Lees het verhaaltje: Love story 3 op verhalenlezen.

Love story 3.

U leest om dit moment het verhaal Love story 3 gepost door Selina Cortes Rincon. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: Selina Cortes Rincon
Gepost op: 2009-5-14

Verhaal:

Love story 3
Love story 3

toen we voor zijn huis afstapten liepen we naar de deur. "op gepast... daar komt sander weer!" zei hij en hij opende de deur. sander begon als een gek tegen me aan te springen. "ga maar zitten.." zei hij en ik ging zitten op de bank. "wil je wat drinken?" vroeg hij vanuit de keuken. "ja graag!" schreeuwde ik terug. hij kwam aan met twee glazen jus dòrange, zette deze op de tafel en plofte naast me neer. "zou ik hem maar aan doen?" vroeg hij. "ja, doe dat maar." zei ik lachend. hij drukte op play, en er kwam een vrolijk deuntje uit de boxen.

de film duurde nu een half uur en Wouter sloeg een arm ommeheen, en deze te strelen. de kippenvel schoot over m`n arm. zou Wouter dat ook hebben, kippen vel als ik zijn borstkas streelde ofzo? ik legde mijn hand op zijn bovenbeen en begon hem te aaien. "heb je nog zin om deze film te kijken?" Fluisterde Wouter in m`n oor. weer schoten de haren overeind. "nee, eigenlijk niet.." ik ging op zijn schoot zitten en begon hem hartstochtelijk te zoenen. ik voelde ineens twee warme zachtte handen op mijn rug. ik begon zijn nek te zoenen. "m`n vader en moeder komen vanavond laat thuis..." zei hij. ik keek hem aan en drukte mijn lippen weer op de zijne. hij tilde me op en we gingen naar boven. we lieten ons op bed vallen en ik lag weer boven hem en begon hem te zoenen. ik ging langzaam naar zijn borstkast en begon deze te strelen. hij pakte een plastic zakje uit zijn nachtkastje en keek me aan. "zo, heb je het ofzo al eerder gedaan?" grinikte ik. "nee, ik dacht, omdat we het al eerder hebben gedaan, dat het misschien beter was als ik een pakje zou aan schaffen.." ik zag hem knalrood worden. "ik bedoel... we willen het toch veilig doen?" ik glimlachtte naar hem en kuste hem op zijn lippen. "wat ben je toch lief als je verlegen bent.." fluisterde ik in zijn oor.

ik opende de deur en ging er tegen aan zitten. wat was het een geweldige avond! ik glimlachtte voor ik er erg in had.Wouter was zo onweerstaanbaar, en ik houd donders veel van hem. dit was al de 2e keer voor ons. diep van binnen heb ik het gevoel dat Wouter en ik voor elkaar bestemd zijn. ik was verliefd! direct drong de vraag door. wanneer was je verliefd? de glimlach verdween. hier wist ik nog steeds geen antwoord op. de film hadden we namenlijk niet eens gekeken! ach, ik was nog te moe om er aan te denken, en al gapend strompelde ik de trap op en liet me op bed vallen.

had ik me 's avonds nog steeds niet omgekleed? dacht ik in mezelf. ik had nog steeds het jurkje aan wat ik die avond aan had. ik sprong op en liep naar de kast. ik haalde een satijnen wit stofje uit de kast. dit stofje had ik 2 dagen geleden gekregen van m`n moeder. m`n moeder had een geweldige baan, en daarom moest ze ook wel eens uit eten. en dat was vandaag. ik trok het jurkje uit en gooide deze op de trap. eerst was ik heel zuinig met het jurkje geweest, maar toen m`n moeder het had gezien en me erop wees, dat het jurkje echt niet kapot zou gaan als ik het gewoon op het hangertje hing, was ik er stukken makkelijker mee geworden. ik ging er gewoon mee om als met elk kleding stuk wat er in de kast hing. ik deed het truitje aan en haalde ook een driekwarts broek uit de kast. ik huppelde de trap af en snuffelde in het schoenen kastje. ik had witte pumps een half jaar geleden gekocht, maar ik had er best wel spijt van gehad, wand ik had geen 1 wit kleding stuk, en mocht ze van m`n moeder ook niet elke dag aan. 'die kleur is erg besmettelijk...' had ze gezegt. 'als je daar mee over het schoolplein banjert zie je al die vlekken!' en vandaag mocht ik ze aan. het was een grote dag voor m`n moeder. ze kon misschien hogerop komen met haar baan.

