Lees het verhaaltje: Mag dit wel deel 1 op verhalenlezen.

Mag dit wel deel 1.

U leest om dit moment het verhaal Mag dit wel deel 1 gepost door Ria de Jong. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: Ria de Jong
Gepost op: 2009-6-4

Verhaal:

Mag dit wel deel 1
Lief dagboek,

Hier zit ik dan, met een betraand gezicht voor me uit te staren. Ik kan het gewoon niet bevatten wat er vandaag is gebeurd. Mijn vriend is doodgereden, ze zeggen zovaak let op de dode hoek. Het is hem fataal geworden, de vrachtwagenchauffeur zag hem niet. Ik weet niet op wie ik boos moet zijn en of dat zin heeft. Wel weet ik dat ik niet kan stoppen met huilen. Jordy was mijn alles, we hadden vorige week net gevierd dat we 6 maanden verkering hadden. We kenden elkaar al een tijdje maar het was bij mij niet liefde op het eerste gezicht. Maar ik ben er achter gekomen dat er zeker wel liefde was. Jordy je zal altijd in mijn gedachten blijven!

Met wazige ogen leg ik mijn pen neer. Waarom moest dit gebeuren? Dit verdiende hij niet. Die vraag spookt me nu al de hele tijd door het hoofd, waarom? Mijn vader en moeder vonden het de ideale schoonzoon. Maar hij is er niet meer en hij zal ook nooit meer terugkomen. Hoe zou het in de hemel zijn? Jordy en ik hebben er eens over gesproken, dat kan ik me nog goed herinneren. Dat had veel indruk op me gemaakt, ik weet niet meer hoe we op het onderwerp zijn gekomen. Jordy dacht dat alle dode mensen daar op een andere planeet leefden en alles ging er zo als God het bedoeld had. Ik weet nog goed dat ik het totaal niet met hem eens was. Ik dacht dat je wel in de hemel kwam maar dan was iedereen je vergeten behalve God. Natuurlijk klopt dat niet, je laat verdrietige mensen achter hier op aarde maar daar dacht ik toen zo snel niet bij na. Jordy weet nu waarschijnlijk het antwoord, hij is nu bijna zeven uur dood. Maar die zeven uren lijken nu al een eeuwigheid.

‘Lieverd kom eens!’, hoor ik mijn moeder vanonder roepen. Ik mompel wat en loop langzaam naar beneden. Ik zie mijn moeder in de keuken zitten, ik schuif een stoel naar achteren en laat me erop vallen. ‘Ik weet dat dit verschrikkelijk moeilijk voor je is maar besef wel dat je verder met je leven moet.’ Ik laat de woorden tot me door dringen en knik voorzichtig. ‘Was dat alles?’, vraag ik bijna boos. ‘Nee, we wouden het je al langer vertellen maar dit is misschien wel een goed moment.’ Huh? Wat willen ze me vertellen? Een geschikt moment?
Ik kijk mijn moeder aan, ze wil wat zeggen maar doet haar lippen weer op elkaar. ‘We zijn van plan te verhuizen, zo dat is eruit.’ Ik kan het niet beseffen, verhuizen? En wat als Jordy nog had geleefd? ‘En dat vind je leuk om nu te vertellen?’, schreeuw ik met een snik in mijn stem. ‘Het is niet ver uit de buurt, we hadden wel rekening gehouden met je vrienden die je anders niet meer kunt zien.’ ‘En wat bedoel je met niet ver uit de buurt?’ ‘We gaan naar Friesland meisje.’ Friesland wàt? ‘Maar het is hier toch leuk in Groningen?’ ‘Je word een boerendochter meisje.’ Nee dit kan niet, eerst uit mijn geliefde stad Groningen weg dan met het nieuws komen dat we naar Friesland moeten en dan gaan we ook nog op een boerderij wonen? ‘Dit is echt gestoord! Ik ben hier weg!’, kwaad sta ik op en ren naar de deur. Met een harde knal klap ik hem dicht. Waar moet ik in vredesnaam heen? Ik heb niets bij me behalve de kleren die ik nu aan heb en een mobiel.

