Verhalenlezen.nl - Voor al uw verhalen en sprookjes. Ook hebben we liefdes verhalen en erotische verhalen.

Manon, het Avril meisje (10).

U leest om dit moment het verhaal Manon, het Avril meisje (10) gepost door Carolientje. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: Carolientje
Gepost op: 2006-9-21

Verhaal:

Manon, het Avril meisje (10)
10 : Manon's verjaardag

Drie weken gingen voorbij.
Weinig veranderingen doen zich voor. Ik zie haar elke dag op de bus en elke vrijdagavond komt Katrijn’s broer ons thuis ophalen. Echter hebben we maar weinig gelegenheden om eens helemaal met z’n tweetjes alleen te zijn. Een vlug kusje als niemand kijkt, vier verliefde ogen, handjes die onder tafel elkaar vinden. Verborgen gehouden intimiteit.

Dit weekend wordt een heel bijzonder weekend. Mijn liefste wordt 17.
Ze heeft mij en haar beste vriendin Katrijn uitgenodigd bij haar thuis. Daarna gaan we ergens feesten, wat nog niet nader is bepaald.
Voor het eerst moet ik haar ouders onder ogen komen. Dat voelt beangstigend aan. Vooral nu ik weet hoe haar vader er tegenover staat. Een confrontatie die ik liever zolang mogelijk had uitgesteld.

Ik wil een goede indruk nalaten. Ik hou zielsveel van hun dochter. Op 1 of andere manier moet ik dat duidelijk maken. De kapster, schoonheidsspecialiste, modieuze kledingverkoopster, ik heb ze allemaal gehad vandaag.

Half 6 in de avond. Ik sta voor de spiegel in de badkamer. Door de make-up en trendy styling zie ik er ouder uit dan mijn werkelijke leeftijd. Met een onzeker gevoel in de buik bel ik een half uur later bij haar aan.

"Een heel gelukkige verjaardag", glimlach ik naar haar als ze de deur voor me openmaakt. Niemand die kijkt, een kusje op de wang kan wel even. Het pakje dat ik samen met mijn moeder deze namiddag ben gaan kopen houd ik onder de arm. Mijn lijf trilt van de zenuwen als ik de kamer binnen treed. Heel wat meer aanwezigen dan ik had verwacht. Zoals ik van mijn ouders heb geleerd begroet ik iedereen met een vriendelijke handdruk.

Manon's moeder lijkt me een lieve vrouw. Ze komt heel joviaal over en heeft net als haar dochter een hartverwarmende glimlach. Dan bekijk ik de man die naast haar zit. Een forsgebouwde kerel met een strenge blik op het gelaat. Dat moet haar vader zijn.
“Ik ben Carolien, een goede vriendin van Manon, aangenaam�, ook haar beide ouders begroet ik voorzichtig en schud hen de hand.
Hij kijkt me zeer bestuderend aan. Hij weet net zo goed als ik dat ‘een goede vriendin’ niet helemaal de juiste omschrijving is.
“Hallo�, meer krijg ik niet terug, en meteen richt hij zich weer tot enkele familieleden die reeds met hem in een oneindig lijkende discussie liggen.

Even later verzamelen we allen rond de dinertafel voor een fijn en uitgebreid feestmaaltijd ter ere van Manon's 17e verjaardag. Ze straalt en geniet van alle aandacht die ze krijgt. Ik ben blij dat ze me heeft uitgenodigd, in het hol van de leeuw. Ik twijfelde eerst op haar invitatie in te gaan. Maar ze stond er op dat ik aanwezig moest zijn. Mijn uiteindelijke beslissing beklaag ik niet. Ik voel me meer dan goed in mijn vel en geniet van haar uitbundige vrolijkheid.

Als jarige blaast ze 17 brandende kaarsjes uit en wordt aangespoord een wens te doen zoals de oude traditie belieft. Bij het uitwaaien van het laatste kaarsje kijkt ze me recht in de ogen aan en vormt een betoverende glimlach op haar gelaat. Mijn verliefdheid voor dit meisje is zo diep. Tijdens het feestmaal wisselen we regelmatig een speelse blik uit. Mede aanwezigen hebben het niet in de gaten. Al valt me wel op dat de moeder des huizen ons oog geflirt steeds meer in de gaten houd.

