Lees het verhaaltje: MIJN LEVEN, MIJN LIJF (4) op verhalenlezen.

MIJN LEVEN, MIJN LIJF (4).

U leest om dit moment het verhaal MIJN LEVEN, MIJN LIJF (4) gepost door h. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: h
Gepost op: 2010-7-14

Verhaal:

MIJN LEVEN, MIJN LIJF (4)
MIJN LEVEN, MIJN LIJF (4)

Korte inhoud van het voorafgaande:
De ware toedracht van het auto-ongeluk van Ricardo is thans duidelijk. Hij heeft bovendien een geheime verhouding met Maarten van Berghen. Vermoedt Vera iets? Andrea, op haar beurt, is in een echtscheidingsprocedure verwikkeld. Ze adviseert Vera haar relatie scherp tegen het licht te houden. Deze raakt in tweestrijd. De spanning, dat spreekt, loopt op.

‘Dag, lieveling, wat heerlijk om je weer te zien. Dank je wel voor die hartstochtelijke kus die je voor de zoveelste maal deze maand achterwege laat. Dat is verder helemaal niet erg, hoor. Vrouwtje spoedt zich nu meteen naar de keuken, om voor het mannetje een lekker hapje klaar te maken. Misschien prikt het vrouwtje een vorkje mee, als dat mag. Knusheid en geborgenheid troef, nietwaar?’
‘Spaar me je cynisme, Vera... en zet die vreselijke herrie uit! Mijn hersenpan barst op die manier.’ Vera voldoet aan dit dwingende verzoek. Direct daarop zoekt ze weer de aanval.
‘Meneer komt thuis en deelt meteen de lakens uit. Hij beschouwt mij als een verlengstuk van zijn secretaresse. Zij kunnen tenminste nog vluchten, wat ze ook niet nalaten te doen...’
‘Je hebt met Andrea gesproken, dat is evident. Na zo’n middag ben je altijd in een rothumeur. Laat je toch niet zo op de kast jagen door die trut met haar dure wansmaak.’
‘Jij hebt haar hier binnen gehaald. Ze is een kennis uit je vorige huwelijk. Ik zit met die erfenis opgescheept. Overigens, ze schijnt je nogal goed te kennen.’
‘O, ja, heeft het kreng weer geroddeld. Ze moeten een wet bedenken om haar scherpe tong buiten werking te stellen. Die brengt de ziel schade toe.’
‘Genoeg over Andrea! Laten we het eens over onszelf hebben. De kinderen zijn naar sportles, komen voorlopig niet thuis, en de telefoon laten we gewoon overgaan. Vluchten kan niet meer, Ricardo!’
Ricardo waagt nog een wanhopige poging. ‘Als je wist wat een afgrijselijke dag ik achter de rug heb, dan deed je mij dit allemaal niet aan. Dan nog liever die rotherrie van daarstraks...’
‘Je werk valt je zo zwaar, omdat het je tegenwoordig aan nachtrust ontbreekt. Waar was je vannacht? Meen je nu werkelijk, dat ik niet heb gemerkt, hoe laat je bent thuis gekomen...
Het kan niet anders of je hebt een ander. Zeg op! Wie is het? Ken ik haar?’
‘Zeg, ben jij niet goed wijs geworden, om zo tekeer te gaan! Je hebt teveel gedronken...’
‘Je hebt gelijk, ik heb een slok op, maar ben nuchter genoeg om jouw woorden op waarde te schatten, Ricardo... Vooruit, waar was je vannacht? Welke slet genoot de voorkeur boven mij?' Vera trilt van woede, tranen wellen op. Ze houdt zich nog net goed.
‘Je ziet het absoluut verkeerd. Maarten en ik zijn nog wat gaan drinken, bij hem thuis. Je weet, als wij wat op hebben, worden we luidruchtig. Echt, we wilden jullie ontzien, niet storen in jullie slaap... Dat is het hele verhaal.’
‘Ik geloof er niets van. Wat een slap verhaal. Net zo slap als dat lid van je. Hoe wil je, dat wij ooit onze eigen kinderen krijgen? Die doodenkele, afgezwaaide losse flodder helpt ons niet verder. Ben jij een kerel?’
‘Maarten vindt mij anders wel een echte kerel,’ repliceert Ricardo op venijnige toon.
‘Wat heeft Maarten, in Godsnaam, daar nu over te zeggen. Je wilt toch niet beweren, dat...’
‘Ja, heks! Dat wil ik nu juist wel zeggen. Maarten en ik zijn minnaars! Lovers!’
Een ogenblik daalt de stilte verpletterend op hen neer. Vera hapt naar adem; ze herstelt zich.
‘Jij en Maarten? Minnaars? Versta ik je goed? Ach, kom, je verzint het, om de naam van die slet niet te hoeven noemen. Een dwaze uitvlucht!’
‘Jij wilde toch met alle geweld weten wie die ander in mijn leven is? Nu weet je het! Het is Maarten en niemand anders! En, we hebben bij hem thuis niet alleen gezopen, mijn lieve Vera, neen kind, we hebben ook gecopuleerd, de liefde bedreven. En was dat prettig, Ricardo? Het was zelfs buitengewoon prettig. Potentieproblemen? Integendeel, liefje! Rapportcijfer een TIEN! Een tien, versta je dat, schooljuffrouw?’
‘Zwijg! Zwijg! Ik wil geen woord meer horen! Wat een smeerlapperij! Je bent een... FLIKKER! Je doet het met kerels. Afschuwelijk...’ Vera rent de woonkamer uit, en werpt zich geheel overstuur op bed. Ricardo zakt in zijn stoel, nadat hij zich een stevige borrel heeft ingeschonken. ‘Jawel, Maarten, het hoge woord is eruit. Hoe dit verder afloopt is een tweede.’