Na een uur wat door de straten te hebben gelopen dringt het tot me door dat dit zo niet kan. Misschien moet ik toch maar weer terug, en waar ben ik eigenlijk? Ik heb de hele tijd doorgelopen zonder te zien waar ik überhaupt heen ben gegaan. Ik zoek naar informatiebord maar zie nergens eentje. Dat word dus vragen aan iemand. Ik zie iemand aankomen fietsen en probeer hem aan te houden. ‘Ja?’, zegt de jongen. ‘Uh sorry het klinkt wat dom maar ik ben de weg kwijt, heb jij enig idee waar we zijn?’ Ik voel dat ik zo rood als een tomaat word. ‘Waar woon je?’, vraagt hij. ‘Dichtbij het centrum.’ ‘Spring maar achterop ik breng je wel je bent namelijk een aardig eindje uit de buurt. Even twijfel ik, mijn moeder zegt altijd dat je vreemden niet moet vertrouwen maar spring uiteindelijk dan toch maar achterop. ‘Waar zijn we dan ongeveer?’, vraag ik als we goed zitten. ‘Dat boeit niet, maar hoe kan je de weg nou weer kwijtraken?’ Even blijf ik stil, zal ik het vertellen? Ach ja waarom ook niet hij kent me toch niet. ‘Ik ben weggelopen van huis.’ Ik hoor hem zachtjes grijnzen. ‘Zo zit het dus en nu besef je dat je toch niet zonder je pappie en mammie kunt.’ ‘Ja je hebt gelijk.’ ‘Was er dan een speciale reden voor om weg te lopen?’ Pff wat vraagt hij veel zeg, waarom ben ik ook meegegaan? ‘Mijn moeder heeft net verteld dat we gaan verhuizen’, ik voel de tranen weer opkomen. ‘Kunnen we even stoppen?’, vraag ik snel aan hem. ‘Als jij dat wilt.’ Ik spring van de fiets af en laat me tegen een muur aanglijden, niet huilen Sophie. Niet bij iemand die je niet kent. Maar het is al te laat de tranen glijden over mijn wangen. De jongen is inmiddels naast me gaan zitten. ‘Waarom huil je nou?’, vraagt hij op een rustige toon. Ik wil kwaad antwoorden maar kan me nog net inhouden. ‘Eerst gaat mijn vriend dood en nu word me ook nog verteld dat we gaan verhuizen.’ Het blijft even stil aan de andere kant, hij weet natuurlijk even niet wat hij moet zeggen. ‘Jordy?’, vraagt hij dan. ‘Ja hoe weet jij dat?’, vraag ik verbaasd. ‘Ik heb het gehoord ja, ik kende hem niet echt goed hoor.’ ‘Je moet weten dat ik het echt kut voor je vind.’ ‘Jij kan dat makkelijk zeggen maar ik zit ermee’, reageer ik iets kwader dan ik had bedoeld. ‘Sorry, je moet weten dat ik wel met je mee kan praten over verhuizen.’ ‘Ga jij ook verhuizen dan?’ Ik kijk naar hem en zie hen knikken. Shit Sophie nu heb je hem aan het huilen gemaakt. ‘Hoelang weet je het dan al en waar ga je heen?’, vraag ik om de stilte te verbreken. ‘Een week, ergens in Friesland.’ ‘Ik ga ook naar Friesland, maar het ergste is nog wel dat ik op een boerderij moet wonen.’ ‘Laat me niet lachen meen je dat echt?’ ‘Helaas wel.’ ‘Ik weet nog niet eens hoe je heet zegt hij.’ ‘Ja dat is waar ook, ik ben Sophie.’ ‘Jeroen.’ ‘Leuke naam’, zeg ik. ‘Jij ook.’

We zitten nu al een half uur te praten over ons zelf en ik heb ontdekt dat ik nogal wat gemeen heb met Jeroen. Nu ik hem eens wat beter heb bekeken zie ik dat het eigenlijk best een hottie is. Sinds ik Jordy heb kijk ik niet meer naar andere jongens. Eigenlijk vind ik het best erg nu hij er niet meer is dat ik dat direct weer doe. ‘Zullen we maar verder, ik krijg het namelijk koud.’ Jeroen knikt en pakt zijn fiets. ‘Dan moet je ook maar een jas aantrekken’, grijnst hij. ‘Ja daar heb je een punt.’

‘We zijn er bijna’, hoor ik Jeroen zeggen. ‘Waar woon je precies?’, eindelijk ik herken het weer. Ik leg Jeroen uit waar hij heen moet en binnen een paar minuten sta ik weer voor mijn huis. ‘Dat zal een grote verandering voor je zijn van stadsmeid naar plattelandsmeisje.’ Ik probeer te lachen maar zo leuk vond ik die grap niet. ‘Ja’, zeg ik zuchtend. ‘Mijn ouders zijn weg, ik hoop maar niet dat ze me nu aan het zoeken zijn.’ ‘Ze zijn wel erg bezorgd om je misschien moet je even bellen ofzo.’ Daar heeft Jeroen wel gelijk in, ik pak mijn mobieltje uit mijn broekzak en tik het nummer in. ‘Kut’, roep ik dan. Jeroen kijkt me vragend aan. ‘Beltegoed op.’ Jeroen haalt zijn mobiel te voorschijn en geeft het aan mij. Weer typ ik het nummer in en dit keer gaat hij wel over. Na een tijdje te hebben gewacht druk ik hem uit. ‘Mijn moeder neemt niet op en mijn vader ook al niet.’ ‘Je hebt het in iedergeval geprobeerd, kan je wel het huis in komen trouwens?’ ‘Wat heb jij telkens heldere ingevingen’, grijns ik. ‘Maar het antwoord is nee, ik heb geen sleutel.’ ‘Ik wil je hier ook niet laten staan, kom je mee naar mijn huis?’ Dit gaat allemaal wel heel erg snel zeg maar ik ben ook niet van plan om te wachten op mij ouders. Straks duurt het nog uren. ‘Oké dan, woon je hier in de buurt?’ ‘Ja heel dichtbij zelfs, het verbaast me dat ik je nog nooit eerder heb gezien.’ ‘Vreemd ja ik heb jou ook nog nooit eerder gezien.’

