inmiddels enkele jaren geleden, stond hij aan de trap. "Wat denk je ervan als iemand met je wou vrijen?" Met een grijns keek ik in zijn ogen alsof ik niets wist. "Wie dan wel zei ik?" Ik kwam net terug van het toilet en hij stond op me te wachten, leunend tegen een paal. "Jij". Meer was er niet nodig om hem smachtend te kussen. Vanaf toen begon het, de volgende dag spraken we 's morgens vroeg af om naar het voetbal te gaan. Ik was zijn nieuwe meisje voor drie jaar lang. Heel raar, maar we kenden elkaar al van toen ik twaalf was. Toen was het puur kinderliefde, telkens liep het af dat we elkaar een hele tijd niet meer zagen. Nu bleef het duren en we waren voor elkaar gemaakt. Hij woonde net alleen, dus we hadden het lekker naar ons zin. Zo lekker dat we bij de tweede dag naar bed gingen. Ik was wel een beetje bang, maar hij bleef bij me en hoe langer we samen waren hoe liever dat we mekaar hadden. We waren het perfecte koppel, zoveel plezier en plannen om te trouwen. We geloofden er allebei in ... tot ik op een avond vroeg of hij me had bedrogen. Hij gaf het nooit toe, maar ik voelde dat er 'iets' was. Ik kon nog maar weinig plezier maken, ik vertrouwde hem niet meer. Ik werd zelfs paranoïa. Een gokverslaving, drugsverslaving, bedriegt hij me? Ik was vastgenesteld in een relatie van bedrog, dat voelde ik, maar wat het precies was, dat wist ik niet. Ik moest hem verlaten want er was iets niet in orde, maar ik zag hem veel te graag. Als koppel kunnen we mekaar toch helpen? Op een dag, nadat we drie jaar samen waren, vertrok hij naar Nederland. zonder een woord uitleg. Ik voelde me zo alleen gelaten, waaraan had ik dit verdiend? Ik was amper 17 en ik sliep iedere avond bij hem. Hij was mijn soulmate. De tijd vloog vanaf toen, op mijn 19de hard voorbij. Ik zat nog steeds met zoveel vragen. Toen kreeg ik plots een mailtje, 2,5 jaar later. Hij vroeg om nog eens af te spreken. Ik maakte een mooi verlof mee in Nederland. Waarom nam hij weer contact, zouden we dan toch voor elkaar gemaakt zijn? Het is mijn eerste liefde, maar al die tijd ben ik hem nooit vergeten. Aangezien hij contact met me opnam, is er ook iets die hem daartoe drijfde. We waren allebei een beetje zenuwachtig, maar al snel konden we weer lachen. Hij kan het zo goed uitleggen, hij vertelde dat hij gelukkig was en legde uit dat hij weg moest doordat hij cocaïne nam. Eigenlijk wou ik de waarheid niet inzien, maar ik blijf altijd van die gedachte schrikken. Gelukkig kon hij aantonen dat hij een nieuw leven had opgebouwd, maar hij miste me. Hij wou een leven samen met mij en ik eigenlijk met hem. Eigenlijk hadden we geen tijd te verliezen. We kenden elkaar en we horen samen. Toen we beslisten om samen te wonen binnen enkele maanden, hoorde ik iets verschrikkelijks! Hij had me met mijn zus bedrogen! Het betekende niets en voor haar ook niet. Mijn hart brak, zo'n verraad! Nu besefte ik waarom ik er terug naar toegegaan was na zo'n lange tijd. Ik wist dat er dingen waren die ik nog moest weten. Zonder dat, kon ik hem nooit vergeten en was het moeilijker om verder te doen. Nu kan ik hem met niemand meer vergelijken, want hij heeft me bedrogen en belogen langs vele kanten. Ja, ik zie hem nog graag, maar zoiets kan ik nooit vergeten, ook al is het jaren geleden. Het valt niet goed te praten. Toen heb ik gebeld en verteld dat we vrienden konden blijven. Zo goed ben ik nog. Ik zou zelfs nog samen wonen omdat ik weg wil van thuis. We kwamen toch zo goed overeen. Voor hem zal het harder zijn om samen te wonen zonder meer. Als hij er mee in stemt op de hoop zodat er nog iets uitbloeid, dan moet hij maar naar me luisteren van bij het begin. Ik zeg neen! Nooit meer!

Aantal keer bekeken: 5616
Waardering: 7.15 op 10
Geef een cijfer:

Alle rechten voorbehouden 2005-2024 - www.verhalenlezen.nl


Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!


Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 308 bezoekers online