Lees het verhaaltje: Moord op de baas . Intro op verhalenlezen.

Moord op de baas . Intro.

U leest om dit moment het verhaal Moord op de baas . Intro gepost door Jayden Fisher. Dit verhaal is gepost in de categorie spannende verhalen. Wilt u een zelf geschreven, of een mooi verhaaltje posten? Klik daarvoor hier.

Wilt u terug naar spannende verhalen?
Categorie: spannende verhalen
Gepost door: Jayden Fisher
Gepost op: 2009-9-20

Verhaal:

Moord op de baas . Intro
Het was een koude donderdagmorgen. Met een temperatuur rond het vriespunt, stevige neerslag en een snijdende wind waren de weersomstandigheden verre van ideaal. Toch had Marlies Lensen de stap genomen om het warme kantoor te verlaten en de ijzige kou te trotseren. Nu liep ze, verscholen in een dikke zwarte winterjas over de Amsterdamsestraatweg naar het huis van iemand die nooit haar beste vriendin zou worden, maar waarover ze toch enigszins bezorgd was.
Haar collega, en tevens baas, Eva de Leeuw was nu al drie dagen niet op het werk verschenen en dat was hoogst opmerkelijk omdat Eva er altijd was; lichamelijk althans. Dat haar hoofd vaak met andere zaken bezig was dan de financiën van de afdeling, was slechts een bijkomstigheid waar Marlies mee had leren leven. Ze was gewend het vuile werk van haar bazin op te knappen. Dit maakte haar misschien niet haar beste vriendin, maar echt een kwaad persoon was Eva niet voor haar ondergeschikten. Misschien was het daarom dat Marlies nu naar het huis van haar leidinggevende liep.
Hopend dat ze de goede straat nam, sloeg ze de Korenbloemstraat in, wetend dat aan het eind hiervan de straat zat waar ze moest wezen. Terwijl ze daar liep probeerde ze alle mogelijke redenen te bedenken waarom ze niet op het werk was verschenen.
Misschien was ze ziek en vergeten door te bellen dat ze niet kwam. Misschien had ze gewoon vakantie en had ze haar personeel hier niet over ingelicht; Het zou immers niet de eerste keer zijn dat ze hen in ongewis liet over haar vakantie. Wellicht was ze ontslagen door hogerhand en was dit niet medegedeeld doordat er een rechtszaak tegen het bedrijf was aangespannen.
Glimlachend betrapte Marlies zichzelf erop dat al deze gedachten enkel in haar voordeel zouden werken. Zij was immers de plaatsvervanger van Eva en bij iedere afwezigheid van haar baas, zou zij de kans krijgen om te laten zien wat ze in haar mars had.
Een koude windvlaag deed deze zelfbevredigende gedachten al snel verdwijnen en blies de positiviteit uit haar hoofd. Wat als er echt iets was?
Een tweede windvlaag blies ook die gedachte weg; Natuurlijk was er niets ernstigs; Eva redde zich op één of andere manier altijd overal uit. Er was vast een aannemelijke reden voor haar afwezigheid.
Tot haar opluchting kwam Marlies inderdaad in de Seringstraat en ging ze op zoek naar het juiste nummer. Nummer 51 was het nummer dat de conciërge had gezegd en hij kon het weten; hij was er immers ooit eens geweest om haar op te halen. Al snel kwam Marlies erachter dat ze in het goede gedeelte van de straat was beland, want enkele huizen verder van waar ze nu stond, moest het bewuste huis zijn.
Glimlachend bekeek Marlies de huizen in de straat; het waren niet meer dan kleine arbeidershuisjes. Ze leken totaal niet te passen bij de 'classy' levensstijl die haar collega profileerde maar tegelijkertijd kon het net zo makkelijk een 'crashplek' zijn voor het feestbeest dat Eva na al die jaren nog altijd was.
Marlies liep verder de straat in en spotte al snel de kleine Fiat Panda van haar collega voor de deur. Een blik door de ramen van het wagen bevestigde dat het haar auto was; de roze dobbelstenen aan de achteruitkijkspiegel, de zacht roze en bonte bekleding; het was ongetwijfeld de auto van Eva en aangezien het raam naast de voordeur een eindje open stond, moest ze haast wel thuis zijn.