ik keek rond. we waren in het restaurant en ik was m`n rot aan het vervellen. ruben niet, die was wel bezig van die etterige grappen aan het uit halen. ik kon dat kind niet uit staan! ik zag hem gransen in de broodjes. ik moest er toch wel een beetje om lachen, niet omdat ik het grappig vond ofzo, nee, omdat hij m`n broertje was, en geen ene flikker op my leek. hij was irritant, en hij dacht vaak alleen aan zichzelf. ineens voelde ik getik op m`n rug. "heay.." ik draaide me om. er stond een tenger meisje voor me. "hai" zei ik, en ik glimlachtte naar haar. "Alles goed?" vroeg het meisje. "ja hoor, met jou dan?" vroeg ik. "ook hoor.. maare, je zit natuurlijk te denken: waarom praat ze tegen mij.." ik lachtte. "nou.. ik verveel me hier dood, en ik zag jou hier alleen staan duss ik dacht, die verveeld zich ook..." "dat heb je dan goed gedacht..:P" lachte ik naar haar. "hoe heet je eigenlijk" het meisje knikte. en nam een slok van haar drinken. "anneke" zei ze. "en jij?" "Elina" ze knikte langzaam. "das een mooie naam.." "anneke ook!" anneke leek me een heel aardig meisje. en heb ook de hele tijd met haar gehangen. "zullen we jongens spotten?" vroeg ze aan me. "eum..." ze keek me aan met een hoofd als een vraagteken. "ik heb al een vriendje..." ze schudde haar hoofd. "meisje meisje.. ookal heb je een vriendje.. kijken kan geen kwaad.." daar had anneke gelijk in. ik deed net of ik al getrouwd was met Wouter. "kijk daar zit een leukerdje!" en ze wees in de richting met een jongen in het pak, kort stekeltjes haar, en hij leek precies op... JONAS! dat was JONAS!! hij keek me raar aan. "eum.. die is niet zo leuk als je denkt hoor..." jonas kwam onze kant op. "heay!" riep hij uit. "Elinatje toch... je zit me toch niet zwart te maken he?" ik keek hem vernietigend aan. "ach nee.. je maakt jezelf al zwart.." ik had het zo gehad met hem. "Elina, kan je even met me mee komen?" zei hij poeslief tegen me. ik keek hem aan. "eum,, liever niet.. misschien wil anneke mee..." anneke keek me trots aan. maar Jonas dacht hier anders over, zo vies keek hij naar haar. "astublieft Elina??" ik keek hem aan en liep nar de wc`s. hij liep achter me aan. "Elina ik kan niet zonder je! je draait constant door m`n hoofd.. daarom heb ik ook niet zovaak meer met je gesproken.. ik kon je niet zien.. ik heb een zwakte voor je!

ik kon m`n oren niet geloven! ik bedoel, hij zou er toch mee kappen? nou begint het helemaal weer opnieuw!! "Elina...alsjublieft, praat tegen me..." ik keek hem nijdig aan. "we hebben het hier al uitgebreid over gehad!!"
"we kunnen het er nog een keer over hebben!!" zei hij. "moet je jezelf nou eens zien.." zei ik en ik haalde m`n neus op. "je hebt zat meisjes om je heen!! waarom perse mij?" hij staarde naar de grond. "omdat ik van je hou, en smoorverliefd op je ben..." ik haalde diep adem. "zorg dan dat je me vergeet!!" ineens stond anneke achter me. "gaat t wel?" vroeg ze met haar hoge stem. "ja hoor.. we waren net uitgepraat..." en ik draaide me om en liep weg. tot m`n grote verbazing liep anneke niet met mee me mee, maar begon te praten met Jonas.

wat deed ze nou!!! een steek van pijn vloog door m`n maag. ze begon hem te zoenen! ik rende weg. eenmaal bij de andere wc`s kwam ik tot rust. waar maakte ik me zo druk om! ik had toch al met Wouter? waarom voelde ik me dan zo raar toen Jonas met anneke zoende! ik voelde tranen prikkelen in m`n ogen. waarom was het leven zo moeilijk! waarom schrok ik zo toen anneke haar lippen op de zijne drukte. ik liep het hokje weer uit en keek om de hoek. Jonas en anneke waren al weer weg. gelukkig maar, dan hoefde ik me ook niet meer zo vreemd te voelen.

"Elina ben je daar nog?" klonk Wouter door de telefoon. na het gevoel dat ik had gehad toen anneke met Jonas zoende voelde ik me zo schuldig tegenover Wouter!! "ja" zei ik zacht. "Elina... ik voel dat er wat is, zeg het!" ik begon te lachen. "hoe kun je nou voelen hoe ik me voel?" hij zuchtte. "als je het me niet wil vertellen dan kun je dat ook gewoon zeggen.. Elina, ik wil dat je eerlijk bent..." ik kon hem niet aan horen.. hoe kon ik nou met hem hebben als ik nog gevoelens had voor Jonas? "wil je dat ik eerlijk ben?" "graag" weerklonk het door de telefoon. "oke, het is uit!" het was doodstil aan de andere kant van de lijn. "nou? zeg je nog wat?" zei ik. de tranen schoten in m`n ogen. "je meent het niet..." hoorde ik een trillende stem aan de andere kant van de lijn. "waarom zou ik het niet menen!" "oke..." zei hij. *tuut* *tuut* *tuut* hoorde ik door de telefoon. m`n ogen stroomden over van tranen.

"ELINA, JE MOET NAAR SCHOOL!!" schreeuwde m`n moeder van boven. "IK GA NIET!" schreeuwde ik terug. ik had m`n moeder nog niks verteld dat het uit was met Wouter. "je moet!" m`n moeder stond in de deur opening. ik ging recht op zitten. "ik voel me niet lekker..." m`n moeder kwam binnen en ging op de bureau stoel zitten. "oke, wat is er aan de hand?" "dat zeg ik toch.. ik voel me niet lekker.." m`n moeder schudde haar hoofd. "smoesjes!" ik zuchtte. "ik weet het al.." zei m`n moeder ineens. ik schrok op. "hoe..?" "ja... moeders weten dat..." ik ging weer liggen. "je moet ook niet zo schreeuwen in de telefoon..." zei m`n moeder lachend. "zo grappig vind ik het niet..." m`n moeders wenkbrauw schoot omhoog. "als je er zo kapot van bent, waarom heb je het dan uitgemaakt?" de tranen schoten weer op. "ik zag Jonas met anneke zoenen..." m`n moeder legde haar hand op de mijne. "maar wat heeft dat met jou en Wouter te maken?" "omdat het me wat deed!" m`n moeder stond op. "dat Jonas met Anneke zoende?" ik knikte. "meisje, meisje toch.. dat is toch logies?" zei m`n moeder met haar zachtte stem. "jullie hebben 2 jaar lang een relatie gehad, dan is het toch logies dat het raar voeld dat hij ineens in iemand anders dan jou geintresseerd is?" ik zuchtte. "het lijkt zo logies, maar dat is het niet! ik wil me honderdprocent geven voor Wouter! waarom ben ik in godsnaam met Jonas in contact gekomen! dan was dit allemaal niet gebeurd!" ik liet m`n gezicht in m`n kussen vallen. "kleed je nou maar aan.." zei m`n moeder streng. "dan hebben we het er straks nog een keer over.." "nee mam!" schreeuwde ik uit. "ik ga niet naar school! ik kan Wouter toch niet onder ogen komen?" zei ik met een zucht om de tranen tegen te houden. "misschien is dat wel beter.." zei m`n moeder met een glimlach. "dan kun je het ook weer goed maken.." ik schudde m`n hoofd. "het komt nooit meer goed!" m`n moeder draaide zich bij de deur nog een keertje om. "als je het niet probeerd weet je het nooit..."