De conversatie aan tafel is ernstig en destructief. Politiek, tegengestelde meningsuitingen, het gaat er soms hevig aan toe. Iets wat Manon noch mij tot aandacht trekt. We zweven ergens rond in de kamer, maar onze gedachten vertoeven ergens ver weg hiervandaan. Ergens waar we met z’n tweetjes zijn. Knus bij elkaar, zonder al die andere mensen om ons heen.

Het feest is heel geslaagd. Met Manon’s moeder en Katrijn heb ik regelmatig een kort praatje. Rond half 11 vertrekken de laatste familieleden wat Katrijn, Manon en mij weer met haar ouders alleen laat.

"Maken jullie het niet te laat?", vraagt haar lieve moeder.
"Nee hoor, een paar uurtjes maar. We brengen haar ongeschonden terug … rond 2 uur?" , grapt Katrijn. Ze weet dat dit het vaste uur is dat Manon weer thuis moet zijn. We krijgen hun permissie en vertrekken naar een locale bar voor wat laatavond vertier.

Het is er rokerig, druk en rumoerig. Enkele kerels die duidelijk te veel op hebben maken een hoop kabaal aan de toog.
Aan een tafeltje in de hoek naast de bar nemen we plaats. Ik ga lekker dicht bij Manon zitten. Onder tafel kruisen meteen onze vingers in elkander. Hier kan ik weer wat intiemer met haar omgaan dan bij haar thuis. We kijken elkaar voortdurend met vurige ogen aan. Het is voor Katrijn overduidelijk dat deze twee zieltjes die voor haar zitten stapelgek op elkaar zijn.

Katrijn maakt zich nuttig en haalt enkele drankjes aan de bar.
“Hoe voel je je nu?�, vraag ik mijn liefje.
“Super!�, lacht ze en streelt onder tafel mijn hand.
Impulsief geef ik haar een kusje op de mond. Heel even maar, zonder veel nadenken. Een zacht intens kusje zonder tong of obsceniteit.
Ik merk de bezwarende blikken van enkele kerels in lederen jacket die ons met een biertje in de hand zitten aan te staren. Het stoort me niet. Ik hou van mijn meisje, en ben trots met haar te zijn.

Achterin het café bevindt zich een kleine ruimte dat fungeert als dansvloer. Enkele oninteressante deuntjes galmen uit de jukebox. Manon is de eerste die het initiatief neemt de avond wat extra gezelligheid in te pompen. Met enkele muntjes loopt ze naar de jukebox en kiest de stevigste rocknummers uit. We kunnen de verleiding niet weerstaan.
"Gaan we dansen Carolientje ?", wat klinkt mijn naam mooi uit haar mond. Ze trekt me bij de hand, even later laten we onze heupen wiegen en zwieren de lange haren wild rond. We vermaken ons kostelijk. De aantrekking tussen ons is groot. Ze gooit een arm om mijn hals en komt dicht tegen me aan dansen. Verleidelijk en sensueel beweegt ze haar lichaam om het mijne. Haar blik verbindt zich met de mijne. Hier heerst pure magie. De manier hoe ze me bekijkt maakt me helemaal gek. Zo speels, zo uitdagend. Wat een uitstraling heeft dit mooie lieve meisje.

Katrijn kijkt toe vanuit het hoekje. Het plaatje oogt heel romantisch. Ze geniet ervan hoe verliefd en ongestoord we met elkaar omgaan. Als de door haar gekozen ballades er aan komen omhelzen we elkaar. Het is niet mijn bedoeling, noch de hare, andere aanwezigen op te geilen door onze speelsheid, of om aandacht te trekken. Ik besef nauwelijks dat we hier niet alleen zijn.

Onze magisch moment op de dansvloer wordt plots verstoord als 3 stoere kerels zich opeens tussen ons inmengen. Wild en opgehitst scheren ze zich tegen ons aan. We willen niks met hen te maken hebben en trekken ons wat verderop terug.
"Hee lekkere meisjes. Zijn jullie potten of zo? Geen zin in enkele lekkere échte kerels?", spreekt 1 van hen ons bot aan.
Het hemelse gevoel wordt ter plekke vermoord door dit stelletje dronken macho kerels die zich wanen iets te kunnen uithalen met ons.

