Lees het verhaaltje: Manon, het Avril meisje (5) op verhalenlezen.

Manon, het Avril meisje (5).

U leest om dit moment het verhaal Manon, het Avril meisje (5) gepost door Carolientje. Dit verhaal is gepost in de categorie liefdes verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar liefdes verhalen?
Categorie: liefdes verhalen
Gepost door: Carolientje
Gepost op: 2006-5-19

Verhaal:

Manon, het Avril meisje (5)
5. Rockcafe Elzenberg

1 uur in de namiddag , net van tafel. Mijn moeder maakt open nadat net iemand aan de deurbel had gedrukt.
"Carolien , voor jou , een vriendin"
Ik zit nog maar net weer boven op mijn kamer of moet alweer naar beneden hollen.
"Een vriendin , wie dan wel ? ik heb met niemand afgesproken" , denk ik bij het neerdalen van de trap.

"Oh hallo Marjolein"
"Hej Carolien , ik kom niet ongelegen hoop ik ?"
Ik schud het hoofd.
"Mam we zitten op m'n kamer he" , kondig ik aan en begeleid Marjolein naar mijn deels studie deels slaapkamer.

Ik zat net wat mailtjes te lezen toen ze aanbelde.
"Ik dacht , tijdje niet meer gezien , ik ga Carolien even opzoeken" , glimlacht ze en kijkt even rond in de kamer.
Er is wel hier en daar wat verandert aan het interieur. Het gebeurt niet meer zo vaak dat we met elkaar afspreken. Dat was vroeger wel anders. We gingen naar dezelfde school, hingen samen in jongerenkroegen op vrijdagavond. Zij ging verder studeren, ik koos voor een baan. Onze wegen liepen sindsdien meer gescheiden.

"En wat voor nieuws heb je zoal ?" , vraag ik nieuwsgierig.
"Ik heb een nieuwe vriend , supercoole gast" , met enthoesiasme ploft ze zich op mijn nog onopgemaakt bed.
Ze straalt helemaal. Ze ziet er gelukkig uit. Ik herinner me de tijd dat ze door haar ex rotslecht werd behandeld. Zijn wil was wet. Zijn vrienden gingen voor, altijd. Meerdermalen zocht ze een troostende schouder bij me, waar ze ten alle tijde haar hart kon uitstorten.

Ze deed alles voor hem om in zijn gratie te staan. Uiteindelijk liet hij haar stikken voor een oudere vrouw die hem even slecht behandelde als wat hij met haar deed. Hoe ironisch kan het leven zijn om zo'n lief eerlijk meisje als Marjolein te laten vallen voor een harteloze vrouw die hem als haar speeltje gebruikte.

Het doet me goed te horen dat ze eindelijk een jongen heeft gevonden die ze verdient. Ik hoop het allerbeste voor haar.
Met veel lof omschrijft ze hem : hij is charmant , lief , attent , knap.
Haar hart is helemaal vol van hem. Ik ken dat gevoel.
Manon, die ik nog niet heb gebeld, ik stel het alsmaar uit.

Een half uur gaat voorbij. Marjolein voert het hoge woord. Waar het hart van vol is loopt de mond van over. Haar vriendje heet Gerrit en zit bij haar op hogeschool. Ik kan me zelfs de laatste keer met een jongen niet meer herinneren. Iets wat ik een tijd geleden heb laten varen en mijn zinnen begon te zetten op een meisjesslag. Een geslachtsgenootje waar ik alles kan mee delen. Echter bleef het tot verliefdheid, enkele mislukte pogingen en onbeantwoorde verlangens.

De schuld ligt bij mezelf. Mijn tekort aan initiatiefneming en durf.
Marjolein is zowat de enige uit mijn naaste omgeving die weet dat ik op meiden val en al geruime tijd op zoek ben naar een ware liefde.
"Hoe gaat het met jou eigenlijk ?" , laat ze me eindelijk aan het woord na een uitgebreide introductie over Gerrit.
"Ik ben ook verliefd" , glimlach ik en ga op een stoel zitten bij de computer.
"Een meisje ?"
"Ja , een supermooi meisje met prachtige ogen , een lieve stem , een super uitstraling" , met een zucht lucht ik mijn hart op.
Marjolein grinnikt , ik heb haar volle aandacht.
"Hoe heet ze dan ? Heb je al gezoend met haar ?"
"Ho nou , je kent me he , dat durf ik geeneens"
Ze kent me inderdaad maar al te goed. Ik blijf te lang bij de pakken zitten.