ik gooide de kast los. ik pakte een spijkerbroek en een paarse polo uit. het moest gebeuren! ik moest het weer goed maken! ik weet dat ik zielsveel van Wouter hou! anders was ik toch ook niet zo de hele tijd aan het huilen? ik trok m`n kleren aan en m`n gouden kakkers. zo noemde ik ze. omdat ze goud waren, een hakje, en een punt vormden, en er allemaal vriemels op zaten. het zijn m`n lievelings schoenen! ik holde de trap af. "wat ziet m`n meisje er toch weer mooi uit!" zei m`n moeder om de hoek van de keuken. "nou..." zei ik sarcastisch. "en, al van plan om naar school tegaan?" ik leunde naar achteren. "ja.." m`n moeder stak haar duim op. "mooi! dan is dat geregeld.."

op het school plein kwam ik jannike tegen. "waar is Wouter?" zei ze geschrokken. "niet mee met mij..."zei ik en perste een glimlach op m`n gezicht. "waarom niet? is het uit?" ik knikte en er biggelden tranen over m`n wangen. "wat een kneus is het!" ik keek haar aan en slikte. "nee, ik ben de kneus.." piepte ik uit. "ik heb het uitgemaakt!" jannike keek me raar aan. "waarom?" vroeg ze. "Jonas.." "ben je toch niet weer op hem?" ik zuchtte en schudde m`n hoofd. "nee, ik dacht even van wel, maar ja, toen ik het met Wouter had uitgemaakt voelde ik me zo k*t!" jannike knikte meelevend. "ik begrijp het helemaal..." ik keek haar aan. "echt?" ze zuchtte. nu biggelden bij haar ook allemaal tranen. "laten we even naar de meiden wc gaan.. straks worden we nog aangezien voor ongesteldheids tutjes.." grinikte ik. ze knikte en lachtte ook. "dat lijkt me aan slim idee.

"vertel" zei ik terwijl we in de wc stonden. "jij mag wel beginnen hoor.." zei ze lachend. "nee, dat hoefd niet, we hebben nu precies een half uur, als je verhaal nu maar niet langer dan een kwartiet duurd.. dan vind ik het goed!" ze zuchtte. "oke. je kent bert?" ik knikte. "we hadden wat.." ik keek haar met open mond aan. "waarom heb je me dat niet verteld?" "gewoon niet.. ik dacht, die heeft het te druk met Wouter.." ik keek haar met op getrokken wenkbrauwen aan. "ach, ik wil ook helemaal niet weten waarom je dat dacht... ga verder..." zei ik. "nouja.. hij stond ineens te zoenen met een ander.. en nouja, een drama natuurlijk..." ik knikte. "nu mag jij.. misschien kunnen we dan dat laatste kwartier samen huilen..." ik knikte. "ik zag Jonas met anneke zoenen... en je moet me niet vragen wie t is.. ik heb haar alleen ontmoet op ma haar werk... " ze knikte. "nouja, ik kreeg een raar gevoel, m`n maag draaide zeg maar.. maar ja, dat betekende voor mij maar 1 ding. dat ik op Jonas was! nou, toen heb ik Wouter gebeld , en het uitgemaakt, maarja, toen voelde ik me nog vervelender!" ze knikte. "huil tijd?" vroeg ze met al een traan in haar oog hoek. "ja!" en we sloegen een arm omelkaar heen en barsten in tranen uit.

5 dagen lang voelde ik me in de klas niet lekker. ik keek naar Wouter die achter zijn muts verscholen was. ik probeerde langs zijn bureau te lopen en er een briefje op te leggen met:
------------------------------------------------
[i]ik wil het helemaal niet uit maken! ik hou mega veel vanjuu!!ik voel me zo naar! ik huil de hele tijd, vandaar die druppel op het blaadje..
xxjes je vriendin Elina, die megaveelvanje houd!
------------------------------------------------------
[/i]met dit briefje heb ik 5 dagen gelopen. het brande in m`n hand, zo graag wou ik het op zijn bureau leggen! maar ik durfde niet. ik durfde het echt niet! bang dat hij me zou uit lachen.. hij me niet meer moest.

dag 6 was aan gebroken. en ik liep de kantine binnen. daar zat Wouter, met een meisje! ze zoenden. ik kon het niet aan zien. hoe kon hij nou zo snel over me heen zijn? ik rende naar de wc. ik hoorde voetstappen achter me aan lopen. ik hoopte dat het Wouter was, maar nee, het was Jannike. "ik heb het gezien.." zei ze. "ik vind het zo rot voor je!" en ze sloeg een arm ommeheen. de wereld was ingestord. niks was meer helder. alles werd zwart.