Ik herken hen onmiddellijk. Dezelfde luidruchtige kerels die ons al eerder deze avond stonden aan te gapen.
Een andere kerel neemt Manon in de zijde en betast haar over haar licht bezweet T-shirt. Ook de andere kerels wenden zich om haar heen.
"Wil jij eens van haar afblijven?", schreeuw ik boos uit. Ik merk dat ook Manon zich stoort aan hun handtastelijkheden en onbeschoft gedrag.
"Laat haar met rust !!", probeer ik me te verweren.
Zijn vriend komt tussen ons in staan. "Wat is er nou blondje, vind je mannen niet leuk ?", ook hij begint losse handjes te vertonen.

Wat kunnen mannen toch vreselijk zijn. Twee van zijn vrienden bepotelen mijn lieve Manon, het is hartverscheurend. Ze is van mij! Waarom doen ze zo gemeen? Het is haar verjaardag verdomme. Haar stralende gezichtje verdwijnt. Ze wordt nijdig en boos en duwt hen van zich af. Maar ze zijn sterker en deinzen niet terug. Integendeel, het lijkt er op dat haar ongewilligheid hen nog meer ophitst.

"Heej willen jullie eens ophouden?", Katrijn komt tussen beiden.
"Stelletje losers zijn jullie", ze loopt op hen af en scheldt hen publiekelijk uit.
Er ontstaat hevige ruzie. “Ik bel de politie hoor! Poging tot aanranding is een misdaad�, bedreigt ze hen, met de GSM in de hand.

Uiteindelijk maakt de uitbater een einde aan het geruzie en gescheld. We vliegen met z’n allen uit zijn café. Hij beschuldigt ons hen te hebben opgehitst met ons eindeloos geflirt, en maant hen aan hun roes te gaan uitslapen en zich niet meer in zijn bar te vertonen. Gelukkig laten ze ons op straat weer met rust. Wankelend lopen ze de andere richting uit op weg naar een ander cafeetje waar ze zich verder kunnen bezuipen.

"Gaat het Manon?, stelletje bosapen!!", spreek ik me boos over hen uit en streel even haar wang.
"Het gaat wel hoor", poogt ze me te overtuigen, maar ik merk aan haar waterige ogen dat het haar meer van streek heeft gemaakt dan ze uiterlijk wil tonen.
“Je staat op je benen te beven lieverd�, ik voel met haar mee. Ze is heel gevoelig en emotioneel. Dat is 1 van de vele dingen waarom ik zoveel van haar houdt. De mooie romantische avond eindigt in mineur.
Katrijn en ik proberen haar weer wat op te monteren. Daar is zij sterker in dan ik. Met enkele grappige anekdotes uit hun verleden als vriendinnen kan ze Manon weer aan het lachen brengen.

Indrukwekkend hoe goed ze elkaar kunnen aanvullen. Ze zijn beste vriendinnen, al hun hele leven lang. Zoiets had ik vroeger ook met Marjolein. Dat is helaas wat verwaterd. Ik mis die duurzame vriendschap met haar wel. Onze wegen lopen uit elkaar. Ik heb nu Manon, zij heeft haar vriend.

We nemen om half 1 afscheid van katrijn. Subtiel laat ze weten dat we nog anderhalf uur alleen samen kunnen zijn zonder haar en mijn ouders waarschijnlijk al liggen te slapen.
Ze grijnst en wuift ons toe.
"Braaf zijn jullie twee he, haha, nouja geniet er maar van", lacht ze gek en fietst de straat uit.

"Ze is lief he?", vertel ik Manon.
"Nou haal het maar uit je hoofd, jij bent lekker van mij alleen hoor", lacht ze weer vrolijk.
"Euh, zo bedoelde ik het ook niet", verdedig ik me onnodig.
"Weet ik wel hoor schatje, ik plaag je maar". Zonder omkijken of enige schaamte opgemerkt te worden door voorbijgangers zoent ze me vol op de mond.

De straat is half verlicht en geheel verlaten. Onze lippen bespelen elkaar gedurende enkele minuten.
"Ga je nog even mee naar binnen Manon? We hebben nog even om samen te zijn". Haar lange bruine haren vallen over mijn jasje, haar hoofdje rust tegen mijn hals aan. Ze voelt aan als een zachte knuffel.
"Is goed, als we maar niet betrapt worden door je ouders", stemt ze toe en wandelt achter me aan naar binnen.


Aantal keer bekeken: 3695
Waardering: 7.77 op 10
Geef een cijfer:

Alle rechten voorbehouden 2005-2024 - www.verhalenlezen.nl


Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!


Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 172 bezoekers online