Ik vertel haar over Manon. Parkrock , gisteravond , het smsje.
"En je hebt haar niet eens teruggebeld ? meisje zo zal je nooit je aan een liefje komen"
Ze slaat de nagel op de kop. Ze heeft volkomen gelijk. Had ik maar wat meer lef in me.
Voor ik ben uitgepraat grijpt ze naar mijn GSM die op het nachttafeltje ligt.
"He wat doe je ?" , vraag ik verbaasd , en zie haar scrollen doorheen mijn adresboek.
"Manon heet ze he ? , asjeblief , spreek haar eens aan , wees gewoon jezelf"
Ik sta perplex. Ze drukt de beltoets in en gooit me mijn mobieltje toe.
'Ben je gek Marjolein , wat moet ik nu zeggen ?" , ik raak in paniek als de eerste beltonen overgaan.
"Doe het nou , zeg gewoon iets" , moedigt ze me aan.
Ik hou mijn telefoon tegen het oor. Mijn hart slaat bijna uit mijn borstkas , zo zenuwachtig heb ik me nog nooit gevoelt. Ik bijt haast op mijn lip en kijk beetje gespeelt boos naar Marjolein.

"Hallo met Manon" , klinkt een zachte meisjesstem.
Een zweetdruppel parelt van mijn rug af.
"Euh hallo Manon , Carolien hier ... je weet wel"
Marjolein zit wat in zichzelf te grinikken en volgt de benepen conversatie die ik probeer op gang te krijgen.
"Ooh ja Carolien , dat is een verrassing"
Wat moet ik nu zeggen ? Ik ben hier echt niet goed in. Ik moet snel wat verzinnen.
"Ik zie pas nu op mijn mobiele telefoon dat ik een berichtje van je heb gekregen , vandaar dat ik je meteen terugbel , is beter dan een SMSje dacht ik" , ik lieg dat ik zwart zie en merk dat Marjolein haar mond openvalt van verbazing , die weet dat ik geeneens zonder haar initiatief had durven bellen.

Met enige handgebaren laat Marjolein me weten dat ik gewoon moet doorpraten , over eender wat.
"Is het leuk in dat rockcafÃ© ? , ben wel benieuwd , ben er nog nooit geweest"
Het onderwerp lijkt geslaagd , Manon pikt er gretig op in. Het blijkt al gauw haar lievelingsstekje te zijn waar ze elke week met vriendinnen uithangt.
Ze heeft duidelijk een verkeerd beeld over me. Dat ik net als zij van stevige rock en punk houdt , en dol ben op locale bands. Ik kan moeilijk vertellen hoe de vork werkelijk in de steel zit.

"Volgende vrijdag gaan we terug , als je wil kan je gewoon met ons mee"
"Euh ... ja , dat lijkt me wel leuk" , haar uitnodiging komt als een geschenk uit de hemel. Ik probeer niet tÃ© overenthousiast over te komen.

Voor ik het zelf goed besef heb ik een afspraak gemaakt voor komende vrijdag. Om 8 uur 's avonds bij haar thuis , waar ook andere vriendinnen van haar langskomen om dan samen te vertrekken naar de 'Elzenberg'.
Ik haak in en leg mijn telefoon neer op tafel.

"Oh shit ik heb een date met haar"
"He goed zo Carolien , heb je mooi geregeld" , Marjolein zit vol met binnenpretjes.
"Dank je" , glimlach ik naar haar. Zonder Marjolein had ik mijn kansen weer eens laten voorbijgaan. Ik geef haar een vriendschappelijke knuffel en moet de eerste minuten bekomen van al mijn emoties.

Het is pas zondag , ik tel nu al af naar vrijdagavond om samen met Manon en haar vrienden op stap te gaan.

Langzaam maar zeker loopt de week ten einde. Ik mis haar op de bus. De laatste week paasvakantie. Eindelijk. Vanaf volgende week , met wat geluk , kan ik haar weer dagelijks zien op weg naar het werk. Nu kan ik haar wel gewoon aanspreken , het zal een hele verandering zijn. Elke dag Manon spreken is iets waar ik hevig naar verlang.