"ze heeft een te grote druk gehad." zei een zware mannen stem. onee, dit was de zelfde stem als die van de man die 2 maanden geleden boven me hing, maar nu was ik niet in het ziekenhuis, maar gewoon in school. ik voelde een stevige hand om mijn slappe hand. ik keek op en keek naar het gezicht van Wouter. hij keek erg strak en serieus. "en waarom heeft ze het zo druk gehad?" vroeg hij met een bibberende stem.

"ik weet het niet..." zei de man. "dat kan zij alleen zelf zeggen..." "je meent het..." zei Wouter sarcastisch. ik trok m`n hand los. ik wilde helemaal niet dat Wouter me vast hield. hij had met een ander meisje gezoent! daarom was dit allemaal gebeurd. Wouter keek me geschrokken aan. "liefje! je bent er weer!" riep hij uit. ik zei niks en keek hem alleen aan. ik keek naar zijn lippen, waar vast allemaal baksillen van dat andere meisje opzaten.. "waarom zegt ze niks!?" riep Wouter uit. "ik kan heus wel praten hoor.." zei ik. hij keek me aan. "wat is er aan de hand Elina?" zei hij, en ik stond op en rende weg. ik hoorde weer stappen achter me, nu waren het wel die van Wouter. hij greep me bij de arm. "waarom loop je nou weg?" "wat denk je zelf?" zei ik. "ik denk helemaal niks! ik weet alleen dat je het in 1 keer uitmaakt zonder reden!" ik keek hem strak aan. "ach, je begrijpt het toch niet!" "laat me het dan begrijpen!" zei hij met tranen in zijn ogen. "kom mee!" zei hij en trok me mee. hij trok me een lokaal in en duwde me in een stoel. "nu ga je me precies vertellen wat er aan de hand is!" ik zuchtte. "ik dacht dat ik weer op Jonas was..." zijn ogen werden groot. hij slikte. "en.. ben je dat ook?" ik schudde mijn hoofd. "nee! daar kwam ik pas achter toen ik het uit had gemaakt met jou!" hij legde zijn gezicht in zijn handen. ik hoorde een luidde snik. "ik hou van je Wouter!" piepte ik. hij keek op met tranen in zijn ogen. "waarom maak je het dan uit!" hij huilde. zo had ik hem nog nooit gezien. ook ik begon langzamerhand te huilen. "ik wil je niet kwijt! ik kan niet zonder je! maar toen je met dat meisje.. ik trok het niet meer!" hij schudde zijn hoofd. "sorry, ik heb je nooit pijn willen doen!" er biggelden honderden tranen over zijn wangen. "ik hou van je Wouter! ik heb nooit met dat meisje willen zoenen! maar ik had zoveel verdriet, ik kon er niet meer tegen!" ik friemelde in m`n zak en haalde er het papiertje uit. "hier, dit wouw ik je de eerste dag al geven..." hij las het en bleef 2 minuten naar het stukje papier staren. "ik hou van je Elina..." zei hij. "ik hou zoveel van je..." ik ging bij hem op schoot zitten en legde zijn gezicht tussen mijn twee handen en drukte mijn lippen op de zijne. "ik wil je niet kwijt..." verluisterde ik. "ik jou ook niet.." en we zoenden weer.

"ik voel me zo gelukkig bij je!" huilde ik het uit. "sst..." zei Wouter zacht. "alles komt goed.." ik schudde mijn hoofd. "ik had nooit aan m`n liefde voor jou moeten trijfelen. ik hou zoveel van je!" Wouter veegde zijn gezicht aan zijn mouw af. "kom hier" zei hij en hij drukte me stevig tegen zich aan. ik keek diep in zijn ogen en hij in de mijne. hij aaide een pluk haar achter m`n oor. "alles komt goed.." fluisterde hij nog een keer, en hij drukte zijn lippen op de mijne.

iedereen keek ons aan. ik voelde de ogen branden op m`n huid. ik wouw gaan zitten maar Wouter liet me niet los. hij ging zitten en trok me bij hem op schoot. "zo, Alles weer goed tussen jullie?" vroeg mvr mulder. "ja!" en Wouter keek trots naar me en drukte zijn lippen op de mijne. ik sloeg m`n armen om zijn nek. ik vond het allang niet erg meer om oppenbaarlijk met Wouter te zijn. "mooi" zei mvr mulder zacht terwijl ze gelukkig toe keek. "oke, jullie mogen wel even zo zitten.. maare, niks zeggen tegen jullie mentor!" de hele klas begon te gniffelen. "pak even jullie boek erbij dan kan ik eindelijk beginnen met de les. met de ene hand om m`n middel pakte Wouter met zijn andere hand en boek uit zijn tas. ik zat nog steeds met m`n armen om zijn nek geslagen. "moet je zien.. ze zijn helemaal aan elkaar vast geklampt!" verluisterde ronald treiterig door de klas.Wouter trok zich er niks van aan en drukte zijn lippen op de mijne. "oke leuk stel..." zei mvr mulders lachend. "letten jullie is wat meer op de les.. want anders kan ik jullie weer terug op de plaats zetten.." Janneke was het daar helemaal niet mee eens. "we hadden toch nog een project?" zei Janneke opwindend door de klas. "oja, dat is waar ook. misschien word het maar eens tijd om dat project afteronden. dan hebben Wouter en Elina ook weer meer privé. ga allemaal maar weer in de groepjes zitten hoe ik jullie had in gedeeld..." iedereen kwam in beweging en begon druk hun aan tekeningen te bespreken. "heay.." zei Wouter. en hij draaide m`n kin bij. "zijn we toch nog beroemd!" en hij drukte zijn lippen weer op de mijne.