Jeroen smijt zijn fiets tegen het hek aan, het is best een groot huis waar hij woont. ‘Volg mij maar.’ Zo gezegd zo gedaan. We staan in de keuken. Aandachtig bekijk ik het huis, het is echt mooi. ‘Je woont in een prachtig mooi huis.’ ‘Dankjewel, wil je ook wat drinken?’ ‘Ja ik heb wel dorst gekregen doe maar wat fris.’ Jeroen pakt een fles cola en twee glazen. ‘Zullen we op mijn kamer gaan zitten?’ Ik knik en loop hem achterna. Hij trekt een deur open en ik zie een grote kamer met allemaal posters van Formule 1 wagens en een paar vrouwen maar daar richt ik me niet op. Ik heb niet in de gaten dat Jeroen naar me zit te staren. Ik richt mijn gezicht weer op Jeroen. ‘Nice room’, grijns ik. ‘Dankje, kom maar naast me zitten.’ Zonder er bij stil te staan ga ik zitten. Ik wil mijn glas cola pakken maar Jeroen grijpt mijn arm vast en houd hem stevig vast. ‘Mag ik mijn arm terug?’ ‘Als je mij een kusje geeft’, zegt Jeroen. Nee he zo zijn ze nou allemaal ik dacht dat Jeroen anders was. Ik ben net mijn vriend kwijt en hij maakt er gewoon misbruik van. ‘Dan hou je hem maar vast’, zeg ik chagrijnig. Hij weet even geen reactie te geven hij dacht natuurlijk dat ik hem wel zou willen kussen. Dan gaat hij dicht tegen me aanzitten. Ik probeer afstand te nemen maar hij houd me stevig vast. ‘Jeroen laat me los!’, schreeuw ik. ‘Rustig maar ik doe je toch niks.’ ‘Je moet weten dat Jordy juist een hele goede vriend was en jou ouders en de mijne samen hebben besloten om te verhuizen naar dezelfde boerderij. Om hem met twee gezinnen te runnen. Mijn mond valt bijna open van verbazing. ‘Maar…maa..je kende me toch niet zei je?’ ‘Nou eigenlijk wel, via je weet wel en jou ouders komen heel vaak bij de mijne.’ ‘Maar waarom weet ik daar niets van?’ ‘Ik wist eerst ook niet dat je een dochter van hun was daar kwam ik pas achter toen mijn ouders vertelden over de verhuizing.’ ‘Toch vind ik het vreemd.’ ‘En trouwens je bent nu verschrikkelijk erg misbruik aan het maken van Jordy ’s dood.’ ‘Sorry zo bedoelde ik het niet maar het is.. het is…ik moet mijn verdriet kwijt.’ ‘Dat doe je dan toch niet zo? Door zijn vriendin af te pakken zeg maar?’ Jordy laat me los en gaat weer op de plek zitten waar hij eerst ook zat. ‘Sorry’, mompelt hij. ‘Het is al goed, maar zie je dan echt wat in mij?’ Het blijft even stil. ‘Tuurlijk, elke jongen ziet denk ik wel wat in jou.’ Hij begint te blozen. Hij is best wel schattig als hij bloost. ‘Dus jij niets in mij?’, zegt hij teleurgesteld. Wat moet ik nu zeggen? ‘Ik vind je eerlijk gezegd best lekker’, zeg ik heel zachtjes. Ik hoop maar dat hij dat niet heeft gehoord. ‘Maar ik kan het niet aan om een relatie met iemand te beginnen, dat begrijp je toch wel?’ het blijft nog even stil. ‘Meen je dat echt dat je me niet lelijk vind?’ ‘Ja anders zeg ik het toch niet’, grijns ik. ‘Mag ik je wel een knuffel geven?’ ‘Ja tuurlijk’, gniffel ik. Ik heb het nog niet gezegd of hij heeft me al vast. En hij geeft me een kus op mijn wang. Ik kijk hem een beetje raar aan. ‘Mocht dat niet?’, grijnst hij. Ik begin te lachen. ‘Als je het daar maar bij houd dan vind ik het goed.’ ‘Deal!’

Aantal keer bekeken: 2807
Waardering: 6.60 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 94 bezoekers online