Het is vrijdagnamiddag. Nauwelijks half 4 of ik verlaat het kantoor op weg naar huis.
Hoe het vanavond zal verlopen , ik heb geen idee. Voor Manon is het een gewoon avondje uit met vriendinnen waarbij ze mij meeneemt , voor mij voelt het aan als een date. Toch neem ik me voor er niet teveel bij voor te stellen, gewoon genieten van de avond en haar aanwezigheid.

Na twee uur bezig te zijn met mezelf. Douchen , de juiste kleren uitzoeken , make-up , ben ik klaar om te vertrekken. Nog voor ik de deur uit ben komt Marjolein even langs. Ze wenst me het beste toe , wat lief van haar. Aan haar zijde staat Gerrit , de jongen waar ze helemaal smoor op is. Ik moet zeggen , helemaal geen slechte keuze. Doet me beetje aan Joeri denken. Een knapuitziende charmeur die weet wat vrouwen graag horen en die zich in gezonde mate uitslooft om zijn liefje een zo mooi mogelijke avond te schenken.

25 minuten later sta ik bij Manon aan de voordeur. Het is haar vriendin Katrijn die openmaakt.
"Ik wist wel dat ik je spoedig zou terugzien" , grapt ze en leidt me naar de woonkamer. Daar begroet ik nog 2 andere jonge meiden Cynthia en Sarina. Die laatste is al helemaal gothic met piercings door haar wenkbrauw , zwarte oogschaduw en wimpers , blauwe lippen , donkere kleding. Allemaal een beetje tÃ© naar mijn smaak. Cynthia lijkt meer het type van Katrijn.
Ik neem net plaats op een vrije stoel of Manon wandelt de kamer binnen met drankjes voor haar vriendinnen.
"O, En dit is Carolien , een buurmeisje" , introduceert ze me aan haar 2 vriendinnen die me nog niet eerder hadden ontmoet.
"Hallo" , ik steek beleeft mijn hand uit.

"Voor jou hetzelfde ?"
"Ja doe maar" , en Manon verdwijnt weer in de keuken , die even later terug komt met een zelfbereid drankje voor me.
Ze is veruit de mooiste van allen hier aanwezig. We praten met z'n allen over ditjes en datjes. Het is een vlot groepje. Vooral met de spraakzame Katrijn en Cynthia valt er geen minuut stilte. Manon en ik zijn de rustigsten onder hun midden en luisteren vooral. Af en toe ontstaat er oogcontact , gevolgt door een bescheiden glimlach.

Het is de broer van Katrijn die ons even later vervoegt en wegbrengt naar de Elzenberg.
"Afspraak om 2 uur terug aan de ingang" , iedereen gaat akkoord.
Ik kom terecht in een rokerige donkere zaal , versiert met hangende gordijnen langs de zijwanden. Achterin speelt een rockband in vol ornaat. Gitaren schreeuwen door de zaal , een hevige drum trilt dwars door me heen.

Met z'n vieren gaan we dicht bij het podium staan. Het lijkt een vast staanplekje te zijn voor Manon en haar vriendinnen. Ik maak regelmatig een praatje met de 2 gothic meisjes en kom zo weer wat meer te weten over Manon's wereldje en haar interesses.

"Vind je het hier beetje leuk ?" , vraagt Manon me , na een tijdje op haar eentje te hebben gedanst.
"Ja hoor , apart , maar wel leuk".

Op een gegeven moment , het moet iets na 11 zijn , neemt Manon me bij de hand en trekt me mee naar de menigte die op de dansvloer staat. Lekker onstuimig wapperen de haren in het rond. Ook Manon laat zich helemaal gaan , helemaal in een trance door de hevige muziek komende van de live band.

Op sommige momenten komt ze heel dicht tegen me aandansen. Elke keer weer resulteert dat in kriebels in mijn buik. Ik weet niet of ze dat merkt , waarschijnlijk niet. We hebben het beiden ongelooflijk naar onze zin. Het verrast me hoeveel aandacht ze aan me schenkt , ook al zijn haar vriendinnen er bij , die zich overigens geen moment vervelen. Ik heb de indruk dat ze echt iedereen hier kennen en heel geliefd zijn.

Het leukste moment die avond is wanneer ik , samen met Manon , na anderhalf uur springen en dansen tegen een muurtje aanrustend , een praatje slaan. EÃ©n van de vele donkere hoekjes die deze zaal rijk is.
Weer staat ze heel dicht tegen me aan. Ze maakt me gek van verlangen. Ik voel me zo verlegen en onrustig in haar bijzijn , zeker op die momenten dat we heel even alleen zijn.