ik zuchtte diep en keek recht voor me uit. "zo.. verliefd?" vroeg m`n vader terwijl hij de borden af droogte van de afwas. "hoezo? is het zo duidelijk?" hij grinikte. "zo duidelijk als glas! en je moeder heeft het je vader verteld.." zei hij en klopte op zijn ***. "en nu wouw je een vader dochter gesprek?" m`n vader zuchtte. "nou, zullen we maar beginnen met 'zoiets'?" ik knikte. "nou.. vertel, hoe is ie?" ik draaide met m`n ogen en zei "teveel om op tenoemen!" m`n vader knikte langzaam. "zeg dan maar het belangrijkst.." ik dacht diep na. "hij is lief, hij houd van me, hij kan mega goed kussen, en hij heeft iets speciaals, iets dat Jonas nooit had..." m`n vader kuchtte. "en is hij ook wel goed voor mijn meisje?" bracht hij moeilijk uit. "PAP! hij is mega goed!" m`n vader hief een hand op. "oke, oke, ik vraag het niet meer.. maar ik wouw alleen even weten of je niet weer op zo'n 'jonas' typje was gevallen.." hij sprak jonas naam uit alsof het een monster was. misschien was Jonas dat ook wel, en droeg hij een masker over zijn enge gezicht. ik begon te griniken bij de gedachte...

ik zat tegen Wouter aan geleund op bed. hij had een arm ommeheen geslagen en zat met zijn ogen dicht m`n arm te strelen. m`n hand ruste op zijn bovenbeen en ik begon deze te strelen. "wat zijn we toch een goed stel he??" ik haalde m`n hand van m`n boven been en begon zijn hand ook te strelen."ja" zei ik zacht. "ben je moe?" vroeg hij. ik grinikte. "nee, gelukiig..." hij lachte. "das mooi.."

"ik zou hier wel altijd willen liggen met jou.." zei hij zacht. "ik ook met jou..." verluisterde ik zacht terug. "als ik weg zou gaan.. zou je dan erg verdrietig zijn?" ik schoot overeind en keek hem raar aan. "waarom vraag je dat?" hij sloeg zijn ogen neer. "nou...?" vroeg hij. "ja, natuurlijk! ik kan toch niet zonder je!" hij stond op en liep naar het raam. "wat is er?" vroeg ik. "niks.." ik stond op en liep naar hem toe en legde mijn hand op zijn schouder. "Wouter.. we zouden eerlijk zijn tegen elkaar.." hij knikte en beet op zijn lip. hij had het moeilijk, maar waar mee toch in godsnaam! en waar kwam die domme vraag nou ineens vandaan? ik begreep er niks meer van. ik sloeg m`n armen rond zijn middel. hij draaide zich om en sloeg zijn armen ook om de mijne. "ik wil je niet kwijt Elina, dat moet je weten!" ik knikte. maar nu moest tie ook direct zeggen wat hem nou zo dwars zat! "ik.. ik..." hij kon niet goed uit zijn woorden komen. ik aaide zijn gezicht. hij pakte m`n hand beet en begon deze te knuffelen en liet hem toen weer zakken. "doe maar niet..." zei hij toen en hij ging zitten. "ik kan het je niet eens zeggen verd*mme!" mompelde hij. "wat kan je me niet zeggen?" ik was helemaal bezorgt. "ik.. ik moet.." "Wouter zeg het nou! je maakt me bezorgt!" Wouter schudde zijn hoofd. "dat hoeft niet! het is vervellend om het je te vertellen.. en misschien is het voor even erg, maar naa een tijdje zijn we eraan gewend! ik weet het zeker!" ik keek hem angstig aan. "ga je me nog vertellen wat 'het' is?" hij pakte m`n handen en keek me diep aan. "heeft het toch niet te maken met die vraag toch?" Wouter knikte en sloeg zijn ogen neer. "dus je gaat weg.. waarom?" "m`n vader.." "je vader?" vroeg ik onbegrijpelijk. "nou, niet m`n vader, maar zijn baan, hij heeft een baan in duitsland..." ik slikte een keer. "dus je gaat naar duitsland?" hij knikte. "we hebben een huis op de grens gevonden..." ik ging weer op bed tegen de muur zitten. en Wouter plofte naast me neer. "ik had het je misschien wat anders moeten brengen..." ik keek hem aan. "hoe kan dat nou? je hebt het toch al zo gevoelig genoeg gezegt, en ik blijf het verschrikkelijk vinden..." hij sloeg zijn arm weer ommeheen. "we kunnen altijd bellen, smsen, elkaar bezoeken.." ik liet m`n hoofd op zijn schouder zakken. "het is trouwens een wonder dat je niet huild!" "ik huil al..." hij kuchtte. "oo..sorry, ik wouw je echt niet aan het huilen maken!" ik keek hem diep in de ogen. "dat weet ik ook wel.." hij streelde met zijn hand door m`n haar. "maar we hebben nog 5 maanden.." zei hij. en hij probeerde zo opgewektmogelijk te klinken. "joepie!" zei ik zacht. "heay meisje! dat kan wel wat enthoushiaster!" "hoe kan ik dat nou zijn als jij m`n leven uit loopt!" hij pakte m`n gezicht in zijn twee handen. "ik loop helemaal niet uit je leven! en ik zou er ook altijd in blijven!" zei hij en veegde m`n tranen weg. ik drukte m`n lippen op de zijne.

