Lees het verhaaltje: Jullia op verhalenlezen.

Jullia .

U leest om dit moment het verhaal Jullia gepost door RD. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: RD
Gepost op: 2011-9-13

Verhaal:

Jullia
Julia stond haar moeder te helpen. Toe boer Julius de stad binnen rennen. Julius was een boer die een groot stuk land aan de voet van de berg had. Volgens de meesten mensen was hij niet helemaal goed. Hij had nog al een grote fantasie. Ze lacht in haar zelf. Iedereen verzamelen op het plein riep hij. Julia zou jij willen gaan? Ze knikte ze slenterde het huis uit. Op het plein stonden een aantal mensen een stuk of twintig dacht ze. Julius was net op een lege fruit kist geklommen en riep: luister iedereen luister. Ik was bezig op het land zo als elke dag toe begon de grond te trillen en hoorde ik een raar kabaal. Ik ben hier zo snel mogelijk heen gerend. Denk aan wat er een aantal jaar geleden is gebeurd hoe de stad toen is verwoest het is hier niet veilig meer!
Droom lekker verder zei een man. Ja, riep een ander anders zouden wij het hier ook hebben gemerkt. Een mag achter haar grinkte en draaide zich om de aller-dagelijkse dingen week te gaan doen. De groep mensen was weer net zo snel als die gekomen was. Julius was op de kist gaan zitten en zuchten Julia ging naast hem zitten. Ik geloof je zij ze zacht. Weet ik zij hij. Hij keek haar recht aan. Hij had bruin haar dat door de zon gebleekt was tot blond zijn huid was verkleurd door de zon. Maar het mooiste waren zijn ogen zo blauw dat je er gemakkelijk in kon verdrinken. Hoor je me. Huh wat. Hij zucht ik ga hier weg. Weg uit deze stad. Nee, zij ze verschrik en waar heen dan? Ik ga naar Rome of zo als er niks gebeurd kom ik weer terug. Je kunt met me mee opperde hij. Laat me even na denken. Hij knikte ik rij over een uur langs je huis.

Een uur later.

Geen sprake van! Maar mam! Geloof jij die sprookjes? Maar als hij nauw gelijk heeft! Wat dan…. De woorden van Julia werden overstemd door een oorverdovend kabaal. Het geluid was zo sterk dat je het gevoel had dat het er hoekje en gaatje vulde. Julia rende naar buiten op een drafje gevolgd door haar moeder. Toen ze buiten was werden haar ogen groot zo iets had ze nog nooit gezien. De berg spuwde een grote grijze wolk naar buiten. Ze draaide zich om. Haar moeder en? Mag ik nu wel. Geen denken aan haar moeder glimlachte flauw ik ga ook. Haal je vader dan gaan we in pakken.

Iets na de middag

Julius is gebleven om te helpen met in pakken. De berg beleef wolk uit spugen die was een dreigende deken op de stad lag. Ik denk dat het gaat regen hij was naast haar komen staan. Misschien ontstaat zo wel de wolken plaagde hij. Om zijn mond lag een lachje. Er viel iets uit de lucht het hagelt er vielen nog meer stenen uit de lucht het zijn echt stenen kijk. Hij het haar zien het waren kleine grijze stenen. Haar vader en moeder kwamen aan lopen. Zullen we nog even blijven. Al snel lag er een laagje puin steen een meter diep er kunnen geen paarde en wagens meer rijden we moeten gaan. Riep om de vallen van de sten te overstemmen. Het word zo donker. Het dak kraakte angst aan jagend. We kunnen beter in de kelder gaan zitten zei Julia ze knikten. Hier en daar was het dak al in gezakt en liep het puinsteen als bij een zand loper naar binnen tussen de rekken met flessen wijn in. Gingen ze zitten de vloer was hard en koud. Probeer maar wat te slapen.

s‘ochtends

Julia werd wakker in het pikke donker. Ze had het gevoel of de lucht dik en zwaar en ze had moeite met adem halen. Ze hoorde zacht haar naam. Julia je moet een lap voor je mond doen. Ze state haar moeder aan ze regeerde niet haar had voelde slap aan. Ze …. Ze was dood. Nu wist ze het zeker de goden strafte hun. Julius me moeder is dood snikte ze. Je vader hij stopte. Een golf van angst en woede over spoelde haar hart. We moeten hier weg. Ze gingen de kelder uit en liepen tussen en door de hopen puin steen gelukkig waren er niet veel steen bij gekomen. Ze liep zo snel als hun benen hun konden dragen dat was niet zo heel hard want ze zakten steeds weg in de hopen steentje. Julius rommelde in zijn kar en haalde er een aantal plankjes uit en een aaltal touwen. Hij wierp haar er 2 bind de plankjes onder je voeten Julia keek hem niet begrijpend aan. Maar deed toch wat hij zei. De warmte was drukkend net als voor een Groote onweersbui. Maar dan 10 keer zo heet. Ze veegde haar voor hooft af. Ze kon nu op de stenen lopen zonder er in te zakken. Samen liepen ze naar de dichts bij zijnde poort die zo’n 10 straten verder op was. Sommige huizen waren kompleet in gestort. Ander stonden nog half overeind het was stil in het stadje het enige geluid dat ze hoorde was dat van de steentjes. Ze keer de zich nog voor een laatste keer om. De schrik deed haar hard even ophouden met kloppen. Het was een rode gloed. Een branden de lawine. Snel we moeten hier weg. Julius greep haar bij de arm en trok haar mee. Ze begonnen te renen zo goed en zo slecht als dat ging. Hoe hard ze ook rende de lawinen begon steeds meer terrein te winnen. Nu leek het meer op een rivier van vuur. Ik kan niet meer. Julius zuchtte je heb gelijk het heeft ook geen zin hij haalt ons toch in. Ze rende hoek om ze gingen zitten nog geen 2 seconden later kwam de vuur zee de hoek om.

Nu zijn Julia en Julius op gegraven. In het jaar 1898 om precies te zijn.
Samen reizen ze nu de wereld rond.

contact : proeflezer@hotmail.nl

Aantal keer bekeken: 5166
Waardering: 6.39 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 227 bezoekers online