Wat zou ik haar dolgraag zoenen. Recht op die mooie lippen van haar. De aantrekkingskracht is zo intens , bijna onuitstaanbaar. Ik verdwaal in haar ogen als ze me strak aankijkt.

"Echt fantastisch hier" , spreek ik met vibrerende stem. Slechts een speling van 30 centimeter houdt ons van elkaar. Ik kan haast haar lichaamswarmte voelen. Ik zweef ergens tussen hemel en aarde. Ze heeft zo'n knuffelgehalte , ik wou dat ik haar even mocht vasthouden.
Haar aandacht wordt verdeelt tussen mij en de optredende band.
"Bijna tijd ladies" , hoor ik Katrijn achter me zeggen , en ik schrik even op uit mijn droombeeld. Het afscheid van deze wondermooie avond is nabij.
"Nu nog die twee fuifbeesten van de dansvloer krijgen" , lacht Katrijn.
Sarina en Cynthia geven niet op. Met een horde mannen om zich heen leven ze zich helemaal uit. De twee zijn het spektakel van de dansvloer. Menige ogen zijn op hen gericht.
Manon merkt mijn fixatie. "Oh dat is elke week zo hoor , mocht het van hen afhangen , we kwamen nooit voor 6 uur 's morgens thuis" , lacht Manon.
"Nog een laatste drankje Manon ?" , stel ik voor , waarop ze knikt en me volgt naar de bar achterin. Ik bestel ons nog elk een zoete cocktail en nemen plaats op het krukje.

Hoe ik haar voortdurend aankijk , met die fonkeling in mijn ogen , en m'n stem die vaak wegvalt uit pure zenuwachtigheid als ik tegen haar praat. Dit moet toch merkbaar zijn ?
Al die drankjes stijgen langzaam naar mijn hoofd. Ik vind het romantisch hoe ik samen met haar zo alleen aan de bar zit , terwijl iedereen achterin voor het podium staat te dansen. Ik wou dat ik mijn gevoelens voor haar kon blootleggen. Haar gewoon vertellen hoe stapelgek ik op d'r ben.

De tijd gaat veel te snel voorbij. Voor ik het weet is het 5 voor 2.
Daar komen de andere meiden aangestormd. Helemaal bezweet.
Het laatste uur week Manon niet van mijn zijde. We hebben veel gepraat , maar weinig over persoonlijke dingen. Ik denk dat we daarvoor elkaar nog niet genoeg kennen.

"Niet in vorm vandaag Manon ?" , vraagt haar beste vriendin Katrijn terwijl ze een speelse armstoot tegen Manon geeft.
"O jawel hoor , ik hou Carolien gezelschap" , ze zegt het zo lief dat ik bijna van mijn krukje val. Het is verbazend hoe aangenaam mijn naam uit haar mond klinkt.

Stipt 2 uur staan we aan de ingang van de danszaal. Katrijn's broer wacht ons reeds op en even later zitten we allen weer in de auto , op weg naar huis.
Ik word als eerste aan de deur afgezet.
"Ik zie je maandag op de bus denk ik ?" , lach ik naar Manon voor ik uitstap.
"Dat zou wel eens kunnen" , glimlacht ze terug. De andere meiden zijn muisstil. Allen moe en voldaan van het nonstop dansen een hele avond lang.
Ik klap het portier dicht en daar rijdt de auto weer verder de straat uit.

Even later op mijn bed denk ik aan haar. De hele avond speelt als een film weer door mijn hoofd. Ik denk aan haar en staar naar het beschilderd plafond. Ik mis haar nu al. Elke glimlach , elk geluidje komende uit haar mond , elke blik in haar 'o zo mooie' ogen , haar aanwezigheid dicht bij mij. En zucht , ik denk niet dat ik deze nacht de slaap nog zal vatten. Ik ben moe , lichamelijk en geestelijk , maar mijn hevige hartslag houdt me wakker.

De laatste wijzers op de klok die ik me herinner moet rond half 4 zijn geweest , daarna ben ik in slaap gevallen. Het is reeds half 1 in de namiddag als ik door het lawaai van mijn zus op de trap wordt gewekt.

Het weekend kan niet snel genoeg weer voorbij zijn. Maandagochtend zie ik d'r weer op de bus. Het lijkt wel een obsessie te worden.

Wordt vervolgt ...
carolientje@mail.be

Aantal keer bekeken: 3853
Waardering: 8.29 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 117 bezoekers online