dag en nacht was ik bij Wouter tevinden.'s avonds vond sliep ik bij hem in bed, en overdag waren we wel wat aan het doen samen. op school zijn we naast elkaar gaan zitten, en zo deden we alles samen. "joepie! huiswerk!" "ja, zeg dat wel.." zei janneke erg sarcastisch tegen me. "Elina..." ik keek haar geschrokken aan. ze keek namenlijk ineens erg zip.

waarom keek janneke ineens zo zip? had ik wat verkeerds gedaan? "het gaat over bert..." "bert?" ze knikte .. "ja bert ik hou zoveel van hem... en kan niet zonder hem!" ik legde mijn hand op haar schouder. "zeg dat dan tegen hem.. zeg tegen hem inplaats van mij dat je van hem houd.." ze knikte en sloeg haar ogen neer. "dat kan niet meer..." ik keek haar geschrokken aan. "waarom kan het niet meer?" ze slikte. "hijs verongelukt!" ik keek haar geschrokken aan. "dood?" piepte ik.

"ja.." zei ze zacht en er rolde een traan over haar wang. ik keek bedeist naar de grond. "sorry, dat wist ik niet.." ze perste een glimlach op haar mond. "je had het niet kunnen weten..." zei ze. ik sloeg een arm om der heen en drukte haar tegen me aan. "wat is er dan precies gebeurd?" janneke tilde haar hoofd op en beet op haar onder lip. "onder de auto...." m`n mond viel open. was bert aan gereden. nou kende ik bert dan niet zo goed, maar voor janneke is het wast verschrikkelijk! ze houd van hem.. of hield...

"wat ben je stil waar denk je aan?" zong Wouter lachend. "het is niet grappig..." zei ik ernstig. "bert is dood.." zijn glimlach verslapte. "bert?" zei hij en hij ging rustig zitten. "bert?" herhaalde hij nog een keer. "maar dat kan niet! hij is m`n maat!" ik drukte me tegen hem aan en sloeg m`n armen rond zijn middel. "maar..." bracht Wouter uit. "wanneer is het gebeurd dan?" "eergisteren..." "eergisteren?" herhaalde hij. "maar waarom weet ik daar niks van?" hij trok m`n wenkbrauwen op. "misschien omdat je nooit de krandt leest?" hij knikte en glimlachtte. "zullen we zo uit eten gaan??" vroeg hij tot mijn grote verbazing.

zit je er echt niet mee dan??" vroeg ik luid aan hem. "je beste maat is dood!!" riep ik tegen Wouter uit. hij zuchtte diep. "wrijf het er nog maar dieper in..." mompelde hij. oke, het was hard wat ik deed, maar wat kon ik doen? ik kon hem toch niet laten zitten met het gevoel dat zijn vriend nog leeft? ik moest hem wakker schudden! "waar bemoei jij je uberhaubt mee??" schreeuwde hij tegen me. "ik maak zelf wel uit wat ik voel, als ik me blij voel, dan ga ik niet zitten miezeren!ROT MAAR OP ELINA!! ROT OP!!" zo had ik hem nog nooit tegen me tekeer horen gaan. hij keek me met velle ogen aan. "GAA DAN!! ik wil je niet meer zien!!!" ik voelde me ineens zo vernederd van binnen. ik voelde tranen over m`n wangen stromen. hij had me in dit hele gesprek niet aan gekeken. ik snikte luid. woede stroomde in me op. "oke!" riep ik uit. "Als dat is wat je wil?! dan gaa ik wel!!" ik stond op greep m`n tas van het bed en rende naar de deur. ik draaide me om en keek in de ogen van Wouter. "Als dit is wat je wilt?! Dan is het UIT!!" ik gooide de deur dicht en rende de trap af.Wouter kwam achter me aan en greep me bij de arm. "Elina, wacht nou. ik meende het niet.." ik keek hem aan. "nou, als je het toch niet meent, waarom zei je het dann!??!" zijn ogen waren nu klein en onschuldig. "ik wouw je alleen helpen.." verluisterde ik. "dat weet ik ook wel.. " zei hij en hij sloeg zijn ogen neer. "ik hou toch van je..." zei ik. "Kom hier!" en hij sloeg zijn armen rond m`n middel. "natuurlijk wil ik je nooit kwijt!"

"Janneke"fluisterde ik in haar kamer. na de dood van bert was ze haar bed niet meer uit geweest. "Janneke.." Verluisterde ik nog een keer. "ahuuu..." "Schat, het helpt echt niet om in bed te liggen..." "Elina..." piepte ze van onder de dekens.

"ik voel me zo leeg van binnen!" Janneke sloeg haar dekens open. ze zag er niet uit. haar gezicht was in gevallen, ze had dikke wallen onder haar rode ogen, en zo te zien had ze ook mega veel klitten in haar mooie blonde haren wat nu als een vogelnest op haar hoofd zat. "Meisje toch, het is nu een maand geleden, verzorg je jezelf wel goed?" ze zuchtte diep. "alsof ik me daarom druk moet maken?" ik kwam naast haar zitten op bed. "bert is begraven. je mag heus wel aan hem denken, maar jij verwaarloost jezelf helemaal!" ze trok haar wenkbrauw op. "janneke, zullen we vanmiddag de stad in gaan? je moet er uit!! ik kan je niet aan zien. gaa je wassen, je haar kammen aan kleden!! eet wat!!" ik moest even op adem komen over alle moederlijke woorden moest uit brengen. "ja maar... hoe kan ik nou vrolijk zijn als bert dood is?!" ik keek haar aan en legde mijn hand op haar boven been. "bert kan niet zien of je nou blij bent of verdrietig. hij zit wel diep in je hard, en jij ook in de zijne. dat weet ik zeker! maar je kunt niet blijven zitten, en liggen in bed!!" ze keek me aan. "bedankt Elina.." zei ze.