De blondine belde aan. Het melodieuze geluid werkte haar op de zenuwen, met name omdat het een eeuwigheid leek te duren. Na nog twee keer bellen besefte Marlies dat er echt niet open gedaan zou worden en besloot ze het heft in eigen hand te nemen. Het raam stond zo ver open da ze thuis moest zijn of er anders iets moest zijn!
Marlies trok nu de wollen muts van haar hoofd en legde haar hand tegen het raam om goed naar binnen te kunnen kijken. Behalve het duur uitziende meubilair viel op dat er absoluut niemand te zien was. Dat kon niet! Ze moest er zijn!
Na enkele seconden twijfelen trok Marlies haar jas uit en wrikte met haar arm door het openstaande raam. Misschien, als haar armen lang genoeg waren, kon ze de deur openen. Het lukte niet, de blondine kwam een flink stuk te kort. Na nog enkele malen wrikken kwam ze tot de ontdekking dat het raam slechts een stukje open stond en makkelijk uit zijn positie te krijgen was. Het nadeel van zo'n raampje bij de deur was nu in het voordeel van Marlies; het was een kwetsbare plek om het huis binnen te komen.
Zonder al te veel moeite lukte het haar om het huis binnen te komen. Maar nu? Wat als Eva de bel niet had gehoord en ze elkaar straks tegen het lijf zouden lopen? Dan zou ze waarschijnlijk ontslagen worden, maar dat zat er toch al aan te komen. Bovendien zou ze haar aanvallen maar ook daar maakte Marlies zich geen zorgen over; Ze was groter en sterker dan haar collega. Maar dat was alleen als ze thuis was...
Stapje voor stapje sloop Marlies door het huis waar geen enkel spoor van leven te vinden was. Ze slikte even om vervolgens zacht de naam van haar collega te zeggen.
"Eva? Eva, ben je thuis? Ik ben het, Marlies... Ik wilde even kijken of je in orde was..."Al snel kwam Marlies tot de ontdekking dat de beneden verdieping leeg was. De huiskamer was rommelig, maar niet overdreven. Eva was zelf toch ook een sloddervos. De keuken was wel opgeruimd, maar dat is met keukens vaak het geval en ook de toilet zag eruit alsof het al even niet meer gebruikt was. Een rilling ging door Marlies haar lichaam. Er was waarschijnlijk niets aan de hand, maar toch had ze een beangstigend gevoel. Terwijl ze de trap op liep wist ze voor de tweede keer wat woorden uit te brengen.
"Eef... Marlies hier. Ben je in orde?"
Opnieuw kwam er geen antwoord en ze was ondertussen al in de hoofdslaapkamer beland. Het bed was onopgemaakt alsof het zojuist nog beslapen was, maar voelde ijskoud aan. Het was al even leeg. De andere kamers leken ongeroerd. De enige kamer die overbleef was de badkamer en terwijl Marlies haar hart heviger begon te kloppen, opende ze de deur hiervan.
Een gil volgde. Voor haar zat het lichaam van haar baas op haar knieën voor de badkuip. Haar hoofd onder water, haar lichaam bleek. Eva de Leeuw was verdronken in haar eigen badkuip.
Plots voelde Marlies een steek in haar hoofd. Haar maag leek drie keer om te draaien, haar zicht werd troebel en ze begon te duizelen. Paniekerig keek ze de kamer rond. Dan wordt alles zwart...

Aantal keer bekeken: 3191
Waardering: 6.68 op 10
Geef een cijfer:

Verhalen

Wilt u een verhaaltje lezen uit één van de onderstaande categorieën? Klik dan gewoon op een categorie en u komt op de pagina met de verhalen van deze bepaalde categorie.

Verhalen posten

Hebt u zelf een verhaaltje geschreven? Of een onvergetelijke blunder tegengekomen, of iets anders. En je wilt er anderen mee amuseren, lezen? Met verhalenlezen.nl kan dat geen probleem zijn. Klik hier om een verhaal te posten!

Statistieken

Totaal verhalen: 5184
Totaal categorieën: 10
Totaal 342 bezoekers online