Andrea nipt aan haar glas en neemt een trekje van haar sigaret. Ze spreekt zacht voor zicht uit.
‘Ricardo is een hele lieve man, maar ook een complexe persoonlijkheid. De eerste veertien dagen overtuigend heteroseksueel, de rest van de maand stoeit hij met mannen en jongens. Ella, zijn eerste vrouw, had dit spelletje eerder door dan die arme Vera; een schat, maar wel heel erg naïef, zo nu en dan. Tja, ik praat veel, dat weet ik zelf ook wel, maar ik wil haar geen pijn doen. Af en toe een hint. Ze moet er zelf maar mee rond komen, het is haar leven.’

Ricardo voert tezelfdertijd een telefoongesprek. ‘Maarten? Ben jij het?’ Stilte. ‘Ja, Maarten, ze weet het nu... Ze reageerde niet zo spontaan als jij hebt voorspeld. Ja, het echte fileren moet nog beginnen. Ik slaap vannacht bij jou, dat spreekt. Al was het alleen maar, om hamer en klokkenspel tegen moedwillige vernieling te beschermen... Tot strakjes, toy boy!’
Bij die laatste zinnen is Vera met rode ogen weer de woonkamer binnen gekomen.
‘Over hamer en klokkenspel gesproken... Weet je wel zeker, dat de twee kinderen die ik onder mijn dak heb, ook werkelijk van jou zijn?’, vraagt ze vilein.
Ricardo verliest zijn zelfbeheersing niet. ‘Die opmerking heb ik niet gehoord, Andrea. Besef wel, dat ondanks de crisis waarin we nu verkeren, ik nog steeds zielsveel van je houd. Je vewijt me homoseksualiteit, maar dat heb je mis. Het probleem waarmee ik al heel lang worstel is namelijk biseksualiteit. Dat is niet hetzelfde. De volksmond noemt het dubbelfluiten, eten van twee walletjes. Maarten is niet mijn eerste liefde... Ik ben op meerdere mannen verliefd geweest. Maar óók op vrouwen. Je mag gerust stellen, dat ik op beide geslachten val. Ik houd van mooie mensen, vrouwen èn mannen!’
Vera: Het klinkt allemaal reuze interessant, Ricardo, maar bezie jezelf eens nuchter. Je neigt wel heel erg naar puberaal gedrag, weet je dat wel? Op zoek naar je identiteit? Op jouw leeftijd? Dat is toch volstrekt belachelijk! Je keuze moet nu immers vaststaan. We hebben open kaart gespeeld, elkaar alles vertelt, over onze relaties en dergelijke... Je hebt daarbij nooit gezegd, dat je op mannen valt. Hoe was het gesteld in je vorige huwelijk? Hield je er toen ook links en rechts vriendjes op na. Mijn God, bij zo’n iemand is zelfs een molshoop niet veilig. Je steekt hem overal in.’
‘Alsjeblieft, Vera, schilder me niet af als een seksmaniak. Vera, luister goed: liefde en intimiteit spelen wel degelijk een rol... En om je vraag te beantwoorden: ja, ook in mijn vorige huwelijk ging ik in de dubbele betekenis van het woord vreemd. Niet vaak, maar het gebeurde wel.’
‘Ik ben woedend op Maarten! Belt nog doodleuk op! Wat een lef! We hebben hem in zijn moeilijke periode opgevangen, hij heeft hier gegeten en meer dan eens een borrel gedronken. Ondertussen versiert hij mijn man. Het idee! Trouwens, Ricardo, of je nu homo- of biseksueel bent, doet er voor mij niet toe. Je bent niet eerlijk tegenover mij geweest. Je hebt mijn vertrouwen geschonden, en dat doet heel veel pijn.’
‘Vera, lieveling, luister. Mijn gevoelens ten opzichte van jou zijn niet veranderd. Als ik mij de laatste tijd wat anders heb gedragen, is dat omdat ik me schuldig en in de war voelde. Ik heb ook een hele tijd gedacht, dat mijn liefde voor mannen een dichtgeslagen boek was. Al helemaal toen ik jou leerde kennen, en we getrouwd zijn. En toen kwam Maarten in ons leven. De spaarbrander sloeg optilt, ging over in Bengaals vuur, verzengend. Echt, ik heb geprobeerd om mij uit alle macht te verzetten. Het was sterker dan ik... Vlees is zwak.’