"Janneke ben je eindelijk zover?" ze kwam naar beneden. hoe erg ze er voor de tijd uit zag, zo mooi zag ze
"janneke!" zei ik. "je ziet er beeldig uit!!" ze grinikte. "je had helemaal gelijk..." zei ze terwijlze de trap af liep. "ik moet niet doen alsof het leven stil ligt, mijn leven gaat door!! als jij m`n ogen niet had geopend dan was ik op 50ste nog steeds op m`n kamer in bed te pitten.." zei ze terwijl ze glimlachtte. "anders had vast je moeder of iemand anders je ogen wel geopend, waar is je moeder eigenlijk, ik heb haar helemaal niet gezien!" janneke snifte. "ach, moeders met drukke banen zijn niet zo vaak thuis..." "oo.." kon ik alleen maar uit brengen. dit was de eerste keer dat ik me niet op m`n gemak voelde bij janneke. "maar ja, het maakt ook niet uit..." zei ze en begon te glimlachen.

"waar gaan we heen?" vroeg janneke toen we buiten liepen. "naar het winkelcentrum..." zei ik. ieder meisje begreep die taal. winkelcentrum betekende : SHOPPEN!! als meisje het winkelcentrum in kwamen, nou.. dan waren ze niet te houden. ik gooide de klapdeuren los en greep janneke bij haar arm. "laten we beginnen.. want zo te zien heb je al weken niet gewinkeld, duzzz... het werd eens tijd!" ik keek rond. "welke eerst?" vroeg ik. "ik weet niet.." zuchtte janneke. "het zijn er zoveel.." we keken elkaar aan en schoten in de lach. ik sloeg m`n arm om haar heen en we liepen naar de winkels. wat zag ik daar nou? wie was dat? ik keek beter en ik zag Wouter. hij lag besopen op een bankje met zijn ogen dicht. ik had hem die avond proberen te bellen , maar ja, nou weet ik ook waarom hij niet oppakte. ik liet janneke even los en ik holde naar Wouter. "wat doe jij nou hier?" vroeg ik luid. "Elina!" kreunde hij. "wat doe jij hier?" "het zelfde vroeg ik aan jou..." hij kwam overeind zitten. "ik weet het niet.." hij greep met zijn handen naar zijn hoofd en kreunde. "kater?" vroeg ik. hij knikte zuchttend. "moet ik jou nou ook nog op beuren?" hij keek me aan. "graag?" kwam hij tot zijn conclusie. "kom mee!" riep ik en trok hem aan zijn arm mee. "je stinkt.. wist je dat?" zei ik lachend. "ja, dat wist ik.." "Jannekee!!"schreeuwde ik. "ikheb een drenkeling gevonden!"

janneke was naar huis gegaan en was gaan koken. ze zei dat koken haar 'rustig' maakte. ik plofte op de bank en bekeek Wouter van top tot teen. hij had z`n handen in zijn broekzak en keek erg gespannen. "moet ik hier nog lang staan?" ik knikte. hij bukte en begon me te kussen. "heay, ik was nog niet klaar. en trouwens, ik wil nu nog helemaal niet zoenen met je... straks, als je weer 'schoon' bent.." hij zuchtte en stond op. "hup! naar de badkamer! ga je douchen en wassen!" hij trekte de deur achter zich dicht, na dat ik een handoek in zijn handen had gedrukte. ik plofte neer op de bank toen ineens weer de deur op een kiertje open ging, en Wouter`s hoofd er achter weg piepte. "ga je mee?" vroeg hij. "huh?" "kom, dan gaan we samen onder de douche..."zei hij en hij greep m`n arm beet en trok me de gang op. "maar ik heb geen handdoek!!" piepte ik lachend.

eenmaal weer in m`n kamer liet ik m`n handoek vallen. ik voelde zijn ogen over m`n naakte lichaam gleiden. ik voelde ineens twee warme handen op m`n heupen. "kom hier.." zei hij zacht en begon me hartstochtelijk t kussen. hij drukte me tegen zich aan en streelde met zijn vinger toppen m`n blote rug. ik sloeg m`n armen om zijn nek en streelde zijn haar. hij liet me weer los en keek me diep in de ogen. "ik hou van je... wist je dat?" ik knikte. hij haalde een natte pluk haar uit m`n gezicht en aaide hem achter m`n oor. "zullen we..." ik keek hem in zijn ogen, wachtend tot hij zijn vraag af maakte. "eum..."zei hij. "ik weet niet hoe ik het moet zeggen..." zei hij. ik keek hem aan. "als je het niet zegt dan kan ik ook geen andwoord geven.." hij knikte. "laten we elkaar het ja woord geven..." ik geloofde mijn oren niet! "trouwen?" bracht ik uit..."we zijn nog veel te jong! we zijn nog maar 18!"

"ik weet t, maar misschien is het wel helemaal geen slecht iedee, binnen kort zijn we 19, en dan kun je toch trouwen? wat maken die 2 jaartjes nou uit?" ik gooide met 1 hand m`n haar naar achteren. "we kennen elkaar trouwens al 7 jaar, en we zijn nu 3 jaar samen.." ik knikte en plofte neer op bed. "maar hoe kunnen we nou trouwen? onze ouders vinden het nooit goed!!" hij greep m`n handen vast. "maar Elina, als ons dat nou gelukkig maakt. ik bedoel de meeste mensn trouwen heel laat, op hun 25 ofzo.. maar zolang wil ik niet wachten!! ik wil nu met je trouwen! zeg alsjeblieft ja?" ik schudde van nee. "nee, dat kan ik niet. ik kan geen 'ja' zeggen..." hij plofte naast me neer. "maar dat betekend niet dat ik niet van je hou hoor, zo moet je het niet zien!" zei ik. hij knikte. "je hebt gelijk, het is ook wel stom van me..." ik schudde m`n hoofd. "nee, ik vind het heel lief dat je me gevraagt hebt..." hij knikte en perste een glimlach op zijn lippen. "eum... ik moet over 1 dag al weer weg he... naar duitsland bedoel ik.." ik knikte. "ja..." het was ineens doodstil in de kamer. "ik gaa maar weer eens..." zei hij zacht. ik stond op en liep mee naar de deur. ik drukte mijn lippen op de zijne. "ik hou van je he... dat weet je..." zei ik. hij knikte. "lieve Elina...ik hou ook van jou.." zei hij en hij knipoogde.

"MAM" schreeuwde ik door de gang. "IK MOET JE SPREKEN!!"
m`n moeder keek om het hoekje. "hier ben ik!! wat is er?" "mam, Wouter vroeg me net iets..." m`n moeder knikte. "wat vroeg Wouter dan?" ik slikte. "mam, je moet weten dat het niet zomaar een vraag is.." m`n moeder lachtte. "zeg het nou maar.." "mam, Wouter heeft me ten huwelijk gevraagt.." haar mond vloog wijd open. "wat heb je gezegt?" piepte ze."doet dat er wat toe?" "ja." zei m`n moeder. "als ik ja heb gezegt, wat zou je dan zeggen?" "heb je ja gezegt?" "mam, kom op!" riep ik. "oke, oke. ik zou naar je hals zijn gevlogen om je te feliciteren. ik ben zo blij voor je!!!" en ze sloeg haar armen om m`n nek. "ik heb nee gezegt..." ze liet me los. "wat?" "ik ben toch nog veel te jong!" ze zuchtte. "meisje, zoon aanzoek krijg je niet nog een keer!"

de volgende ochtend rende ik naar Wouter huis. hij was druk bezig alle spullen in de auto te pakken. "heay liefje.." zei ik en ik kwam aan gelopen. hij zette de tas op de grond en rende naar me toe. hij knuffelde me. "heay sgat..." ik lachtte. "het is bijna zover he?" hij knikte. "ja, nog de laatste paar tassen in de auto, en dan gaan we..." "ik ga je missen." zei ik zacht. "dan moest je m`n aanzoek maar niet afwijzen!"zei hij lachend en hij tikte op m`n neus. ik drukte mijn lippen op de zijne. hij opende de achterbak en propte er een tas in. ik ging in de auto zitten. hij gniffelde. "kun je me niet beter helpen met de auto in pakken?" "dat is niks voor een meisje zoals ik." lachtte ik. "waar is je vader eigenlijk?" hij wees naar een andere auto. "daar!" ik keek naar de auto van Wouter en toen weer terug naar die van zijn vader. "heb je zijn oude auto gekregen?" "mmm"" en hij rinkelde met de sleutels in zijn hand. "wat leuk!" riep ik en ik knuffelde hem. "maar je hebt toch helemaal geen rijbewijs?" vroeg ik niet begrijpend. hij friemelde in zijn zak en hield een boekje omhoog. "heb ik 2 weken geleden gehaald!!" "huh? waarom weet ik daar niks van?!" "omdat het een verassing was..." "aha,nou mooie verassing!! kun je zeker uit m`n leven rijden!" hij sloeg een arm om meheen. "ik rij niet uit je leven! k heb deze auto zodat ik als ik een dag vrij heb zo naar je toe kan rijden mt m`n eigen auto..." ik keek hem met glinsterende ogen aan. "echt?" piepte ik. "echt.." zei hij zacht. ik drukte m`n lichaam tegen de zijne, en drukte m`n lippen op zijn mond.

"zo, dat was de laatste tas, ik moet nu gaan..." ik keek hem met vochtige ogen aan. "meisje, niet huilen. ik kom zovaak mogelijk langs!" ik zuchtte en kuste zijn lippen nog 1 keer. "doeii.." zei ik zacht. hij stapte in de auto en starte de moter. ineens zoefden de zinnen die m`n moeder zei door m`n hoofd. 'zoon aanzoek krijg je niet nog een keer.' mam had gelijk. "WOUTER! WACHT!!" ik rende naar de auto en de deur vloog open. "ik wil met je trouwen!!" hij keek me bedonderd aan. "echt?" "jaa!! ik hou van je, en waarom niet?" "PAP! WE GAAN TROUWEN!!"schreeuwde Wouter na zijn vader en keek me weer aan, en drukte zijn lippen op de mijne. 1 ding was ik in deze jaren te weten gekomen, liefde was van iemand houden, om iemand geven, met iemand je leven willen delen, maar 1 ding was het zeker: LOVE JUST IS WOUTER!!!

Aantal keer bekeken: 7703
Waardering: 8.03 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 307 bezoekers online