Vera kijkt Ricardo recht in de ogen: ‘hoe moet het nu verder tussen ons? Getrouwd, gezinnetje, en daarnaast met je vriendje stappen, disco, of misschien wel het frekwenteren van darkrooms. Hoe stel jij je de toekomst voor?’
‘Laten we daar in alle rust over nadenken, Vera. We hebben ook onze verantwoordelijkheid tegenover de kinderen.’
‘Verantwoordelijkheid? Je hebt seks met hem gehad. Ik walg van het idee. Ik kan er niet tegen, dat je het eerst met hem doet en vervolgens vrolijk je zwemmertjes op mij loslaat. Vrijen jullie eigenlijk wel veilig?’
‘Geloof me, we kennen onze verantwoordelijkheid in dat opzicht. Vera, begrijp me, ik probeer mijn verliefdheid voor Maarten te onderdrukken, maar je weet het wel, des te heftiger het verzet, hoe groter het verlangen. Ik denk wel eens in mijn wanhoop: had ik Maarten maar nooit ontmoet. Overigens, het is niet louter fysiek, hij heeft ook mooie en bijzondere gevoelens bij mij wakker gemaakt...’
‘Ik heb geen enkele reden om aan jouw liefde voor Maarten te twijfelen. Rest echter de vraag: met wie ga jij je leven delen?’
‘Gun mij de tijd hierover na te denken, het dilemma op te lossen. Ik vind je nog steeds aantrekkelijk. Je bent een goede moeder voor mijn kinderen, en ook de seks met jou vind ik nog steeds fijn. De intimiteit die wij delen wil ik beslist niet missen. Daarnaast zijn er onze vrienden, onze levens zijn enorm met elkaar verweven. Ik heb je nodig, vooral nu. Alsjeblieft geef me tijd...’
‘Je slaapt straks met Maarten?’
‘Neen, dat heb ik hem wel beloofd, maar daar zie ik vanaf. Ik ga vannacht in ieder geval in een hotel slapen. Alhoewel, van slapen zal wel niet veel komen. Vertel de kinderen maar, dat ik een paar dagen weg moet, voor het werk.’
‘Andrea kent een heel goede advocaat, een echte vrouwenvriend. Misschien kan hij mij adviseren en een goede toekomst uitstippelen.’
‘Toe, nou, Vera, zet geen overhaaste stappen. Reageer niet impulsief. Gun me enige bedenktijd. Heus, samen komen we er wel uit: jij, Maarten en ik. Hij en ik kunnen toch wel vrienden blijven, zonder seks.’
‘Ricardo, praat geen onzin. Je roept teveel dingen tegelijk. Denk maar eens goed na. Je valt op mannen of op vrouwen. Maar allebei? Word eens volwassen, zou ik je willen toeschreeuwen.’
‘We hebben hulp nodig. We moeten in therapie! Alledrie! Dan komen we er zeker uit.’
‘Je wilt ons lot in handen leggen van een zielknijper? Ik vrees, dat onze problemen dan alleen maar groter worden. En verder wens ik niet nog meer duistere kanten van je te ontdekken... Ricardo, ik ben doodop, ik ga naar bed.’
‘Goed, ga jij maar. Ik vang de kinderen wel op. Vanaf morgen ben ik een aantal dagen onbereikbaar. Ik zal Maarten ook inlichten over deze stap.’
Vera verlaat zuchtend de kamer zonder nog een woord te zeggen. Ricardo blijft alleen achter, hij wacht op zijn kinderen, die nu elk moment kunnen thuiskomen. De zielepijn valt van zijn gezicht af te lezen...
(Wordt vervolgd)

Aantal keer bekeken: 1702
Waardering: 4.50 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 160 bezoekers online